Ό,τι ν’ ακούω με το δεξιό μου αυτί / με μάτι αριστερό το βλέπω.
Κι ό,τι καταπιάνεται ο νους να στοχαστεί, / οι χτύποι της καρδιάς το λένε πρώτοι. (Κ. Βάρναλης)

ΕΙΚΑΣΤΙΚΕΣ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΚΕΣ ΣΥΛΛΗΨΕΙΣ

Γρά­φει ο Κώστας Ευαγ­γε­λά­τος //

Πολ­λοί ζωγρά­φοι και θεω­ρη­τι­κοί εστιά­ζουν την μελέ­τη του αισθη­τι­κού αντι­κει­μέ­νου στην σχέ­ση του σχε­δί­ου με το χρώ­μα. Όμως αυτό που ενο­ποιεί το έργο και δίνει την αισθη­τι­κή μαγεία στην εικό­να είναι το φως. Όχι το φως που ανα­λύ­ε­ται σε χρώ­μα, όπως εφάρ­μο­σαν στις εκ του φυσι­κού συν­θέ­σεις τους οι εμπρε­σιο­νι­στές, αλλά το φως που συλ­λαμ­βά­νε­ται από το μάτι του καλ­λι­τέ­χνη και αφού φιλ­τρα­ρι­στεί από το πνεύ­μα του, μορ­φώ­νει τα σχή­μα­τα της οπτι­κής πραγ­μα­τι­κό­τη­τας με μια εσω­τε­ρι­κή δύνα­μη, που μπο­ρεί να μετου­σιώ­σει κάθε τι σε έργο τέχνης.

Κώστα Ευαγγελάτου, Επιζωγραφισμένο φωτοπορτραίτο

Κώστα Ευαγ­γε­λά­του, Επι­ζω­γρα­φι­σμέ­νο φωτοπορτραίτο

Εδώ, η φαι­νο­με­νι­κά μηχα­νι­κή απο­τύ­πω­ση της οπτι­κής στιγ­μής από την φωτο­γρα­φι­κή κάμε­ρα μπο­ρεί να συμπλη­ρώ­σει την γνώ­ση της δομής του φωτός και της σκιάς, όπως ανα­κα­λύ­πτο­νται στον αλη­θι­νό τους χαρα­κτή­ρα, σύμ­φω­να με τις δια­τυ­πώ­σεις του Ευγέ­νιου Ντε­λα­κρουά, θαυ­μα­στή και χρή­στη της νέας τέχνης στον 19ο αιώνα.

Από το 1859, που ο Σάρλ Μπω­ντλαίρ εξο­μοί­ω­σε την φωτο­γρα­φία με την Τέχνη, μέχρι τις μέρες μας, όλοι σχε­δόν οι εικα­στι­κοί δημιουρ­γοί, άλλοι βέβαια περισ­σό­τε­ρο και εμφα­νώς και άλλοι λιγό­τε­ρο και έμμε­σα, έχουν χρη­σι­μο­ποι­ή­σει ή επη­ρε­α­στεί από την φωτο­γρα­φία και τις δυνα­τό­τη­τες της.

PERFORMANCE, Μνημείο για τους νέους που πέθαναν νωρίς

PERFORMANCE, Μνη­μείο για τους νέους που πέθα­ναν νωρίς

Μιλώ­ντας προ­σω­πι­κά κι έχο­ντας θητεύ­σει αρκε­τά χρό­νια στην συστη­μα­τι­κή μελέ­τη του ανθρώ­πι­νου γυμνού σώμα­τος αλλά και του τοπί­ου δια­πι­στώ­νω ότι κάνο­ντας σπου­δές εκ του φυσι­κού σπά­νια μπο­ρού­σα να προ­ση­λω­θώ πλή­ρως στο μοντέ­λο ή στο αντι­κεί­με­νο που με ενδιέ­φε­ρε. Εδώ η φωτο­γρα­φία με βοή­θη­σε στην πιο αντι­κει­με­νι­κή σύλ­λη­ψη της εικό­νας – παρά­στα­σης που ήθε­λα να απο­δώ­σω. Βέβαια, με την προ­ϋ­πό­θε­ση της ανα­γκαί­ας εσω­τε­ρι­κής επε­ξερ­γα­σί­ας. Έτσι η χρή­ση της φωτο­γρα­φί­ας ήταν θελ­κτι­κή  για την ανά­πτυ­ξη των αισθη­τι­κών μου αναζητήσεων.

Ιδιαί­τε­ρα κατά την διάρ­κεια των σπου­δών μου στο Πανε­πι­στή­μιο The New School του Μαν­χά­ταν, είχα την τύχη να δου­λέ­ψω στο περί­φη­μο εργα­στή­ριο επι­διόρ­θω­σης φωτο­γρα­φιών του Jose Orraca. (βλ.Opticon, Μάρ­τιος 1991).  Εκεί παρα­κο­λού­θη­σα όλο το στά­διο ανα­σύ­στα­σης του κόκ­κου της φωτο­γρα­φί­ας και δού­λε­ψα επι­με­λώς με ακουα­ρέ­λα, σύμ­φω­να με τον «κώδι­κα ηθι­κής» που επι­τρέ­πει την διόρ­θω­ση των φωτο­γρα­φιών μόνο με υλι­κό που μπο­ρεί εύκο­λα να αφαι­ρε­θεί χωρίς να επι­φέ­ρει αλλοιώ­σεις. Φωτο­γρα­φί­ες συλ­λε­κτι­κές κυρί­ως που ανή­καν συνή­θως σε γνω­στές συλ­λο­γές, μου­σεία και οίκους δημο­πρα­σιών και που είχαν ανά­γκη επι­διόρ­θω­σης, για να εκτε­θούν ή να δημο­πρα­τη­θούν, με έφε­ραν πολύ κοντά στον κόσμο της φωτο­γρα­φί­ας. Ειδι­κά στις φωτο­γρα­φί­ες του Βαρώ­νου Βίλ­χελμ Βαν Γκλό­ντεν και του Ρόμπερτ Μάπλ­θορπ είδα πολ­λά κοι­νά συν­θε­τι­κά σημεία όσον αφο­ρά την θέση του γυμνού σώμα­τος στο χώρο. (Η σει­ρά σχε­δια­στι­κών και ζωγρα­φι­κών ανα­το­μι­κών έργων μου Σωμα­το­γρα­φί­ες– Bodygraphics από το 1983 και μετά). Η πρώ­τη ουσια­στι­κή προ­σπά­θεια να υλο­ποι­ή­σω τις εικα­στι­κές ιδέ­ες μου με τη χρή­ση φωτο­γρα­φί­ας ήταν στο τέλος του 1983. Μια φωτο­γρα­φία του προ­σώ­που μου που είχε τρα­βή­ξει ο συνερ­γά­της μου Α.Ε.Καρμίρης ήταν η αφορ­μή. Η επε­ξερ­γα­σία της ίδιας φωτο­γρα­φι­κής πόζας με πρό­σθε­ση και αφαί­ρε­ση μελά­νης και με την χάρα­ξη πάνω της εννοιο­λο­γι­κών συμ­βό­λων (ονό­μα­τα, αλγε­βρι­κοί τύποι, σύμ­βο­λα) έδω­σαν ενδια­φέ­ρου­σες παραλ­λα­γές της έκφρα­σης του προ­σώ­που μου. Η σει­ρά αυτή εκτέ­θη­κε για πρώ­τη φορά στο Ρότζε­στερ της Νέας Υόρ­κης το 1984. (Writers and Books Inc). Επί­σης το 1985 η τολ­μη­ρή performance μου στο Central Park της Νέας Υόρ­κης και οι ανα­τυ­πώ­σεις δεκά­δων φωτο­γρα­φι­κών ντο­κου­μέ­ντων από αυτή τη ζωντα­νή εικα­στι­κή δρά­ση μου στο Strawberry Fields με εξοι­κεί­ω­σε πλή­ρως με τις φωτο­γρα­φι­κές αναπαραγωγές.

ΚΩΣΤΑΣ ΕΥΑΓΓΕΛΑΤΟΣ, COSTAS EVANGELATOS, ΣΩΜΑΤΟΓΡΑΦΙΑ ΝΙΚΗΣ, ΛΑΔΙ ΣΕ ΚΑΜΒΑ

ΚΩΣΤΑΣ ΕΥΑΓΓΕΛΑΤΟΣ, COSTAS EVANGELATOS, ΣΩΜΑΤΟΓΡΑΦΙΑ ΝΙΚΗΣ, ΛΑΔΙ ΣΕ ΚΑΜΒΑ

Μετά το πέρας των σπου­δών μου και την εγκα­τά­στα­σή μου στην Αθή­να το 1986 παράλ­λη­λα με την ζωγρα­φι­κή ασχο­λή­θη­κα εντα­τι­κά και πολ­λα­πλά με την Performance (ζωντα­νή εικα­στι­κή παρά­στα­ση). Επί­σης το 1987 στην Dada παρου­σί­α­σα, σε μια επο­χή που ήταν σπά­νιες οι φωτο­γρα­φι­κές εκθέ­σεις, μια έκθε­ση φωτο­γρα­φί­ας με τίτλο «Ο καλ­λι­τέ­χνης και το μοντέ­λο». Η έκθε­ση αυτή είχε δύο ενό­τη­τες. Στην μία ήταν φωτο­γρα­φί­ες που είχα τρα­βή­ξει ο ίδιος από τα μοντέ­λα μου για τις Σωμα­το­γρα­φί­ες-Bodygraphics και τις performance, ενώ στην άλλη φωτο­γρα­φί­ες στις οποί­ες πόζα­ρα για άλλους φωτο­γρά­φους. Δεν είναι τυχαίο ότι η αφιε­ρω­μα­τι­κή μου σύλ­λη­ψη για τα θύμα­τα από το Aids  «Μνη­μείο για τους νέους που πέθα­ναν νωρίς…» το 1987 καθώς και η εναρ­κτή­ρια εκδή­λω­ση του Art Studio «EST», της ομά­δας καλ­λι­τε­χνών που ίδρυ­σα το 1990 με κύριο στό­χο την προ­ώ­θη­ση και την έρευ­να νέων εικα­στι­κών τάσε­ων, ήταν επί­σης performance – αφιέ­ρω­μα στο φωτο­γρά­φο Βίλ­χελμ Βαν Γκλό­ντεν (1856–1931) και έγι­νε στην Dada Art Gallery.

Κώστα Ευαγγελάτου, ΦΩΤΟ-ΣΩΜΑΤΟΓΡΑΦΙΑ

Κώστα Ευαγ­γε­λά­του, ΦΩΤΟ-ΣΩΜΑΤΟΓΡΑΦΙΑ

Με την επι­λο­γή του μοντέ­λου που ενσάρ­κω­νε τη σωμα­τι­κή φόρ­μα που ανα­ζη­τού­σα ξεκί­νη­σα συστη­μα­τι­κά τις φωτο­γρα­φί­σεις στη Βραυ­ρώ­να της Αττι­κής και στις όχθες του ποτα­μού Λού­σιου στην Ορει­νή Αρκα­δία. Οι λήψεις πλέ­ον γίνο­νταν όχι με σκο­πό την μετα­φο­ρά του θέμα­τος σε κάποιο πίνα­κα, ή άλλη εφαρ­μο­γή, αλλά το αυτό­νο­μο φωτο­γρα­φι­κό απο­τέ­λε­σμα. Ομο­λο­γώ ότι η δια­δι­κα­σία λήψης μιας φωτο­γρα­φί­ας είναι αρκε­τά επί­πο­νη για το μοντέ­λο, αλλά και για την ψυχι­κή κατά­στα­ση του φωτο­γρά­φου. Δού­λευα με προ­σχε­δια­σμέ­νες πόζες, αλλά η αισθη­τι­κή ολο­κλή­ρω­ση ήταν δυνα­τόν να επι­τευ­χθεί μόνο όταν η ταύ­τι­ση του μοντέ­λου με την άπο­ψή μου ήταν πλή­ρης. Έτσι η σύλ­λη­ψη της στιγ­μή από την σύζευ­ξη της ζωντα­νής εικό­νας και της έκφρα­σης του μοντέ­λου έδι­νε προ­έ­κτα­ση στη δική μου οπτι­κή. Στις συγκε­κρι­μέ­νες φωτο­γρα­φί­σεις κύριο στοί­χο των συν­θέ­σε­ων ήταν το Σώμα. Το ανθρώ­πι­νο σώμα ενσω­μα­τω­μέ­νο στο φυσι­κό περι­βάλ­λον μυθι­κών περιο­χών. Βρά­χια στο χρώ­μα της τέφρας, πετρώ­μα­τα σαν από ξύλα απο­λι­θω­μέ­να, διά­φα­νο νερό, φως που ενο­ποιεί τους όγκους και σαν την ζωγρα­φι­κή «λαζού­ρα» απο­ξε­νώ­νει ποι­η­τι­κά την εικό­να από την πραγ­μα­τι­κό­τη­τα. (βλ. Opticon, τ.21, Μάιος 1994)

Η ποι­ή­τρια Edna Millay έχει ανα­φέ­ρει στη συλ­λο­γή της με τίτλο «Μοι­ραία συνέ­ντευ­ξη»: Μόνον ο Ευκλεί­δης είδε την ομορ­φιά γυμνή.

ΚΩΣΤΑΣ ΕΥΑΓΓΕΛΑΤΟΣ, ΣΩΜΑ-ΣΗΜΑ

ΚΩΣΤΑΣ ΕΥΑΓΓΕΛΑΤΟΣ, ΣΩΜΑ-ΣΗΜΑ

Εννο­εί βέβαια ότι ο κορυ­φαί­ος θεμε­λιω­τής της Γεω­με­τρί­ας του τρισ­διά­στα­του χώρου μπό­ρε­σε να δει και να συλ­λά­βει την καθα­ρή ποί­η­ση και την ομορ­φιά, που προσ­δί­δουν οι ανα­λο­γί­ες του Κόσμου μας. Σε αντι­πα­ρά­θε­ση με τον Κόσμο, το ανθρώ­πι­νο σώμα μπο­ρεί να θεω­ρη­θεί σαν μια συνι­στα­μέ­νη μικρο­γρα­φία των δυνά­με­ων και σχέ­σε­ων που διέ­πουν το σύμπαν. Η θέα­ση και μελέ­τη του σώμα­τος οδή­γη­σε τον άνθρω­πο, από την παλαιο­λι­θι­κή επο­χή, όπως απο­δει­κνύ­ουν έξο­χες τοι­χο­γρα­φί­ες σπη­λαί­ων, στην απει­κό­νι­ση του σώματος.

Στην πορεία των αιώ­νων το Σώμα σαν αισθη­τι­κό αντι­κεί­με­νο έχει απο­δο­θεί με κάθε δυνα­τή εικα­στι­κή προ­σέγ­γι­ση. Ήταν επό­με­νο αμέ­σως μετά την ανα­κά­λυ­ψη της τέχνης το θέμα του σώμα­τος και ιδιαί­τε­ρα του γυμνού να ελκύ­σει τους φωτο­γρά­φους. Ήδη από το 1850 σημα­ντι­κοί και τολ­μη­ροί φωτο­γρά­φοι όπως ο Braquehais, ο Nadar, ο Durieu, ο Plüschow, ο Von Gloeden, ο Muybridge, ο γνω­στός ζωγρά­φος Thomas Eakins, ο Steichen, ο Cunningham, ο Weston, αλλά και πολ­λοί άλλοι, διε­ρεύ­νη­σαν φωτο­γρα­φι­κά το ανθρώ­πι­νο σώμα. Με επι­μο­νή και έμπνευ­ση μελέ­τη­σαν τη φόρ­μα του σε σχέ­ση με το φως και τη σκιά και αξιο­ποί­η­σαν τις τεχνι­κές δυνα­τό­τη­τες του νέου εκφρα­στι­κού μέσου, της φωτο­γρα­φί­ας δηλα­δή, με την ίδια συνέ­πεια, που οι δημιουρ­γοί την Ανα­γέν­νη­σης προ­σάρ­μο­σαν στα έργα τους τις πρώ­τες πει­ρα­μα­τι­κές και ενί­ο­τε απα­γο­ρευ­μέ­νες ανα­το­μι­κές μελέ­τες και τα χαρα­κτι­κά με τα κλα­σι­κά μοτίβα.

ΚΩΣΤΑΣ ΕΥΑΓΓΕΛΑΤΟΣ, ΣΩΜΑΤΟΓΡΑΦΙΑ ΕΝ ΔΕΛΦΟΙΣ

ΚΩΣΤΑΣ ΕΥΑΓΓΕΛΑΤΟΣ, ΣΩΜΑΤΟΓΡΑΦΙΑ ΕΝ ΔΕΛΦΟΙΣ

Πέρα όμως από απλό, φυσι­κό και ενδια­φέ­ρον θέμα, το σώμα είναι ένα υπαρ­ξια­κό σήμα και ένα ζωντα­νό εκφρα­στι­κό σινιά­λο του πάθους και του επί­γειου κάλ­λους. Στις φωτο­γρα­φί­ες των σύγ­χρο­νων καλ­λι­τε­χνών το σώμα έχει φωτο­γρα­φη­θεί πολυ­πρι­σμα­τι­κά και ειδι­κά στις περι­πτώ­σεις του Robert Mapplethorpe, του David Hockney, αλλά και του Peter Greenaway, που χρη­σι­μο­ποιού­σαν τη φωτο­γρα­φία με καθα­ρά εικα­στι­κή οπτι­κή, έχει δοθεί έμφα­ση στο σώμα-σύμ­βο­λο ερω­τι­σμού και λαγνείας.

Οι μελέ­τες και η εμπει­ρία μου με οδή­γη­σαν σε μια προ­σω­πι­κή προ­σέγ­γι­ση του θέμα­τος. H παρου­σία του γυμνού σώμα­τος στο χώρο εκτός των ορα­τών ποι­κι­λο­μορ­φι­κών απο­δό­σε­ων έχει εν δυνά­μει υπαρ­ξια­κό συμ­βο­λι­σμό. Η εξω­τε­ρι­κή ορα­τή ομορ­φιά εμπε­ριέ­χει την Πλα­τω­νι­κή αντί­λη­ψη σώμα = φυλα­κή – τάφος της ψυχής.

Κώστα Ευαγγελάτου, Φωτογραφία, Δελφοί

Κώστα Ευαγ­γε­λά­του, Φωτο­γρα­φία, Δελφοί

Η σει­ρά φωτο­γρα­φιών μου με τίτλο «Ενα­γκα­λι­σμοί» θα μπο­ρού­σαν να γίνουν ζωγρα­φι­κοί πίνα­κες και με αυτό το πνεύ­μα τις τρά­βη­ξα με μια απλή μηχα­νή Olympus Trip AFS‑2. Ποτέ εξάλ­λου δεν πίστε­ψα ότι τα τεχνι­κά μέσα είναι το άπαν για το αισθη­τι­κό απο­τέ­λε­σμα. Έδω­σα βέβαια προ­σο­χή στα συν­θε­τι­κά στοι­χεία του κάδρου μου. Ομο­λο­γώ όμως, ότι χωρίς το συγκε­κρι­μέ­νο μοντέ­λο που ταυ­τί­στη­κε με την άπο­ψή μου προσ­δί­δο­ντας αίσθη­μα και πνευ­μα­τι­κό­τη­τα στις συν­θέ­σεις μου οι φωτο­γρα­φί­ες θα ήταν κοι­νό­τυ­πες πόζες. Εδώ θέλω να επι­ση­μά­νω και πάλι ότι η επι­λο­γή χώρου και μοντέ­λου είναι καθο­ρι­στι­κή για κάθε φωτο­γρα­φι­κό απο­τέ­λε­σμα. Με απλές φόρ­μες επι­δί­ω­ξα να σημα­το­δο­τώ υπαι­νι­κτι­κά το είδω­λο ενός σώμα­τος, που σφρα­γί­ζε­ται από το «ήθος» της εσω­τε­ρι­κό­τη­τας. Δεν ήθε­λα να ολι­σθαί­νω στη μιμη­τι­κή και «κιτς» ανα­πα­ρά­στα­ση, που είναι τόσο εύκο­λη και φθη­νή, χάρις στην έλλει­ψη σφαι­ρι­κής παι­δεί­ας. Οι συν­θέ­σεις μου επι­θυ­μού­σα να σκια­γρα­φούν το πανάρ­χαιο θέμα με τεχνο­τρο­πι­κή απλό­τη­τα και εκφρα­στι­κή δύνα­μη. Το σώμα, όπως και το πρό­σω­πο άλλω­στε, μας προ­σκα­λεί σε μια βιω­μα­τι­κή αισθη­τι­κή ανά­πλα­ση των ανα­λο­γιών, που δια­κρί­νει η όρα­ση και η φαντα­σία μας. Ο φωτο­γρα­φι­κός φακός, με τους δικούς του νόμους χρή­σης, παρά­γει ένα νέο σώμα.

Κώστας Ευαγγελάτος, ΕΝ ΔΕΛΦΟΙΣ

Κώστας Ευαγ­γε­λά­τος, ΕΝ ΔΕΛΦΟΙΣ

Οι «Ενα­γκα­λι­σμοί» λοι­πόν ξεκί­νη­σαν στον αρχαιο­λο­γι­κό χώρο των Δελ­φών και τις πέριξ πλα­γιές, στο πιο από­κρη­μνο σημείο του ακρω­τη­ρί­ου του Σου­νί­ου και στην είσο­δο του Εθνι­κού Αρχαιο­λο­γι­κού Μου­σεί­ου στην Αθή­να. Τρεις φαι­νο­με­νι­κά αντί­θε­τοι χώροι που συν­δέ­ο­νται όμως με το μεγα­λείο και το πνεύ­μα του αρχαί­ου κόσμου. Το Μαντείο των Δελ­φών, στον ορει­νό ομφα­λό της γης, το Σού­νιο ναός του Ποσει­δώ­να στην άκρη της Αττι­κής, το Μου­σείο στο αστι­κό κέντρο της νέας Αθή­νας. Ο νέος αγκα­λιά­ζει θάμνους στο χει­με­ρι­νό τοπίο της Απολ­λώ­νιας επο­πτεί­ας, αγκα­λιά­ζει μαρ­μά­ρι­να κομ­μά­τια που έχουν κατρα­κυ­λή­σει στο γκρε­μνό. Κομ­μά­τια στή­λης του ναού του Ποσει­δώ­να που κανείς τόσους αιώ­νες δεν ανέ­συ­ρε και το νερό της θάλασ­σας έχει λειά­νει, ανα­δει­κνύ­ο­ντας ακό­μη περισ­σό­τε­ρο το αθά­να­το λευ­κό τους. Ο ίδιος  αγκα­λιά­ζει τη βάση νεο­κλα­σι­κής στή­λης στην είσο­δο του Αθη­ναϊ­κού Μου­σεί­ου. Συμ­βο­λι­κή αντί­θε­ση και συναι­σθη­μα­τι­κή κατά­θε­ση συγ­γε­νής και ανά­λο­γη με αυτή που υπάρ­χει σε έργα ρομα­ντι­κών ζωγρα­φι­κών συν­θέ­σε­ων του 19ου αιώ­να. Η παρου­σία όμως και η έκφρα­ση του γυμνού  ανθρώ­πι­νου κορ­μού,  φορ­τί­ζουν τις εικό­νες με ένα ελκυ­στι­κό αίνιγ­μα. Ένα αίνιγ­μα που αναι­ρεί τις ανα­λύ­σεις… Μένει μόνο η στιγ­μιαία οπτι­κή δρά­ση που κατα­γρά­φει το φως. Η δρά­ση που στο­χεύ­ει στη λιτή και σιω­πη­λή ομορ­φιά των Ενα­γκα­λι­σμών. (βλ. Opticon, τ.30, Νοέμ­βριος 1995) και «Ιδε­ο­γρα­φι­κή Σμί­λη», Κων­στα­ντί­νος Est Ευαγ­γε­λά­τος, εκδό­σεις «Συλ­λο­γές», Αθή­να 1997). Το σύνο­λο των συν­θέ­σε­ων αυτών με τίτλο «Συλ­λή­ψεις στο Αττι­κό Φώς» εκτέ­θη­κε στο Παρί­σι το 2010 (La Maison De La  Grece).

Κώστα Ευαγγελάτου, Εναγκαλισμός

Κώστα Ευαγ­γε­λά­του, Εναγκαλισμός

Οι δυνα­τό­τη­τες συν­δυα­σμού των ζωγρα­φι­κών αξιών με τις φωτο­γρα­φι­κές τεχνι­κές έδω­σαν πολ­λές φορές αισθη­τι­κές λύσεις σε εικα­στι­κά προ­βλή­μα­τα. Η φωτο­γρα­φία έδω­σε εμφα­νώς  τη δυνα­τό­τη­τα να συλ­λά­βου­με μια στιγ­μή του πραγ­μα­τι­κού. Ήδη πριν από το τέλος του 20ου αιώ­να η κλα­σι­κή φωτο­γρα­φία με τα αρνη­τι­κά που εκτυ­πώ­νο­νται στο σκο­τει­νό θάλα­μο έχει αντι­κα­τα­στα­θεί από τις σύγ­χρο­νες ψηφια­κές μεθό­δους λήψης και φωτο­γρά­φι­σης του αισθη­τι­κού αντι­κει­μέ­νου. Οι άφθο­νες πλέ­ον ψηφια­κές εικό­νες διεύ­ρυ­ναν πολ­λα­πλά­σια τους εκφρα­στι­κούς τρό­πους και στο εικα­στι­κό πεδίο, ενώ εύκο­λα προ­σβά­σι­μες στη δια­δι­κτυα­κή εικο­νι­κή πραγ­μα­τι­κό­τη­τα είναι χαρα­κτη­ρι­στι­κά  σινιά­λα των τεχνι­κών επι­τευγ­μά­των της επο­χής και των  από­ψε­ων της.

ΚΩΣΤΑΣ ΕΥΑΓΓΕΛΑΤΟΣ, ΣΩΜΑΤΟΓΡΑΦΙΑ, ΣΟΥΝΙΟ

ΚΩΣΤΑΣ ΕΥΑΓΓΕΛΑΤΟΣ, ΣΩΜΑΤΟΓΡΑΦΙΑ, ΣΟΥΝΙΟ

Αναμ­φί­βο­λα σαν εικα­στι­κός καλ­λι­τέ­χνης θαυ­μά­ζω τη σαγη­νευ­τι­κή δυνα­τό­τη­τα του φακού να συλ­λαμ­βά­νει αυτό­μα­τα το φευ­γα­λέο. Συνε­χί­ζω πάντα παράλ­λη­λα με τις ζωγρα­φι­κές μου απο­κρυ­σταλ­λώ­σεις και ιδε­ο­γρα­φι­κές κατα­γρα­φές να φωτο­γρα­φί­ζω μοντέ­λα και δρά­σεις με ψηφια­κά μέσα πλέ­ον και με ανά­λο­γες επεμ­βά­σεις στο εργα­στή­ριο να δημιουρ­γώ νέα έργα, με τις ατέρ­μο­νες δυνα­τό­τη­τες των σύγ­χρο­νων ανα­ζη­τή­σε­ων και δεδομένων…

Κώστα Ευαγγελάτου, Ψηφιακή εικόνα, Η προσευχή

Κώστα Ευαγ­γε­λά­του, Ψηφια­κή εικό­να, Η προσευχή

(Ενδει­κτι­κές εικό­νες φωτο­γρα­φι­κών και ζωγρα­φι­κών συν­θέ­σε­ων από το αρχείο του Art Studio «EST»)

__________________________________________________________________________________________________________

Κώστας Ευαγγελάτος Ζωγράφος, Λογοτέχνης, θεωρητικός της τέχνης. Γεννήθηκε στο Αργοστόλι της Κεφαλονιάς. Σπούδασε νομικά στο Πανεπιστήμιο Αθηνών, ζωγραφική και αισθητική θεωρία της σύγχρονης τέχνης στο Μανχάταν της Νέας Υόρκης (University The New School). Ζει και εργάζεται στην Αθήνα και την Κεφαλονιά. Εκθέτει έργα του στην Ελλάδα και το εξωτερικό.
Μοι­ρα­στεί­τε το:

Μετάβαση στο περιεχόμενο