Νωρίς το πρωί
στο εργοστάσιο.
Τα φουγάρα δεν άναψαν σήμερα
μόνο τα τσιγάρα φωτίζουν
τα πρόσωπα των εργατών
στην απεργιακή φρουρά
έτσι όπως περνάνε
από χέρι σε χέρι.
Στα κάγκελα ένα πανό
με τα αιτήματα:
Πάρτε πίσω τις απολύσεις!
Από κάπου μακριά
ακούγεται θόρυβος
βραχνά στην αρχή
πιο καθαρά ύστερα.
Στο αχνό φως της αυγής
φαίνεται η σκόνη που σηκώνει
η αυτοκινητοπομπή αλληλεγγύης.
Όρθιος, μ’ ένα πλακάτ στο χέρι
κι ένα πλατύ χαμόγελο,
κοιτάει το πολύχρωμο πλήθος.
Εκεί οι οικοδόμοι, οι δάσκαλοι
οι διανομείς κάτω από το βάθρο
συζητάνε με ένταση.
Ο ήλιος δείχνει μεσημέρι
και τα συνθήματα αντηχούν
από άκρη σε άκρη
της συγκέντρωσης.
Οι εργαζόμενοι στην εστίαση
πήραν τη θέση τους.
Οι φοιτητικοί σύλλογοι
κάνουν αλυσίδα
σηκώνουν τις κόκκινες σημαίες,
ένα ατέλειωτο χειροκρότημα
δονεί την ατμόσφαιρα
υπέρ των υγειονομικών.
Εμπρός! Όλες στην πορεία!
φώναξε η κοπέλα
με την τσάντα στην πλάτη.
Στον δρόμο βγήκε
μια ομάδα γυναικών
με τα παιδιά στην αγκαλιά
με τη στολή εργασίας
με τα γάντια
που κρύβουν τις πληγές.
Δίπλα τους, σε κοινή διαδρομή
προσφύγισσες με τη μαντίλα
χωρίς δικαιώματα και ψωμί, τραγουδούν
άσματα παλιά της εξορίας
σε γλώσσα άγνωστη
και οικεία.
Μέσα από τον καπνό
που σκόρπισαν τα δακρυγόνα
λάμπει η δύναμη του αγώνα.
(Γράφτηκε με αφορμή την πανεργατική απεργία στις 9 Νοεμβρίου 2022. Αφιερωμένο στους απεργούς εργάτες της «Μαλαματίνας»)
Ειρηναίος Μαράκης