Ό,τι ν’ ακούω με το δεξιό μου αυτί / με μάτι αριστερό το βλέπω.
Κι ό,τι καταπιάνεται ο νους να στοχαστεί, / οι χτύποι της καρδιάς το λένε πρώτοι. (Κ. Βάρναλης)

Μαύρη κηλίδα στην ιστορία της Κύπρου

Γρά­φει ο Νίκος Μότ­τας //

Μια είδη­ση από την Κύπρο τρά­βη­ξε αυτές τις μέρες την προ­σο­χή μας. Η κυβέρ­νη­ση Ανα­στα­σιά­δη σχε­διά­ζει την ανέ­γερ­ση μου­σεί­ου αφιε­ρω­μέ­νου στον αλλή­στου μνή­μης αρχη­γό της ΕΟΚΑ Β’ και της φασι­στι­κής «Οργά­νω­σης Χ» Γεώρ­γιο Γρί­βα. Μάλι­στα, όπως δια­βά­ζου­με στην εφη­με­ρί­δα «Χαραυ­γή», πρό­σφα­τα απο­δε­σμεύ­τη­κε το σχε­τι­κό κον­δύ­λι από την κοι­νο­βου­λευ­τι­κή Επι­τρο­πή Οικο­νο­μι­κών με τις ψήφους της σοσιαλ­δη­μο­κρα­τι­κής ΕΔΕΚ και του κεντρώ­ου ΔΗΚΟ.

Εάν το ζήτη­μα αφο­ρού­σε μια οποια­δή­πο­τε άλλη αμφι­λε­γό­με­νη προ­σω­πι­κό­τη­τα του κυπρια­κού ελλη­νι­σμού, ενδε­χο­μέ­νως να μην μπαί­να­με στην δια­δι­κα­σία να το σχο­λιά­σου­με. Στην προ­κει­μέ­νη περί­πτω­ση, όμως, έχου­με να κάνου­με με μια καρα­μπι­νά­τη από­πει­ρα «ξεπλύ­μα­τος» ενός δια­βό­η­του φασί­στα που η προ­δο­τι­κή και δωσι­λο­γι­κή δρά­ση του έχει γρα­φτεί στις πιο μαύ­ρες σελί­δες της νεό­τε­ρης ιστο­ρί­ας σε Ελλά­δα και Κύπρο.

Μαύ­ρη κηλί­δα στην ιστο­ρία της Κύπρου είναι η από­δο­ση τιμών στον ηγέ­τη της μοναρ­χο­φα­σι­στι­κής «Οργά­νω­σης Χ» που έδρα­σε στα χρό­νια της Κατο­χής στον ελλα­δι­κό χώρο ως δωσι­λο­γι­κός κατα­σταλ­τι­κός βρα­χί­ο­νας ενά­ντια στο ΕΑΜ-ΕΛΑΣ. Ήταν η ίδια οργά­νω­ση που πρω­το­στά­τη­σε μετά την Συμ­φω­νία της Βάρ­κι­ζας στο όργιο παρα­κρα­τι­κής τρο­μο­κρα­τί­ας ενά­ντια στους κομ­μου­νι­στές, όντας πλέ­ον κάτω από την σκέ­πη των άγγλων ιμπεριαλιστών.

Μαύ­ρη κηλί­δα στην ιστο­ρία της Κύπρου είναι η ανέ­γερ­ση μου­σεί­ου στον ιδρυ­τή της τρο­μο­κρα­τι­κής συμ­μο­ρί­ας ΕΟΚΑ Β’, του θλι­βε­ρού αυτού υπο­χεί­ριου της Χού­ντας των Συνταγ­μα­ταρ­χών που συμ­με­τεί­χε ενερ­γά στο πρα­ξι­κό­πη­μα της 15ης Ιού­λη 1974.

Μαύ­ρη κηλί­δα στην ιστο­ρία της Κύπρου συνι­στά η προ­σπά­θεια να ξεπλυ­θεί στην συνεί­δη­ση του λαού όλα όσα συμ­βο­λί­ζει ο Γεώρ­γιος Γρί­βας, δηλα­δή ο πρω­τό­γο­νος αντι­κομ­μου­νι­σμός, η τυφλή τρο­μο­κρα­τία, το εθνι­κι­στι­κό μίσος, ο δωσι­λο­γι­σμός, η προ­δο­σία. Είναι πλή­ρως αντι­φα­τι­κό από τη μια να φωνά­ζεις «Δεν ξεχνώ» και από την άλλη να τιμάς αυτόν που έστρω­σε το έδα­φος για τον Αττί­λα και τη βάρ­βα­ρη τουρ­κι­κή εισβολή.

Μαύ­ρη κηλί­δα στην ιστο­ρία της Κύπρου, αλλά και μέγι­στη προ­σβο­λή στις μάνες και τα παι­διά των νεκρών και των αγνο­ου­μέ­νων της εισβο­λής είναι η από­δο­ση τιμών στον φασί­στα Γρί­βα. Προ­σβο­λή στις πατρί­δες που έζη­σαν τον ξερι­ζω­μό, την Αμμό­χω­στο, την Κερύ­νεια, τη Μόρ­φου, τις άλλες πόλεις και χωριά της Βόρειας Κύπρου.

Σε ενά­μι­ση χρό­νο από σήμε­ρα, το καλο­καί­ρι του 2024, θα συμπλη­ρω­θούν πενή­ντα χρό­νια από το χου­ντι­κό πρα­ξι­κό­πη­μα και την τουρ­κι­κή εισβο­λή. Αν η κυπρια­κή κυβέρ­νη­ση και το αστι­κό πολι­τι­κό σύστη­μα της Κύπρου θέλουν να αμαυ­ρώ­σουν την επέ­τειο αυτή τιμώ­ντας τον αρχι­προ­δό­τη «Διγε­νή», ας το πρά­ξουν. Να είναι βέβαιοι, όμως, ότι ο λαός και η ίδια η ιστο­ρία θα τους κρί­νουν όπως τους αρμόζει.

«Ναι, αλλά ο Στά­λιν…», του Νίκου Μόττα

Μοι­ρα­στεί­τε το:

Μετάβαση στο περιεχόμενο