Ό,τι ν’ ακούω με το δεξιό μου αυτί / με μάτι αριστερό το βλέπω.
Κι ό,τι καταπιάνεται ο νους να στοχαστεί, / οι χτύποι της καρδιάς το λένε πρώτοι. (Κ. Βάρναλης)

Εκατό χρόνια μετά η Ρώσικη Επανάσταση συνεχίζει να ανησυχεί τα αστικά επιτελεία…

Σχο­λιά­ζει ο Ειρη­ναί­ος Μαρά­κης //

Ενο­χλεί τους νεο­φι­λε­λεύ­θε­ρους, ακρο­δε­ξιούς δημο­σιο­λό­γους (δια­νοη­τές δεν είναι ούτε κατά… διά­νοια αφού ανα­πα­ρά­γουν ξερά κάθε είδος της αστι­κής, καθε­στω­τι­κής προ­πα­γάν­δας) η επι­και­ρό­τη­τα της Ρώσι­κης Εργα­τι­κής και Σοσια­λι­στι­κής Επα­νά­στα­σης: οι συζη­τή­σεις και οι δια­φω­νί­ες, οι πολι­τι­κές δια­μά­χες μέσα στις δυνά­μεις και τους φορείς της Αρι­στε­ράς, οι ιστο­ρι­κές ανα­λύ­σεις μέσα στον κόσμο της εργα­σί­ας, στους μαθη­τές και τους φοι­τη­τές, στα κοι­νω­νι­κά δίκτυα και κινή­μα­τα, με αφορ­μή το ξεμα­σκά­ρε­μα των καπι­τα­λι­στι­κών μύθων και της απο­κά­λυ­ψης, για πολ­λο­στή φορά, ότι το αόρα­το χέρι της Αγο­ράς εξυ­πη­ρε­τεί πολύ συγκε­κρι­μέ­να, υπαρ­κτά συμ­φέ­ρο­ντα με όπλα του τον ρατσι­σμό και τον σεξι­σμό, την ισλα­μο­φο­βία και την οργα­νω­τι­κή και οικο­νο­μι­κή υπο­στή­ρι­ξη των φασιστικών/νεοναζιστικών συμ­μο­ριών, τα μνη­μό­νια της εξα­θλί­ω­σης και της φτώ­χειας, για να κατα­στεί­λει κάθε δυνα­τό­τη­τα γόνι­μης κοι­νω­νι­κής αντί­δρα­σης και για να εξα­φα­νί­σει την συζή­τη­ση για την ανα­γκαία κοι­νω­νι­κή προ­ο­πτι­κή που μόνο οι ταξι­κοί και εργα­τι­κοί, αντι­φα­σι­στι­κοί και αντι­ρα­τσι­στι­κοί αγώ­νες μπο­ρούν να προσφέρουν.

Ενο­χλεί και φοβί­ζει η επι­και­ρό­τη­τα της Ρώσι­κης Εργα­τι­κής και Σοσια­λι­στι­κής Επα­νά­στα­σης, ανη­συ­χεί τα αστι­κά επι­τε­λεία και τα τσι­ρά­κια τους η υπαρ­κτή ιστο­ρι­κή και κοι­νω­νι­κή από­δει­ξη ότι ο κόσμος μπο­ρεί να αλλά­ξει, να είναι φιλι­κός για όλους και όλες, ότι δεν θα υπάρ­χουν περιο­ρι­σμοί στα ζητή­μα­τα του φύλου, της αξιο­πρέ­πειας, της ελεύ­θε­ρης δια­κί­νη­σης των ιδε­ών, της ισό­τι­μης, δημο­κρα­τι­κής ανά­πτυ­ξης, χωρίς ταξι­κούς φραγ­μούς, χωρίς την καλ­λιέρ­γεια του φόβου και του μίσους. Ναι, το βλέ­που­με αυτό καθη­με­ρι­νά: από την στο­χο­ποί­η­ση ενός απερ­για­κού ή οικο­λο­γι­κού αγώ­να ως αντι­δρα­στι­κού, που βάζει εμπό­δια στην οικο­νο­μι­κή ανά­πτυ­ξη, των λίγων φυσι­κά, μέχρι την εξί­σω­ση του Κομ­μου­νι­σμού ως θεω­ρί­ας και κοι­νω­νι­κής πρα­κτι­κής ταξι­κής απε­λευ­θέ­ρω­σης με τον Ναζι­σμό και το Φασι­σμό που απο­τε­λούν τα ύστα­τα όπλα για την παλι­νόρ­θω­ση της καπι­τα­λι­στι­κής εκμε­τάλ­λευ­σης μέσα σε μια περί­ο­δο έντα­σης κι ανά­πτυ­ξης των κοι­νω­νι­κών αγώ­νων, αυτός ο φόβος εκφρά­ζε­ται με κάθε τρόπο.

Αυτό ακρι­βώς τον φόβο, που επε­κτεί­νε­ται σ’ ένα ευρύ φάσμα πολι­τι­κών και δημο­σιο­λό­γων από τους Άδω­νι και Μιχα­λο­λιά­κο μέχρι την Φώφη, τον Σαμα­ρά, τον Βενι­ζέ­λο κι από εκεί μέχρι τους δια­νο­ού­με­νους της συμ­φο­ράς, εκφρά­ζει το αφιέ­ρω­μα, λέμε τώρα, στην Ρώσι­κη Επα­νά­στα­ση που πραγ­μα­το­ποιεί στο και­νούρ­γιο τεύ­χος της η λογο­τε­χνι­κή και κοι­νω­νι­κή επι­θε­ώ­ρη­ση The Books’ Journal, και μάλι­στα την πιο χυδαία μορ­φή του, όπου το υπο­γρά­φουν γνω­στοί εκπρό­σω­ποι του νεο­φι­λε­λευ­θε­ρι­σμού. Ήδη από το εξώ­φυλ­λο κατα­λα­βαί­νει κανείς σε ποια ακρι­βώς κατεύ­θυν­ση κινεί­ται το αφιέ­ρω­μα… στην κατεύ­θυν­ση της απα­ξί­ω­σης των κοι­νω­νι­κών διερ­γα­σιών που πραγ­μα­το­ποι­ή­θη­καν στην Ρωσία του και της κατα­συ­κο­φά­ντη­σης κάθε κοι­νω­νι­κού αγώ­να. Η αλή­θεια είναι ότι δεν έχου­με να πού­με περισ­σό­τε­ρα: αν θέλε­τε δια­βά­στε το — είναι χρή­σι­μο να γνω­ρί­ζεις τις θέσεις του Εχθρού, αν θέλε­τε, προ­σπε­ρά­στε το — θα λέγα­με πως είναι η ενδε­δειγ­μέ­νη αντι­με­τώ­πι­ση. Να ενη­με­ρώ­σου­με μόνο τους συντά­κτες του περιο­δι­κού και τον φιλό­τι­μο δημιουρ­γό του εξω­φύλ­λου της παρού­σας έκδο­σης πως αφε­νός Ντίσ­νεϋ­λαντ του τρό­μου είναι το σύστη­μα που υπη­ρε­τούν και αφε­τέ­ρου ότι εάν θέλουν να κάνουν απο­τε­λε­σμα­τι­κή προ­πα­γάν­δα θα πρέ­πει να αφαι­ρέ­σουν την μορ­φή του Μίκυ Μάους από το εξώ­φυλ­λο τους. Βλέ­πε­τε, περισ­σό­τε­ρο πιθα­νό είναι να ήταν ο Μίκυ Μάους σπιού­νος της Οχρά­να, της μυστι­κής αστυ­νο­μί­ας του Τσά­ρου, παρά “τρο­μο­κρά­της μπολ­σε­βί­κος” όπως οι ίδιοι τον οραματίζονται.

Μοι­ρα­στεί­τε το:

Μετάβαση στο περιεχόμενο