Εκδήλωση τιμής και μνήμης της “Λαϊκής Συσπείρωσης” Καισαριανής για το Μίκη

Μέσα σε κλί­μα συγκί­νη­σης, παρου­σία πλή­θους κόσμου, πραγ­μα­το­ποι­ή­θη­κε η εκδή­λω­ση της “Λαϊ­κής Συσπεί­ρω­σης” για τα δύο χρό­νια από το θάνα­το του  Μίκη Θεοδωράκη.

Η κεντρι­κή ομι­λία έγι­νε από τον Ηλία Στα­μέ­λο, υπο­ψή­φιο δήμαρ­χο Και­σα­ρια­νής. Δια­βά­στη­καν κεί­με­να για τη ζωή και το έργο του μεγά­λου συν­θέ­τη και ακού­στη­καν πολ­λά τρα­γού­δια, κομ­μά­τι του σημα­ντι­κού και πολυ­ποί­κι­λου έργου του.

Μια δρα­σκε­λιά Πετρά­λω­να Θησείο,
δυο δρα­σκε­λιές Συγ­γρού Καισαριανή,
βαθειά, μες στου μυα­λού μου το αρχείο,
συν­νε­φια­σμέ­νη είναι πάντα η Κυρια­κή…

Ο Μίκης Θεο­δω­ρά­κης ποτέ δεν ξέχα­σε τις μέρες του Δεκέμ­βρη του ’44, όταν πολέ­μη­σε μέσα από τις γραμ­μές του 1^ου Λόχου του 1ου Τάγ­μα­τος του Εφε­δρι­κού ΕΛΑΣ που είχε τη βάση του στην Άνω Νέα Σμύρνη.

ΛαΣυ Και­σα­ρια­νής: Εκδή­λω­ση-αφιέ­ρω­μα στα 2 χρό­νια από τον θάνα­το του Μίκη

«Για τον λόγο αυτό, θέλω να αφή­σω αυτόν τον κόσμο σαν κομ­μου­νι­στής», έγρα­φε το 2020 σε επι­στο­λή που άφη­σε στον ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ, Δημή­τρη Κουτσούμπα.

Ηλί­ας Στα­μέ­λος: πρώ­ην δήμαρ­χος Και­σα­ρια­νής και υπο­ψή­φιος με τη “Λαϊ­κή Συσπεί­ρω­ση” στις εκλο­γές του Οκτώ­βρη για την τοπι­κή διοίκηση

Σήμε­ρα σε μια λιτή εκδή­λω­ση τιμά­με τον Μίκη Θεο­δω­ρά­κη __
Συμπλη­ρώ­θη­καν κιό­λας δύο χρό­νια από τότε που «έφυ­γε» από κοντά μας.

Κι όμως, τα τρα­γού­δια του είναι «παρό­ντα». Και δεν θα μπο­ρού­σε να είναι αλλιώς, αφού η Τέχνη που έπλα­σε, ζυμω­μέ­νη με τους καη­μούς, τις αγω­νί­ες, την πάλη και τα ορά­μα­τα των ταπει­νών και κατα­φρο­νε­μέ­νων, είναι δια­χρο­νι­κή και τέτοια θα μείνει.

Η Τέχνη και ο Αγώ­νας έγι­ναν ένα στη ζωή του. Και γι’ αυτό κατά­φε­ρε με το έργο του να κατα­γρά­ψει τους αγώ­νες και τις αγω­νί­ες των λαϊ­κών στρω­μά­των στις συγκε­κρι­μέ­νες ιστο­ρι­κές και κοι­νω­νι­κές συν­θή­κες «Αν δεν είχα βιώ­σει αυτά που βίω­σα, δεν θα είχα γρά­ψει αυτήν τη μου­σι­κή», έλε­γε.

Μια παρα­δο­χή που δεν δίστα­σε να κάνει φτά­νο­ντας στο τέλος της ζωής του. «Την ώρα των απο­λο­γι­σμών, σβή­νουν απ’ το μυα­λό μου οι λεπτο­μέ­ρειες και μένουν τα «Μεγά­λα Μεγέ­θη»».

«Για τον λόγο αυτό, θέλω να αφή­σω αυτόν τον κόσμο σαν κομ­μου­νι­στής», έγρα­φε το 2020 σε επι­στο­λή που άφη­σε στον ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ, Δημή­τρη Κουτσούμπα.

Ο Μίκης Θεο­δω­ρά­κης ποτέ δεν ξέχα­σε τις μέρες του Δεκέμ­βρη του ’44, όταν πολέ­μη­σε μέσα από τις γραμ­μές του 1^ου Λόχου του 1ου Τάγ­μα­τος του Εφε­δρι­κού ΕΛΑΣ που είχε τη βάση του στην Άνω Νέα Σμύρνη.

Συντρό­φισ­σες και σύντροφοι

Ο Μίκης Θεο­δω­ρά­κης δεν είχε μία συνη­θι­σμέ­νη ζωή. Τιμή­θη­κε, αγα­πή­θη­κε, η φήμη του έφτα­σε στα πέρα­τα της Γης. Τον τρα­γού­δη­σαν οι μεγα­λύ­τε­ροι τρα­γου­δι­στές και τα μεγα­λύ­τε­ρα συγκρο­τή­μα­τα, έπαι­ξαν τη μου­σι­κή του φημι­σμέ­νες ορχή­στρες, γνω­ρί­στη­κε με ιερά τέρα­τα της Τέχνης παγκό­σμια, ταξί­δε­ψε σε όλο τον πλανήτη.

Κι όμως οι πιο σημα­ντι­κές στιγ­μές για αυτόν, το μεγά­λο μέγε­θος της ζωής του ήταν όταν βρέ­θη­κε με το ΚΚΕ. Αυτό κρά­τη­σε ως από­σταγ­μα της ζωής και του έργου του.

Γι’ αυτό και τα πιο ευτυ­χι­σμέ­να χρό­νια του Μίκη Θεο­δω­ρά­κη ήταν αυτά που έζη­σε στο πλάι του ΚΚΕ, όπως δήλω­σε και ο ίδιος στην εκδή­λω­ση που διορ­γά­νω­σε η ΚΕ για να τιμή­σει τα 90 χρό­νια της ζωής του το 2015, την περί­ο­δο που ο ίδιος δήλω­νε παρών και στον δίκαιο αγώ­να του λαού μας για την κατάρ­γη­ση των μνη­μο­νί­ων και όλων των αντερ­γα­τι­κών εφαρ­μο­στι­κών νόμων τους.

Ομιλία Ηλία Σταμέλου στο εκλογικό κέντρο για τα 2 χρόνια από τον θάνατο του Μίκη Θεοδωράκη

Έλε­γε τότε:

«Τα πιο δυνα­τά και όμορ­φα χρό­νια μου τα έζη­σα στις γραμ­μές του ΚΚΕ», «Εθνι­κή Αντί­στα­ση, Εμφύ­λιος Πόλε­μος, οι διώ­ξεις που ακο­λού­θη­σαν την ήττα του Δημο­κρα­τι­κού Στρα­τού, η βαθιά παρα­νο­μία με την ένο­πλη προ­σπά­θεια το 1944 μέσα στην Αθή­να, που πνί­γη­κε στο αίμα, η Ικα­ρία και η Μακρό­νη­σος, η ανα­γεν­νη­τι­κή προ­σπά­θεια μέσα από την ΕΔΑ και τους Λαμπρά­κη­δες. Η παρά­νο­μη δρά­ση με την ίδρυ­ση του Πατριω­τι­κού Μετώ­που, δέκα μέρες μετά την επι­κρά­τη­ση της χού­ντας. Αργό­τε­ρα, υπο­ψή­φιος δήμαρ­χος του ΚΚΕ στην Αθή­να και τέλος η εκλο­γή μου ως βου­λευ­τής του Κόμ­μα­τος το 1981 και 1985«. Αυτά τα λόγια είναι πλάι στην αξε­πέ­ρα­στη μου­σι­κή του μία μεγά­λη παρα­κα­τα­θή­κη, μία δικαί­ω­ση που τοπο­θέ­τη­σε τις μεγά­λες αξί­ες και τα μεγά­λα μεγέ­θη στη θέση τους. Που του έδω­σε τη θέση που του πρέ­πει στην Ιστορία.

Συντρό­φισ­σες και σύντροφοι

Αυτές τις παρα­κα­τα­θή­κες μας έχει αφή­σει ο Μίκης Θεο­δω­ρά­κης μέσα από την πορεία και το έργο του. Πάντα η έμπνευ­σή του βασι­ζό­ταν στους αγώ­νες του λαού για δου­λειά, προ­κο­πή, λευ­τε­ριά. Σε αυτές τις στα­θε­ρές ράγες κινού­μα­στε και εμείς, από τους ίδιους αγώ­νες εμπνε­ό­μα­στε, τα ίδια διδάγ­μα­τα που είναι δια­χρο­νι­κά και επί­και­ρα έχου­με: Ξέρου­με ότι τα αφε­ντι­κά και το κρά­τος τους δεν αρκού­νται ποτέ σε ότι έχουν, ποτέ δεν αρκούν τά κέρ­δη, ποτέ δε στα­μα­τά­ει ο αντα­γω­νι­σμός μετα­ξύ τους, αλλά πάντα την πλη­ρώ­νει ο εργα­ζό­με­νος λαός, το μόνι­μο υποζύγιο!

Είναι βαθιά χαραγ­μέ­να μέσα στην ψυχή του λαού μας τα διδάγ­μα­τα από τους αγώ­νες όλων των προη­γού­με­νων γενιών, αγώ­νες που ενέ­πνευ­σαν το Μίκη και μέσω αυτού όλους εμάς που θα συνε­χί­σου­με, και με τα τρα­γού­δια του στα χεί­λη θα ανα­τρέ­ψου­με αυτούς τους σχε­δια­σμούς, που πάνε πακέ­το με τη συνο­λι­κή αντι­λαϊ­κή πολι­τι­κή όλων των αστι­κών κυβερνήσεων.

Έχου­με μάθει να εμπι­στευό­μα­στε την υπερ­δύ­να­μη που λέγε­ται λαός οργα­νω­μέ­νος, έχου­με πίστη που εδρά­ζε­ται στη γνώ­ση και το συναί­σθη­μα, δε θέλου­με το Λαό στη γωνία, να παρα­κο­λου­θεί τις εξε­λί­ξεις μέσω των γνω­στών «σωτή­ρων» που κατά χιλιά­δες έχουν τώρα ξεφυ­τρώ­σει με αφορ­μή τις Τοπι­κές Εκλογές!

Η ενί­σχυ­ση των αγω­νι­στι­κών δυνά­με­ων παντού, δίνει δύνα­μη στην Πάλη του λαού, γι’ αυτό και τώρα απευ­θύ­νου­με κάλε­σμα για απο­φα­σι­στι­κή ενί­σχυ­ση της Λαϊ­κής Συσπεί­ρω­σης στον δήμο και στην περιφέρεια

Με τη μαζι­κή ενί­σχυ­ση των ψηφο­δελ­τί­ων της Λαϊ­κής Συσπεί­ρω­σης, ενι­σχύ­ο­νται οι δυνά­μεις της μαχη­τι­κής λαϊ­κής αντι­πο­λί­τευ­σης, απέ­να­ντι σε αντι­λαϊ­κές κυβερ­νή­σεις, απέ­να­ντι στα κόμ­μα­τα που τις στη­ρί­ζουν και σε τοπι­κό επί­πε­δο με τους εκπρο­σώ­πους τους, απέ­να­ντι σε ΕΕ και οικο­νο­μι­κά συμ­φέ­ρο­ντα που όλοι τους μαζί υπηρετούν.
Με την ψήφο στη Λαϊ­κή Συσπεί­ρω­ση μπο­ρούν να παίρ­νουν «ανά­σες», οι εργα­ζό­με­νοι, ο λαός και η νεο­λαία τους.