Ό,τι ν’ ακούω με το δεξιό μου αυτί / με μάτι αριστερό το βλέπω.
Κι ό,τι καταπιάνεται ο νους να στοχαστεί, / οι χτύποι της καρδιάς το λένε πρώτοι. (Κ. Βάρναλης)

Εκείνοι που μας έφυγαν…!

Γρά­φει ο Βασί­λης Λιό­γκα­ρης //

Μίκης Θεο­δω­ρά­κης-Θάνος Μικρού­τσι­κό-Γιάν­νης Ρίτσος-Μάνος Κατρά­κος-Τζα­βα­λάς Καρού­σος-Μάνος Λοΐ­ζος-Τασος Λει­βα­δί­της-Νότης Περιά­λης κ.ά.

Εκεί­νοι μας έφυ­γαν, δεν είναι μέσα στο κρα­σί, δεν είναι μέσα στο ποτό και στο άγιο μεση­μέ­ρι. Είναι μέσα στα χρυ­σά κόκ­κι­να όνει­ρα μας. Δεν είναι καθό­λου μα καθό­λου μακριά, στη διπλα­νή μας γει­το­νιά, κάτω από τον μεγά­λο πλά­τα­νο της πλα­τεί­ας να παί­ζουν το αρμό­νιο, αρχάγ­γε­λοι να διευ­θύ­νουν και τα αγγε­λού­δια να τραγουδούν.

Της δικαιο­σύ­νης, Ήλιε ακρι­βέ και Μυρ­σί­νη εσύ δοξα­στι­κή! Μη παρα­κα­λώ σας μη, λησμο­νά­τε την χώρα μας.

Ένα το χελι­δό­νι και άνοι­ξη ακρι­βή για να γυρί­σει ο ήλιος θέλει δου­λεία πολύ.

Άξιον εστί: Το φως του Παρ­θε­νώ­να που φωτί­ζει ολά­κε­ρη την πλά­ση στις καρ­δί­ες των απλών ανθρώπων.

Άξιον εστί: Ο Γράμ­μος, το Βίτσι, οι Πρέ­σπες και όλα τα άγια χώματα!

Ευλο­γη­μέ­νος ο αγώ­νας για την λευ­τε­ριά και τον σοσιαλισμό.

Άγιον εστί: Τα Καλά­βρυ­τα, το Δίστο­μο, το Μονο­δέ­ντρι και δεκά­δες χωριά που βάφτη­καν με αίμα.

Άξιον εστί: το Χαϊ­δά­ρι, η Και­σα­ρια­νή, ο Υμητ­τός, το Μπι­ζά­νι, με την κηλί­δα το αίμα στο μέρος της καρ­διάς και το σταυ­ρου­δά­κι του ήλιου.

Άξιον εστί: Το μπλό­κο της Κόνι­τσας, της Καλ­λι­θέ­ας, της Καλο­γρέ­ζας, του Βύρω­να κ.α. των αθώ­ων και αγω­νι­στών που γέμι­σαν τους άδειους τάφους.

Άξιον εστί: Ο δρό­μος που ξανοί­γε­ται μπρο­στά μας γεμά­τος αγώ­νες και θυσία αλλά και ελπίδα!

Εξό­ρι­στε ποι­η­τή, πες μας στον αιώ­να σου τι βλέπεις;

Πολέ­μους, βάσα­να, κακου­χί­ες, κατα­στρο­φές, παν­δη­μία, πει­ρα­μα­τό­ζωα, κατα­κλυ­σμούς, σει­σμούς και θάνατο!

Μοι­ρα­στεί­τε το:

Μετάβαση στο περιεχόμενο