ΕΛΛΗΝΟΤΟΥΡΚΙΚΑ: Ανεβάζουν ταχύτητες για διευθετήσεις και συνυποσχετικό για Χάγη

Της συνά­ντη­σης των δύο ηγε­τών θα προη­γη­θεί συνά­ντη­ση των υπουρ­γών Εξω­τε­ρι­κών, Γ. Γερα­πε­τρί­τη και Χ. Φιντάν (εντός του Αυγού­στου ή την πρώ­τη βδο­μά­δα του Σεπτέμ­βρη), που ηγού­νται του λεγό­με­νου «πολι­τι­κού δια­λό­γου» (ο οποί­ος αντι­κα­τέ­στη­σε τις διε­ρευ­νη­τι­κές, δια­δι­κα­σία που κρί­θη­κε ότι είχε βαλτώσει).

Κατά πλη­ρο­φο­ρί­ες, η Αθή­να έχει βάλει στο χαρ­τί τα κύρια ζητού­με­να για να τελε­σφο­ρή­σει το παζά­ρι: Το τι θα μπει στην ατζέ­ντα για να «επι­λυ­θεί» στη Χάγη. Τι θα απο­δε­χτούν οι δύο πλευ­ρές να γρά­φει το προ­α­παι­τού­με­νο συνυ­πο­σχε­τι­κό της προ­σφυ­γής. Το χρο­νο­διά­γραμ­μα ολο­κλή­ρω­σης των συζητήσεων.

Συγκε­κρι­μέ­να, η κυβέρ­νη­ση υπο­στη­ρί­ζει ότι στη Χάγη δέχε­ται να παρα­πεμ­φθεί μόνο το ζήτη­μα της οριο­θέ­τη­σης υφα­λο­κρη­πί­δας και ΑΟΖ και όχι άλλα θέμα­τα που κατά και­ρούς εγεί­ρει η Αγκυ­ρα. Ωστό­σο τα ΝΑΤΟι­κά σχέ­δια στην περιο­χή δίνουν «αέρα» στα πανιά της επι­θε­τι­κό­τη­τας της Τουρ­κί­ας, η οποία βάζει μια σει­ρά από άλλα ζητή­μα­τα στο τρα­πέ­ζι, όπως την απο­στρα­τι­κο­ποί­η­ση των νησιών, θέμα­τα κυριαρ­χί­ας κ.λπ. Ενδει­κτι­κές άλλω­στε είναι και οι απο­στρο­φές του πρω­θυ­πουρ­γού περί «πυρή­να των δια­φο­ρών», που αφή­νουν ανοι­χτά πόρ­τες και παρά­θυ­ρα στις τουρ­κι­κές απαιτήσεις.

Άλλω­στε, στο πλαί­σιο πολ­λα­πλών γύρων διε­ρευ­νη­τι­κών επα­φών κατά το παρελ­θόν, Αθή­να και Άγκυ­ρα είχαν συζη­τή­σει εκτε­νώς για το εύρος των χωρι­κών υδά­των, με μια σει­ρά από ελλη­νι­κές κυβερ­νή­σεις να «συζη­τά­νε» όχι επέ­κτα­σή τους στα 12 ν.μ., αλλά «κλι­μά­κω­σή» τους αλλού 6, αλλού 8 κ.λπ., «συμπα­ρα­σύ­ρο­ντας» προς τα κάτω και τον ενα­έ­ριο χώρο (σήμε­ρα στα 10 ν.μ.) σε ένα απτό παρά­δειγ­μα του πώς πετσο­κό­βο­νται ελλη­νι­κά δικαιώ­μα­τα. Εξάλ­λου, με νωπές ακό­μα τις καταγ­γε­λί­ες της κυβέρ­νη­σης για παρέμ­βα­ση του τουρ­κι­κού προ­ξε­νεί­ου στην Κομο­τη­νή, στις πρό­σφα­τες εθνι­κές εκλο­γές, μόνο πρό­σθε­τη ανη­συ­χία προ­κα­λούν πλη­ρο­φο­ρί­ες ότι στην Αθή­να εξε­τά­ζο­νται «κινή­σεις» που θα «ικα­νο­ποιού­σαν» ζητή­μα­τα γύρω από τη μου­σουλ­μα­νι­κή μειο­νό­τη­τα στη Θράκη.

Όσο για το τι θα γρά­φει το συνυ­πο­σχε­τι­κό λέγε­ται ότι θα πρέ­πει να κατα­γρα­φεί συμ­φω­νία όχι μόνο ως προς τη δικαιο­δο­σία της Χάγης, αλλά και ότι το Δικα­στή­ριο θα δικά­σει με βάση το Δίκαιο της Θάλασ­σας, ζήτη­μα που λίγο — πολύ έχει λυθεί αφού οι βασι­κές πρό­νοιες για το Δίκαιο της Θάλασ­σας απο­τε­λούν σήμε­ρα, μέσα και από δεδι­κα­σμέ­να ανά­λο­γων υπο­θέ­σε­ων ή άλλες ρυθ­μί­σεις διε­θνώς, εθι­μι­κό δίκαιο, επο­μέ­νως υπάρ­χει πεπα­τη­μέ­νη για να την «απο­δε­χτεί» και η Τουρ­κία. Κρύ­βουν βέβαια ότι η ίδια η νομο­λο­γία και το λεγό­με­νο «διε­θνές δίκαιο» κόβο­νται και ράβο­νται στα συμ­φέ­ρο­ντα των ιμπε­ρια­λι­στι­κών σχε­δί­ων, όπως ακρι­βώς δεί­χνουν και τα δεδικασμένα.

Ως προς το χρο­νο­διά­γραμ­μα των συζη­τή­σε­ων, κοι­νή πεποί­θη­ση στις δύο πλευ­ρές είναι να αξιο­ποι­η­θεί το «μομέ­ντουμ», όπου Μητσο­τά­κης και Ερντο­γάν έχουν νωπή και ισχυ­ρή εντο­λή μετά τις νίκες τους στις πρό­σφα­τες εκλο­γι­κές ανα­με­τρή­σεις στις δύο χώρες. Ειδι­κό­τε­ρα, λέγε­ται ότι η Χάγη θα πρέ­πει να έχει «κλεί­σει», είτε θετι­κά είτε αρνη­τι­κά, μέχρι τις αρχές του 2024. Σε αυτήν την πρε­μού­ρα τους, άλλω­στε, Μητσο­τά­κης και Ερντο­γάν μετά τη Νέα Υόρ­κη τον επό­με­νο μήνα, θα συνα­ντη­θούν και προς το τέλος του έτους στο πλαί­σιο του Ανώ­τα­του Συμ­βου­λί­ου Συνερ­γα­σί­ας Ελλά­δας και Τουρ­κί­ας που θα πραγ­μα­το­ποι­η­θεί στη Θεσσαλονίκη.

Άλλωστε, καθώς όλα κινούνται με υπόβαθρο τις μπίζνες του κεφαλαίου και την κατοχύρωση των ευρωατλαντικών συμφερόντων στην περιοχή, μπαίνει δέλεαρ ότι ανοίγει δρόμος για την «αξιοποίηση» σημαντικών φυσικών πόρων με τα σχέδια συνεκμετάλλευσης, ότι ανοίγει επίσης δρόμος για ένα νέο πλαίσιο συνεργασίας Τουρκίας — ΕΕ μέσω αναθεώρησης της συμφωνίας τελωνειακής ένωσης, βελτιώνονται ακόμα περισσότερο οι σχέσεις Ερντογάν — Ουάσιγκτον και οι προοπτικές για την τουρκική οικονομία.

Αντί­στοι­χα, η ελλη­νι­κή κυβέρ­νη­ση ετοι­μά­ζε­ται να παρου­σιά­σει ως «επι­τυ­χία» στον λαό ότι η ορι­στι­κο­ποί­η­ση των χωρι­κών υδά­των στο Αιγαίο και στην Ανα­το­λι­κή Μεσό­γειο, σε συν­δυα­σμό με την ανά­λο­γη «προ­σαρ­μο­γή» του ενα­έ­ριου χώρου, ακυ­ρώ­νει στην πρά­ξη το τουρ­κι­κό casus belli (!), ενώ η χώρα θα απο­κτή­σει κυριαρ­χία σε περιο­χές όπου «θεω­ρη­τι­κά» έχει κυριαρ­χι­κά δικαιώ­μα­τα, τα οποία όμως δεν ασκεί, λόγω της στά­σης της Αγκυ­ρας. Αστεία επι­χει­ρή­μα­τα για να «κου­κου­λώ­σουν» τους «οδυ­νη­ρούς συμ­βι­βα­σμούς» που ετοι­μά­ζο­νται για τα ΝΑΤΟι­κά σχέ­δια, ενώ απο­κρύ­πτουν ότι όλες αυτές οι συμ­φω­νί­ες του κεφα­λαί­ου είναι πρό­σκαι­ρες, εγκυ­μο­νώ­ντας τον επό­με­νο γύρο αντι­πα­ρά­θε­σης για τα μερί­δια της καπι­τα­λι­στι­κής λείας.

Εξάλ­λου, τέτοιες συμ­φω­νί­ες, συνο­δευό­με­νες μάλι­στα από ΝΑΤΟι­κές βρε­τα­νι­κές βάσεις στην Κύπρο, δεν εμπό­δι­σαν σε τίπο­τα την τουρ­κι­κή εισβο­λή και κατοχή.

Διό­λου τυχαία, και χτες ακό­μα, ο κυβερ­νη­τι­κός εκπρό­σω­πος, Π. Μαρι­νά­κης, έσπευ­σε να κατα­δι­κά­σει τις πρό­σφα­τες επι­θέ­σεις Τουρ­κο­κυ­πρί­ων ενα­ντί­ον των μελών της ειρη­νευ­τι­κής δύνα­μης του ΟΗΕ στην Κύπρο, καταγ­γέλ­λο­ντας την «από­πει­ρα δημιουρ­γί­ας τετε­λε­σμέ­νων εντός της νεκρής ζώνης» ως «κατά­φω­ρη παρα­βί­α­ση του status quo, ενώ η επί­θε­ση σε μέλη ειρη­νευ­τι­κής δύνα­μης του ΟΗΕ συνι­στά πρά­ξη περι­φρό­νη­σης της διε­θνούς νομι­μό­τη­τας», ενέρ­γειες που «δεν συμ­βάλ­λουν καθό­λου στις προ­σπά­θειες του ΟΗΕ για ανα­βί­ω­ση των συνο­μι­λιών για την επί­λυ­ση του Κυπριακού».

Στο μετα­ξύ, μετά από και­ρό, αλλά δεί­χνο­ντας ότι οι διεκ­δι­κή­σεις της τουρ­κι­κής αστι­κής τάξης είναι πάντα στο προ­σκή­νιο, ζεύ­γος τουρ­κι­κών F‑16 παρα­βί­α­σε τους κανό­νες ενα­έ­ριας κυκλο­φο­ρί­ας στο FIR Αθη­νών (δεν κατέ­θε­σαν σχέ­δια πτή­σης όπως το έχουν κατο­χυ­ρώ­σει άλλω­στε σε πλαί­σιο ΝΑΤΟ).

Πηγή Ριζο­σπά­στης