Ό,τι ν’ ακούω με το δεξιό μου αυτί / με μάτι αριστερό το βλέπω.
Κι ό,τι καταπιάνεται ο νους να στοχαστεί, / οι χτύποι της καρδιάς το λένε πρώτοι. (Κ. Βάρναλης)

Η ανήθικη στοχοποίηση ενός κλάδου

Γρά­φει ο Βασί­λης Λιό­γκα­ρης //

Ιερά τέρα­τα της τέχνης… Επί σκο­πού βάλατε…

Ίσως είναι λίγο υπερ­βο­λι­κό αλλά είναι μέσα στα όρια. Ότι συμ­βαί­νει, δεν συμ­βαί­νει μόνο στον κλά­δο των Ηθοποιών.

Γενι­κό το φαι­νό­με­νο είναι μέσα στη κρί­ση της κατα­στρο­φι­κής καπι­τα­λι­στι­κής κοι­νω­νί­ας. Ότι αγγί­ξεις βρω­μά­ει! Άτο­μα με εντε­λώς δια­φο­ρε­τι­κό επί­πε­δο, ταξικό-πνευματικό-οικονομικό-πολιτιστικό.

Από Καρ­δι­νά­λιους-Μητρο­πο­λί­τες-Καθη­γη­τές-Στρα­τιω­τι­κούς-Αερο­πα­γί­τες κλπ μέχρι εργά­τες της φάμπρι­κας, της σκα­λω­σιάς, της αγρο­τιάς και άλλους. Το πρό­βλη­μα δεν κάνει δια­χω­ρι­σμούς και επι­λο­γές, χτυ­πά­ει παντού! Όσο αφο­ρά τον κλά­δο των ηθο­ποιών, σεβα­σμό και πάλι σεβασμό.

Πολ­λά τα τέρα­τα της τέχνης. Σε ποιον να ανα­φερ­θείς και να τον τιμω­ρή­σεις; Από τους μεγά­λους δασκά­λους που ανύ­ψω­σαν το είδος στην κορυ­φή του παγκό­σμιου θεάτρου;

Τιμής ένε­κεν τιμού­με-Φώτης Πολί­της-Δημή­τρης Ροντή­ρης-Κάρο­λος Κουν-Πέλος Κατσέ­λης-Σολω­μός-Τάκης Μου­λε­νί­δης-Μιχαη­λί­δης-Τρι­βι­ζάς-Σωκρά­της Καραντίνος.

Πολ­λοί σπου­δαί­οι ηθο­ποιοί, μας δίδα­ξα και έκα­ναν την ζωή μας καλύ­τε­ρη. Μάθα­με να σκε­πτό­μα­στε και να κρί­νου­με κάποιες επιλογές.

Αλ. Μινω­τής-Μαν. Κατρά­κης-Βασί­λης Διαμαντόπουλος‑Γ. Παπ­πάς-Θάνος Κωτσόπουλος‑Κ. Μουσούρης‑Δ. Μυράτ-Δημή­τρης Χορν-Νίκος Κούρκουλος‑Ν. Τζιό­γιας-Αλ. Αλε­ξαν­δρά­κης-Στ. Ληναί­ος-Πέτρος Φυσσούν‑Δ. Παπα­μι­χα­ήλ-Διο­νύ­σης Παπ­για­νό­που­λος-Δημή­τρης Στα­ρέ­ος-Βασί­λης Κολοβός‑Γ. Βόγλης-Στ.Παραβάς-Κώστας Κόλαφος.Στ. Ξενίδης(Ήταν μία μικρή επιλογή)
Συνε­χί­ζω με τους πιο μεγά­λους μας κωμι­κούς: Βασί­λης Λογο­θε­τί­δης-Βασί­λης Αργυ­ρό­που­λος-Ορέ­στης Μακρής-Ντί­νος Ηλιό­που­λος-Γιάν­νης Γκιω­νά­κης-Μίμης Φωτό­που­λος-Κώστας Χατζη­χρή­στος-Κώστας Βου­τσάς-Λάμπρος Κωστα­ντά­ρας-Βασί­λης Αυλω­νί­της-Ντί­νος Σταυ­ρί­δης-Θανά­σης Βέγ­γός-Νίκος Ρίζος και πολ­λοί άλλοι.

Προ­χω­ρά­με στις γυναί­κες με την μεγά­λη τους προσφορά:

Μαρί­κα Κοτο­πού­λη-Κυβέ­λη-Κατί­να Παξι­νού-Βάσω Μανω­λί­δου-Μελί­να Μερ­κού­ρη-Έλλη Λαμπέ­τη-Άννα Συνο­δι­νού-Αντι­γό­νη Βαλά­κου-Τζέ­νη Καρέ­ζη-Αλί­κη Βου­γιου­κλά­κη-Ξένια Καλο­γε­ρο­πού­λου-Άννα Φόν­σου-Ζωή Λάσκα­ρη-Μάρω Κοντού-Μαί­ρη Αρώ­νη-Μάρ­θα Βούρ­τση-Δέσπω Δια­μα­ντί­δου-Παπα­θα­να­σί­ου-Λιβα­νού-Σμα­ρώ Στε­φα­νί­δου-Δάφ­νη Σκου­ρά-Ειρή­νη Παπ­πά-Αλέ­κα Κατσέ­λη-Μαί­ρη Χρο­νο­πού­λου-Ζωή Βαλά­ση-Σμα­ρού­λα Γιού­λη-Καί­τη Πάνου. Και άλλοι πολλοί!

Τα αστέ­ρια του μου­σι­κού μας θεά­τρου: Σοφία Βέμπο-Γεωρ­γία Βασι­λειά­δου-Ρένα Βλα­χο­πού­λου-Άννα Μαρία Καλου­τά-Σπε­ράν­τζα Βρα­νά-Μαρία Νεζέρ-Ζωζώ Σαμπου­τσά­κη-Μάρ­θα Καραγιάννη.

Αυτό ήταν μία μικρή επι­λο­γή που παρα­τά­χθη­κε μες στο μυα­λό μου. Ήταν δηλα­δή ένα ποτ-που­ρί. Οι μεγά­λοι καλ­λι­τέ­χνες ήταν πάντα πρό­τυ­πα ανθρώ­πων ζωής και προ­σφο­ράς. Το αυτό που πρό­σφε­ραν ήταν οι ερμη­νεί­ες μεγά­λων και μικρών κλα­σι­κών και μοντέρ­νων έργων. Και δεν έδω­σαν ποτέ δικαί­ω­μα σε συκο­φα­ντί­ες και χυδαιότητες.

Βέβαια, υπήρ­χαν και μικρές εξαι­ρέ­σεις, όπως πάντα!

Ο ηθο­ποιός είναι προ­σω­πι­κό­τη­τά εκτί­μη­σης και λατρεί­ας( που ζού­με επι­τέ­λους βρε δάσκαλε;)

Υ.Γ: Ηθο­ποιός σημαί­νει Φως… ‑Μάνος Χατζιδάκης-

Ν. Μπε­λο­γιάν­νης Ν. Πλου­μπί­δης – Στο σπί­τι των ηρώων

 

 

Μοι­ρα­στεί­τε το:

Μετάβαση στο περιεχόμενο