Ό,τι ν’ ακούω με το δεξιό μου αυτί / με μάτι αριστερό το βλέπω.
Κι ό,τι καταπιάνεται ο νους να στοχαστεί, / οι χτύποι της καρδιάς το λένε πρώτοι. (Κ. Βάρναλης)

Η πορεία ήταν προδιαγεγραμμένη

Παρα­κο­λου­θώ­ντας τις εξε­λί­ξεις στον ΣΥΡΙΖΑ, δεν είναι λίγοι αυτοί που καλο­προ­αί­ρε­τα ανα­ρω­τιού­νται «τι έφε­ρε τελι­κά τον Κασ­σε­λά­κη». Που προ­βλη­μα­τί­ζο­νται αν θα μπο­ρού­σε ο ΣΥΡΙΖΑ να ακο­λου­θή­σει μια δια­φο­ρε­τι­κή πορεία, να γίνει «κάτι άλλο» απ’ αυτό που σημα­το­δο­τεί η εκλο­γή του νέου αρχη­γού, που προ­κα­λεί απο­στρο­φή σ’ ένα μεγά­λο μέρος των μέχρι πρό­τι­νος οπα­δών και ψηφο­φό­ρων του.

Η πορεία του ΣΥΡΙΖΑ, που οδή­γη­σε στη σημε­ρι­νή του εξέ­λι­ξη, δεν ξεκί­νη­σε με την κοι­νο­βου­λευ­τι­κή ήττα το 2019 ή το 2023, αλλά πολύ νωρί­τε­ρα, όταν δηλα­δή ανέ­λα­βε να βγά­λει τη «βρώ­μι­κη δου­λειά» για λογα­ρια­σμό του κεφα­λαί­ου, καλ­λιερ­γώ­ντας ψευ­δαι­σθή­σεις ότι μπο­ρούν και τα κέρ­δη του να σωθούν και ο λαός να ζει καλύτερα.

Οταν στη συνέ­χεια ανέ­λα­βε τη συγκυ­βέρ­νη­ση με τους ακρο­δε­ξιούς ΑΝΕΛ, πήγε σε ένα δημο­ψή­φι­σμα κοροϊ­δεύ­ο­ντας τον λαό, ψήφι­σε μαζί με ΝΔ και ΠΑΣΟΚ το 3ο μνη­μό­νιο, το εφάρ­μο­σε τσα­κί­ζο­ντας τα εργα­τι­κά — λαϊ­κά στρώ­μα­τα, ξέπλυ­νε τον αμε­ρι­κα­νο­ΝΑ­ΤΟι­κό ιμπε­ρια­λι­σμό βάζο­ντας τη χώρα βαθιά στον βούρ­κο των δολο­φο­νι­κών σχε­δια­σμών του.

Λέρω­νε δηλα­δή μέρα — μέρα κάθε έννοια της αρι­στε­ράς, του ριζο­σπα­στι­σμού, φτά­νο­ντας να επα­να­φέ­ρει ως «δικαιω­μέ­νο» τον άλλο αστι­κό πόλο δια­κυ­βέρ­νη­σης, τη ΝΔ. Υπήρ­χε περί­πτω­ση μετά από όλα αυτά να φέρει κάτι άλλο ως «επι­στέ­γα­σμα»;

* * *

Αυτή είναι με λίγα λόγια η πορεία του από­λυ­του πολι­τι­κού εκφυ­λι­σμού που διέ­νυ­σε ο ΣΥΡΙΖΑ και που εκφρά­στη­κε σε κάθε υπό­σχε­ση που έδω­σε, σε κάθε νόμο που ψήφι­σε, σε κάθε θέση που πήρε. Εκφρά­στη­κε στη στά­ση του απέ­να­ντι στο εργα­τι­κό — λαϊ­κό κίνη­μα, στην προ­σπά­θειά του να υπο­νο­μεύ­σει αγώ­νες και διεκ­δι­κή­σεις πάντα στο όνο­μα του «εφι­κτού» και του «μικρό­τε­ρου κακού».

Είναι η πορεία που υπη­ρέ­τη­σαν με συνέ­πεια τα ηγε­τι­κά στε­λέ­χη του ΣΥΡΙΖΑ, είτε εκεί­νοι που σήμε­ρα πλαι­σιώ­νουν τον Κασ­σε­λά­κη και υπό­σχο­νται να «διώ­ξουν τη δεξιά», είτε εκεί­νοι που παρου­σιά­ζο­νται ως «θεμα­το­φύ­λα­κες» τάχα της «αρι­στε­ρής ταυ­τό­τη­τας». Ολοι τους μαζί υπε­ρα­σπί­ζο­νται την «παρα­κα­τα­θή­κη» της ΝΑΤΟι­κής εξω­τε­ρι­κής πολι­τι­κής, των ματω­μέ­νων πλε­ο­να­σμά­των, των αντερ­γα­τι­κών — αντια­σφα­λι­στι­κών νόμων που γύρι­σαν τους εργα­ζό­με­νους 10ετίες πίσω.

Ολοι τους μαζί έρι­χναν στον λαό το δηλη­τή­ριο του «δεν υπάρ­χει άλλος δρό­μος», των μειω­μέ­νων απαι­τή­σε­ων, της στοί­χι­σης με την αντι­λαϊ­κή πολι­τι­κή που εφάρ­μο­σε ως κυβέρ­νη­ση ο ΣΥΡΙΖΑ, πότε για μια πιο «ανθρώ­πι­νη δια­χεί­ρι­ση της βαρ­βα­ρό­τη­τας» και πότε για «να μην επι­στρέ­ψει η ΝΔ», που τελι­κά επέ­στρε­ψε παρα­λαμ­βά­νο­ντας απλά τη σκυ­τά­λη του.

Αυτή η πορεία δεν μπο­ρού­σε παρά να οδη­γή­σει στη σημε­ρι­νή εξό­φθαλ­μη παρακ­μή, στην απρο­κά­λυ­πτη αντι­γρα­φή της ατζέ­ντας και των συν­θη­μά­των της ΝΔ, όπως τα περί «αρι­στεί­ας» και «καλών βιο­γρα­φι­κών». Ενα τέτοιο κόμ­μα δεν μπο­ρού­σε να πάρει άλλο δρό­μο από το να βγά­λει στην επι­φά­νεια είτε «Κασ­σε­λά­κη­δες», είτε τους «αντι­πά­λους» του, που όμως έχουν την ίδια ατζέντα.

Αλλω­στε, με αυτό το κρι­τή­ριο πήρε μέρος στις εσω­κομ­μα­τι­κές εκλο­γές και η πλειο­ψη­φία των μελών του ΣΥΡΙΖΑ, παλιών και νέων: Ποιος από τους υπο­ψή­φιους νέους αρχη­γούς μπο­ρεί να αντα­πο­κρι­θεί καλύ­τε­ρα στις προσ­δο­κί­ες για επι­στρο­φή στη δια­κυ­βέρ­νη­ση, «να νική­σει τη ΝΔ του Μητσο­τά­κη» όπως έλε­γαν όλοι οι υπο­ψή­φιοι με μια φωνή, με δεδο­μέ­νη τη συμ­φω­νία τους στην πολι­τι­κή του ΣΥΡΙΖΑ και στην «παρα­κα­τα­θή­κη» της δια­κυ­βέρ­νη­σής του.

* * *

Στον αντί­πο­δα των παρα­πά­νω, τίμιοι αγω­νι­στές, με ανα­φο­ρές στο κίνη­μα και τις παρα­δό­σεις του, που στή­ρι­ζαν μέχρι τώρα τον ΣΥΡΙΖΑ, έχουν κάθε λόγο να προ­βλη­μα­τί­ζο­νται και να νιώ­θουν απέ­χθεια από τις εξε­λί­ξεις. Ολοι αυτοί δεν έχουν τίπο­τα να περι­μέ­νουν από τον ΣΥΡΙΖΑ ή όποια άλλη εκδο­χή του. Η όποια ανα­μο­νή θα απο­δει­χθεί ξανά προ­θά­λα­μος για μια ίδια πορεία, που ξεκι­νά­ει από αυτα­πά­τες και κατα­λή­γει σε «Κασ­σε­λά­κη­δες».

Σε αυτούς απλώ­νει το χέρι το ΚΚΕ, μπρο­στά και στις τοπι­κές εκλο­γές. Τους καλεί σε συμπό­ρευ­ση στην κάλ­πη και στους αγώ­νες για τα δικαιώ­μα­τα και τις ανά­γκες του λαού, για την οργά­νω­ση της αντε­πί­θε­σης, ενά­ντια στην εγκλη­μα­τι­κή πολι­τι­κή του κέρ­δους, για την οποία ο ΣΥΡΙΖΑ μοι­ρά­ζει δια­βε­βαιώ­σεις ότι είναι τώρα πιο ικα­νός να υπη­ρε­τή­σει ξανά από τη θέση της κυβέρνησης.

Πηγή: Ριζο­σπά­στης

Μοι­ρα­στεί­τε το:

Μετάβαση στο περιεχόμενο