Θρασύτατη και χυδαία προσβολή του λαού μας, να εμφανίζονται οι εκμεταλλευτές του σαν ευεργέτες!

Γρά­φει ο Δημή­τρης Βαλα­ής //
Δάσκα­λος — Νάουσα

Το τελευ­ταίο διά­στη­μα κυβέρ­νη­ση, συστη­μι­κά κόμ­μα­τα και ΜΜΕ έχουν επι­δο­θεί σ’ έναν μαρα­θώ­νιο, προ­κει­μέ­νου να μας πεί­σουν για το ”θεά­ρε­στο έργο” των δωρη­τών-μεγα­λο­ε­πι­χει­ρη­μα­τιών στην αντι­με­τώ­πι­ση του κορωνοϊού.

Είναι μια λαμπρή ευκαι­ρία γι’ αυτούς να απο­δεί­ξουν πόσο χρή­σμη και απα­ραί­τη­τη είναι η ιδιω­τι­κή πρω­το­βου­λία, πόσο χρή­σι­μοι και απα­ραί­τη­τοι είναι οι αφέντες-καπιταλιστές.

Στό­χος τους να νομι­μο­ποι­ή­σουν στη συνεί­δη­ση του λαού την κοι­νω­νία της ανι­σό­τη­τας, της εκμε­τάλ­λευ­σης, τη ”λογι­κή” πως ”το μεγά­λο ψάρι τρώ­ει το μικρό”.
Πνί­γουν, βέβαια, κάθε φωνή που λέει πως ”οι δωρε­ές” είναι ένα απει­ρο­ε­λά­χι­στο τμή­μα του κλεμ­μέ­νου μόχθου των εργα­ζο­μέ­νων και των προ­νο­μί­ων που απο­λαμ­βά­νει το μεγά­λο κεφάλαιο.

Ε, λοι­πόν, όχι! Δεν έχου­με ανά­γκη απ’ την ελε­η­μο­σύ­νη τους! Δε θέλου­με να χρω­στά­με χάρη (και δε χρω­στά­με) σε κανέ­ναν αφέ­ντη! Άλλω­στε, ”με ξένα κόλυ­βα κάνουν μνη­μό­συ­να”, αφού, όπως είπα­με και πρα­πά­νω, τον πλού­το οι εργα­ζό­με­νοι τον παρά­γουν κι αυτοί θα πρέ­πει και να τον απολαμβάνουν.

Πρό­κει­ται, λοι­πόν, για θρα­σύ­τα­τη και χυδαία προ­σβο­λή του λαού μας, να εμφα­νί­ζο­νται οι εκμε­ταλ­λευ­τές του σαν ευερ­γέ­τες! Δεν επι­τρέ­που­με σε κανέ­ναν να τσα­λα­κώ­νει την περη­φά­νια μας και την αξιο­πρέ­πειά μας! Απαι­τού­με απ’ το κρά­τος, στο οποίο πλη­ρώ­νου­με δυσβά­στα­κτους φόρους, να δια­σφα­λί­σει δωρε­άν την υγεία μας! Απαι­τού­με απ’ το κρά­τος και την κυβέρ­νη­ση να ανα­βαθ­μί­σει εδώ και τώρα το παρα­με­λη­μέ­νο δημό­σιο σύστη­μα υγεί­ας, με το απα­ραί­τη­το προ­σω­πι­κό και τον ανα­γκαίο εξο­πλι­σμό. Να επι­τά­ξει άμε­σα τον ιδιω­τι­κό τομέα υγεί­ας, που ακό­μα και σε τέτοιες στιγ­μές κερ­δο­σκο­πεί ασύ­στο­λα! Να λάβει όλα τα μέτρα, ώστε να προ­στα­τευ­τεί η ζωή μας, η ζωή των παι­διών μας, των γονιών μας, των παπ­πού­δων μας!

Κι επι­τέ­λους, ας το χωνέ­ψουν κάποιοι: Οι εργα­ζό­με­νοι ταΐ­ζουν τα αφε­ντι­κά και όχι τα αφε­ντι­κά τους εργα­ζό­με­νους! Επι­χει­ρή­σεις χωρίς επι­χει­ρη­μα­τί­ες μπο­ρούν να υπάρ­ξουν, χωρίς εργα­ζό­με­νους, όμως, όχι! Κι αυτό είναι μια αλή­θεια που στοι­χειώ­νει τους ερα­στές της ”ελεύ­θε­ρης” οικο­νο­μί­ας και της ιδιω­τι­κής πρω­το­βου­λί­ας (δηλα­δή του καπι­τα­λι­σμού) και κάνουν τα πάντα για να την κρύ­ψουν απ’ το λαό! Θέλουν να μας στε­ρή­σουν την ελπί­δα και την προ­ο­πτι­κή μιας άλλης κοι­νω­νί­ας, μιας κοι­νω­νί­ας σοσια­λι­στι­κής, όπου δε θα υπάρ­χουν εκμε­ταλ­λευ­τές και εκμε­ταλ­λευό­με­νοι, αφε­ντι­κά και δού­λοι. Ματαιοπονούν!…