Ό,τι ν’ ακούω με το δεξιό μου αυτί / με μάτι αριστερό το βλέπω.
Κι ό,τι καταπιάνεται ο νους να στοχαστεί, / οι χτύποι της καρδιάς το λένε πρώτοι. (Κ. Βάρναλης)

Καμπάνια ΚΝΕ: Το Ασφαλιστικό είναι η ζωή μας

«Το Ασφα­λι­στι­κό είναι η ζωή μας! Δε θα αφή­σου­με να μας την κλέ­ψουν!», είναι ο τίτλος της πολύ­μορ­φης καμπά­νιας που ξεκί­νη­σε η ΚΝΕ επι­διώ­κο­ντας να ανα­δεί­ξει τη σημα­σία του Ασφα­λι­στι­κού στη ζωή της νέας γενιάς, να ενη­με­ρώ­σει για τις συνέ­πειες του ασφα­λι­στι­κού νόμου της κυβέρ­νη­σης και να καλέ­σει σε μαζι­κή συμ­με­το­χή της νεο­λαί­ας στην απερ­γία της 18ης Φεβρουαρίου.

«Τώρα να καταρ­γη­θεί ο νόμος Κατρού­γκα­λου-Βρού­τση που εντα­φιά­ζει την Κοι­νω­νι­κή Ασφά­λι­ση για τους σημε­ρι­νούς εργα­ζό­με­νους και αυρια­νούς συντα­ξιού­χους!» τονί­ζει στην ανα­κοί­νω­σή της η ΚΝΕ υπο­γραμ­μί­ζο­ντας επί­σης ότι:

«Πρό­ο­δος σήμε­ρα, με την εξέ­λι­ξη της επι­στή­μης και της τεχνο­λο­γί­ας, είναι η μεί­ω­ση του ημε­ρή­σιου εργά­σι­μου χρό­νου εργα­σί­ας και η αύξη­ση του ελεύ­θε­ρου χρό­νου, οι αυξή­σεις στους μισθούς, η στα­θε­ρή δου­λειά με δικαιώ­μα­τα και όχι οι επι­νοι­κια­ζό­με­νοι και εργο­λα­βι­κοί εργα­ζό­με­νοι, τα 4ωρα των 300 ευρώ, η δου­λειά 7 στις 7 μέρες της βδο­μά­δας κ.λπ.

Ρεα­λι­στι­κό σήμε­ρα είναι να γεμί­σουν τα δημό­σια νοσο­κο­μεία από μόνι­μους για­τρούς και νοση­λευ­τι­κό προ­σω­πι­κό, για να παρέ­χε­ται υψη­λού επι­πέ­δου δημό­σια υγεία και πρό­νοια, φαρ­μα­κευ­τι­κή κάλυ­ψη για όλο το λαό και όχι να ερη­μώ­νουν κλι­νι­κές και νοσο­κο­μεία από προ­σω­πι­κό, το φάρ­μα­κο να ακρι­βαί­νει καθη­με­ρι­νά και την ίδια στιγ­μή να ξεφυ­τρώ­νουν ιδιω­τι­κές κλι­νι­κές με πανά­κρι­βες υπη­ρε­σί­ες και φαρ­μα­κο­βιο­μη­χα­νί­ες με υπέ­ρο­γκα κέρ­δη, βγαλ­μέ­να από τον πόνο του κόσμου.

Και­νο­τό­μο σήμε­ρα είναι να αξιο­ποι­η­θούν τα επι­τεύγ­μα­τα της επι­στή­μης και η εφαρ­μο­γή τους για καλύ­τε­ρες συν­θή­κες δου­λειάς, μέτρα υγεί­ας και ασφά­λειας στους χώρους δου­λειάς, προ­στα­σία της μητρό­τη­τας και όχι η εντα­τι­κο­ποί­η­ση της εργα­σί­ας που οδη­γεί νέους ανθρώ­πους να παρου­σιά­ζουν επαγ­γελ­μα­τι­κές ασθέ­νειες, να σακα­τεύ­ο­νται από εργα­τι­κά ατυ­χή­μα­τα, να χάνουν τη ζωή τους για ένα μεροκάματο.

Σύγ­χρο­νο σήμε­ρα είναι να ζει ο εργα­ζό­με­νος και η οικο­γέ­νειά του σε ασφα­λείς κατοι­κί­ες με βάση την τεχνο­γνω­σία της επο­χής μας και όχι να πνί­γε­ται ο κόσμος από τις βρο­χές, να απο­κλεί­ε­ται στο πρώ­το χιό­νι, να καί­γε­ται στην πρώ­τη φωτιά και να χάνει τα σπί­τια του στους πλειστηριασμούς.

Αυτο­νό­η­το σήμε­ρα είναι η μεί­ω­ση των ορί­ων συντα­ξιο­δό­τη­σης και κοι­νω­νι­κές παρο­χές με βάση τις δυνα­τό­τη­τες της επο­χής μας για αξιο­πρε­πή ζωή.

Δίκαιο σήμε­ρα δεν μπο­ρεί να είναι τίπο­τα λιγό­τε­ρο για έναν νέο εργα­ζό­με­νο από το να καρ­πώ­νε­ται τον πλού­το που παρά­γει και όχι να ζού­με χει­ρό­τε­ρα από τους γονείς και τους παπ­πού­δες μας!».

Μοι­ρα­στεί­τε το:

Μετάβαση στο περιεχόμενο