Ό,τι ν’ ακούω με το δεξιό μου αυτί / με μάτι αριστερό το βλέπω.
Κι ό,τι καταπιάνεται ο νους να στοχαστεί, / οι χτύποι της καρδιάς το λένε πρώτοι. (Κ. Βάρναλης)

Καρδιακή ανεπάρκεια: Μια από τις κυριότερες αιτίες θνητότητας

Σε περί­που 200.000 ανέρ­χε­ται στην Ελλά­δα ο αριθ­μός των ασθε­νών με καρ­δια­κή ανε­πάρ­κεια, η οποία είναι συχνά απόρ­ροια παθή­σε­ων που προ­κα­λούν βλά­βες στην καρ­διά, όπως η στε­φα­νιαία νόσος και το έμφραγ­μα του μυο­καρ­δί­ου, η αρρύθ­μι­στη αρτη­ρια­κή υπέρ­τα­ση, οι βαλ­βι­δο­πά­θειες, συγ­γε­νείς και άλλες μυο­καρ­διο­πά­θειες, η μυο­καρ­δί­τι­δα κ.ά.

Παρό­λο που σήμε­ρα υπάρ­χουν στο θερα­πευ­τι­κό οπλο­στά­σιο και­νο­τό­μα φάρ­μα­κα, ψηφια­κές εφαρ­μο­γές, ελά­χι­στα επεμ­βα­τι­κές μέθο­δοι, η καρ­δια­κή ανε­πάρ­κεια παρα­μέ­νει μία από τις κυριό­τε­ρες αιτί­ες νοση­ρό­τη­τας και θνη­τό­τη­τας αλλά και οικο­νο­μι­κής απει­λής για τα συστή­μα­τα υγεί­ας. Η εύκο­λη κόπω­ση και το αίσθη­μα αδυ­να­μί­ας, η δύσπνοια, κυρί­ως κατά την κόπω­ση και σε πιο προ­χω­ρη­μέ­να στά­δια της νόσου δύσπνοια ακό­μα και κατά την ηρε­μία, το οίδη­μα κυρί­ως των κάτω άκρων ‚οι γαστρε­ντε­ρι­κές ενο­χλή­σεις, το αίσθη­μα ζάλης και κακου­χί­ας είναι συμ­πτώ­μα­τα, τα οποία δημιουρ­γούν υπο­ψί­ες για καρ­δια­κή ανε­πάρ­κεια. Τα συμ­πτώ­μα­τα αυτά παρου­σιά­ζο­νται εξαι­τί­ας της αδυ­να­μί­ας της καρ­διάς να δια­τη­ρεί την ομα­λή παρο­χή αίμα­τος προς τα διά­φο­ρα όργα­να του σώμα­τος και γι’ αυτό ο ασθε­νής πρέ­πει να υπο­βλη­θεί σε έλεγχο.

Τα παρα­πά­νω επι­ση­μαί­νει, με αφορ­μή την Παγκό­σμια Εβδο­μά­δα Ενη­μέ­ρω­σης Καρ­δια­κής Ανε­πάρ­κειας (1–7 Μαΐ­ου), το Σχο­λείο Ασθε­νών με Καρ­διαγ­γεια­κές Παθή­σεις της Γ’ Καρ­διο­λο­γι­κής Κλι­νι­κής του ΑΠΘ, μετά από κύκλο σεμι­να­ρί­ων που αφο­ρού­σαν την καρ­δια­κή ανε­πάρ­κεια, μέσα από τις κατα­γρα­φές των καρ­διο­λο­γι­κών ασθενών.

Η επι­τυ­χής αντι­με­τώ­πι­ση της καρ­δια­κής ανε­πάρ­κειας εξαρ­τά­ται από την αντι­με­τώ­πι­ση της πρω­ταρ­χι­κής αιτί­ας, τη βαρύ­τη­τα της νόσου και τη δια­χεί­ρι­ση άλλων συνο­ση­ρο­τή­των. Πυλώ­νες διά­γνω­σης της καρ­δια­κής ανε­πάρ­κειας είναι αρχι­κά η λήψη ιστο­ρι­κού και η κλι­νι­κή εξέ­τα­ση. Άλλες σημα­ντι­κές εξε­τά­σεις με τις οποί­ες θα τεκ­μη­ριω­θεί η διά­γνω­ση είναι το ηλε­κτρο­καρ­διο­γρά­φη­μα, η ακτι­νο­γρα­φία θώρα­κος, το υπε­ρη­χο­γρά­φη­μα καρ­διάς και ειδι­κές αιμα­το­λο­γι­κές εξε­τά­σεις. Υπάρ­χουν και πιο εξει­δι­κευ­μέ­νες εξε­τά­σεις που γίνο­νται σε δεύ­τε­ρο χρό­νο για τη διά­γνω­ση της αιτιο­λο­γί­ας καρ­δια­κής ανε­πάρ­κειας (π.χ. στε­φα­νιο­γρα­φία, μαγνη­τι­κή καρ­διάς κ.λπ).

Οι θερα­πευ­τι­κές επι­λο­γές σήμε­ρα είναι φαρ­μα­κευ­τι­κές και επεμ­βα­τι­κές, οι οποί­ες μειώ­νουν τη νοση­ρό­τη­τα και τη θνη­τό­τη­τα και βελ­τιώ­νουν τη ζωή των ασθενών.

Από τους ασθε­νείς που παρα­κο­λού­θη­σαν τα σεμι­νά­ρια προ­έ­κυ­ψε ότι οι ίδιοι έχουν ως προς τη θερα­πευ­τι­κή συμ­μόρ­φω­ση κεντρι­κό ρόλο, όταν κατα­νο­ή­σουν τη θερα­πευ­τι­κή δια­δι­κα­σία που καλού­νται να υποστηρίξουν.

Φάνη­κε ότι ο συμ­μορ­φω­μέ­νος ασθε­νής είναι ο καλά ενη­με­ρω­μέ­νος ασθενής.

Η αυτο­φρο­ντί­δα του ασθε­νή με καρ­δια­κή ανε­πάρ­κεια περι­λαμ­βά­νει καθη­με­ρι­νό έλεγχο:

  1. του βάρους: η από­το­μη αύξη­σή του μπο­ρεί να σημαί­νει συσ­σώ­ρευ­ση υγρών και πιθα­νή επι­δεί­νω­ση της νόσου,
  2. της αρτη­ρια­κής πίεσης,
  3. της καρ­δια­κής συχνό­τη­τας (παλ­μούς),
  4. του αισθή­μα­τος δύσπνοιας.

Στην αυτο­φρο­ντί­δα περι­λαμ­βά­νο­νται η άσκη­ση που προ­τά­θη­κε από τον θερά­πο­ντα ιατρό, η δια­τρο­φή χωρίς αλά­τι, χωρίς λιπα­ρά, χωρίς κατά­χρη­ση αλκο­όλ και ζωή χωρίς κάπνι­σμα. Οι ασθε­νείς, για την αυτο­φρο­ντί­δα τους μπο­ρούν να βρουν πολύ­τι­μο σύμ­μα­χο τις νέες τεχνο­λο­γί­ες που βοη­θούν στην αυτο­μα­το­ποι­η­μέ­νη μέτρη­ση παρα­μέ­τρων, όπως η καρ­δια­κή συχνό­τη­τα, ο κορε­σμός οξυ­γό­νου κ.λπ. μέσα από εφαρ­μο­γές έξυ­πνων τηλε­φώ­νων και έξυ­πνων ρολογιών.

Η Γ’ Καρ­διο­λο­γι­κή Κλι­νι­κή του ΑΠΘ δια­θέ­τει δωρε­άν για τους ασθε­νείς με καρ­δια­κή ανε­πάρ­κεια την εφαρ­μο­γή ThessHF για κινη­τά τηλέ­φω­να. Όπως προ­έ­κυ­ψε από το σχο­λείο, σημα­ντι­κό ρόλο στη φρο­ντί­δα του ασθε­νή φάνη­κε να έχουν μαζί με τον ίδιο, οι φρο­ντι­στές του, οι οποί­οι κατα­νο­ούν, υπεν­θυ­μί­ζουν και υπο­στη­ρί­ζουν τη συμ­μόρ­φω­σή του.

Μοι­ρα­στεί­τε το:

Μετάβαση στο περιεχόμενο