Ό,τι ν’ ακούω με το δεξιό μου αυτί / με μάτι αριστερό το βλέπω.
Κι ό,τι καταπιάνεται ο νους να στοχαστεί, / οι χτύποι της καρδιάς το λένε πρώτοι. (Κ. Βάρναλης)

«ΚΟΚΚΙΝΟ ΑΕΡΟΣΤΑΤΟ»: 12ο τεύχος

🔻 Κυκλο­φο­ρεί το 12ο τεύ­χος του περιο­δι­κού που επι­με­λεί­ται η Δια­τμη­μα­τι­κή Επι­τρο­πή της ΚΕ του ΚΚΕ για τις μικρό­τε­ρες ηλι­κί­ες νεο­λαί­ας, «Το κόκ­κι­νο Αερό­στα­το»… γεμά­το ‑όπως πάντα, με ιστο­ρί­ες που δεν περι­μέ­νε­τε. Η ύλη του περιο­δι­κού απο­τε­λεί και τη βάση πολ­λών δρα­στη­ριο­τή­των που απευ­θύ­νο­νται σε αυτές τις ηλι­κί­ες. Ένα περιο­δι­κό που με την πλού­σια θεμα­το­λο­γία του έχει κατα­φέ­ρει να κερ­δί­σει το ενδια­φέ­ρον των παι­διών, μιας και στις σελί­δες του συμπυ­κνώ­νο­νται θέμα­τα που τα ενδια­φέ­ρουν, τα προ­βλη­μα­τί­ζουν, ανοί­γουν τους ορί­ζο­ντές τους 🔻

Το κόκκινο Αερόστατο γεμάτο όπως πάντα με ιστορίες που δεν περιμένετε

🔻 Σε αυτό το τεύ­χος, που δια­τί­θε­ται από τις Οργα­νώ­σεις του ΚΚΕ, οι μικροί ανα­γνώ­στες του θα έχουν τη δυνα­τό­τη­τα να βρουν 🔻

2η σελίδα Κόκκινο ΑερόστατοΠεριεχόμενα

ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΑ

  1. Σελ 3–5 |> Το «κόκ­κι­νο Αερό­στα­το» στο 45° Φεστι­βάλ της ΚΝΕ
  2. …    6–9 |> Ανα­μνή­σεις από τη δικτα­το­ρία και το Πολυτεχνείο
  3. …  16–17 |> Αμα­ζό­νιος… ο πνεύ­μο­νας της γης
  4. … 20–23 |> Η γνώ­ση είναι δύνα­μη: ιστο­ρία
  5. … 28–29 |> Christmas time!
  6. … 30–31 |> Δύνα­μη μας η αλληλεγγύη!
  7. Στις υπό­λοι­πες σελί­δες θα βρεις: Χει­ρο­τε­χνί­ες και κατα­σκευ­ές, κόμικ, διή­γημα, ποδη­λα­σία, παι­χνί­δια, σπα­ζο­κε­φα­λιές, ανέκ­δο­τα, σκά­κι και πολ­λά ακόμα…

3η σελίδα Κόκκινο Αερόστατο 12 Φεστιβάλ ΚΝΕ

Εδώ Πολυτεχνείο

(3 μαρ­τυ­ρί­ες)

🔺 Πώς μάθατε για το πραξικόπημα; 🔻

Έμε­να στην Καστο­ριά. Ήμουν 20 χρο­νών και δού­λευα ως γου­νερ­γά­της. Βγή­κα από το σπί­τι, όπως πάντα, πρωί — πρωί. Ξεκι­νή­σα­με να δου­λεύ­ου­με. Εγώ έρα­βα στη μηχα­νή. Τότε ήρθαν κάποιοι συνά­δελ­φοι και είπαν ότι είδαν στους δρό­μους τζιπ και στρα­τιώ­τες με όπλα. 10 λεπτά αργό­τε­ρα ήρθαν αστυ­νο­μι­κοί στη δου­λειά και με συνέ­λα­βαν. Με συνέ­λα­βαν επει­δή ήμουν γραμ­μα­τέ­ας της Δημο­κρα­τι­κής Νεο­λαί­ας Λαμπρά­κη Καστοριάς.
Την πρώ­τη μέρα της δικτα­το­ρί­ας έπια­σαν σε όλη την Ελλά­δα πάνω από 7.000 ανθρώ­πους. Είχαν κατα­στά­σεις με ονό­μα­τα και ιδιό­τη­τες πολι­τι­κές. Άλλος ήταν στέ­λε­χος της ΕΔΑ, άλλος μέλος της Κεντρι­κής Επι­τρο­πής του Κόμ­μα­τος, άλλος δήμαρ­χος, που είχε εκλε­γεί με τις ψήφους των κομμου­νιστών, άλλος ήταν συν­δι­κα­λι­στής. Όσους συνέ­λα­βαν από την Αθή­να και πριν τους στεί­λουν στην εξο­ρία, τους μάζε­ψαν στον Ιππό­δρο­μο. Ανά­με­σα τους ήταν κι ο Πανα­γιώ­της Ελλής, ένας άνθρω­πος αγω­νι­στής, κομ­μου­νι­στής που είχε περά­σει από το κολα­στή­ριο της Μακρο­νή­σου, 50 κάτι χρο­νών. Κάποια στιγ­μή είχε πάει στην τουα­λέ­τα κι όταν επέ­στρε­φε, ένας ανθυπολο­χαγός του λέει: “Τρέ­ξε! Πιο γρή­γο­ρα!”. Μόλις αρνή­θη­κε, τον πυρο­βό­λη­σε εν ψυχρώ και τον δολοφόνησε.

🔺 Πώς ζήσατε τις μέρες της εξέγερσης του Πολυτεχνείου; 🔻

Πριν τα γεγο­νό­τα του Πολυ­τε­χνεί­ου είχαν προη­γη­θεί κι άλλες κινη­το­ποι­ή­σεις. Η κατά­λη­ψη στη Νομι­κή τον Φλε­βά­ρη, στην ΑΣΟΕΕ και στη Γεω­πο­νι­κή, μία απερ­γία των τυπο­γρά­φων, οι δια­δη­λώ­σεις των αγρο­τών στα Μέγα­ρα. Υπήρ­χαν αγωνι­στικές δια­θέ­σεις στον λαό και στη νεολαία.
Το Πολυ­τε­χνείο ήταν ένας χώρος κεντρι­κός. Εκεί μαζεύ­τη­καν κυρί­ως φοι­τη­τές, αλλά και εργά­τες κι άλλοι άνθρω­ποι. Λει­τούρ­γη­σε ο ραδιο­φω­νι­κός πομπός.
Παλεύ­α­με να πέσει η δικτα­το­ρία και να απο­κα­τα­στα­θεί η δημο­κρατία. Όχι όπως ήταν πριν, αλλά να γίνουν πολύ βαθιές αλλα­γές προς όφε­λος της νεο­λαί­ας και του λαού. Με πρω­το­βου­λία των μελών της ΚΝΕ που ήταν στα Πανε­πι­στή­μια είχε δημιουρ­γη­θεί η αντι-ΕΦΕΕ που έπαι­ξε σπου­δαίο ρόλο και στην εξέγερση.
Όταν το τανκς έρι­ξε την κεντρι­κή πύλη, είχα­με τρο­με­ρή ανησυ­χία για το πόσους χτύ­πη­σε. Και οι μέρες μετά ήταν πολύ δύσκο­λες. Για­τί γίνο­νταν παντού συλ­λή­ψεις και βασα­νι­στή­ρια. Μαθαίνα­με μόνο μισό­λο­γα. Αλλού ότι οι δικοί μας είχαν πια­στεί, αλλού ότι ήταν τραυ­μα­τί­ες. Μία εβδο­μά­δα μετά με συνέ­λα­βαν ξανά και με έβα­λαν στην απο­μό­νω­ση για πολ­λές μέρες. Δίπλα στον σταθ­μό του Περισ­σού, σε ένα παλιό κτί­ριο, ήταν η ασφά­λεια των προα­στίων. Έκα­νε πολύ κρύο, μόνο μία κου­βερ­τού­λα είχα­με. Αλλά άμα είσαι νέος… Είχα­με επι­κοι­νω­νία μόνο με τα διπλα­νά κελιά. Γνω­ρι­ζό­μα­σταν από παλιά, από τις εξο­ρί­ες. Φώνα­ζα εγώ, απα­ντού­σαν οι άλλοι.

7η σελίδα Κόκκινο Αερόστατο Εδώ Πολυτεχνείο

🔺 Από μικρός συμμετείχατε σε όλα αυτά; 🔻

Πρώ­τη φορά πήγα σε πολι­τι­κή συγκέ­ντρω­ση το 1958, ήμουν στην Ε’ Δημο­τι­κού. Ήταν εκλο­γές και κρα­τού­σα ένα πλα­κάτ που έγρα­φε: “ΟΧΙ βάσεις πυραύ­λων στην Κύπρο”. Το 1961 ήμουν νυχτε­ρι­νός μαθη­τής και γυρί­ζο­ντας από το σχο­λείο ρίχνα­με φυλ­λά­δια με τον αδερ­φό μου, τον Θωμά, για τις εκλο­γές της βίας και νοθεί­ας, που έγι­ναν στις 29 Οκτωβρί­ου του 1961. Σε μία γωνία ενός δρό­μου μας πέτυ­χε ένα περι­πο­λι­κό. Μας πήγαν στο αστυ­νο­μι­κό τμή­μα και μας έρι­ξαν αρκε­τά χαστού­κια. Αυτή ήταν η πρώ­τη δοκι­μα­σία. Μετά συνε­χί­σα­με τον αγώνα…
Όταν πιστεύ­εις σε μία ιδέα, για την αλλα­γή της κοι­νω­νί­ας, για το καλό του λαού συνο­λι­κά, κάνεις κάθε δυνα­τή προ­σπά­θεια. Διά­βα­ζα από πολύ μικρός λογο­τε­χνία, ποί­η­ση κι αυτό με βοή­θη­σε πολύ. Στη φυλα­κή, πολ­λές φορές τρα­γου­δού­σα­με, άλλες απάγ­γελ­να ποι­ή­μα­τα. Μια μέρα στο κρα­τη­τή­ριο, από τους 200 περί­που που είχα­με πια­στεί, είχα­με μεί­νει 11. Ανοί­γει η πόρ­τα και μπαί­νει ο διοι­κη­τής ασφα­λεί­ας και μου λέει:
«Τι κάνεις εκεί»; «Απαγ­γέλ­λω» του απα­ντάω. Και τότε αυτός κάνει μία κίνη­ση ότι τάχα πάει αυτός, τον τρε­λά­να­με. Όμως αυτή η απαγγε­λία ενθάρ­ρυ­νε και άλλους. Και με την εξέ­γερ­ση του Πολυ­τε­χνεί­ου πολύ περισ­σό­τε­ρος κόσμος συνει­δη­το­ποί­η­σε την κατά­στα­ση. Πήραν θάρ­ρος και παρα­κι­νή­θη­καν να βγουν στον δρό­μο, να δια­δη­λώ­σουν ενά­ντια στη δικτατορία.
Ο αγώ­νας πάντα συνεχίζεται…

8η σελίδα Κόκκινο Αερόστατο Εδώ Πολυτεχνείο

9η σελίδα Εδώ Πολυτεχνείο

slide Κόκκινο Αερόστατο ειρήνη 15 αφίσες

[ 15 αφί­σες απ’ όλο τον κόσμο για την ειρήνη ]

  • «Ειρή­νη τώρα». Αφί­σα ενά­ντια στον πόλε­μο του Βιετ­νάμ από φοι­τη­τές του Πανε­πι­στη­μί­ου της Καλι­φόρ­νια, 1970.
  • «Που­θε­νά χώρος για προ­σγεί­ω­ση»… όσο οι λαοί κρα­τούν ψηλά τις σημαί­ες της Ειρή­νης, γραμ­μέ­νης σε διά­φο­ρες γλώσ­σες. Σοβιε­τι­κή Αφί­σα, 1953.
  • Αφί­σα του Πολω­νού καλ­λι­τέ­χνη Rafat Olbinski.
  • Σοβιε­τι­κή αντι­πο­λε­μι­κή και αντι­ρα­τσι­στι­κή αφί­σα, 1965.
  • Από την εικο­νο­γρά­φη­ση του Michel Streich στη δια­κή­ρυ­ξη για τα ανθρώ­πι­να δικαιώ­μα­τα της Διε­θνούς Αμνηστίας.
  • 7–8. Αφί­σα του Αμε­ρι­κα­νού καλ­λι­τέ­χη Joe Simboli, 1968.
  • Σοβιε­τι­κή αντι­πο­λε­μι­κή αφί­σα: Τια τη ζωή στη Γη”.
  • Σοβιε­τι­κή αντι­πο­λε­μι­κή αφί­σα: “Ειρή­νη, αφο­πλι­σμός, φιλία”.
  • Σοβιε­τι­κή αφί­σα για την ειρήνη.
  • Βιετ­να­μέ­ζι­κη αφί­σα ενά­ντια στον πόλεμο.
  • «Πόλε­μος: καλός για τους λίγους, κακός για τους πολ­λούς». Αμε­ρι­κά­νι­κη αφί­σα του 2003 ενά­ντια στον πόλε­μο του Ιράκ. Πάνω στο χέρι που κρα­τά το κρα­σί είναι γραμ­μέ­νο το όνο­μα της μεγα­λύ­τε­ρης αμε­ρι­κά­νι­κης εται­ρί­ας πετρελαίου.
  • Σοβιε­τι­κή αφί­σα: «Διά­στη­μα μόνο για ειρήνη».
  • Πορ­το­γα­λι­κή αφί­σα ενά­ντια στη φασι­στι­κή δικτα­το­ρία του Σαλα­ζάρ, 1974. Το όπλο κρα­τούν ένας εργά­της, ένας αγρό­της κι ένας στρατιώτης.
  • Αφί­σα αλλη­λεγ­γύ­ης στους πρό­σφυ­γες, ΚΝΕ- 2015.

15 αφίσες΄για την ειρήνη

Και επειδή έρχονται Χριστούγεννα🎇 ✨ 🎆 🎉

Its Christmas time

Κόκκινο Αερόστατο - Christmas time

🐕 🐼  🐈

χρόνια περνάνε φίλοι μένουν

 

Μοι­ρα­στεί­τε το:

Μετάβαση στο περιεχόμενο