Ό,τι ν’ ακούω με το δεξιό μου αυτί / με μάτι αριστερό το βλέπω.
Κι ό,τι καταπιάνεται ο νους να στοχαστεί, / οι χτύποι της καρδιάς το λένε πρώτοι. (Κ. Βάρναλης)

Κολωνός: Επίθεση με μαχαίρι δέχθηκε η 12χρονη που είχε πέσει θύμα μαστροπείας

Επί­θε­ση με μαχαί­ρι εντός της οικί­ας της θεί­ας της όπου δια­μέ­νει, δέχτη­κε η 12χρονη, που είχε πέσει θύμα μαστρο­πεί­ας στον Κολω­νό. Όπως προ­κύ­πτει από ανα­κοί­νω­ση των πλη­ρε­ξού­σιων δικη­γό­ρων του ανή­λι­κου κορι­τσιού, άγνω­στος μπή­κε στο σπί­τι και την τραυμάτισε.

Η 12χρονη, μαζί με τη θεία της, έκα­ναν καταγ­γε­λία στο Α.Τ. του νησιού όπου δια­μέ­νει. Ειδι­κό­τε­ρα, κατήγ­γει­λαν ότι σήμε­ρα, ενώ η 12χρονη ήταν μόνη της στο σπί­τι, άγνω­στος που φορού­σε κου­κού­λα, άνοι­ξε την πόρ­τα του δια­με­ρί­σμα­τος, της έδει­ξε μαχαί­ρι που έφε­ρε και η ανή­λι­κη τον απώ­θη­σε με απο­τέ­λε­σμα να τραυ­μα­τι­στεί στο χέρι.

Αστυ­νο­μι­κοί δια­πί­στω­σαν ότι υπάρ­χουν κάποιες εκδο­ρές στο χέρι και παραγ­γέλ­θη­κε ιατρο­δι­κα­στι­κή εξέ­τα­ση για να γίνει σαφές από τι αντι­κεί­με­νο και πως μπο­ρεί να προήλθαν.

Η ανακοίνωση των δικηγόρων:

«Άγνω­στος άνδρας, με καλυμ­μέ­να χαρα­κτη­ρι­στι­κά και καλυμ­μέ­να τα παπού­τσια του με ποδο­νά­ρια, προ­σπά­θη­σε να μπει από την πόρ­τα, η μικρή την έσπρω­ξε και πρό­λα­βε να επι­τε­θεί στο κορί­τσι με μαχαί­ρι, τραυ­μα­τί­ζο­ντάς την στο χέρι! Το κορί­τσι φώνα­ξε δυνα­τά και αμύν­θη­κε, με απο­τέ­λε­σμα ο άγνω­στος να σπεύ­σει να φύγει.

Δύο ημέ­ρες πριν, καθώς ο μικρός της αδελ­φός βρι­σκό­ταν στην είσο­δο του σπι­τιού, άγνω­στος, στα­μά­τη­σε μπρο­στά του και βάζο­ντας το δάχτυ­λο μπρο­στά στο στό­μα του, έκα­νε το σήμα «μη μιλάς» κι εξα­φα­νί­στη­κε. Δεν είναι η πρώ­τη φορά που τα παι­διά απει­λού­νται, εφό­σον προ ημε­ρών άγνω­στος πέτα­ξε πέτρα και έσπα­σε το παρά­θυ­ρο του δωμα­τί­ου των παι­διών. Ο κίν­δυ­νος είναι προ­φα­νής, όπως και η απει­λή για να μην μιλήσουν.

Έξι μήνες μετά την απο­κά­λυ­ψη των βασα­νι­στη­ρί­ων της 12χρονης, η Πολι­τεία την έχει αφή­σει απο­λύ­τως απρο­στά­τευ­τη, στο έλε­ος των κυκλω­μά­των που την εκμε­ταλ­λεύ­ο­νταν. Καλού­με τις Αρχές να λάβουν όλα τα απα­ραί­τη­τα μέτρα προ­στα­σί­ας των παι­διών και καθι­στού­με υπεύ­θυ­νους όλους τους θεσμι­κά και πολι­τι­κά αρμό­διους για οτι­δή­πο­τε συμ­βεί στα παιδιά!

ΟΙ ΠΛΗΡΕΞΟΥΣΙΕΣ ΔΙΚΗΓΟΡΟΙ
ΑΣΠΑΣΙΑ ΤΑΡΑΧΟΠΟΥΛΟΥ
ΑΝΤΩΝΙΑ ΛΕΓΑΚΗ»

Δήλωση της μητέρας της 12χρονης

Την επί­θε­ση επι­βε­βαί­ω­σε και η μητέ­ρα της 12χρονης, η οποία κρα­τεί­ται. Σε δελ­τίο Τύπου του δικη­γό­ρου της, Απο­τό­λου Λύτρα, αναφέρει:

«Σήμε­ρα 3–4‑2023, η κόρη μου (η οποία έπε­σε θύμα σεξουα­λι­κής κακο­ποί­η­σης στον Κολω­νό από τον Η. Μίχο και άλλους δρά­στες) δέχθη­κε επί­θε­ση στο σπί­τι όπου δια­μέ­νει με τη θεία της και τον αδελ­φό της από άγνω­στο άνδρα, ο οποί­ος αφού παρα­βί­α­σε την πόρ­τα, εισήλ­θε εντός της οικεί­ας, της πρό­τα­ξε μαχαί­ρι , την τραυ­μά­τι­σε στο χέρι της και τρά­πη­κε σε φυγή.

Το περι­στα­τι­κό αυτό δεν είναι το πρώ­το που συμ­βαί­νει σε βάρος της κόρης μου, αλλά ακό­μη και πριν από δύο εβδο­μά­δες, άγνω­στα άτο­μα πέτα­ξαν πέτρες στο παρά­θυ­ρο του δωμα­τί­ου της, με απο­τέ­λε­σμα να σπά­σει ολό­κλη­ρη η τζα­μα­ρία. Επί­σης το Σάβ­βα­το 1–4‑2023, άγνω­στος άνδρας πλη­σί­α­σε και τον δεκά­χρο­νο γιό μου και αδελ­φό της μόλις βγή­κε από την οικεία που δια­μέ­νουν και του έκα­νε απει­λη­τι­κή χει­ρο­νο­μία, δεί­χνο­ντάς του να μη μιλή­σει, μήνυ­μα το οποίο, προ­φα­νώς, προ­ο­ρι­ζό­ταν να το μετα­φέ­ρει στην αδελ­φή του.

Όλα αυτά τα συμ­βά­ντα, προ­φα­νώς δεν συνι­στούν τυχαία γεγο­νό­τα, αλλά απο­τε­λούν προ­σπά­θειες εκφο­βι­σμού της ανή­λι­κης κόρης μου, για να στα­μα­τή­σει να “μιλά­ει” σχε­τι­κά με όσα βίω­σε. Ήδη δε για το σύνο­λο των ανω­τέ­ρω έχει υπο­βλη­θεί μήνυ­ση κατά παντός υπευ­θύ­νου και ζητεί­ται η άμε­ση συν­δρο­μή των αρμό­διων αρχών, ώστε να συλ­λη­φθούν ο/οι δρά­στες, ώστε να προ­στα­τευ­θεί η κόρη μου και η οικο­γέ­νειά μου. Θέλω να κατα­στεί σαφές ότι, οποια­δή­πο­τε προ­σπά­θεια εκφο­βι­σμού μας θα απο­βεί άκαρ­πη, η αλή­θεια θα λάμ­ψει και όλοι όσοι έχουν κακο­ποι­ή­σει την ανή­λι­κη κόρη μου θα λογο­δο­τή­σουν ενώ­πιον των αρχών».

 

«Ναι, αλλά ο Στά­λιν…», του Νίκου Μόττα

Μοι­ρα­στεί­τε το:

Μετάβαση στο περιεχόμενο