Λευτεριά στην Παλαιστίνη! _ η Κούβα κατηγορεί τη βαρβαρότητα και με μια φωνή απαιτεί: Φτάνει!

\\ granma _όργανο του ΚΚ Κούβας

Ο λαός μας αισθά­νε­ται, σαν από πρώ­το χέρι, τον αμέ­τρη­το πόνο του παλαι­στι­νια­κού λαού, τον οποίο η κατα­χρη­στι­κή και εγκλη­μα­τι­κή κυβέρ­νη­ση του Ισρα­ήλ θέλει να εξα­φα­νί­σει από το χάρτη.

Εάν το Ισρα­ήλ δεν επέ­με­νε να συνε­χί­σει να σφα­γιά­ζει τον ταπει­νό, και ανυ­πε­ρά­σπι­στο _αλλά μαχη­τι­κό και περή­φα­νο παλαι­στι­νια­κό πλη­θυ­σμό στη Λωρί­δα της Γάζας, ο κόσμος θα μπο­ρού­σε να υψώ­νει σήμε­ρα τη φωνή του για το τέλος άλλων (επί­σης περιτ­τών) συγκρού­σε­ων. Για την ειρή­νη, την αδελ­φο­σύ­νη και τη συνερ­γα­σία που χρειά­ζε­ται ο λαός· για μια πιο δίκαιη και ισο­με­ρή κατα­νο­μή του πλού­του και των φυσι­κών πόρων, για την καλύ­τε­ρη δια­τή­ρη­ση του περιβάλλοντος…

Αλλά με περισ­σό­τε­ρα από 100.000 θύμα­τα από τον Οκτώ­βριο, μετα­ξύ νεκρών και τραυ­μα­τιών (με βάναυ­σο αντί­κτυ­πο σε παι­διά και γυναί­κες), έναν πλη­θυ­σμό σε συν­θή­κες πεί­νας και απο­κλει­σμού φαρ­μά­κων, το λιγό­τε­ρο ενδε­δειγ­μέ­νο είναι να υψω­θούν οι φωνές, να ενω­θούν οι θελή­σεις, να απαι­τη­θεί λύση, όπως ακρι­βώς συμ­βαί­νει αυτό το 2ήμερο (σσ. 2–3 Μάρ­τη), όταν χιλιά­δες _χιλιάδες λαού της Κού­βας _γυναίκες άντρες και νέοι και πιο­νιέ­ροι, γεμί­ζουν ασφυ­κτι­κά τις κύριες αρτη­ρί­ες και τις πλα­τεί­ες σε όλες τις περιο­χές του νησιού _απ άκρη σ’ άκρη καθώς  και στην Isla de la Juventud (σσ. Ίσλα δε λα Χου­βε­ντούδ το δεύ­τε­ρο μεγα­λύ­τε­ρο νησί της Κού­βας 50 χλμ. νότια της Αβά­νας και του Πίναρ ντελ Ρίο).

Γιγα­ντιαί­ες, πολυ­πλη­θείς, μαχη­τι­κές πορεί­ες — ίσως – όχι σαν εκεί­νες των εκα­τομ­μυ­ρί­ων της Πρω­το­μα­γιάς, τις γεμά­τες χαρά και αγαλ­λί­α­ση των εργα­ζο­μέ­νων, πρω­το­βου­λί­ες και δρά­σης, λόγω γιορ­τής της παγκό­σμιας εργα­τι­κής τάξης.

Για­τί αυτές _οι τωρι­νές –μήνες τώρα είναι μέρες καταγ­γε­λί­ας, κατα­δί­κης, απο­γο­ή­τευ­σης και θλί­ψης για τόσα και τόσα θύμα­τα, μέρες αγα­νά­κτη­σης για την ατι­μω­ρη­σία με την οποία το Τελ Αβίβ βομ­βαρ­δί­ζει, καί­ει, κατα­στρέ­φει και σκο­τώ­νει, μέρες που φωνά­ζου­με από τα βάθη της καρ­διάς μας στους αρμό­διους οργα­νι­σμούς να επι­βά­λουν το διε­θνές δίκαιο.

Μήνες στους οποί­ους, για τον ίδιο λόγο και με όχι λιγό­τε­ρη ευαι­σθη­σία, κάτοι­κοι δια­φο­ρε­τι­κών πόλε­ων εξέ­φρα­σαν τον ίδιο ισχυ­ρι­σμό μπρο­στά στα μάτια και στα αυτιά ενός κόσμου που θα έφερ­νε σε αμη­χα­νία το σημε­ρι­νό ανθρώ­πι­νο είδος και, κυρί­ως, τις νέες γενιές και μόνο στη σκέ­ψη ότι ένα αύριο θα γεν­νού­σε τυφλούς, κωφούς, βου­βούς και απα­θείς μπρο­στά σε μια γενο­κτο­νία που, υπό το φως του φωτο­γρα­φι­κού και κινη­μα­το­γρα­φι­κού φακού, μπο­ρεί να μοιά­ζει με επι­στη­μο­νι­κή φαντα­σία. Δυστυ­χώς, είναι μια σκλη­ρή και απα­ρά­δε­κτη πραγματικότητα.

Ας είναι σήμε­ρα η διό­λου ευκα­τα­φρό­νη­τη ευκαι­ρία να συγ­χω­νεύ­σου­με σε μια κραυ­γή, στο ρεφρέν, σε μια κοι­νή γρο­θιά, τις αμέ­τρη­τες φρά­σεις, τις χει­ρο­νο­μί­ες και όλο το αίσθη­μα απο­κή­ρυ­ξης που ανα­δύ­ε­ται καθη­με­ρι­νά στο σπί­τι, στη γει­το­νιά, στη συνοι­κία στο χώρο δου­λειάς, σε οποιον­δή­πο­τε δημό­σιο χώρο. Αντι­μέ­τω­ποι με το μέγε­θος μιας σφα­γής που κάθε άλλο τεί­νει στο να στα­μα­τή­σει, αντί­θε­τα γίνε­ται όλο και πιο κόλα­ση, λόγω του τρό­που με τον οποίο συνε­χί­ζει να ξεχει­λί­ζει από θανάτους.

Η Κούβα αισθάνεται, σαν από πρώτο χέρι, 
τον τεράστιο πόνο του παλαιστινιακού λαού…

🇵🇸 Λευτεριά στην Παλαιστίνη! _
🇨🇺 η Κούβα κατηγορεί τη βαρβαρότητα και 
με μια φωνή απαιτεί: Φτάνει!

Ζωντανά:
Η Κούβα κινητοποιείται απ΄ άκρου εις άκρο, υπέρ της Παλαιστίνης

Το νησί της επα­νά­στα­σης, δια­τή­ρη­σε δια­χρο­νι­κά την ανα­φαί­ρε­τη δέσμευ­σή του σε δίκαιες αιτί­ες, μετα­ξύ αυτών της στή­ρι­ξης των αμά­χων που σφα­γιά­ζο­νται χωρίς έλε­ος των οποί­ων τα στοι­χειώ­δη δικαιώ­μα­τα παρα­βιά­ζο­νται, όπως συνέ­βη από τον περα­σμέ­νο Οκτώ­βριο στην Παλαιστίνη.

#Cuba, que jamás será indiferente ante el crimen, se suma a la jornada mundial de apoyo al pueblo palestino y exige que se ponga fin al genocidio israelí en #Gaza.

¡Basta de brutalidad, basta de abuso, basta de impunidad!#FreePalestine#ShutItDown4Palestine pic.twitter.com/UEiVhoxUah

— Miguel Díaz-Canel Bermúdez (@DiazCanelB) March 1, 2024

Ο πρώ­τος γραμ­μα­τέ­ας της Κεντρι­κής Επι­τρο­πής του Κομ­μου­νι­στι­κού Κόμ­μα­τος της Κού­βας και Πρό­ε­δρος της Δημο­κρα­τί­ας, Miguel Díaz-Canel Bermúdez, μπή­κε για μια ακό­μη φορά επι­κε­φα­λής του λαού της Κού­βας που κινη­το­ποι­ή­θη­κε μαχη­τι­κά σε μια πανε­θνι­κή λαϊ­κή συγκέ­ντρω­ση υπέρ της Παλαιστίνης.

Χθες, ο Αρχη­γός του Κρά­τους είχε δημο­σιεύ­σει ένα ισχυ­ρό βιντε­ο­σκο­πη­μέ­νο μήνυ­μα καταγ­γε­λί­ας για την ισραη­λι­νή γενο­κτο­νία στη Γάζα.

Επί­σης οι Salvador Valdés Mesa, αντι­πρό­ε­δρος της Δημο­κρα­τί­ας της Κού­βας, Manuel Marrero Cruz και Roberto Morales Ojeda, μέλος του ΠΓ και  οργα­νω­τι­κός γραμ­μα­τέ­ας της ΚΕ του ΚΚ Κού­βας –PCC, στην Αβά­να, με βάση την Tribuna Antimperialista (σσ. δημό­σιος χώρος εκδη­λώ­σε­ων José Martí που βρί­σκε­ται στην Plaza de la Dignidad, απέ­να­ντι από την πρε­σβεία των ΗΠΑ _άνοιξε Απρί­λη του 2000).

Αλληλεγγύη της Κούβας με την Παλαιστίνη 
Η Κούβα κατηγορεί και απαιτεί: ΦΤΑΝΕΙ!

Santiago de Cuba.- Το να υπάρ­χει ειρή­νη στους “Αγί­ους Τόπους” είναι δια­κα­ής επι­θυ­μία της Ανθρω­πό­τη­τας: αυτό που συμ­βαί­νει μετα­ξύ των Εβραί­ων και των Αρά­βων είχε κατα­στρο­φι­κές συνέ­πειες για εκεί­νους που επη­ρε­ά­ζουν λιγό­τε­ρο τη σύγκρου­ση: παι­διά, γυναί­κες και ηλικιωμένους.

Χιλιά­δες κάτοι­κοι του Σαντιά­γο, με μια συμπα­γή δια­δή­λω­ση, ζήτη­σαν τον τερ­μα­τι­σμό των εχθρο­πρα­ξιών. Το έκα­ναν από την Plaza de la Revolución Antonio Maceo στο πάρ­κο Abel Santamaría, εμβλη­μα­τι­κές τοπο­θε­σί­ες της Πόλης των Ηρώ­ων, όπου εργα­ζό­με­νοι, φοι­τη­τές, νέοι, γυναί­κες με επι­κε­φα­λής τις πολι­τι­κές και κυβερ­νη­τι­κές αρχές της επαρ­χί­ας, επι­βε­βαί­ω­σαν την προ­σή­λω­σή τους στην παλαι­στι­νια­κή υπόθεση.

Η Κού­βα δια­τή­ρη­σε ανέ­κα­θεν την ανα­φαί­ρε­τη δέσμευ­σή της σε δίκαιες αιτί­ες, για τα ανα­φαί­ρε­τα παναν­θρώ­πι­να δικαιώ­μα­τα: πρέ­πει _είναι απα­ραί­τη­το να ενερ­γού­με σύμ­φω­να με την διε­θνι­στι­κή αρχή του Martí ότι πατρί­δα είναι η ανθρωπότητα.

Λευ­τε­ριά στην Παλαιστίνη,
ομό­φω­νη φωνή από την ανα­το­λι­κή Κούβα

Las Tunas.- Από τις πρώ­τες πρω­ι­νές ώρες στην  Plaza Cultural της πόλης συνέ­ρευ­σαν πλή­θη κόσμου για να καταγ­γεί­λουν την ισραη­λι­νή γενο­κτο­νία κατά του παλαι­στι­νια­κού λαού. Αντα­πο­κρι­νό­με­νοι στο κάλε­σμα των μαζι­κών μας οργα­νώ­σε­ων και στο διε­θνές κάλε­σμα να μετα­τρα­πεί αυτή σε ημέ­ρα αλλη­λεγ­γύ­ης που θα διέ­σχι­ζε τον πλα­νή­τη, εκα­το­ντά­δες παι­διά αυτής της γης ανέ­λα­βαν να δια­τρα­νώ­σουν το αίτη­μα για ειρή­νη στην πολιορ­κη­μέ­νη Λωρί­δα της Γάζας.

“Cuba no es indiferente”, “η Κού­βα δεν είναι αδιά­φο­ρη”, ήταν μια φρά­ση που επα­να­λή­φθη­κε στις φωνές των πιο­νιέ­ρων και των πρω­το­πό­ρων των νέων, που ύψω­σαν τις γρο­θιές εκπρο­σω­πώ­ντας το λαό της περιο­χής, ως δίκαιη υπο­στή­ρι­ξη σε αυτό που ήδη απο­τε­λεί, ένα από τα μεγα­λύ­τε­ρα εγκλή­μα­τα που θα παρα­μεί­νουν στην την ιστο­ρία της ανθρωπότητας.

Από τη Granma στα πέρατα
οι φωνές ενά­ντια στη βαρβαρότητα

Bayamo, Granma. Από την ιστο­ρι­κή Plaza del Himno –μια συμ­βο­λι­κή τοπο­θε­σία για αυτήν την πόλη– εκα­το­ντά­δες κάτοι­κοι ύψω­σαν τις φωνές τους για να απαι­τή­σουν τον τερ­μα­τι­σμό της βαρ­βα­ρό­τη­τας στην Παλαι­στί­νη, όπου, κάτω από τη βάναυ­ση και γενο­κτο­νι­κή πολιορ­κία της σιω­νι­στι­κής κυβέρ­νη­σης του Ισρα­ήλ, που μέσα σε μόλις τέσ­σε­ρις μήνες, προ­κά­λε­σε περισ­σό­τε­ρους από 30.000 θανά­τους. Στην εκδή­λω­ση – υπό την προ­ε­δρία της Yudelkis Ortiz Barceló, πρώ­της γραμ­μα­τί­νας της Επαρ­χια­κής Επι­τρο­πής του Κόμ­μα­τος στη Granma, και του Yanetsy Terry Gutiérrez, κυβερ­νή­τη επι­κρά­τειας, μαζί με άλλους ηγέ­τες οργα­νώ­σε­ων και οντο­τή­των – ανα­δεί­χτη­κε η ανά­γκη να τερ­μα­τι­στεί η αιμα­το­χυ­σία  και ο σφα­για­σμός του λαού με νόμι­μο το δικαί­ω­μα των Παλαι­στι­νί­ων να ζουν ειρηνικά.

Ανά­με­σα στις φωνές, που συμ­με­τεί­χαν σε αυτό το καθο­λι­κό αίτη­μα ακού­στη­κε αυτή του νεα­ρού Luis Raydel Hernández, προ­έ­δρου της Ομο­σπον­δί­ας Μαθη­τών Λυκεί­ου, ο οποί­ος επε­σή­μα­νε το μέγε­θος αυτού του ολο­καυ­τώ­μα­τος που ήδη περι­λαμ­βά­νε­ται ως ένα από τα πιο φρι­κτά ιστο­ρία. “Ο παλαι­στι­νια­κός λαός δεν θα στα­μα­τή­σει να αγω­νί­ζε­ται για να οικο­δο­μή­σει μια ελεύ­θε­ρη, δίκαιη και κυρί­αρ­χη πατρί­δα. Και θα πολε­μή­σου­με δίπλα τους. Η ιστο­ρία θα κρί­νει τους υπεύ­θυ­νους για αυτή τη μακρά γενο­κτο­νία”, είπε. Από την πλευ­ρά του ο επί­σης νέος Raynol Sánchez Ramírez, φοι­τη­τής πανε­πι­στη­μί­ου Ιατρι­κών Επι­στη­μών του Manzanillo και πρό­ε­δρος της Φοι­τη­τι­κής Ομο­σπον­δί­ας, υπεν­θύ­μι­σε ότι η επι­θε­τι­κό­τη­τα του Ισρα­ήλ κατά της Παλαι­στί­νης είναι ένας αυθαί­ρε­τος πόλε­μος που έχει διαρ­κέ­σει περισ­σό­τε­ρα από 70 χρόνια.

Μπρο­στά σε τόσο πόνο, η Κού­βα δεν έμει­νε ποτέ με σταυ­ρω­μέ­να χέρια, αλλά ύψω­σε δυνα­μι­κά τη φωνή της ενά­ντια στην ατι­μία _ήδη από τα πρώ­τα χρό­νια του Φιντέλ.

Κού­βα – ΚΚ Κού­βας: ΣΦΑΓΗ σε αργή κίνη­ση στην Παλαι­στί­νη _ΟΛΟΙ στις κινη­το­ποι­ή­σεις! στις πλα­τεί­ες της Κούβας!

Αβάνα:
μεγάλη διαδήλωση για την Ειρήνη

Ένα ξημέ­ρω­μα αλλη­λεγ­γύ­ης ενά­ντια στις σφα­γές των Παλαι­στι­νί­ων σημειώ­θη­κε στον συμ­βο­λι­κό χώρο της Tribuna Antimperialista στην Αβά­να, μαζί με τον Πρώ­το Γραμ­μα­τέα του Κομ­μου­νι­στι­κού Κόμ­μα­τος, Miguel Díaz-Canel Bermúdez, και την ανώ­τα­τη ηγε­σία της χώρας.

Εκεί, χαρά­μα­τα, οι κάτοι­κοι της πρω­τεύ­ου­σας απαί­τη­σαν: «Για την ειρή­νη, για τη ζωή, ζήτω η Παλαι­στί­νη!». Δεδο­μέ­νης και της νέας απει­λής ενός ακό­μη βομ­βαρ­δι­σμού τις επό­με­νες ώρες στην πόλη της Ράφα, όπου περισ­σό­τε­ροι από 1,5 εκα­τομ­μύ­ριο Παλαι­στί­νιοι που έχουν εκτο­πι­στεί από τα σπί­τια τους κατα­φεύ­γουν και όπου λαμ­βά­νε­ται ανθρω­πι­στι­κή βοήθεια.

Με το αίτη­μα να υψώ­σου­με τη φωνή μας και να μην στα­μα­τή­σου­με τον αγώ­να μέχρι την πλή­ρη ανε­ξαρ­τη­σία αυτού του κομ­μα­τιού γης, ο κόσμος κλή­θη­κε να υπε­ρα­σπι­στεί τη δικαιο­σύ­νη αυτή την ημέ­ρα, όταν παρό­μοιες ενέρ­γειες αλλη­λεγ­γύ­ης λαμ­βά­νουν χώρα σε δια­φο­ρε­τι­κές πόλεις για να γίνει ορα­τή η αγα­νά­κτη­ση για τους βομ­βαρ­δι­σμούς που σημειώ­θη­καν μετά τις 7 Οκτω­βρί­ου και που έχουν προ­κα­λέ­σει το θάνα­το 10άδων χιλιά­δων ανθρώπων.

Η καταγ­γε­λία της κυβέρ­νη­σης των Ηνω­μέ­νων Πολι­τειών για την υπο­στή­ρι­ξη αυτής της γενο­κτο­νί­ας και την άσκη­ση βέτο σε ψηφί­σμα­τα που θα μπο­ρού­σαν να απο­κλι­μα­κώ­σουν τη σύγκρου­ση ήταν παρού­σα, σε μια μαζι­κή εκδή­λω­ση όπου προ­βλή­θη­καν οπτι­κο­α­κου­στι­κά μέσα, έγι­ναν δια­κη­ρύ­ξεις και τρα­γου­δή­θη­καν οι παλαι­στί­νιοι ήρωες.

Εκτός από τον Πρό­ε­δρο της Δημο­κρα­τί­ας, παρών ήταν και ο Αντι­πρό­ε­δρος Salvador Valdés Mesa, ο πρω­θυ­πουρ­γός Manuel Marrero Cruz και άλλοι ηγέ­τες της Επα­νά­στα­σης μαζί με τον πρέ­σβη της Παλαι­στί­νης Akram Samhan.

Ένα πρω­ι­νό κραυ­γής και δικαιο­σύ­νης ενά­ντια στον ιμπε­ρια­λι­σμό και για το δικαί­ω­μα στην ελευ­θε­ρία σημειώ­θη­κε για μια ακό­μη φορά στην κου­βα­νι­κή πρω­τεύ­ου­σα, ένα κρύο πρω­ι­νό που θα μπο­ρού­σε να μετα­τρα­πεί σε θετι­κή ενέρ­γεια για νίκη των λαών.

Η βαρβαρότητα επιστρατεύει
τα πάντα για να κάνει  τη βία κυρίαρχη

Πορευό­μα­στε με απο­φα­σι­στι­κό­τη­τα ενά­ντια στο Ολο­καύ­τω­μα του Παλαι­στι­νια­κού λαού, για­τί σήμε­ρα είναι η Λωρί­δα της Γάζας, αλλά αύριο θα μπο­ρού­σε να είναι οποιο­δή­πο­τε άλλο μέρος του κόσμου, που οι σιω­νι­στι­κές ορδές, όπως και οι αυτο­κρα­το­ρι­κές (σσ. όρος που χρη­σι­μο­ποιεί η Κού­βα για τις ΗΠΑ),  θα απο­κα­λέ­σουν κάποια στιγ­μή “σκο­τει­νή γωνιά του κόσμου”.

Την προη­γού­με­νη μέρα, στην επαρ­χία Ciego de Ávila, έγι­νε σχε­τι­κή προ­ερ­γα­σία με ειδι­κές πρω­ι­νές συνε­δριά­σεις σε όλες τις ομά­δες εργα­σί­ας για να εξη­γή­σουν τους στό­χους της κινη­το­ποί­η­σης και να συντο­νί­σουν πρω­το­βου­λί­ες που καταγ­γέλ­λουν τη βαρ­βα­ρό­τη­τα ενα­ντί­ον αθώ­ων πολι­τών στη Λωρί­δα της Γάζας απαι­τώ­ντας το δικαί­ω­μα στην ειρή­νη και τη λευ­τε­ριά. Οι μαθη­τές έως την έκτη τάξη θα συμ­με­τά­σχουν με τις οικο­γέ­νειές τους, και από τις υπό­λοι­πες τάξεις _οι μεγα­λύ­τε­ροι θα το κάνουν πιο οργα­νω­μέ­να, με τα αντί­στοι­χα σχο­λεία τους.

Η στιγ­μή ήταν επί­σης ευνοϊ­κή για την έντο­νη κατα­δί­κη της τρο­μο­κρα­τί­ας της οποί­ας ο ίδιος ο λαός της Κού­βας έχει πέσει θύμα σε περισ­σό­τε­ρες από μία περι­πτώ­σεις. Οι δρά­σεις συνε­χί­στη­καν μέχρι αυτό το Σάβ­βα­το, όταν χιλιά­δες κάτοι­κοι της Ávila παρέ­λα­σαν δια­δη­λώ­νο­ντας στην πλα­τεία Máximo Gómez Báez κατα­δι­κά­ζο­ντας τη βαρ­βα­ρό­τη­τα του Ισρα­ήλ στην Παλαι­στί­νη. Ως μέρος της γενο­κτο­νί­ας των ανθρώ­πων από σφαί­ρες και βομ­βαρ­δι­σμούς, στην πλειο­νό­τη­τά τους παι­διά και γυναί­κες, γνω­ρί­ζου­με τώρα την από­λυ­τη φρί­κη που, μπρο­στά στο τόσο σιω­νι­στι­κό μίσος, θα μπο­ρού­σε να είναι σήμε­ρα. Σε μόλις δύο μέρες, οι επι­θέ­σεις κοντά στους προ­σφυ­γι­κούς καταυ­λι­σμούς στο κέντρο της κατε­στραμ­μέ­νης Λωρί­δας της Γάζας προ­κά­λε­σαν περισ­σό­τε­ρους από 100 θανά­τους με επί­κε­ντρο των δολο­φο­νιών, γυναι­κό­παι­δα και ηλικιωμένους.

Η εκδή­λω­ση υπο­γραμ­μί­ζει ότι ο στό­χος της κυβέρ­νη­σης του Μπε­νια­μίν Νετα­νιά­χου είναι να σβή­σει όλα τα παλαι­στι­νια­κά υπο­λείμ­μα­τα από τη λωρί­δα, συμπε­ρι­λαμ­βα­νο­μέ­νων των ανυ­πε­ρά­σπι­στων παι­διών που αύριο θα μπο­ρού­σαν να γίνουν μαχη­τές για την ελευ­θε­ρία του λαού τους. Ο ισραη­λι­νός στρα­τός πυρο­βό­λη­σε ενα­ντί­ον ενός πλή­θους που μάζευε τρό­φι­μα και ταυ­τό­χρο­να έχει τον κυνι­σμό να χαρα­κτη­ρί­σει το γεγο­νός ως “τρα­γω­δία” και ανα­φέ­ρε­ται μόνο σε “μια χιο­νο­στι­βά­δα και ατυ­χή­μα­τα από οδη­γούς της Γάζας”. Γι’ αυτό η Κού­βα, το πιο αλύ­τρω­το νησί του κόσμου, βάδι­σε, στο σύνο­λό της, ενά­ντια στην εισβο­λή και τις φρι­κα­λε­ό­τη­τες την ώρα που εκεί ανυ­πε­ρά­σπι­στα πλή­θη άπλω­σαν τα απελ­πι­σμέ­να χέρια τους ανα­ζη­τώ­ντας τροφή.

Τι σημα­σία έχει για το Ισρα­ήλ αν ο αριθ­μός των χωρών που αντι­τί­θε­νται στο λου­τρό αίμα­τος αυξά­νε­ται; Υπάρ­χει ο παντο­δύ­να­μος με τη δύνα­μη του βέτο στα Ηνω­μέ­να Έθνη, ακό­μη και όταν είναι γνω­στό ότι η καταλ­λη­λό­τε­ρη λύση είναι η δημιουρ­γία ενός ανε­ξάρ­τη­του Κρά­τος στα σύνο­ρα πριν από τον πόλε­μο των έξι ημε­ρών του 1967, με πρω­τεύ­ου­σα την Ανα­το­λι­κή Ιερου­σα­λήμ, σύμ­φω­να με τα ψηφί­σμα­τα του ίδιου του ΟΗΕ.

Ο Παγκό­σμιος Οργα­νι­σμός Υγεί­ας (ΠΟΥ) περιέ­γρα­ψε την κατά­στα­ση στην επι­κρά­τεια ως «λου­τρό αίμα­τος» και ανέ­φε­ρε την περί­πτω­ση ενός εννιά­χρο­νου αγο­ριού, του Αχμέντ, που πέθαι­νε στο πάτω­μα του κέντρου αφού υπέ­στη τρο­με­ρά τραύ­μα­τα από έκρη­ξη όταν διέ­σχι­ζε τον δρό­μο κοντά στη Νουσεϊράτ.

“Είδα­με παι­διά, γυναί­κες, νέους, ηλι­κιω­μέ­νους, ανθρώ­πους να αιμορ­ρα­γούν, να περι­μέ­νουν τον θάνα­το. Είναι μακε­λειό”. Ενά­ντια σε αυτήν και σε άλλες σκη­νές, ενά­ντια στη σιω­νι­στι­κή και αυτο­κρα­το­ρι­κή κυριαρ­χία, όλη η Κού­βα βρέ­θη­κε στο πόδι.

Νέα διπλω­μα­τι­κή προ­σπά­θεια της Κού­βας: επεί­γου­σα απο­στο­λή από το Κίνη­μα των Αδε­σμεύ­των διε­θνούς δύνα­μης προ­στα­σί­ας στη Λωρί­δα της Γάζας

Το Sancti Spíritus
πιστό στην ιστορική του πορεία

Η μόνι­μη πορεία που — εμπνευ­σμέ­νη από τον δια­κε­κρι­μέ­νο πατριώ­τη τους, Serafín Sánchez Valdivia – που δε στα­μά­τη­σε ούτε στιγ­μή για τον λαό του Sancti Spíritus, πήρε νέα διε­θνή διά­στα­ση αυτό το Σάβ­βα­το, μέσα από μια γιγα­ντιαία παρέ­λα­ση αλλη­λεγ­γύ­ης στην υπό­θε­ση της Παλαι­στί­νης _
σσ. Ο Serafín Gualberto Sánchez Valdivia ‑τοπο­γρά­φος και δάσκα­λος, ήταν Κου­βα­νός πατριώ­της _ελευθερωτής, γενν. το 1846, στο Σάν­κτι Σπί­ρι­τους, πέθα­νε το 1896 στη Βίγια Κλά­ρα, που συμ­με­τεί­χε και στους τρεις κου­βα­νι­κούς πολέ­μους ανε­ξαρ­τη­σί­ας. Έφτα­σε στο βαθ­μό του υπο­στρά­τη­γου και πήρε μέρος σε πάνω από 120 μάχες. Σχε­δί­α­σε επί­σης με τον Máximo Gómez και τον Antonio Maceo το λεγό­με­νο Σχέ­διο Gómez-Maceo (δρά­σεις που ανα­πτύ­χθη­καν από πρώ­ην αρχη­γούς Mambise και Κου­βα­νούς μετα­νά­στες υπό την καθο­δή­γη­ση των στρα­τη­γών, μετα­ξύ 1884 και 1886, με στό­χο την έναρ­ξη ενός νέου πολέ­μου για την ανε­ξαρ­τη­σία της Κού­βας, ο οποί­ος, λόγω πολ­λών παρα­γό­ντων και δυσμε­νών συμ­βά­ντων, απότυχε.

Χιλιά­δες παι­διά, νέοι και ενή­λι­κες όλων των ηλι­κιών, με επι­κε­φα­λής τους Deivy Pérez Martín και Alexis Lorente Jiménez, κορυ­φαί­ους ηγέ­τες του Κόμ­μα­τος και της Κυβέρ­νη­σης, αντί­στοι­χα, στην επι­κρά­τεια, κατα­δί­κα­σαν τη σφα­γή που το Ισρα­ήλ συνε­χί­ζει να δια­πράτ­τει ενα­ντί­ον των κολα­σμέ­νων και ανυ­πε­ρά­σπι­στων στρι­μωγ­μέ­νων στη Λωρί­δα της Γάζας και απαί­τη­σαν τον τερ­μα­τι­σμό αυτής της γενοκτονίας.

Πρό­σω­πα που σημα­δεύ­τη­καν από τον πόνο φώνα­ζαν συν­θή­μα­τα αλλη­λεγ­γύ­ης στην υπό­θε­ση ενός λαού που από τον Οκτώ­βριο έχει χάσει περισ­σό­τε­ρα από 30.000 παι­διά, εκτός από περί­που 70.000 τραυ­μα­τί­ες, ως απο­τέ­λε­σμα της βαρ­βα­ρό­τη­τας που εξα­πέ­λυ­σε το Τελ Αβίβ με την πολε­μι­κή του μηχανή.

“Δέσμευση υπεράσπισης
της Παλαιστίνης σε όλα τα σενάρια”

Ο Wadee Moustafa Nakhla, ένας Παλαι­στί­νιος για­τρός σε ένα ιατρι­κό κέντρο του Holguín, γνω­ρί­ζει ότι ο κου­βα­νι­κός λαός δεν θα αφή­σει ποτέ ένα έθνος μόνο του στη μέση του αγώ­να που διε­ξά­γει ενα­ντί­ον του Ισραη­λι­νού κατα­κτη­τή, θέση που εξέ­φρα­σε για άλλη μια φορά με ευγνω­μο­σύ­νη μπρο­στά στους  χιλιά­δες κάτοι­κοι του Holguín. Ανθρώ­πι­νη παν­στρα­τιά, με επι­κε­φα­λής το μέλος της ΚΕ του ΚΚ Κού­βας και πρώ­τος γραμ­μα­τέ­ας της οργά­νω­σης στο Holguín, Ernesto Santiesteban Velázquez και Manuel Aguilera Hernández, Κυβερ­νή­τη της επαρ­χί­ας, κινή­θη­κε σε όλο το μήκος της Avenida de los Libertadores και συγκε­ντρώ­θη­κε μπρο­στά στη φιγού­ρα του Comandante Ερνέ­στο Τσε Γκε­βά­ρα, κάτω από συν­θή­μα­τα απο­κή­ρυ­ξης και καταγ­γε­λί­ας της ωμό­τη­τας του ισραη­λι­νού στρατού.

Μετα­ξύ των ομι­λη­τών ήταν ο τρα­γου­δι­στής Nadiel Mejías, ο οποί­ος είπε ότι ονει­ρεύ­ε­ται συνε­χώς την επο­χή που τα παλαι­στί­νια παι­διά θα μεγα­λώ­νουν χωρίς να φοβού­νται να ζήσουν κάτω από βόμ­βες και χωρίς την αγω­νία να χάσουν τους ή τη ζωή των αγα­πη­μέ­νων τους. Άλλες συγκι­νη­σια­κές στιγ­μές της εκδή­λω­σης σημειώ­θη­καν όταν repentistas (σσ. τρα­γου­δο­ποιοί του δρό­μου) και ηθο­ποιοί του θεά­τρου, μέσα από δημιουρ­γι­κές συν­θέ­σεις, προ­κά­λε­σαν τον εμπνευ­σμέ­νο ηρω­ι­σμό των Παλαι­στι­νί­ων και τη δέσμευ­ση των Κου­βα­νών να τους υπε­ρα­σπι­στούν από το νησί και στους διε­θνείς χώρους όπου είναι παρόντες.

Όχι άλλος θάνατος στην Παλαιστίνη,
διατράνωσε ο λαός στο Cienfuegos

Μια ένθερ­μη επευ­φη­μία, γεμά­τη αξιο­πρέ­πεια αλλά και πόνο, εξέ­πεμ­ψε ο λαός της περιο­χής: Όχι άλλος θάνα­τος στην Παλαι­στί­νη. Να στα­μα­τή­σει η εξό­ντω­ση από τον Ισραη­λι­νό επι­τι­θέ­με­νο — εισβο­λέα, που υπο­στη­ρί­ζε­ται σε όλα τα μέτω­πα από τον βορειο­α­με­ρι­κα­νι­κό ιμπεριαλισμό.

Ο τελειό­φοι­τος Παλαι­στί­νιος φοι­τη­τής ιατρι­κής Yausef Abourd Rub έδω­σε μια αυστη­ρή περι­γρα­φή των δολο­φο­νι­κών στρα­τιω­τι­κών επι­δρο­μών του Ισρα­ήλ ενα­ντί­ον των πολι­τών συμπα­τριω­τών του. Ανέ­φε­ρε μετα­ξύ της λίστας του φρι­κτού εγκλή­μα­τος τους περισ­σό­τε­ρους από 30.000 αθώ­ους θανά­τους από την έναρ­ξη της γενο­κτο­νί­ας, εκ των οποί­ων περί­που 15.000 παι­διά, 70.475 τραυ­μα­τί­ες, περισ­σό­τε­ρες από 2.000 σφα­γές, 31 νοσο­κο­μεία και 53 κέντρα υγεί­ας εκτός λει­τουρ­γί­ας, 126 κατε­στραμ­μέ­να ασθενοφόρα…

Τέσ­σε­ρα φορ­τη­γά με αλεύ­ρι και άλλα προ­ϊ­ό­ντα πλη­σί­α­ζαν, είπε, αλλά στο γεμά­το πλή­θος, με περισ­σό­τε­ρη πεί­να παρά ελπί­δα, ξαφ­νι­κά έβρε­ξε σκά­για από αερο­πλά­να και τανκς που πυρο­βό­λη­σαν και πέρα­σαν ακό­μη και με τις ερπύ­στριες πάνω από τους τραυ­μα­τί­ες. Ένα τέτοιο σκη­νι­κό σημειώ­θη­κε _ανέφερε στη συνέ­χεια, στη Λωρί­δα της Γάζας, με 112 νεκρούς και περισ­σό­τε­ρους από 700 τραυματίες.

Αργό­τε­ρα, ο μελ­λο­ντι­κός Παλαι­στί­νιος για­τρός επα­νέ­λα­βε ότι δεν πρό­κει­ται για πόλε­μο, αλλά για γενο­κτο­νία, από μια ρατσι­στι­κή και ξενο­φο­βι­κή υπερ­δύ­να­μη, χωρίς να λαμ­βά­νει υπό­ψη της παρά­πλευ­ρες ζημιές _μόνο το ενδια­φέ­ρον των ηγε­μο­νι­κών κινή­τρων που τους ενθαρρύνει.

Ο αγώ­νας μας, τόνι­σε, είναι για τα δικαιώ­μα­τα και την ανθρώ­πι­νη ζωή. Έχου­με την ικα­νό­τη­τα να ξανα­χτί­σου­με ό,τι έχει κατα­στρα­φεί στο παρόν, και να συνε­χί­σου­με τον αγώ­να μέχρι να κατα­κτή­σου­με ό,τι μας έκλε­ψαν στο παρελ­θόν, ακό­μη και να επι­στρέ­ψου­με στα αρχι­κά μας εδά­φη (…) Δεν θα πεθά­νου­με, θα ξανα­γεν­νη­θού­με ανά­με­σα τα ερεί­πια, κατέ­λη­ξε ο Παλαι­στί­νιος φοιτητής.

Πολ­λοί ακό­μη ομι­λη­τές και πολι­τι­στι­κές δια­δη­λώ­σεις, χαρα­κτή­ρι­σαν αυτή τη σημα­ντι­κή στιγ­μή μαχη­τι­κής διεκ­δί­κη­σης των δικαιω­μά­των του παλαι­στι­νια­κού λαού.