Ό,τι ν’ ακούω με το δεξιό μου αυτί / με μάτι αριστερό το βλέπω.
Κι ό,τι καταπιάνεται ο νους να στοχαστεί, / οι χτύποι της καρδιάς το λένε πρώτοι. (Κ. Βάρναλης)

Μίλτου Σαχτούρη, «Το ψωμί»

Ένα τερά­στιο καρ­βέ­λι, μια πελώ­ρια φραν­τζό­λα ζεστό
ψωμί είχε πέσει στο δρό­μο από τον ουρανό
ένα παι­δί με πρά­σι­νο κοντό βρα­κά­κι και με μαχαίρι
έκο­βε και μοί­ρα­ζε στον κόσμο γύρω
όμως και μια μικρή, ένας μικρός άσπρος άγγε­λος κι αυτή
μ’ ένα μαχαί­ρι έκο­βε και μοί­ρα­ζε κομ­μά­τια γνή­σιο ουρανό
κι όλοι τώρα τρέ­χαν σ’ αυτή, λίγοι πηγαί­ναν στο ψωμί,
όλοι τρέ­χα­νε στον μικρόν άγγε­λο που μοί­ρα­ζε ουρανό
Ας μη το κρύ­βου­με διψά­με για ουρανό!

saxtouris

Μοι­ρα­στεί­τε το:

Μετάβαση στο περιεχόμενο