Ό,τι ν’ ακούω με το δεξιό μου αυτί / με μάτι αριστερό το βλέπω.
Κι ό,τι καταπιάνεται ο νους να στοχαστεί, / οι χτύποι της καρδιάς το λένε πρώτοι. (Κ. Βάρναλης)

Με τα κόκκινα λάβαρα ψηλά “παίζοντας με τον άνεμο και προκαλώντας τον ήλιο και τα σύννεφα”

Κτήριο ΚΕ ΚΚΕ Περισσός Θα μπο­ρού­σε να ονο­μα­στεί «βιβλιο­πα­ρου­σί­α­ση» ή απλά «λεύ­κω­μα» ‑για εμάς απο­τε­λεί κάτι πολύ περισσότερο.
Αίσθη­ση ζωής, συλ­λο­γι­κής παρου­σί­ας και ενερ­γής-μαχη­τι­κής συμ­με­το­χής, 40χρονη μνή­μη, κατά­θε­ση ψυχής, στιγ­μές γλυ­κές — «στρω­τές» κι άλλες με κομ­μέ­νη την ανά­σα… αγω­νί­ες και ξενύ­χτια, μικρές και μεγά­λες κατα­κτή­σεις, με παρόν το προ­σω­πι­κό απο­τύ­πω­μα ανά­με­σα σε χιλιά­δες ανώ­νυ­μα κι επώ­νυ­μα, που πορεύ­τη­καν στις λεω­φό­ρους της ταξι­κής πάλης με το κόκ­κι­νο λάβα­ρο στην καρδιά.
Με το Ρίζο, σημαία του λαού και το κου­πό­νι μόνι­μα στο χέρι, έστει­λα στο κόμ­μα | δέκα μάρ­κα ακό­μα | για τόσα όμως δεν κάνει | να χαλά μελά­νι | τα πολ­λά σαν πάρ­τε το όνο­μά μου βάλ­τε! | και πλά­νο και τομέα | και με κεφαλαία.Κτήριο ΚΕ ΚΚΕ Περισσός

Το κτίριο της ΚΕ του ΚΚΕ

To KKE σε όλη την Ιστο­ρία και δρά­ση του είχε πάντο­τε “σπί­τι”. Είχε θεμέ­λιά του την πιο πρω­το­πό­ρα, την επι­στη­μο­νι­κή κοσμο­θε­ω­ρία, που συνέ­λα­βαν τα πιο φωτει­νά μυα­λά της ανθρω­πό­τη­τας, και ρίζες βαθιά μέσα στην εργα­τι­κή τάξη και τον λαό.

Μετά από πολ­λά χρό­νια παρα­νο­μί­ας και σκλη­ρών διώ­ξε­ων σε βάρος του, το Κόμ­μα μας κατά­φε­ρε να χτί­σει το κτί­ριο της Κεντρι­κής Επι­τρο­πής στον Περισ­σό, χάρη στην προ­σφο­ρά των μελών και φίλων του ΚΚΕ, τη στή­ρι­ξη του εργα­ζό­με­νου λαού.

Σήμε­ρα ανα­και­νί­ζου­με το “σπί­τι του ΚΚΕ” για να συνε­χί­σει να απο­τε­λεί στέ­γη της κεντρι­κής πολι­τι­κής δρα­στη­ριό­τη­τας του Κόμ­μα­τος, κέντρο του καθη­με­ρι­νού αγώ­να για “δυνα­τό ΚΚΕ, νου, καρ­διά και οργα­νω­τή της εργα­τι­κής — λαϊ­κής πάλης για το σοσιαλι­σμό”. Το καθή­κον της ανα­βάθ­μι­σης του κτι­ρί­ου θα το φέρου­με σε πέρας με μαχη­τι­κό­τη­τα και αυτα­πάρ­νη­ση, με τη δύνα­μη και τη στή­ρι­ξη από τον ίδιο τον λαό.

Το κτί­ριο του ΚΚΕ θα μεί­νει όρθιο, δυνα­τό και αγέρωχο,
με την κόκ­κι­νη σημαία ψηλά, να κυματίζει
“παί­ζο­ντας με τον άνε­μο και προ­κα­λώ­ντας τον ήλιο και τα σύννεφα”

Αθή­να Απρί­λης 2021
Ο Γενι­κός Γραμ­μα­τέ­ας της ΚΕ του ΚΚΕ Δημή­τρης Κουτσούμπας

Κτήριο ΚΕ ΚΚΕ Περισσός βιβλίοΣτο 60σέλιδο «συλ­λε­κτι­κό» (σε ξύλι­νη κασε­τί­να) ‑σελ. 10η ανα­φέ­ρε­ται «Συγκρο­τή­θη­κε μία πολυ­πλη­θής ομά­δα μηχα­νι­κών όλων των ειδι­κο­τή­των, αρχιτε­κτόνων, πολι­τι­κών μηχα­νι­κών, μηχανολό­γων, που δού­λε­ψε συλ­λο­γι­κά για τον σχε­δια­σμό και την ανέ­γερ­ση των κτι­ρια­κών εγκα­τα­στά­σε­ων της ΚΕ στον Περισ­σό».Die unbesiegbare Inschrift Brecht CCCPΕκεί βρε­θή­κα­με από την πρώ­τη στιγ­μή, με την έμφυ­τη ορμή της ηλι­κί­ας και την ακλό­νη­τη πίστη για την νομο­τε­λεια­κή έφο­δο στους ουρα­νούς –που ποτέ δεν χάθη­κε, ούτε 20 χρό­νια μετά με τις ανατροπές.
Με τις τεχνι­κές γνώ­σεις και προ­δια­γρα­φές των και­ρών εκεί­νων, στή­θη­κε ένα κτι­ρια­κό συγκρό­τη­μα –αρι­στούρ­γη­μα, με όλους τους κανό­νες της τέχνης, ενσω­μα­τώ­νο­ντας τις πιο πρω­το­πό­ρες τεχνο­λο­γί­ες, τόσο δομι­κές-μορ­φο­λο­γι­κές, όσο και ΗΛ|Μηχανολογικές.

Με την πτώ­ση της χού­ντας των συνταγ­μα­ταρ­χών, πριν την τυπι­κή νομι­μο­ποί­η­σή του, το ΚΚΕ κατοχύ­ρωσε defacto τη νόμι­μη δρά­ση του, κυκλο­φο­ρώ­ντας τον «Ριζο­σπά­στη» και ανοί­γο­ντας τα πρώ­τα γρα­φεία του: στην πλα­τεία Κάνιγ­γος (όπου έμει­νε για και­ρό –μετά την ολο­κλή­ρω­ση του Περισ­σού η ΚΟΑ) και σε άλλες περιο­χές της Αθή­νας και της επαρ­χί­ας, το ίδιο και η ΚΝΕ.
Κτήριο ΚΚΕ ΚάνιγγοςΔημιουρ­γή­θη­καν οι προ­ϋ­πο­θέ­σεις για τα μέλη και στελέ­χη του, που λίγα χρό­νια πριν, κατα­διωγμένα για τη δρά­ση τους από το αστι­κό κρά­τος, γνώ­ρι­ζαν συλ­λή­ψεις, φυλα­κί­σεις, βασα­νι­στή­ρια και εξορί­ες, να χτί­σουν το δικό τους σπί­τι, το «σπί­τι του Κόμ­μα­τος», τα γρα­φεία της κεντρι­κής πολι­τι­κής δρα­στη­ριό­τη­τάς του.

Κτήριο ΚΕ ΚΚΕ Περισσός «Σε αυτό τον χώρο, απ’ τα παλιά τα χρό­νια υπήρ­χε μεγά­λο μετα­ξουρ­γείο και απέ­να­ντι του μεγά­λο υφα­ντουρ­γείο, που το κτί­ριό του υπάρ­χει ακό­μα σήμερα.
Υπήρ­ξε τόπος άγριας
εκμε­τάλ­λευ­σης και εργο­δοτικής ασυ­δο­σί­ας, συλ­λή­ψε­ων και κακοποιήσε­ων κομ­μου­νι­στών, που οργά­νω­σαν την πάλη, των εργα­τών και εργατριών.
Στον ίδιο αυτό χώρο χτί­ζε­ται σήμε­ρα το Σπί­τι του ΚΚΕ, ιδιο­κτη­σία της εργα­τι­κής τάξης και όλου του εργα­ζό­με­νου λαού.
Συμβο­λίζει την κατάρ­γη­ση της εκμε­τάλ­λευ­σης ανθρώ­που από άνθρω­πο, την ακατανίκη­τη δύνα­μη των μεγά­λων σοσια­λι­στι­κών ιδανικών».
Με αυτά τα λόγια, στις 28 Ιού­λη 1980, στην τελε­τή θεμε­λί­ω­σης του κτι­ρί­ου, η συντρό­φισ­σα Αύρα Παρ­τσα­λί­δου προσ­διόρισε τον συμ­βο­λι­κό χαρα­κτή­ρα που είχε η επι­λο­γή της θέσης του.Κτήριο ΚΕ ΚΚΕ Περισσός Θεμελίωση

Μαζί με τις εργα­σί­ες, ξεκί­νησε μία πλα­τιά, πανελλα­δική οικο­νο­μι­κή εξόρ­μη­ση του Κόμ­μα­τος, με το κάλεσμα:

Χτίστε τα γραφεία του ΚΚΕ!

Έτσι χτίστηκαν τα γραφεία μας

Κτήριο ΚΕ ΚΚΕ ΠερισσόςΧτίστε τα γραφεία του ΚΚΕ!Με την εθε­λο­ντι­κή εργα­σία και τα κόκ­κι­να μεροκάμα­τα συντρό­φων οικο­δό­μων και τεχνι­κών, με την ανι­διοτελή προ­σφο­ρά και οικο­νο­μι­κή δου­λειά των χιλιά­δων μελών και φίλων του Κόμ­μα­τος και της ΚΝΕ, τη συγκι­νη­τι­κή στή­ρι­ξη των εργα­ζο­μέ­νων από κάθε γω­νιά της Ελλά­δας, αλλά και άλλες μεριές της Γης.
Το 1985 το σύνο­λο των εργα­σιών βρι­σκό­ταν στο τε­λικό τους στά­διο, το κτί­ριο είχε από και­ρό τεθεί σε λει­τουρ­γία για τις ανά­γκες της ΚΕ, παίρ­νο­ντας τη μορ­φή που δια­τη­ρεί ως σήμερα. 

Ζωή του κτιρίου, η κεντρική δραστηριότητα του ΚΚΕ

Στο κεντρι­κό κτί­ριο στε­γά­στη­κε η Κεντρι­κή Επι­τρο­πή με τα Τμή­μα­τά της και άλλα επι­τε­λεία της, το Πολι­τι­κό Γρα­φείο. Αργό­τε­ρα, εδώ στε­γά­στη­κε και το Κεντρι­κό Συμ­βού­λιο της νεο­λαί­ας του Κόμ­μα­τος, της ΚΝΕ.
Στο ίδιο οικό­πε­δο κατα­σκευά­στη­κε ένα ειδι­κά δια­μορ­φω­μέ­νο κτί­ριο — ξενώ­νας, για να φιλο­ξε­νού­νται σύντρο­φοι από την επαρ­χία αλλά και από διε­θνείς αντι­προ­σω­πεί­ες Κομ­μουνιστικών Κομ­μά­των και Νεολαιών.
Στο κτι­ρια­κό συγκρό­τη­μα εγκα­τα­στά­θη­κε και η «φωνή» του Κόμ­μα­τος, τα μέσα της μαζι­κής δια­φω­τι­στι­κής του δουλειάς.
Ο «Ριζοσπά­στης» και δίπλα του ο «Οδη­γη­τής», μετά από χρό­νια παρά­νο­μης σύντα­ξης, έκδο­σης και δια­νο­μής τους, βρή­καν τη μόνι­μή τους «στέ­γη». Στο ίδιο κτι­ρια­κό συγκρό­τη­μα φιλοξενή­θηκαν μετέ­πει­τα οι ειδι­κές υπο­δο­μές και τα γρα­φεία του ραδιο­φω­νι­κού και τηλε­ο­πτι­κού σταθ­μού του Κόμ­μα­τος «902».
Σε αυτό το μέρος εγκα­τα­στά­θη­κε η «Τυπο­εκ­δο­τι­κή», το εκδο­τι­κό του ΚΚΕ, όπου τυπώ­νο­νταν ο «Ριζο­σπά­στης», εκδό­σεις και έντυ­πα υλι­κά του Κόμματος.
Για να μην επι­βα­ρυν­θεί η γύρω περιο­χή με θόρυ­βο και οχλή­σεις, όλα τα μηχα­νή­μα­τα και ο εξο­πλι­σμός του εκδο­τι­κού ανα­πτύ­χθη­καν σε υπό­γειους χώρους και από εκεί στη­ρί­ξα­νε για χρό­νια την πλού­σια μορ­φωτική και δια­φω­τι­στι­κή δρα­στη­ριό­τη­τα του ΚΚΕ και της νεο­λαί­ας του.

Η χωρι­κή ενό­τη­τα των μέσων δια­φώ­τι­σης του ΚΚΕ με τις λει­τουρ­γί­ες της Κεντρι­κής Επι­τρο­πής δεν κάλυ­πτε μονά­χα πρα­κτι­κούς σκο­πούς. Απο­τε­λού­σε έκφρα­ση της ιδεολο­γικής — πολι­τι­κής ανα­γκαιό­τη­τας το Κόμ­μα να προ­ω­θεί ενιαία, συλ­λο­γι­κά και άμε­σα τις θέ­σεις, την πολι­τι­κή και τις απο­φά­σεις του στην εργα­τι­κή τάξη και τα άλλα λαϊ­κά στρώματα.
Το κτι­ρια­κό συγκρό­τη­μα της ΚΕ είναι και σήμε­ρα το κέντρο που εκπέ­μπει τη φωνή του Κόμ­μα­τος σε όλη την Ελλά­δα και ακό­μα πιο μακριά: Εδώ στε­γά­ζο­νται τα κεντρι­κά όργα­να του Κόμ­μα­τος, ο «Ριζο­σπά­στης» και η ΚΟΜΕΠ, εδώ και ο «Οδη­γη­τής», οι ιστο­σε­λί­δες μας, το πόρ­ταλ
«902.gr».

Σε επα­φή και επι­κοι­νω­νία με τα κεντρι­κά γρα­φεία, κατα­σκευά­στη­κε και η εμβλη­μα­τι­κή Αίθου­σα Συνε­δρί­ων, ένα μεγά­λο αμφι­θέ­α­τρο, με επι­φά­νεια μεγα­λύ­τε­ρη από 900 τμ., δια­μορφωμένο με προ­δια­γρα­φές ακου­στι­κής και ηχο­μό­νω­σης που θεω­ρού­νται μέχρι σήμε­ρα τεχνο­λο­γι­κά προωθημένες.
Στις κατασκευαστι­κές λεπτο­μέ­ρειες και τεχνι­κές προ­δια­γρα­φές της Αίθου­σας συνέ­βα­λαν ειδι­κοί επι­στή­μο­νες από τη Βουλ­γα­ρία, στο πλαί­σιο της συνεργα­σίας και αλλη­λεγ­γύ­ης μετα­ξύ των Κομμουνι­στικών Κομ­μά­των των δύο χωρών.

Το 1982, η Αίθου­σα αυτή είχε ήδη ολοκλη­ρωθεί, για να «υπο­δε­χθεί» τις εργα­σί­ες του 11ου Συνε­δρί­ου του Κόμ­μα­τος, του πρώ­του Συνε­δρί­ου που πραγ­μα­το­ποι­ή­θη­κε στην έδρα της ΚΕ στον Περισσό.

Από τότε μέχρι σήμε­ρα, με εξαί­ρε­ση το 13ο Συνέ­δριό του, το ΚΚΕ οργα­νώ­νει σ’ αυτήν τη «μεγά­λη Αίθου­σα του Περισ­σού» τα Συνέ­δρια, τις Πανελ­λα­δι­κές Συν­δια­σκέ­ψεις και τα άλλα Σώμα­τά του.
Σε αυτήν την Αίθου­σα έχει φιλο­ξε­νη­θεί πλή­θος Διε­θνών Συνα­ντή­σε­ων και Δια­σκέ­ψε­ων Κομ­μου­νι­στι­κών Κομ­μά­των και Νεο­λαιών από όλο τον κόσμο.
Σε αυτήν την Αίθου­σα έχουν διορ­γα­νω­θεί συναυ­λί­ες, θεα­τρι­κές παρα­στά­σεις, προ­βο­λές, βιβλιο­πα­ρου­σιά­σεις, επι­στη­μο­νι­κά συνέ­δρια και άλλες μεγά­λες πολι­τι­κές — πολι­τι­στι­κές εκδη­λώ­σεις του Κόμματος. ΚΕ ΚΚΕ Περισσός «Τα παιδιά της ασφάλ­του»

Μια διαδήλωση προς το μέλλον

Στον χώρο της εσω­τε­ρι­κής εισό­δου του «σπι­τιού του Κόμ­μα­τος» δε­σπόζει μία εμβλη­μα­τι­κή τοιχογραφία:
Η μετα­φο­ρά σε ψηφι­δω­τό του έργου του Τάσ­σου «Τα παι­διά της ασφάλ­του», ξυλο­γρα­φί­ας που ο καλ­λι­τέ­χνης είχε αφιε­ρώ­σει στην επέ­τειο των 57 χρό­νων από την ίδρυ­ση του Κόμματος.
Την ίδια τη μετα­φο­ρά στο ψηφι­δω­τό, ο μεγά­λος κομ­μου­νι­στής εικα­στι­κός δεν πρό­λα­βε να την επι­με­λη­θεί, αυτή όμως υλο­ποι­ή­θη­κε, σύμ­φω­να με την επι­θυμία του, υπό την επί­βλε­ψη της αξέ­χαστης ζωγρά­φου και συντρό­φου του στη ζωή, Λου­κί­ας Μαγ­γιώ­ρου, από δύο εκλε­κτούς εικα­στι­κούς, τον Νίκο Ευγε­νί­δη και την Κλειώ Μακρή, κόρη του γνω­στού κομ­μου­νι­στή γλύ­πτη Μέμου Μακρή.
Το μνη­μειώ­δες αυτό έργο κατα­σκευάστηκε σε μια επι­φά­νεια 60 τμ. με την παμπά­λαιη βυζα­ντι­νή τεχνι­κή, απ’ ευθεί­ας στον τοί­χο. Κοσμεί την εσωτερι­κή είσο­δο των γρα­φεί­ων της ΚΕ, αξεπέ­ραστο έργο ανε­κτί­μη­της αξί­ας, σύμ­βο­λο της κίνη­σης της κοι­νω­νί­ας μέσα απ’ την πάλη των μαζών, της ιστο­ρι­κής πορεί­ας προς το φωτει­νό μέλ­λον του κομμουνισμού.Κτήριο ΚΕ ΚΚΕ Περισσός «Τα παιδιά της ασφάλ­του»

«Κιβωτός» ταξικής πείρας

Κι αυτό το φως δεν είναι καθό­λου αντι­κα­το­πτρι­σμός μα το δικό μας φως φιλ­τρα­ρι­σμέ­νο μέσα απ’ όλους τους θανά­τους Γιάν­νης Ρίτσος
            «Όταν έρχε­ται ο ξένος»

Στις 21 Οκτώ­βρη του 1994, τη νύχτα που πολ­λοί δρό­μοι της Αθή­νας είχαν μετα­τρα­πεί σε χεί­μαρ­ρους, ο ποτα­μός Ποδο­νί­φτης υπερ­χεί­λι­σε κατα­κλύ­ζο­ντας όλη την περιο­χή του Περισ­σού με τόνους νερού και λάσπης.
Τα υπό­γεια επί­πε­δα του κτι­ρί­ου της ΚΕ, οι εγκα­τα­στά­σεις της «Τυπο­εκ­δο­τι­κής», του «Ριζο­σπά­στη», του «902» και το Ιστο­ρι­κό Αρχείο του Κόμ­ματος πνί­γη­καν στα λασπόνερα.
Εκατομ­μύρια σελί­δες, χιλιά­δες βιβλία, σπά­νια ντο­κου­μέ­ντα της Ιστο­ρί­ας του ΚΚΕ και του λαϊ­κού κινή­μα­τος, αλλά και έργα τέχνης — προ­σφο­ρές κομ­μου­νι­στών, αγω­νι­στών και άλλων λαϊ­κών ανθρώ­πων — που είχαν με θυσί­ες δια­σω­θεί μέσα στη φωτιά της ταξι­κής πάλης, στα πεδία των ένο­πλων μαχών, στα μπου­ντρού­μια των φυλα­κών, στα κολα­στή­ρια της εξο­ρί­ας, κιν­δύ­νευαν να χαθούν.Κτήριο ΚΕ ΚΚΕ Περισσός πλημμύρα

Από τις πρώ­τες κρί­σι­μες ώρες, χιλιά­δες άνθρω­ποι, όχι μόνο μέλη και φίλοι του Κόμ­μα­τος, κατέ­φτα­ναν από παντού στην έδρα της ΚΕ για να δώσουν μια γιγά­ντια μάχη με τον χρό­νο και τον κίν­δυ­νο. Δού­λευαν αστα­μά­τη­τα με πρω­το­βου­λία, αυτο­θυσία και συλ­λο­γι­κό­τη­τα υπο­δειγ­μα­τι­κή, χωρίς να νιώ­θουν κόπο κι εξάντληση.
Βου­λιαγ­μέ­νοι ως τη μέση στο νερό, βου­τού­σα­με μερό­νυ­χτα μέσα στα σκο­τά­δια και τη λάσπη για να σώσου­με ακό­μα κι ένα τόσο δα χαρ­τά­κι! Για­τί όλοι κατα­λά­βαι­ναν πως το Αρχείο του Κόμ­μα­τος δεν είναι απλά χαρ­τιά. Είναι οι χιλιά­δες νεκροί μας, οι βαθιές ρίζες μας, η γνώ­ση και η πεί­ρα μας, όλα όσα σήμε­ρα μας βοη­θούν να κρα­τη­θού­με ακέ­ραιοι και πιο ώρι­μοι να αντα­πο­κρι­θού­με στις νέες απαι­τήσεις της πάλης ως την τελι­κή νίκη.

Ξεκί­νη­σε ο αγώ­νας για τη σωτη­ρία, τη συντή­ρη­ση και απο­κα­τά­στα­ση της ανεκτί­μητης αυτής κλη­ρο­νο­μιάς, για την οποία εργά­στη­καν εθε­λο­ντι­κά, πλάι — πλάι όλες οι γενιές του ΚΚΕ, απ’ τους παλαί­μα­χους κομ­μου­νι­στές ως τους νεο­λαί­ους της ΚΝΕ, απ’ όλη την Ελλάδα.
Τελι­κά, τα τιμαλ­φή της ιστο­ρικής δια­δρο­μής του ΚΚΕ και του λαϊ­κού κινή­μα­τος σώ­θηκαν από την κατα­στρο­φή, χάρη στην αμέ­ρι­στη βοή­θεια, πρα­κτι­κή, υλι­κή, οικο­νο­μι­κή, επι­στη­μο­νι­κή, τεχνι­κή εκα­τοντάδων χιλιά­δων ανθρώ­πων αλλά και τη συν­δρο­μή πανε­πι­στη­μια­κών και άλλων επι­στη­μο­νι­κών ιδρυ­μά­των, μαζι­κών φορέ­ων και οργα­νώσεων, Κομ­μου­νι­στι­κών και Εργα­τι­κών Κομ­μά­των από όλο τον κόσμο.

Για­τί κατα­λα­βαί­νουν ότι η ιστο­ρία του ΚΚΕ είναι τμή­μα της ιστο­ρί­ας της ίδιας της Ελλάδας.
Σήμε­ρα, το Αρχείο του ΚΚΕ φυ­λάσσεται σε ειδι­κό χώρο του κτι­ρί­ου της ΚΕ, με κατάλ­λη­λες συν­θή­κες, ενώ συνε­χί­ζε­ται η απο­κατάσταση και η συντή­ρη­σή του με δια­δι­κα­σί­ες υψη­λού επιστημο­νικού επι­πέ­δου και προ­χω­ρά το κοπια­στι­κό έργο της ψηφιο­ποί­η­σής του.Κτήριο ΚΕ ΚΚΕ Περισσός αρχείο

Στο μετα­ξύ, συνε­χώς εμπλου­τίζεται με νέα αντι­κεί­με­να και τεκ­μή­ρια, παρου­σιά­ζε­ται σταδι­ακά στο κοι­νό, ανα­δει­κνύ­ε­ται και αξιο­ποιεί­ται πολύ­τρο­πα μέσα από εκδό­σεις, εκθέ­σεις, δημο­σιεύ­σεις και άλλες πρω­το­βου­λί­ες του ΚΚΕ, καθί­στα­ται προ­σβά­σι­μο στους με­λετητές και από το Ίδρυ­μα «Χαρί­λαος Φλωράκης».
Στον ιστο­ρι­κό πλού­το του Αρχεί­ου του Κόμ­μα­τος ξεχω­ρί­ζουν τα έργα τέχνης μεγά­λων δημιουρ­γών, κομ­μου­νι­στών, αγω­νι­στών, που συνε­χώς προ­σφέ­ρο­νται στο Κόμ­μα. Ανε­κτί­μη­τη είναι η αξία της ύστα­της πρά­ξης δημιουρ­γών, που έδε­σαν την τέχνη και τη ζωή τους με τους μεγά­λους σκο­πούς του ΚΚΕ, να αφή­σουν πολύ μεγά­λο μέρος ή το σύνο­λο του έργου τους στο Κόμμα.
Σήμε­ρα, στο κτί­ριο της ΚΕ προετοιμάζε­ται ειδι­κός χώρος για την αρχειο­θέ­τη­ση και φύλα­ξη όλων των έργων τέχνης μας, ένα πινα­κο­στά­σιο που θα «αγκα­λιά­σει» αυτήν την τόσο πολύ­τι­μη συλ­λο­γή του Κόμ­μα­τός μας.

Κτήριο ΚΕ ΚΚΕ Περισσός ΦλωράκηςΣτις 22 Μάη του 2005 «έφυ­γε» ο σύντρο­φος Χαρί­λα­ος Φλω­ρά­κης, ο Γραμ­μα­τέ­ας της ΚΕ του ΚΚΕ από το 1972 έως το 1989, ο καπε­τάν Γιώ­της του ΕΛΑΣ και του ΔΣΕ, έχο­ντας ζήσει μία ζωή αξε­χώ­ρι­στη από το ΚΚΕ, από τα μαθη­τι­κά του χρό­νια και τους εργα­τικούς αγώ­νες της δεκα­ε­τί­ας του ’30, έως τις μάχες στα βου­νά με το όπλο στο χέρι, τις φυλα­κές, τις εξο­ρί­ες, την πολι­τι­κή προ­σφυ­γιά. Επί τρεις μέρες, μέλη και φίλοι του ΚΚΕ, συνα­γω­νι­στές του, άνθρω­ποι από κάθε μεριά της χώρας κατέ­φτα­ναν στην έδρα της ΚΕ για να τον αποχαιρετήσουν.
Στις 25 Μάη, χιλιά­δες λαού «πλημ­μύρισαν» την περιο­χή γύρω από το κτί­ριο του Κόμ­μα­τος, με το κατευό­διο: «Σύντρο­φε, εσύ φεύ­γεις ορι­στι­κά και αμε­τά­κλη­τα ως φυσι­κή, παρου­σία ανά­με­σά μας. Και εμείς προ­χω­ρά­με μπρο­στά κι ας μας θεω­ρούν ορισμέ­νοι αιθε­ρο­βά­μο­νες. Περή­φα­νοι για το ΚΚΕ, ασυμ­βί­βα­στοι στους σκο­πούς του, αδιάλ­λα­κτοι στις αρχές του. Η ΚΕ σε απο­χαι­ρε­τά, όλο το Κόμ­μα. Δε σε απο­χαι­ρε­τού­με χτυ­πώ­ντας τις καμπά­νες όπως γίνε­ται συνή­θως. Για­τί εσύ που πέρα­σες δεν είσαι ένα τρα­γού­δι που τελείωσε».
(Από την απο­χαι­ρε­τι­στή­ρια ομι­λία της σ. Αλέ­κας Παπα­ρή­γα, ΓΓ της ΚΕ, εκ μέρους της ΚΕ).Κτήριο ΚΕ ΚΚΕ Περισσός εκδηλώσεις

Λαϊκό μέγαρο πρωτοπόρας τέχνης

Η Αίθου­σα Συνε­δρί­ων στην έδρα της ΚΕ στον Περισ­σό, στη 40χρονη πορεία της, φιλο­ξέ­νη­σε ιστο­ρι­κές πολι­τι­στι­κές εκδη­λώ­σεις υψη­λού αισθη­τι­κού επι­πέ­δου ενταγ­μέ­νες στην πολι­τι­κή δρά­ση του Κόμματος.
Ο ανθός του ελλη­νι­κού καλ­λι­τε­χνι­κού κόσμου, καλ­λι­τέ­χνες με παγκό­σμια ανα­γνώ­ρι­ση, αλλά και νέοι δημιουρ­γοί μοι­ρά­στη­καν τις ιδέ­ες και το έργο τους με τα μέλη και τους φίλους του ΚΚΕ και ανέ­δει­ξαν την τέχνη σε κοι­νω­νι­κό, πολι­τι­κό, πολι­τι­στι­κό και αισθη­τι­κό γεγονός.
Απέ­δει­ξαν στην πρά­ξη τον άρρη­κτο δεσμό της καλ­λι­τε­χνι­κής δημιουρ­γί­ας με τον καθη­με­ρι­νό αγώ­να για το παρόν και το μέλλον.

Κτήριο ΚΕ ΚΚΕ Περισσός Τα θεμέ­λια στέ­ριω­σαν τον Νοέμ­βρη του 1983 οι κορυ­φαί­οι των Γραμ­μά­των και των Τεχνών. Στις εκδη­λώ­σεις για τον εορ­τα­σμό των 65χρονων του ΚΚΕ ο Γιάν­νης Ρίτσος προ­κά­λε­σε ρίγη συγκί­νη­σης με την απαγ­γε­λία ποι­η­μά­των του, ενώ ο Μάνος Κατρά­κης συγκλό­νι­σε απαγγέλ­λοντας τον «Οδη­γη­τή» του Βάρναλη.
Παρό­ντες ήταν ακό­μη πολ­λοί σπου­δαί­οι δημιουρ­γοί όπως οι. λογο­τέ­χνες Δημή­τρης Ραβά­νης Ρεντής και Νίκος Παπαν­δρέ­ου, οι συν­θέ­τες Χρη­στός Λεο­ντής και Μάριος Τόκος, οι σκη­νο­θέ­τες Παπα­γιαν­νί­δης, Γρη­γο­ρά­τος, Τατα­σό­που­λος, οι εικα­στι­κοί Μαγ­γιώ­ρου και Ταλο­γά­νης. Την εκδή­λω­ση είχε επι­με­λη­θεί ο Λυκούρ­γος Καλλέργης.

Η συνέ­χεια υπήρ­ξε αντά­ξια. Η Αίθου­σα Συ­νεδρίων της ΚΕ συν­δέ­θη­κε με εμβλη­μα­τι­κές πνευ­μα­τι­κές και καλ­λι­τε­χνι­κές εκδη­λώ­σεις που τίμη­σαν με την παρου­σία τους εκλε­κτοί εκπρό­σωποι των Γραμ­μά­των και των Τεχνών, όπως η Έλλη Αλε­ξί­ου, ο Δημή­τρης Φωτιά­δης, ο Ζήσης Σκά­ρος, ο Ζυλ Ντασ­σέν, η Δέσπω Δια­μα­ντί­δου, η Ιωάν­να Καρα­τζα­φέ­ρη, η Δήμη­τρα Πέτρου­λα και πολ­λοί άλλοι.

Οι συναυ­λί­ες του Χρή­στου Λεο­ντή και του Γιάν­νη Μαρ­κό­που­λου υπήρ­ξαν μία μαγι­κή συνά­ντη­ση της τέχνης με τους στό­χους και τις αξί­ες του Κόμ­μα­τός μας.

Φιλο­ξε­νή­θη­καν όλα τα είδη μου­σι­κής, όπως η όπε­ρα — χορο­θέ­α­τρο βασι­σμέ­νη στο έργο των Κουρτ Βάιλ και Μπέρ­τολτ Μπρεχτ «Ο Μαρξ και τα 7 θανά­σι­μα αμαρ­τή­μα­τα των μικροα­στών» σε σκη­νο­θε­σία Ιλ. Κοντού και μου­σι­κή διεύ­θυν­ση Ν. Πατρι­κί­ου με τη συμ­με­το­χή 30 καλ­λι­τε­χνών, και η ροκ όπε­ρα «Γενιές σημαδε­μένες», σε κεί­με­να του Μπρεχτ μελο­ποι­η­μέ­να από τον Τάσο Γκρους.

Οι θεα­τρι­κές παρα­στά­σεις της Αιμι­λί­ας Υψη­λά­ντη με τον θία­σό της «Αργώ» για τη διά­σω­ση του Αρχεί­ου του ΚΚΕ μετά τις πλημ­μύ­ρες και του Τίτου Βαν­δή το 2003 κατά­φε­ραν να κάνουν την τέχνη συστα­τι­κό της καθη­με­ρι­νής ζωής και της απε­λευ­θε­ρω­τι­κής δύνα­μης του ανθρώ­που.
Εξάλ­λου, στην Αίθου­σα Συνε­δρί­ων έχουν προ­βλη­θεί οι κινη­μα­το­γρα­φη­μέ­νες παραστά­σεις «Μάνα» και «Μάνα Κου­ρά­γιο» του Μπρεχτ που έγι­ναν στο περί­φη­μο θέα­τρο «Μπερ­λί­νερ Ανσάμπλ», σε σκη­νο­θε­σία Μάν­φρεντ Βέκ­βερτ, βασι­κού συνερ­γά­τη του Μπρεχτ.

Η κλα­σι­κή μου­σι­κή στην Αίθου­σα Συνε­δρί­ων άγγι­ξε την ευαισθη­σία των ανθρώ­πων της δου­λειάς, των εργα­τών, των αγω­νι­στών της καθη­με­ρι­νής πάλης και απέ­δει­ξε ότι τα έργα που γρά­φο­νται από δημιουρ­γούς — αγω­νι­στές περ­νούν μηνύ­μα­τα πολύ κατα­νοη­τά και προ­σι­τά στον λαό.Η Ορχή­στρα Σύγ­χρο­νης Μου­σικής της ΕΡΤ σε δύο συναυ­λί­ες που πραγ­μα­το­ποι­ή­θη­καν το 1998 και το 2019, υπό τη διεύ­θυν­ση του Άλκη Μπαλ­τά και του μαέ­στρου Χρή­στου Κολο­βού, παρου­σί­α­σαν έργα του Μίκη Θεο­δω­ρά­κη, του Σερ­γκέι Προ­κό­φιεφ, του Λέο­ναρντ Μπερν­στάιν, του Αλέ­κου Ξένου και του Λού­ντ­βιχ βαν Μπετόβεν.

Η σημα­ντι­κό­τε­ρη ελλη­νι­κή συμ­φωνική Ορχή­στρα, η Κρα­τι­κή Ορ­χήστρα Αθη­νών, υπό τη μου­σι­κή διεύ­θυν­ση του αρχι­μου­σι­κού και διευ­θυ­ντή της, Βύρω­να Φιδε­τζή, παρου­σί­α­σε το 2008 έργα του κορυ­φαί­ου Σοβιε­τι­κού συν­θέ­τη Ντμί­τρι Σοστα­κό­βιτς, του Αλέ­κου Ξένου και του Μίκη Θεο­δω­ρά­κη.

Ο Θάνος Μικρού­τσι­κος έχει αφή­σει ανε­ξί­τη­λο αποτύ­πωμα στην Αίθου­σα Συνε­δρί­ων. Η αρχή έγι­νε το 2013, όταν η μαρ­ξι­στι­κή σκέ­ψη και η πρωτοπό­ρα τέχνη του Μπ. Μπρεχτ συνά­ντη­σαν έναν άξιο εκφρα­στή τους. Δύο χρό­νια, αργό­τε­ρα, το 2015, ο Θάνος Μικρού­τσι­κος ήταν και πάλι στη σκη­νή, για να φωτί­σει με τις νότες του το έργο του Τούρ­κου κομ­μου­νι­στή ποιη­τή Ναζίμ Χικ­μέτ.
Η τελευ­ταία φορά που βρέ­θη­κε στην Αίθου­σα ήταν τον Δεκέμ­βρη του 2018, σε ένα ονει­ρι­κό μου­σι­κό ταξί­δι με οδη­γό τους στί­χους του Νίκου Καβ­βα­δία.

Ξεχω­ρι­στή θέση στην πολιτι­στική δρα­στη­ριό­τη­τα του Κόμ­ματος που έχει συν­δε­θεί με τον χώρο της έδρας του ΚΚΕ είναι τα Επι­στη­μο­νι­κά Συνέ­δρια.
Η υπε­ρά­σπι­ση και η ανά­δει­ξη της πρω­το­πό­ρας τέχνης, της τέχνης που τάσ­σε­ται συνει­δη­τά με το μέλ­λον της κοι­νω­νι­κής απε­λευ­θέ­ρω­σης είναι βασι­κό καθή­κον του Κόμματος.

Το έργο και η προ­σφο­ρά του Γιάν­νη Ρίτσου, του Κώ­στα Βάρ­να­λη, του Μπέρ­τολχ Μπρεχτ, του Ναζίμ Χικ­μέτ και των μεγά­λων μορ­φών της νεο­ελληνικής λογο­τε­χνί­ας από τα τέλη του 19ου αιώ­να μέχρι και τον Μεσο­πό­λε­μο απα­σχό­λη­σαν τα πέντε Επι­στη­μο­νι­κά Συνέ­δρια που πραγ­μα­το­ποι­ή­θη­καν από το 2009 μέχρι το 2018.

Τα συνέ­δρια πλαι­σιώ­θη­καν με πολύ­μορ­φες καλ­λι­τε­χνι­κές δρα­στηριότητες, ενώ τις εργα­σί­ες τους πλού­τι­σαν με τις εισηγή­σεις τους άνθρω­ποι των Γραμ­μάτων και των Τεχνών. Ανά­με­σά τους ο σπου­δαί­ος ποι­η­τής και δοκι­μιο­γρά­φος Γιάν­νης Δάλ­λας, η συγ­γρα­φέ­ας Ρού­λα Κακλα­μα­νά­κη, οι λογο­τέ­χνες Γιάν­νης Παπα­οι­κο­νό­μου και Ζωή Βαλά­ση, οι πανεπιστη­μιακοί καθη­γη­τές Χρί­στος Αλε­ξί­ου, Βασί­λης Αλε­ξί­ου, Γιώρ­γος Ανδρειω­μέ­νος, Χα­ράλαμπος — Δημή­τρης Γου­νε­λάς, Αντα Κατσί­κη Γκί­βα­λου, Ερα­το­σθέ­νης Καψω­μέ­νος, Γιώρ­γος Κεντρω­τής, Γεωρ­γία Λαδο­γιάν­νη, Άννα Λάζου, Γιώρ­γος Μαρ­γα­ρί­της, Μιχά­λης Μερα­κλής, Βασί­λης Παυ­λό­που­λος, Γιάν­νης Πλάγ­γε­σης, Γιώρ­γος Χουρ­μου­ζιά­δης και άλλοι πολ­λοί καλ­λι­τέ­χνες, σκη­νο­θέ­τες, ηθο­ποιοί και μου­σι­κοί, όπως ο Κώστας Καζά­κος, ο Θάνος Μικρού­τσι­κος, ο Τάσος Ψαρ­ράς.
Ξεχω­ρι­στές ήταν οι στιγ­μές της παρου­σί­ας των απο­γό­νων των κορυ­φαί­ων λογο­τε­χνών: ο Άλκης Πόντου, ανι­ψιός του Κώστα Βάρ­να­λη, ο Κώστας Κοτζιού­λας, γιος του Γιώρ­γου Κοτζιού­λα, ο Λεω­νί­δας Εμπει­ρί­κος, γιος του Ανδρέα Εμπει­ρί­κού, η Φλό­γα Ανθία, κόρη του ποιη­τή Τεύ­κρου Ανθία, η Μελί­να Σιδη­ρο­πού­λου, ανι­ψιά της Γαλά­τειας Καζαν­τζά­κη και της Έλλης Αλε­ξί­ου.

Στους χώρους του κτι­ρί­ου πραγματοποιήθη­καν εκθέ­σεις αρχεια­κού υλι­κού, φωτο­γρα­φί­ας και εικα­στι­κών έργων που φι­λοτέχνησαν κομ­μου­νι­στές, αγω­νι­στές κρα­τού­με­νοι στις φυλα­κές και τις εξο­ρίες, από τη ζωή και την πάλη της εργα­τι­κής τάξης και την 100χρονη δρά­ση του ΚΚΕ.

Ξεχω­ρί­ζουν το αφιέ­ρω­μα της ΚΕ στον χαρά­κτη Α. Τάσ­σο που στη­ριγ­μέ­νος στις μεγά­λες κατα­κτή­σεις της τέχνης του δεν είχε ανά­γκη να δανει­στεί ούτε τόνους απ’ τη ζωγρα­φι­κή, ούτε ματιέ­ρες από άλλες παρά­πλευ­ρες επι­διώ­ξεις, αλλά έμει­νε έτσι ένας γνη­σιό­τα­τος χαράκτης.
Κι αντί να ζητή­σει να στη­ρί­ξει την τέχνη του στο και­νο­φα­νές εύρη­μα, προ­τί­μη­σε να σπου­δά­σει με έντα­ση κι ευθύ­νη τα στοι­χεία που κάνουν την τέχνη του, τόσο παλιά, και τόσο και­νού­ρια ‑την ανα­νέ­ω­ση, τη ζήτη­σε μέσα στα όρια της τέχνης του, όχι έξω απ’ αυτήν. Τη ζήτη­σε εξ άλλου από το στό­χο της τέχνης του, κι όχι από την επι­φοί­τη­ση της μορ­φής της.

Πολ­λά και τα έργα σπου­δαί­ων καλ­λι­τε­χνών, που εμπνεύ­στη­καν από την ιδε­ο­λο­γία και τους αγώ­νες του Κόμ­μα­τος και στρα­τεύ­τη­καν πλάι του: Βασί­λης Αρμά­ος, Γιώρ­γης Βαρ­λά­μος, Δημή­τρης Γιολ­δά­σης, Γιώρ­γης Δή­μου, Γιάν­νης Κεφαλ­λη­νός, Ζιζή Μακρή, Κώστας Μαλά­μος, Δημή­τρης Μεγα­λί­δης, Δημή­τρης Οικο­νο­μί­δης, Βάλιας Σεμερ­τζί­δης, Γιώρ­γος Σικε­λιώ­της, Γιώρ­γης Φαρ­σα­κί­δης, Ηλί­ας Φέρ­της κά.ΚΚΕ 21ο Συνέδριο

Συνεχίζουμε!

Το «σπί­τι του ΚΚΕ» που χτί­στη­κε, κρα­τή­θη­κε, στά­θη­κε όρθιο χάρη στη στή­ρι­ξη των μελών και φίλων του ΚΚΕ, χιλιά­δων εργα­ζο­μέ­νων και λαϊ­κών ανθρώ­πων δια­χρο­νι­κά, για να στε­γά­ζει την κεντρι­κή λει­τουρ­γία και δρά­ση του Κόμ­μα­τός μας, χρειά­στη­κε να συντη­ρη­θεί και να ανακαινιστεί.
Με σεβα­σμό στην αρχι­κή μορ­φή, τον χαρα­κτή­ρα και το ύφος του κτι­ρί­ου, ως Κόμ­μα πραγ­μα­το­ποί­η­σε τις εργα­σί­ες που κρί­θη­καν ανα­γκαί­ες και σχε­διά­στη­καν από ομά­δα συντρό­φων μηχα­νι­κών και άλλων ειδι­κών. Για να συντη­ρη­θεί και να ενι­σχυ­θεί στη φυσιο­λο­γι­κή του «μάχη με τον χρό­νο», να αντι­με­τω­πι­στούν φθο­ρές λόγω και της ηλι­κί­ας των υλι­κών του.
Για να ανα­βαθ­μι­στεί η έδρα μας, να ανα­δει­χθεί η σημα­σία της, η υπε­ρο­χή του Κόμ­μα­τός μας σε όλα τα επίπεδα.

Το 21ο Συνέδριό μας θα πραγματοποιηθεί στο ανακαινισμένο και αναβαθμισμένο κτίριό μας!

Με ένα ακό­μη «κόκ­κι­νο Σάβ­βα­το» μέλη και φίλοι του Κόμ­μα­τος, συνέ­βα­λαν σήμε­ρα στην προ­ε­τοι­μα­σία της έδρας της ΚΕ του ΚΚΕ, ώστε να είναι όλα έτοι­μα για τη μεγά­λη στιγ­μή, τη διε­ξα­γω­γή του 21ου Συνε­δρί­ου του Κόμ­μα­τος στις 24–27 Ιου­νί­ου 2021.
Με καθα­ριό­τη­τα, βάψι­μο, εργα­σί­ες σε εσω­τε­ρι­κούς και εξω­τε­ρι­κούς χώρους, μετά και την μεγά­λη προ­σπά­θεια που έγι­νε το προη­γού­με­νο διά­στη­μα για την ανα­καί­νι­ση και ανα­βάθ­μι­ση του κτι­ρί­ου στον Περισ­σό η έδρα της ΚΕ φορά­ει σιγά σιγά «τα γιορ­τι­νά» της για να υπο­δε­χτεί τους σύνεδρους.

Πηγή-περισσότερα

Μοι­ρα­στεί­τε το:

Μετάβαση στο περιεχόμενο