Με τον Σωτήρη Τσιόδρα αλλά και με τον Ηλία Σιώρα! (του Γιώργου Χελάκη)

Με σεβα­σμό στο σύνο­λο της επι­στη­μο­νι­κής ομά­δας των λοι­μο­ξιο­λό­γων και επι­δη­μιο­λό­γων που παίρ­νει τις απο­φά­σεις και συντο­νί­ζει τη μάχη κατά της παν­δη­μί­ας. Με θαυ­μα­σμό και ευγνω­μο­σύ­νη για­τί ο κ. Τσιό­δρας και οι συνερ­γά­τες τους πετυ­χαί­νουν στην απο­στο­λή τους και η πατρί­δα μας μετρά­ει (συγκρι­τι­κά) λίγα θύμα­τα και λίγα κρού­σμα­τα. Για­τί φαί­νε­ται πως μπο­ρεί να βγού­με από την υγιει­νο­μι­κή κρί­ση με τις ελά­χι­στες δυνα­τές απώ­λειες σε ανθρώ­πι­νες ζωές.

Προ­τά­σεις και επι­στη­μο­νι­κές από­ψεις που κρι­τι­κά­ρουν πλευ­ρές της τακτι­κής που ακο­λου­θεί ο κ. Τσιό­δρας μπο­ρεί να και να τεθούν προς συζή­τη­ση. Ισο­πε­δω­τι­κή κρι­τι­κή και απα­ξιω­τι­κοί χαρα­κτη­ρι­σμοί είναι απα­ρά­δε­κτοι. Οταν με το καλό βγού­με από αυτή την περι­πέ­τεια, το όνο­μα του κ. Τσιό­δρα θα το μην­μο­νεύ­ου­με επί μακρόν και δια­κιο­λο­γη­μέ­να. Για­τρός, επι­στή­μο­νας είναι ο κ. Τσιό­δρας που συντοι­νί­ζει και κατευ­θύ­νει την μάχη. Για­τρός επι­στη­μο­νας είναι και ο Ηλί­ας Σιώ­ρας που μάχε­ται στην πρώ­τη γραμ­μή στο Νοσο­κο­μείο “Ευαγ­γε­λι­σμός”. Υπο­θέ­τω πως και αυτός όπως και οι χιλιά­δες συνά­δελ­φοι του στα Δημό­σια Νοσο­κο­μεία είναι άξιοι επαίνων.

Αυτό άλλω­στε σημα­το­δο­τεί όχι μόνο ο χαρα­κτη­ρι­σμός τους ως ηρώ­ων από τον πρω­θυ­πουρ­γό αλλά και τα χει­ρο­κρο­τή­μα­τα από τα μπαλ­κό­νια των “εγκλεί­στων” τα βρά­δια στις εννέα η ώρα. Μοιά­ζει λοι­πόν περί­ερ­γο ως εξω­φρε­νι­κό να θαυ­μά­ζου­με τον ήρωα όταν μάχε­ται στη Μονά­δα Εντα­τι­κής Θερα­πεί­ας και να του στέλ­νου­με την Αστυ­νο­μία όταν δια­δη­λώ­νει. Για τον ίδιο άνθρω­πο πρό­κει­ται. Οι για­τροί και οι νοση­λευ­τές δια­δη­λώ­νουν ειρη­νι­κά έξω από το Νοσο­κο­μείο την περα­σμέ­νη Τρί­τη, Παγκό­σμια Ημέ­ρα της Υγεί­ας, και την δια­δή­λω­σή τους επι­χει­ρούν επί της ουσί­ας να την δια­λύ­σουν οι αστυ­νο­μι­κές δυνάμεις.

Ο για­τρός κ. Σιώ­ρας απευ­θύ­νε­ται στους αστυ­νο­μι­κούς με τα παρα­κά­τω λόγια” Δεν κατα­λα­βαί­νου­με την παρου­σία της Αστυ­νο­μί­ας. Πεί­τε στους επι­κε­φα­λής ότι εμείς ως εργα­ζό­με­νοι, ως υγειο­νο­μι­κοί, ως ήρω­ες που μας είπε ο πρω­θυ­πουρ­γός, δε θέλου­με την Αστυ­νο­μία εδώ. Τη θέλου­με να πιά­νε­τε τους παρά­νο­μους. Εδώ δεν μας βοη­θά­τε. Ειλι­κρι­νά σας το λέμε η παρου­σία σας δημιουρ­γεί άσχη­μο κλί­μα. Για άλλο πράγ­μα τη θέλου­με την αστυ­νο­μία, όχι να έιναι μπρο­στά στα νοσο­κο­μεία. Σας παρα­κα­λού­με σαν μια συμ­βο­λι­κή πρά­ξη αλλη­λεγ­γύ­ης στους ήρω­ες, να απο­χω­ρή­σε­τε από την είσο­δο του νοσο­κο­μεί­ου όμορ­φα και πολι­τι­σμέ­να και να περι­πο­λεί­τε στους δρό­μους και να βρεί­τε αυτούς που κυκλο­φο­ρούν άσκο­πα από την Κηφι­σιά στην Γλυ­φά­δα για να πιούν τον καφέ τους”

Εχει κανείς την εντύ­πω­ση ότι ο κ. Σιώ­ρας αγα­πά­ει και πασχί­ζει για τον συνάν­θρω­πο λιγό­τε­ρο από τον κ. Τσιό­δρα. Μήπως προ­κύ­πτει από που­θε­νά ότι ο κ. Σιώ­ρας κι όσοι δια­δή­λω­ναν μαζί του δια­φω­νούν με τα μέτρα που εφαρ­μό­ζο­νται; Οχι. Εκεί­νο που προ­κύ­πτει είναι ότι “ήρω­ες” σαν τον κ. Σιώ­ρα δια­φω­νούν με την ‑τόσα χρό­νια τώρα- απο­δυ­νά­μω­ση του Εθνι­κού Συστή­μα­τος Υγεί­ας. Ζητούν να αντι­με­τω­πι­στούν άμε­σα οι ελλεί­ψεις σε για­τρούς και νοση­λευ­τές. Να αντι­με­τω­πι­στούν οι ακό­μα παρα­τει­νό­με­νες ελλεί­ψεις σε κλί­νες για Εντα­τι­κή θερα­πεία, σε μέσα προ­στα­σί­ας κλπ. Ζητούν προ­σλή­ψεις μόνι­μου προ­σω­πι­κού. Ζητούν εντέλ­λει καλύ­τε­ρο εξο­πλι­σμό για τη μάχη που δίνουν στην πρώ­τη γραμμή.

Δεν γίνε­ται να ευγνω­μο­νού­με για­τρούς και νοση­λευ­τές όταν δίνουν τη μάχη αλλά με την προ­ϋ­πό­θε­ση να παρα­μέ­νουν βου­βοί. Να μην μιλούν, να μην έχουν αιτή­μα­τα, να μην διαδηλώνουν.Να τους αντι­με­τω­πί­ζει η πολι­τεία ως εν δυνά­μει ταρα­ξί­ες και να τους στέλ­νει τα ΜΑΤ. Στο πρό­σω­πο του Σωτή­ρη Τσιό­δρα βλέ­που­με τον καταρ­τι­σμέ­νο επι­στή­μο­να και ευγε­νή άνθρω­πο που συντο­νί­ζει πετυ­χη­μέ­να την μάχη κατά της παν­δη­μί­ας. Στο πρό­σω­πο του Ηλία Σιώ­ρα βλέ­που­με τον κομ­μου­νι­στή για­τρό που χωρίς τις κατάλ­λη­λες προ­ϋ­πο­θέ­σεις δίνει τη μάχη (με χιλιά­δες άλλους μαζί) στην πρώ­τη γραμ­μή διεκ­δι­κώ­ντας ταυ­τό­χρο­να ένα δυνα­τό και καλά εξο­πλι­σμέ­νο και στε­λε­χω­μέ­νο Δημό­σιο Σύστη­μα Υγεί­ας. Διά­φο­ροι “δια­μορ­φω­τές της κοι­νής γνώ­μης” βλέ­πουν απλά έναν συν­δι­κα­λι­στή που διεκ­δι­κεί σπά­ζο­ντας την τεχνη­τή ομο­φω­νία του “όλα είναι καλώς καμωμένα”…

Πηγή: Πρώ­το Θέμα / Γιώρ­γος Χελάκης