Μοναδικό μουσικό σεργιάνι …μεγάλες στιγμές στην Καισαριανή _“Δε λες κουβέντα” _“Ποιος τη ζωή μου” _“Δεν ξεχνώ”, “Ματόκλαδα”, “Συγκέντρωση της ΕΦΕΕ», “Σαββατόβραδο”… “Bella Ciao”

Με ένα θερ­μό παρα­τε­τα­μέ­νο χει­ρο­κρό­τη­μα έγι­νε δεκτός ο Γενι­κός Γραμ­μα­τέ­ας της ΚΕ του ΚΚΕ, Δημή­τρης Κου­τσού­μπας, στην μεγά­λη εκδή­λω­ση — συναυ­λία της Κομ­μα­τι­κής Οργά­νω­σης Αττι­κής. Το Γήπε­δο της Νήαρ Ηστ, στην Και­σα­ρια­νή, γέμι­σε με κόσμο. Από νωρίς επι­κρα­τού­σε το αδια­χώ­ρη­το μέσα και έξω. 

Τον Δημή­τρη Κου­τσού­μπα υπο­δέ­χτη­κε στο χώρο ο γραμ­μα­τέ­ας της ΚΟ Αττι­κής του ΚΚΕ και μέλος του ΠΓ, Θοδω­ρής Χιώ­νης, ενώ στο πλευ­ρό του ήταν και ο δήμαρ­χος της πόλης Ηλί­ας Στα­μέ­λος. Στην εκδή­λω­ση παρευ­ρέ­θη­κε πολυ­με­λής αντι­προ­σω­πεία της ΚΕ του ΚΚΕ Άνθρω­ποι όλων των ηλι­κιών γέμι­σαν ασφυ­κτι­κά το γήπεδο. 

🔴🔴
Συνε­χί­ζου­με κόντρα στο ρεύ­μα! Με ΚΚΕ πιο ισχυ­ρό, χαλά­με τα αντι­λαϊ­κά σχέ­δια Ευρω­παϊ­κής Ένω­σης και κυβέρ­νη­σης». Με τα λόγια αυτά να ακού­γο­νται από τα μεγά­φω­να ανέ­βη­κε στο βήμα της εκδή­λω­σης ο ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ. 

Ανε­βαί­νο­ντας στη σκη­νή η μονα­δι­κή μας ερμη­νεύ­τρια Μ. Φαρα­ντού­ρη ανέ­φε­ρε ότι σήμε­ρα θα ακου­στούν τρα­γού­δια που μας προ­τρέ­πουν να θυμό­μα­στε και όχι να ξεχνά­με, όπως έλε­γε και ο Μίκης. Όπως δήλω­σε, τη σημε­ρι­νή συναυ­λία την αφιε­ρώ­νουν στην Εργα­τι­κή Πρω­το­μα­γιά, στη μαρ­τυ­ρι­κή θυσία των 200 της Και­σα­ρια­νής, αλλά και στο ΚΚΕ και ιδιαί­τε­ρα στον ΓΓ της ΚΕ του Κόμ­μα­τος, Δ. Κου­τσού­μπα, που υπε­ρα­σπί­ζε­ται σθε­να­ρά τον πολι­τι­σμό μας, που είναι ένα όπλο για τον αγώ­να, την αξιο­πρέ­πεια, την ελευ­θε­ρία, τη δικαιοσύνη. 

Με συγκί­νη­ση περιέ­γρα­ψε η Φ. Βελε­σιώ­του αυτή την συνερ­γα­σία της με την Μ. Φαρα­ντού­ρη, ανα­κοι­νώ­νο­ντας τους μου­σι­κούς συντε­λε­στές της ορχή­στρας. Η συναυ­λία ξεκί­νη­σε με δυο τρα­γού­δια γραμ­μέ­να για μια άλλη Πρω­το­μα­γιά, αυτήν του Μάη του 1936 και του ηρω­ι­κού αγώ­να των καπνερ­γα­τών της Θεσ­σα­λο­νί­κης του ’36: Με τον Επι­τά­φιο του Γιάν­νη Ρίτσου και του Μίκη Θεο­δω­ρά­κη, ενώ το το τρα­γού­δι «Βασι­λε­ψες αστέ­ρι μου» η Φ. Βελε­σιώ­του το αφιέ­ρω­σε σε όλες τις μάνες που έχουν χάσει παι­διά, «σήμε­ρα είναι εδώ μια, είναι εδώ η Μάγδα Φύσσα…».

Συναυ­λία ΚΚΕ για τους 200 εκτε­λε­σμέ­νους κομ­μου­νι­στές της Πρω­το­μα­γιάς του ’44: «Όταν ο άνθρω­πος δίνει τη ζωή του για ένα ανώ­τε­ρο ιδα­νι­κό δεν πεθαί­νει ποτέ…».

Το πρό­γραμ­μα συνε­χί­στη­κε σε ένα μονα­δι­κό μου­σι­κό σερ­γιά­νι σε μεγά­λες στιγ­μές της δισκο­γρα­φί­ας τους, αλλά και σε εμβλη­μα­τι­κά τρα­γού­δια μεγά­λων συν­θε­τών… Και έτσι το «Δε λες κου­βέ­ντα» έδω­σε τη σκυ­τά­λη του στο «Ποιος τη ζωή μου» και στο «Δεν ξεχνώ», στα «Ματό­κλα­δα», στις «Μέλισ­σες», στη «Συγκέ­ντρω­ση της ΕΦΕΕ», στο «Πρα­κτο­ρείο» και «Στο Σαβ­βα­τό­βρα­δο». Τα χει­ρο­κρο­τή­μα­τα όλο και δυνά­μω­ναν και όλος ο κόσμος που κατέ­κλυ­σε το στά­διο έγι­νε μια φωνή, σιγο­τρα­γου­δώ­ντας αγα­πη­μέ­να τρα­γού­δια, τρα­γού­δια του αγώ­να, αλλά και τρα­γού­δια που μας έχουν συνο­δεύ­σει στις προ­σω­πι­κές μας στιγ­μές… Στη συνέ­χεια έφτα­σε η ώρα για το «Γελα­στό παι­δί», του Μίκη και του Ιρλαν­δού Μπρε­ναντ Μπηαν, που απέ­δω­σε ο Βασί­λης Ρωτάς. Το τρα­γού­δι που είναι συν­δε­δε­μέ­νο με μεγά­λες στιγ­μές του λαού μας και το «Γελα­στό παι­δί» να είναι ποτέ ο Γρη­γό­ρης Λαμπρά­κης, πότε ο Σωτή­ρης Πετρου­λας, πότε ο Παύ­λος Φύσ­σας… «Θέλω να το αφιε­ρώ­σω στη μάνα του παλι­κα­ριού μας, στη μάνα του Παύ­λου Φύσ­σα», δήλω­σε η Μαρία Φαρα­ντού­ρη από την σκη­νή. Και όλο το στά­διο έγι­νε ένα τρα­γου­δώ­ντας: «Ανάθεμα.την ώρα κατά­ρα τη στιγ­μή σκό­τω­σαν οι φασί­στες το γελα­στό παι­δί…». Και οι στί­χοι έδω­σαν τη θέση τους στο σύν­θη­μα «Ο Παυ­λος, ζει τσα­κί­στε τους ναζί», και τη μητέ­ρα του Παύ­λου Φύσ­σα να δίνει το χέρι της στη Μ. Φαρα­ντού­ρη και να πέφτει συγκι­νη­μέ­νη στην αγκα­λιά του Δ. Κου­τσού­μπα. Με όλο το κοι­νό να χει­ρο­κρο­τά όρθιο… 

H βρα­διά ολο­κλη­ρώ­θη­κε με τα τρα­γού­δια «Βρά­χο — βρά­χο» και «Bella ciao», σε μια συναυ­λία που θα θυμό­μα­στε για και­ρό… Μετά το τέλος της συναυ­λί­ας ο ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ, Δημή­τρης Κου­τσού­μπας, συνε­χά­ρη θερ­μά τη Μαρία Φαρα­ντού­ρη και τη Φωτει­νή Βελεσιώτου.