Ό,τι ν’ ακούω με το δεξιό μου αυτί / με μάτι αριστερό το βλέπω.
Κι ό,τι καταπιάνεται ο νους να στοχαστεί, / οι χτύποι της καρδιάς το λένε πρώτοι. (Κ. Βάρναλης)

Μον Ντιέ!!! «Κομμουνισταί» σε συναυλία συμφωνικής!!!

Η συγ­γρα­φέ­ας Σώτη Τρια­ντα­φύλ­λου (Σ. Τ.), ψάχνο­ντας — καθώς φαί­νε­ται — μια ευκαι­ρία να ξεσπα­θώ­σει κατά του ΚΚΕ, την ανα­κά­λυ­ψε τελι­κά στην παρου­σία στε­λε­χών του Κόμ­μα­τος στην πρώ­τη πανελ­λή­νια εκτέ­λε­ση της 3ης Συμ­φω­νί­ας (της Πρω­το­μα­γιάς) του Ντ. Σοστα­κό­βιτς, που πραγ­μα­το­ποι­ή­θη­κε στις 25 Μάη στο Θέα­τρο «Ολύ­μπια».

Σε άρθρο της στα «Νέα Σαβ­βα­το­κύ­ρια­κο 10–11/6/2023», η Σ. Τ. «απο­κα­λύ­πτει» ότι οι «ΚΚΕ­δες» πήγαν να ακού­σουν Σοστα­κό­βιτς, διό­τι είναι «ρωσό­φι­λοι» και μάλι­στα από την επο­χή …των Ορλώφ, δηλα­δή του­λά­χι­στον από το 1770 (!!!) και διό­τι έχουν «άγνοια της Ιστο­ρί­ας και την παραχαράσσουν».

Οι γελοιό­τη­τες αυτές, όμως, δεν είναι καθό­λου «αθώ­ες».

Η Σ. Τ., με δια­τυ­πώ­σεις όπως ότι το ΚΚΕ συγ­χέ­ει τη Ρωσία με τη Σοβιε­τι­κή Ενω­ση, ή ότι «οι Κου­κου­έ­δες θεω­ρούν τους Ρώσους συμπα­τριώ­τες τους», επι­χει­ρεί να απο­δεί­ξει πως το ΚΚΕ είναι φίλα προ­σκεί­με­νο στη Ρωσία του Πού­τιν, αν όχι και «πρα­κτο­ρείο» των συμ­φε­ρό­ντων της στον ιμπε­ρια­λι­στι­κό πόλε­μο της Ουκρα­νί­ας. Φυσι­κά δεν μπο­ρεί να μη γνω­ρί­ζει τις θέσεις του ΚΚΕ για τον Ρωσο-ΝΑΤΟι­κό πόλε­μο στην Ουκρα­νία, όπως και για τον ρόλο του Πού­τιν στις ανα­τρο­πές του σοσια­λι­σμού και στην εδραί­ω­ση του καπι­τα­λι­σμού στη Ρωσία.

Ομως αυτά είναι ψιλά γράμ­μα­τα μπρο­στά στον ζήλο της να στη­ρί­ξει τη βρώ­μι­κη προ­πα­γάν­δα των ΗΠΑ — ΝΑΤΟ — ΕΕ, ότι όποιος δεν είναι μαζί τους είναι με τον εχθρό. Αλή­θεια, σε τι δια­φέ­ρει η τοπο­θέ­τη­ση της Σ. Τ. από τις άθλιες δικαιο­λο­γί­ες των αστι­κών κυβερ­νή­σε­ων του παρελ­θό­ντος, για τους άγριους διωγ­μούς κατά των κομμουνιστών;

Οσο για τον Σοστα­κό­βιτς, καλύ­τε­ρα να μην τον πιά­νει στο στό­μα της, για­τί στο όνο­μα της υπε­ρά­σπι­σής του «λερώ­νει» το όνο­μά του, παρου­σιά­ζο­ντάς τον σαν ένα κακό­μοι­ρο, συμ­βι­βα­σμέ­νο ανθρω­πά­κι, θύμα και έρμαιο μιας απο­λυ­ταρ­χι­κής εξου­σί­ας. Φυσι­κά ξέρου­με ποιος είναι ο στό­χος της, όπως και όλων εκεί­νων που ανα­μα­σά τα λόγια τους. Να απο­συν­δε­θεί το μεγα­λειώ­δες έργο του συν­θέ­τη από την κομ­μου­νι­στι­κή ιδε­ο­λο­γία του, για να μπο­ρεί να «πωλεί­ται» καθα­ρό, χωρίς να θυμί­ζει τίπο­τα από τη σοσια­λι­στι­κή κοι­νω­νία στην οποία γεν­νή­θη­κε και άνθισε.

Προς μεγά­λη της δυσα­ρέ­σκεια, μάλι­στα, πλη­ρο­φο­ρού­με την Σ.Τ. ότι το ΚΚΕ μαζί με «Ρώσους» απο­λαμ­βά­νει «Αυστρια­κούς», «Γερ­μα­νούς», «Ιτα­λούς», «Γάλ­λους», «Πολω­νούς», «Αμε­ρι­κα­νούς» και άλλους συν­θέ­τες, και ότι κανέ­ναν δημιουρ­γό που άντλη­σε την έμπνευ­σή του από τον λαό δεν θα τον χαρί­σει στην αστι­κή τάξη και στους απο­λο­γη­τές της.

Πηγή: Ριζο­σπά­στης

 

Βλα­ντί­μιρ Μαγια­κόφ­σκι: «Ωδή στην Επανάσταση»

Μοι­ρα­στεί­τε το:

Μετάβαση στο περιεχόμενο