Μ. Κομνηνάκα: Υποκριτικό το ενδιαφέρον των αστικών κομμάτων για το κόμμα Κασιδιάρη (VIDEO)

Τις ευθύ­νες της κυβέρ­νη­σης της ΝΔ, αλλά και του ΣΥΡΙΖΑ, που από τέσ­σε­ρα χρό­νια δια­κυ­βέρ­νη­σης ο καθέ­νας δεν έκα­ναν τίπο­τα για να ολο­κλη­ρω­θεί η δίκη της εγκλη­μα­τι­κής φασι­στι­κής οργά­νω­σης της Χρυ­σής Αυγής, ώστε να υπάρ­ξει ορι­στι­κή και αμε­τά­κλη­τη από­φα­ση και να μην έχει δυνα­τό­τη­τα να συμ­με­τέ­χει στις εκλο­γές, επι­σή­μα­νε από το βήμα της Βου­λής η Μαρία Κομνη­νά­κα, βου­λευ­τής του ΚΚΕ και ειδι­κή αγο­ρή­τρια στο πολυ­νο­μο­σχέ­διο του υπ. Εσω­τε­ρι­κών για τους ΟΤΑ Α’ και Β’ βαθμού.

Χαρα­κτή­ρι­σε όψι­μο και υπο­κρι­τι­κό το ενδια­φέ­ρον των αστι­κών κομ­μά­των, τονί­ζο­ντας πως τελι­κά αυτό που θα κλη­θεί να εφαρ­μό­σει ο Άρειος Πάγος είναι ένα αντι­δρα­στι­κό και επι­κίν­δυ­νο θεσμι­κό πλαί­σιο που νομι­μο­ποιεί τον διευ­ρυ­μέ­νο έλεγ­χο στα εσω­τε­ρι­κά των κομ­μά­των κάτω από την αόρι­στη έννοια της «πραγ­μα­τι­κής ηγε­σί­ας», αλλά και στη δρά­ση τους, πάλι κάτω μέσα από τον γενι­κό­λο­γο όρο της «εύρυθ­μης λει­τουρ­γί­ας του δημο­κρα­τι­κού πολι­τεύ­μα­τος». Μάλι­στα, σημεί­ω­σε, το δικα­στι­κό έργο προ­βλέ­πε­ται να συν­δρά­μουν κι άλλες υπη­ρε­σί­ες όπως η Ασφά­λεια, η ΕΥΠ, η Αντι­τρο­μο­κρα­τι­κή Υπη­ρε­σία κλπ.

Η Μ. Κομνη­νά­κα σημεί­ω­σε πως η κρι­τι­κή του ΚΚΕ επι­βε­βαιώ­νε­ται και από την επί­ση­μη γραμ­μή της ΕΕ που με παρό­μοιους νόμους και ασα­φείς έννοιες, σε διά­φο­ρες χώρες, ποι­νι­κο­ποιού­νται κόμ­μα­τα και νεολαίες.

Υπο­γράμ­μι­σε πως οι χρυ­σαυ­γί­τες απο­δει­κνύ­ο­νται, για άλλη μια φορά, χρή­σι­μο εργα­λείο για το αστι­κό σύστη­μα, στο οποίο προ­σφέ­ρει πολ­λα­πλές υπη­ρε­σί­ες. Όμως, κατέ­λη­ξε, αυτό που έχει απο­δει­χθεί ιστο­ρι­κά είναι πως ο μόνος που μπο­ρεί να ορθώ­σει πραγ­μα­τι­κό τεί­χος στον φασι­σμό — ναζι­σμό είναι ο ίδιος ο λαός και το κίνη­μά του, με την πάλη του ενά­ντια στο σύστη­μα που τον γεν­νά, μια πάλη που δίνει μόνο το ΚΚΕ, ώστε να βρε­θούν οι φασί­στες εκεί που τους αξί­ζει, στον σκου­πι­δο­τε­νε­κέ της ιστορίας.

Τη λογική της «σκούπας» προωθεί η κυβέρνηση και στην Τοπική Διοίκηση

Όσον αφο­ρά τις υπό­λοι­πες δια­τά­ξεις του πολυ­νο­μο­σχε­δί­ου του υπ. Εσω­τε­ρι­κών, η Μ. Κομνη­νά­κα κατήγ­γει­λε ότι για άλλη μία φορά η κυβέρ­νη­ση, προ­κει­μέ­νου να προ­λά­βει τις εκκρε­μό­τη­τες που έχει, κατέ­θε­τε σει­ρά άσχε­των τρο­πο­λο­γιών μέχρι τις 3 τα ξημε­ρώ­μα­τα, μετα­τρέ­πο­ντας τελι­κά το πολυ­νο­μο­σχέ­διο σε σκούπα.

Αυτή τη λογι­κή άλλω­στε, σημεί­ω­σε η βου­λευ­τής του ΚΚΕ, επι­χει­ρεί να εφαρ­μό­σει η κυβέρ­νη­ση και στην Τοπι­κή Διοί­κη­ση, με τις ρυθ­μί­σεις που προ­ω­θεί. Συγκε­κρι­μέ­να, ανα­φέρ­θη­κε στη διά­τα­ξη που δίνει τη δυνα­τό­τη­τα στα Δημο­τι­κά Συμ­βού­λια να συνε­δριά­ζουν κεκλει­σμέ­νων των θυρών, ώστε οι δημό­τες και ο λαός να μην ενη­με­ρώ­νο­νται και να μην αντι­δρούν για σημα­ντι­κά θέματα.

Κατήγ­γει­λε επί­σης ότι το πολυ­νο­μο­σχέ­διο φθά­νει στο σημείο να εμπο­δί­ζει τη μειο­ψη­φία στα Δημο­τι­κά Συμ­βού­λια να εκφρά­ζουν τη γνώ­μη τους ενώ δίνει τη δυνα­τό­τη­τα διά­φο­ρα θέμα­τα να παρα­πέ­μπο­νται στις Οικο­νο­μι­κές Επι­τρο­πές για να λαμ­βά­νουν τις απο­φά­σεις, μετα­τρέ­πο­ντας  τα Δημο­τι­κά Συμ­βού­λια σε φιλο­λο­γι­κούς ομί­λους που απλά θα συζη­τούν. Με αυτό τον τρό­πο, τόνι­σε, γίνε­ται ένα ακό­μα βήμα στη μετα­τρο­πή της Τοπι­κής Διοί­κη­σης σε εκτε­λε­στι­κό βρα­χί­ο­να της εκτε­λε­στι­κής εξου­σί­ας για την προ­ώ­θη­ση της αντι­λαϊ­κής πολιτικής.

Ανα­φε­ρό­με­νη στις δια­τά­ξεις για τα τέλη, σημεί­ω­σε πως στο­χεύ­ουν στη βελ­τί­ω­ση της εισπρα­ξι­μό­τη­τας εκ μέρους του δήμου κι ενώ τα λαϊ­κά νοι­κο­κυ­ριά στε­νά­ζουν κάτω από την πολι­τι­κή της ακρί­βειας, της ενερ­γεια­κής φτώ­χειας, των πλειστηριασμών.

Κατα­λή­γο­ντας, ζήτη­σε από την κυβέρ­νη­ση να τοπο­θε­τη­θεί και να κάνει δεκτές τις τρεις τρο­πο­λο­γί­ες του ΚΚΕ που αφο­ρούν τη δια­σφά­λι­ση της άσκη­σης του εκλο­γι­κού δικαιώ­μα­τος στους εργα­ζό­με­νους του του­ρι­σμού, στη δυνα­τό­τη­τα συμπλή­ρω­σης των εκλο­γι­κών συν­δυα­σμών και στην κατα­βο­λή έκτα­κτου επι­δό­μα­τος στους εργα­ζό­με­νους της ΛΑΡΚΟ.

Πηγή: 902.gr

«Ναι, αλλά ο Στά­λιν…», του Νίκου Μόττα