Νέα διεθνής πρωτοβουλία της Κούβας για το Παλαιστινιακό _στη σωστή πλευρά της ιστορίας

Η Κού­βα προ­τεί­νει στο Mnoal (Κίνη­μα Αδέ­σμευ­των Χωρών) να υπο­στη­ρί­ξει την επεί­γου­σα διε­θνή απο­στο­λή προ­στα­σί­ας στη Γάζα.

“Με σκο­πό να συμ­βά­λει στην προ­στα­σία των δικαιω­μά­των του παλαι­στι­νια­κού λαού, για την ίδρυ­ση του κυρί­αρ­χου κρά­τους της Παλαι­στί­νης και τη σύντο­μη έντα­ξη αυτού του κρά­τους ως μέλους των Ηνω­μέ­νων Εθνών”, δήλω­σε ο Κου­βα­νός υπΕξ στην ομι­λία του, που δημο­σιεύ­τη­κε στην ιστο­σε­λί­δα Minrex (σσ. επί­ση­μη του υπουρ­γείο Εξω­τε­ρι­κών της Κούβας)

Participé en V Reunión Ministerial de Grupo de Amigos en Defensa de la Carta de la ONU.

Propusimos continuar coordinando acciones prácticas que contribuyan a detener el genocidio contra el hermano pueblo palestino, en flagrante violación del Derecho Internacional y la Carta ONU. pic.twitter.com/w1b6QPe8Nf

— Bruno Rodríguez P (@BrunoRguezP) January 18, 2024

Η Κού­βα πρό­τει­νε να υπο­στη­ρί­ξει το Κίνη­μα των Αδε­σμεύ­των την επεί­γου­σα απο­στο­λή στη Λωρί­δα της Γάζας μιας διε­θνούς απο­στο­λής προ­στα­σί­ας, εξου­σιο­δο­τη­μέ­νης από τη ΓΣ των Ηνω­μέ­νων Εθνών, με εντο­λή να εγγυά­ται την ασφά­λεια και την προ­στα­σία του άμα­χου πλη­θυ­σμού και να διευ­κο­λύ­νει την παρά­δο­ση ανθρω­πι­στι­κής βοή­θειας και τροφίμων.
Στη φωνή του μέλους του Πολι­τι­κού Γρα­φεί­ου του Κομ­μου­νι­στι­κού Κόμ­μα­τος και Υπουρ­γού Εξω­τε­ρι­κών της Κού­βας, Bruno Rodríguez Parrilla, στη Σύνο­δο της Υπουρ­γι­κής Επι­τρο­πής του NAM για την Παλαι­στί­νη, στην Καμπά­λα της Ουγκά­ντα, η κου­βα­νι­κή αντι­προ­σω­πεία υπο­στή­ρι­ξε επί­σης το κάλε­σμα για μια Διε­θνή Διά­σκε­ψη Ειρήνης.

Σκο­πός της να συμ­βά­λει στην προ­στα­σία των δικαιω­μά­των του παλαι­στι­νια­κού λαού, με την ίδρυ­ση του κυρί­αρ­χου κρά­τους της Παλαι­στί­νης και τη σύντο­μη έντα­ξη αυτού του κρά­τους ως μέλους των Ηνω­μέ­νων Εθνών, δήλω­σε ο Κου­βα­νός υπΕξ στην ομι­λία του, που δημο­σιεύ­τη­κε στο Minrex, στην Granma _όργανο του ΚΚ Κού­βας και σε άλλα σχε­τι­κά, ηλε­κτρο­νι­κά και μη ΜΜΕ.

Τα “παρά­δο­ξα” του Ισρα­ήλ ή η λήθη της κόλασης

Επα­νέ­λα­βε επί­σης την υπο­στή­ρι­ξη της αγω­γής της Νότιας Αφρι­κής κατά του Ισρα­ήλ στο Διε­θνές Δικα­στή­ριο, σχε­τι­κά με τις παρα­βιά­σεις της Σύμ­βα­σης για την Πρό­λη­ψη και Τιμω­ρία του Εγκλή­μα­τος της Γενο­κτο­νί­ας. Επα­νέ­λα­βε ότι απορ­ρί­πτει την εφαρ­μο­γή μονο­με­ρών κατα­να­γκα­στι­κών μέτρων όπως αυτά που επι­βλή­θη­καν από τις Ηνω­μέ­νες Πολι­τεί­ες ενα­ντί­ον πολ­λών κρα­τών μελών του Mnoal και τόνι­σε την υπο­στή­ρι­ξή του στο δικαί­ω­μα στην ελεύ­θε­ρη αυτο­διά­θε­ση του λαού της Δυτι­κής Σαχάρας.

Foto: Cubaminrex

Επί­σης, κατά τη διάρ­κεια της ημέ­ρας, ο Rodríguez Parrilla συμ­με­τεί­χε στην Προ­πα­ρα­σκευα­στι­κή Υπουρ­γι­κή Σύνο­δο της XIX Συνό­δου Κορυ­φής του Mnoal, στην οποία επα­νέ­λα­βε την αλλη­λεγ­γύη του στην παλαι­στι­νια­κή υπό­θε­ση και ευχα­ρί­στη­σε το Κίνη­μα για την πολύ­τι­μη υπο­στή­ρι­ξή του στο δίκαιο αίτη­μα για τον τερ­μα­τι­σμό του παρά­νο­μου απο­κλει­σμού (εμπάρ­γκο) των Ηνω­μέ­νων Πολι­τειών προς την Κού­βα, καθώς και την ενιαία θέση κατά της περι­βό­η­της συμπε­ρί­λη­ψης του νησιού στον ψευ­δή μονο­με­ρή κατά­λο­γο των κρα­τών που στη­ρί­ζουν την τρο­μο­κρα­τία, “μια πλά­νη που έχει ασφυ­κτι­κό αντί­κτυ­πο στην οικο­νο­μία μας”.

Παλαι­στί­νη “μια κου­βα­νι­κή υπό­θε­ση” δια­μη­νύ­ουν από το νησί της επανάστασης

Το Κίνη­μα των Αδε­σμεύ­των ή Κίνη­ση των Αδε­σμεύ­των, γνω­στό και με το αρκτι­κό­λε­ξο ΝΑΜ (Non-Aligned Movement), είναι μία διε­θνής οργά­νω­ση ανα­γνω­ρι­σμέ­νη από τον ΟΗΕ και απο­τε­λεί­ται από 120 κρά­τη ενώ συμ­με­τέ­χουν και 17 κρά­τη παρατηρητές.

Ιδρύ­θη­κε το 1961 στο Βελι­γρά­δι και βασι­κοί συντε­λε­στές για την δημιουρ­γία του ήταν ο Γιό­σιπ Μπροζ Τίτο, ο Νεχρού, ο Αρχιε­πί­σκο­πος Κύπρου Μακά­ριος και ο Νάσερ. Σκο­πός του κινή­μα­τος, σύμ­φω­να με τη δια­κή­ρυ­ξη της Αβά­νας (1978) είναι να δια­σφα­λί­σει «την εθνι­κή ανε­ξαρ­τη­σία, την εδα­φι­κή ακε­ραιό­τη­τα και την ασφά­λεια των αδέ­σμευ­των χωρών στον αγώ­να τους ενά­ντια στον ιμπε­ρια­λι­σμό, την αποι­κιο­κρα­τία, το ρατσι­σμό και όλες τις μορ­φές ξένης επι­θε­τι­κό­τη­τας, κατο­χής, κυριαρ­χί­ας, ανά­μει­ξης ή ηγε­μο­νί­ας, καθώς και ενα­ντί­ον των μεγά­λων δυνά­με­ων και των συνα­σπι­σμών ισχύ­ος»

Στο κίνη­μα είχαν δια­μορ­φω­θεί τρεις πτέ­ρυ­γες: η “δεξιά”, με επι­φα­νέ­στε­ρους εκπρο­σώ­πους τοyw Νεχρού και Μακά­ριο, η “κεντρώα”, με Τίτο Νάσερ και Σου­κάρ­νο (Ινδο­νη­σία), και η “αρι­στε­ρή”, με ηγέ­τη τον Φιντέλ Κάστρο. Tο Κίνη­μα των Αδε­σμεύ­των αντι­στε­κό­ταν στις ιμπε­ρια­λι­στι­κές επεμ­βά­σεις, σε συνεν­νό­η­ση με την ΕΣΣΔ. Οι συν­θή­κες αυτές απο­τέ­λε­σαν το γόνι­μο έδα­φος ανά­πτυ­ξης του κινή­μα­τος ειρή­νης, και η 10ετία του 1980 έμει­νε ιστο­ρι­κή περί­ο­δος, με τους οδοι­πό­ρους της ειρή­νης να σέρ­νουν ένα «δια­πλα­νη­τι­κό γαϊ­τα­νά­κι» που συσπεί­ρω­νε ανθρώ­πους κάθε φύλου, πολι­τι­κής και προ­ο­δευ­τι­κής ιδε­ο­λο­γι­κής προ­έ­λευ­σης. Αυτό το ιστο­ρι­κό πεί­ρα­μα έμελ­λε να χάσει τη λάμ­ψη του κάτω από τα ερεί­πια της άλλο­τε κρα­ταιάς ΕΣΣΔ που η ανα­τρο­πή και διά­λυ­σή της σήμα­νε και τη δική του πτώση.

Πέρα από τις γενε­σιουρ­γούς αιτί­ες του φαι­νο­μέ­νου και του ρόλου που έπαι­ξαν πρό­σω­πα και κατα­στά­σεις, πέρα από το ρόλο που εξα­κο­λου­θούν να παί­ζουν πρό­σω­πα και σχη­μα­τι­σμοί που αυτο­α­πο­κα­λύ­πτο­νται ως κοι­νή πέμ­πτη φάλαγ­γα στα σπλά­χνα του, το κίνη­μα ειρή­νης οφεί­λει να πορεύ­ε­ται με μάτια ορθά­νοι­χτα στην τωρι­νή εξέ­λι­ξη των διε­θνών πραγ­μά­των. Χωρίς να ξεχνά το αγω­νι­στι­κό παρελ­θόν του. Όπως και δεν πρέ­πει να αναι­ρεί τον ανα­τρε­πτι­κό του χαρα­κτή­ρα ως κίνη­μα συνε­χούς αμφι­σβή­τη­σης εξαι­τί­ας των αντε­πα­να­στα­τι­κών ανα­τρο­πών και του σημε­ρι­νού συσχε­τι­σμού δύναμης.

Στις μέρες μας γίνε­ται μια προ­σπά­θεια γελοιο­ποί­η­σης ακό­μη και της λέξης «ειρή­νη» κάτω από το βάρος των συνε­χών κι εκτε­τα­μέ­νων ιμπε­ρια­λι­στι­κών επεμ­βά­σε­ων. Μέσα από τη στά­χτη της πολε­μι­κής φωτιάς και το αίμα του ιμπε­ρια­λι­στι­κού σφα­γεί­ου μεσου­ρα­νεί το άστρο του διε­θνούς καπι­τα­λι­σμού. Το άλλο­τε κρα­ταιό παγκό­σμιο κίνη­μα ειρή­νης δεί­χνει να ‘ναι ανή­μπο­ρο. Μια νέα πνοή του χρειά­ζε­ται. Βαθιές ανά­σες οξυ­γό­νου είναι η απα­ραί­τη­τη αρχή της ανα­ζω­ο­γό­νη­σής του. Αυτές βρί­σκο­νται στην άρνη­ση των δεδο­μέ­νων της τωρι­νής πραγ­μα­τι­κό­τη­τας. Βρί­σκο­νται στην ανά­λυ­ση και δια­μόρ­φω­ση των νέων συμπε­ρα­σμά­των αμφι­σβή­τη­σης και παρέμ­βα­σης. Στη νέα επα­να­στα­τι­κή του λογι­κή. Υπάρ­χουν και κάποιοι επα­να­στά­τες της μπρο­σού­ρας και της φρά­σης που θεω­ρούν το κίνη­μα ειρή­νης τελειω­μέ­νο. Αυτοί αδυ­να­τούν να κατα­λά­βουν την επα­να­στα­τι­κή φύση του σοσια­λι­σμού. Ο σοσια­λι­σμός και η ειρή­νη είναι οι δυο όψεις της ανα­συ­γκρό­τη­σης κι ανα­δη­μιουρ­γί­ας της ανθρωπότητας.