Οι ταινίες της εβδομάδας TRAiLER

Κινη­μα­το­γρα­φι­κή βδο­μά­δα που έχει ενδια­φέ­ρον στη δια­νο­μή και τα αφιε­ρώ­μα­τά της, και επι­πλέ­ον σήμε­ρα ξεκι­νά­ει το 26ο Φεστι­βάλ Ντο­κι­μα­ντέρ Θεσ­σα­λο­νί­κης, το οποίο θα έχει αναμ­μέ­νους τους προ­βο­λείς του έως την Κυρια­κή 17 Μαρ­τί­ου 2024, τόσο σε φυσι­κούς χώρους όσο και online. Στο 26ο ΦΝΘ θα προ­βλη­θούν 250 ντο­κι­μα­ντέρ μικρού και μεγά­λου μήκους και ανά­με­σά τους 67 μεγά­λου και μικρού μήκους ελλη­νι­κές ται­νί­ες. Το Φεστι­βάλ θα διε­ξα­χθεί στην ιστο­ρι­κή έδρα του, στις αίθου­σες «Ολύ­μπιον» και «Παύ­λος Ζάν­νας», στις αίθου­σες του Λιμα­νιού, καθώς και στον κινη­μα­το­γρά­φο «Μακε­δο­νι­κόν». Παράλ­λη­λα, θα προ­βάλ­λο­νται ται­νί­ες, μέσω της ψηφια­κής πλατ­φόρ­μας του Φεστι­βάλ online.filmfestival.gr. Το πρό­γραμ­μα του Φεστι­βάλ, καθώς και περισ­σό­τε­ρες πλη­ρο­φο­ρί­ες για τις ται­νί­ες, είναι δια­θέ­σι­μα στο www.filmfestival.gr. Για τις προ­τά­σεις μας θα επα­νέλ­θου­με μέσα στην επό­με­νη βδομάδα.

Πριν περά­σου­με στις ται­νί­ες όμως, το δίκτυο Filmmakers for Palestine Greece, το δημό­σιο κάλε­σμα του οποί­ου υπο­γρά­φουν πάνω από 500 άνθρω­ποι του κινη­μα­το­γρα­φι­κού και ευρύ­τε­ρου καλ­λι­τε­χνι­κού χώρου και το οποίο έχει απο­στα­λεί στα κινη­μα­το­γρα­φι­κά φεστι­βάλ της χώρας, καλεί όλους τους φορείς του ελλη­νι­κού κινη­μα­το­γρά­φου να πάρουν ανοι­χτά θέση ενά­ντια στη γενο­κτο­νία του παλαι­στι­νια­κού λαού από το Ισρα­ήλ. Ζητού­με­νο του δικτύ­ου είναι να ανα­δει­χθεί η πραγ­μα­τι­κό­τη­τα στη Γάζα και τη Δυτι­κή Όχθη με την προ­βο­λή ται­νιών Παλαι­στί­νιων σκηνοθετών/τριων και να ζητη­θεί άμε­ση και ορι­στι­κή κατά­παυ­ση του πυρός στη Γάζα. Η συλ­λο­γή υπο­γρα­φών συνε­χί­ζε­ται και εμείς θα επα­νέλ­θου­με σε επό­με­νο φύλλο.

Μεγά­λη πανε­ξόρ­μη­ση με τον “Ριζο­σπά­στη” το Σαβ­βα­το­κύ­ρια­κο 9–10 Μάρ­τη με το κάλε­σμα του ΚΚΕ για τις Ευρωεκλογές

Για αυτήν τη βδο­μά­δα η στή­λη δίνει ραντε­βού… Πρώ­τα και κύρια, την Τετάρ­τη 13 Μάρ­τη στις 7 μ.μ. στον Κινη­μα­το­γρά­φο «Studio» διορ­γα­νώ­νε­ται εκδή­λω­ση με θέμα «Ο Λένιν για τον ρόλο του ΚΚ, της επα­να­στα­τι­κής πρω­το­πο­ρί­ας», όπου θα μιλή­σει η Αλέ­κα Παπα­ρή­γα, μέλος της ΚΕ του ΚΚΕ, και θα ακο­λου­θή­σει προ­βο­λή της ται­νί­ας «Ο Λένιν τον Οκτώ­βρη», με ελεύ­θε­ρη είσο­δο. Την εκδή­λω­ση διορ­γα­νώ­νει η «Σύγ­χρο­νη Επο­χή» σε συνερ­γα­σία με την «KINO PRAVDA STUDIO», στο πλαί­σιο του αφιε­ρώ­μα­τος «10 Συνα­ντή­σεις, βιβλιο­πα­ρου­σιά­σεις και προ­βο­λές για τον Λένιν».

Τη Δευ­τέ­ρα 11 Μάρ­τη, η «Weirdwave» και ο κινη­μα­το­γρά­φος «ΑΝΔΟΡΑ» διορ­γα­νώ­νουν αφιέ­ρω­μα στους αδερ­φούς Πάο­λο και Βιτό­ριο Ταβιά­νι, θέλο­ντας να τιμή­σουν τον σπου­δαίο Πάο­λο Ταβιά­νι, που την περα­σμέ­νη Πέμ­πτη έφυ­γε από κοντά μας. Θα προ­βλη­θούν οι τρεις τελευ­ταί­ες ται­νί­ες τους: «Θαυ­μά­σιος Βοκά­κιος» (2015, 120′) 17.45, «Μια προ­σω­πι­κή ιστο­ρία» (2017, 84′) 20.00, και η τελευ­ταία ται­νία του Πάο­λο Ταβιά­νι, την οποία είχε αφιε­ρώ­σει στον αδερ­φό του Βιτό­ριο, «Λεο­νό­ρα Αντίο» (2022, 90′) 21.40.

Μια σπου­δαία επα­νέκ­δο­ση σε 4Κ, που αξί­ζει κινη­μα­το­γρα­φι­κής προ­βο­λής, είναι «Ο Τελευ­ταί­ος Αυτο­κρά­το­ρας» (The Last Emperor) του Μπερ­νάρ­ντο Μπερ­το­λού­τσι, που θα παί­ζε­ται σε επι­λεγ­μέ­νες αίθου­σες. Η ται­νία δεν χρειά­ζε­ται συστά­σεις, έχει τιμη­θεί με πολ­λά βρα­βεία στην πορεία της. Ο Μπερ­το­λού­τσι μας αφη­γεί­ται την ιστο­ρία του τελευ­ταί­ου αυτο­κρά­το­ρα της Κίνας και συνά­μα την ταρα­χώ­δη ιστο­ρία της από τις αρχές του 20ού αιώ­να μέχρι και τον θάνα­τό του.

Μάμα Γκλό­ρια / Àma Gloria / Μαρί Αμα­τσου­κε­λί / 2023 / 84 λεπτά

Η εξά­χρο­νη Κλεό αγα­πά την ντα­ντά της, την Γκλό­ρια, περισ­σό­τε­ρο από οτι­δή­πο­τε άλλο. Οταν η γυναί­κα γυρί­ζει πίσω στην πατρί­δα της, η Κλεό θα την επι­σκε­φτεί για να περά­σουν μαζί ένα τελευ­ταίο καλο­καί­ρι που θα τις αλλά­ξει και τις δύο.

Η Αμα­τσου­κε­λί φτιά­χνει μια πολύ τρυ­φε­ρή ται­νία, η οποία όμως δεν στε­ρεί­ται και κοι­νω­νι­κού περιε­χο­μέ­νου, αφού ανα­δει­κνύ­ει το τερά­στιο ζήτη­μα εκα­τομ­μυ­ρί­ων γυναι­κών σε όλο τον κόσμο που αφή­νουν τα δικά τους παι­διά πίσω στην πατρί­δα τους και μετα­να­στεύ­ουν ώστε να βρουν χρή­μα­τα να τα θρέ­ψουν. Μια τέτοια γυναί­κα λοι­πόν είναι και η Γκλό­ρια, που έχει αφή­σει τα παι­διά της στη μητέ­ρα της πίσω στο Πρά­σι­νο Ακρω­τή­ρι, χιλιά­δες μιλιά μακριά, και φρο­ντί­ζει την μικρή Κλεό στο Παρί­σι. Οταν η μητέ­ρα της Γκλό­ρια πεθαί­νει, εκεί­νη «ανα­γκά­ζε­ται» να γυρί­σει πίσω στα παι­διά της, όμως υπό­σχε­ται στην Κλεό να περά­σουν ένα τελευ­ταίο καλο­καί­ρι μαζί. Μέσα από τον φακό της στο Πρά­σι­νο Ακρω­τή­ρι, η σκη­νο­θέ­τι­δα ανα­δει­κνύ­ει τη φτώ­χεια που ζουν οι άνθρω­ποι, δεί­χνο­ντάς μας τις συν­θή­κες που ανά­γκα­σαν την Γκλό­ρια να μετα­να­στεύ­σει. Η Γκλό­ρια όλο το καλο­καί­ρι φρο­ντί­ζει την Κλεό σαν παι­δί της και προ­σπα­θεί τρυ­φε­ρά να ξεκι­νή­σει τον «απο­γα­λα­κτι­σμό» της Κλεό. Κι εκεί αρχί­ζουν τα δύσκο­λα και για τις δυο τους. Πόσο δυσ­διά­κρι­τα είναι τα όρια μετα­ξύ δου­λειάς και αγά­πης σε τέτοιες σχέ­σεις… Η πλευ­ρά του παι­διού κυριαρ­χεί στην ται­νία και είναι σημα­ντι­κό το στοι­χείο ότι η μικρή έχει χάσει την μητέ­ρα της και ανα­ζη­τά το μητρι­κό πρό­τυ­πο στην ντα­ντά… Λεί­πει όμως η απο­τύ­πω­ση της μονα­ξιάς της Γκλό­ρια στην ξενι­τιά, στοι­χείο που θα έκα­νε την ται­νία πιο ολο­κλη­ρω­μέ­νη ως προς το κοι­νω­νι­κό της σκέλος.

100 Χρόνια από τον Οδυσσέα / 100 Years of Ulysses
__Ρούαν Μάγκαν / 2022 / 109λ

Πριν από 100 χρό­νια, στις 2 Φεβρουα­ρί­ου 1922, ο «Οδυσ­σέ­ας» εκδό­θη­κε για πρώ­τη φορά σε ένα μικρό βιβλιο­πω­λείο στο Παρί­σι. Το βιβλίο θα είχε βαθύ αντί­κτυ­πο στη λογο­τε­χνία και τον πολι­τι­σμό του επό­με­νου αιώ­να. Κανέ­να μυθι­στό­ρη­μα του 20ού αιώ­να δεν συνα­γω­νί­στη­κε τον «Οδυσ­σέα» στην εμβέ­λειά του. Αν και ο «Οδυσ­σέ­ας» απα­γο­ρεύ­τη­κε αρχι­κά στην Αμε­ρι­κή και τη Βρε­τα­νία, το έπος του Τζόις έγι­νε σύντο­μα αρι­στούρ­γη­μα του μοντερ­νι­σμού και μια επα­νά­στα­ση στη λογο­τε­χνι­κή έκφραση.

Ένα εξαι­ρε­τι­κό ντο­κι­μα­ντέρ, που ανα­λύ­ει σε βάθος τόσο τη ζωή του Τζόις όσο και το αρι­στούρ­γη­μά του «Οδυσ­σέ­ας». Μιλούν ακα­δη­μαϊ­κοί και μελε­τη­τές του έργου του, ρίχνο­ντας φως σε μια ιδιαί­τε­ρα ταραγ­μέ­νη ιστο­ρι­κή επο­χή για την Ιρλαν­δία, για τις δυσκο­λί­ες που συνά­ντη­σε μέχρι να το ολο­κλη­ρώ­σει και να το εκδώ­σει, και στην «απο­δο­χή» που συνά­ντη­σε αυτό το σπου­δαίο έργο στην πατρί­δα του. Μια ιδιαί­τε­ρα ενδια­φέ­ρου­σα ται­νία που παί­ζε­ται στον κινη­μα­το­γρά­φο «Studio», που ίδρυ­σε ο επί­ση­μος μετα­φρα­στής του «Οδυσ­σέα» στην Ελλά­δα, ο Σωκρά­της Καψάσκης.

Όσο για την ται­νία «Κάποια μέρα θα πού­με τα πάντα ο ένας στον άλλον» (Someday We’ll Tell Each Other Everything) της Εμι­λι Ατέφ, που δια­δρα­μα­τί­ζε­ται το καλο­καί­ρι του 1990 στην ύπαι­θρο των συνό­ρων ανά­με­σα στην Ανα­το­λι­κή και Δυτι­κή Γερ­μα­νία, ενώ θέλει να περι­γρά­ψει έναν παθια­σμέ­νο έρω­τα μετα­ξύ δυο ανθρώ­πων, δεν παρα­λεί­πει να ρίξει το αντι­κομ­μου­νι­στι­κό της δηλη­τή­ριο. Βεβαί­ως έχου­με συνη­θί­σει να βλέ­που­με τέτοιες ται­νί­ες στη δια­νο­μή και στα φεστι­βάλ, δεν είναι δα και μεγά­λη πρω­το­τυ­πία η ιστο­ρι­κή ανα­θε­ώ­ρη­ση… Εάν έλει­πε το συγκε­κρι­μέ­νο ιστο­ρι­κό πλαί­σιο, με τον τρό­πο που δόθη­κε, θα είχε πολύ μεγα­λύ­τε­ρο ενδια­φέ­ρον η ται­νία, αλλά… υπε­ρι­σχύ­ουν τα ευρω­παϊ­κά κον­δύ­λια βλέπεις.