Η Ομο­σπον­δία Γυναι­κών Ελλά­δας (ΟΓΕ) τοπο­θε­τεί­ται για το νομο­σχέ­διο που φέρ­νει η κυβέρ­νη­ση, που θεσμο­θε­τεί το γάμο των ομό­φυ­λων ζευ­γα­ριών, με βάση τα συμ­φέ­ρο­ντα των παι­διών, των γυναι­κών του καθη­με­ρι­νού μόχθου και των οικο­γε­νειών τους.

Κατα­δι­κά­ζου­με την πολι­τι­κή της κυβέρ­νη­σης της ΝΔ, η οποία υλο­ποιώ­ντας τις κατευ­θύν­σεις της ΕΕ, με το νομο­σχέ­διο που φέρ­νει, στο όνο­μα της “ισό­τη­τας στο γάμο”, προωθεί :

• την περαι­τέ­ρω ενί­σχυ­ση της εμπο­ρευ­μα­το­ποί­η­σης τόσο της δια­δι­κα­σί­ας της τεκνο­ποί­η­σης όσο και της τεκνο­θε­σί­ας (υιο­θε­σί­ας)
• την επέ­κτα­ση της εμπο­ρι­κής παρέν­θε­της μητρό­τη­τας, της ακραί­ας αυτής μορ­φής εκμε­τάλ­λευ­σης της γυναί­κας, του σώμα­τός της και της ανα­πα­ρα­γω­γι­κής διαδικασίας
• την υπο­νό­μευ­ση της ανά­γκης του παι­διού στην μητρό­τη­τα και στην πατρότητα.

Το ριζο­σπα­στι­κό γυναι­κείο κίνη­μα απο­κα­λύ­πτει τι πραγ­μα­τι­κά έρχε­ται πίσω από τα “ψεύ­τι­κα τα λόγια τα μεγά­λα” που ακού­με εδώ και μήνες για “ανθρώ­πι­να δικαιώ­μα­τα”, για “το δικαί­ω­μα των παι­διών στην αγά­πη”, για την “κατα­πο­λέ­μη­ση των δια­κρί­σε­ων” που απο­τε­λούν τις βασι­κές αιχ­μές της προ­πα­γαν­δι­στι­κής μονο­θε­μα­τι­κής κυβερ­νη­τι­κής ατζέ­ντας, που έχει κατα­κλύ­σει εδώ και κάποιους μήνες τα ΜΜΕ και τα Μέσα Κοι­νω­νι­κής Δικτύωσης.

• Μας λένε ότι είναι διά­κρι­ση να μην μπο­ρούν τα ομό­φυ­λα ζευ­γά­ρια να κάνουν γάμο, όπως τα ετε­ρό­φυ­λα στο όνο­μα της “ίσης μετα­χεί­ρι­σης” και της … “προ­ό­δου”.
  • Μας κρύ­βουν όμως ότι το νομο­σχέ­διο δε ανα­φέ­ρε­ται σε κανέ­να ζήτη­μα ρύθ­μι­σης των προ­σω­πι­κών σχέ­σε­ων του ομό­φυ­λου ζευ­γα­ριού, ούτε και λύνει κανέ­να από τα πραγ­μα­τι­κά προ­βλή­μα­τα που αντι­με­τω­πί­ζουν τόσο τα ομό­φυ­λα όσο και τα ετε­ρό­φυ­λα ζευ­γά­ρια στην καθη­με­ρι­νή τους ζωή για να έχουν μια αξιο­πρε­πή ζωή. Αυτό που κατο­χυ­ρώ­νει το νομο­σχέ­διο είναι η κοι­νή γονι­κή μέριμνα.
• Μας λένε ότι είναι δικαί­ω­μα και των ομό­φυ­λων ζευ­γα­ριών να γίνουν γονείς. 
  • Μας κρύ­βουν όμως ότι το νομο­σχέ­διο μέσω της κατο­χύ­ρω­σης της τεκνο­θε­σί­ας θεσμο­θε­τεί στην πρά­ξη το εμπό­ριο των παι­διών και την εμπο­ρι­κή παρέν­θε­τη μητρό­τη­τα, καθώς μόνο μέσω αυτού του δρό­μου μπο­ρούν να γίνουν από κοι­νού γονείς.

Σήμε­ρα που τα παι­διά στις δομές παι­δι­κής προ­στα­σί­ας είναι ελά­χι­στα και οι αιτή­σεις των ετε­ρό­φυ­λων ζευ­γα­ριών που θέλουν να υιο­θε­τή­σουν και εκκρε­μούν είναι χιλιά­δες, τα ομό­φυ­λα ζευ­γά­ρια θα μπο­ρούν να απο­κτή­σουν παιδιά

• – είτε μέσω ιδιω­τι­κής υιο­θε­σί­ας ή υιο­θε­σί­ας από το εξω­τε­ρι­κό, δηλα­δή με εμπό­ριο παι­διών είτε από φτω­χές ευά­λω­τες οικο­γέ­νειες, όπως οι πρό­σφυ­γες, είτε από άλλες χώρες που τα παι­διά λιμοκτονούν.
• – είτε μέσω της εμπο­ρι­κής παρέν­θε­της μητρό­τη­τας και της αγο­ράς από τρά­πε­ζα σπέρ­μα­τος ή/και ωαρί­ων κάνο­ντας χρή­ση των σύγ­χρο­νων μεθό­δων της Υπο­βοη­θού­με­νης Αναπαραγωγής.

Παρά τις ψευ­δε­πί­γρα­φες δια­κη­ρύ­ξεις της κυβέρ­νη­σης ότι δεν θα νομι­μο­ποι­ή­σει την παρέν­θε­τη μητρό­τη­τα, εντού­τοις με τις πλά­τες του νόμου τα ομό­φυ­λα ζευ­γά­ρια θα μπο­ρούν να νοι­κιά­ζουν παρέν­θε­τες μητέ­ρες και να φέρ­νουν τα παι­διά από τις ΗΠΑ, από τον Κανα­δά, από την Ουκρα­νία κ.α. κατα­βάλ­λο­ντας εκα­το­ντά­δες χιλιά­δες δολά­ρια. Δηλα­δή νομο­θε­τεί­ται η ικα­νο­ποί­η­ση των προ­σω­πι­κών τους επι­θυ­μιών που θα πραγ­μα­το­ποιεί­ται πλη­ρώ­νο­ντας αδρά την ακραία εκμε­τάλ­λευ­ση της γυναίκας.

Δεν ανε­χό­μα­στε το σύγ­χρο­νο δου­λε­μπό­ριο της εμπο­ρι­κής παρέν­θε­της μητρό­τη­τας που απο­τε­λεί μια νέα μορ­φή βάναυ­σης εκμε­τάλ­λευ­σης της γυναί­κας και του σώμα­τός της από τη βιο­μη­χα­νία του ιατρι­κού του­ρι­σμού που έχει τερά­στια κέρ­δη και στην οποία οι επι­χει­ρη­μα­τι­κοί όμι­λοι της χώρας μας βρί­σκο­νται στις πρώ­τες θέσεις παγκό­σμια. Τα κέρ­δη της βιο­μη­χα­νί­ας αυτής από την παρέν­θε­τη μητρό­τη­τα φτά­νουν τα 14 δις δολά­ρια και μέχρι το 2032 υπο­λο­γί­ζο­νται ότι θα ανέλ­θουν στα 129 δις δολάρια.

Δεν είναι τυχαίο ότι η Ελλά­δα βρί­σκε­ται ανά­με­σα σ’ ένα μικρό αριθ­μό χωρών παγκό­σμια που έχει θεσμο­θε­τή­σει την παρέν­θε­τη μητρό­τη­τα. Παρά τις κυβερ­νη­τι­κές δια­κη­ρύ­ξεις “περί αλτρουι­στι­κής πρά­ξης” με σει­ρά νομο­θε­τι­κών παρεμ­βά­σε­ων η νόμι­μη αμοι­βή έχει ανέλ­θει στις 25.000 ευρώ. Με τη βού­λα του νόμου αρκεί η προ­σω­ρι­νή μόνο κατοι­κία της παρέν­θε­της μητέ­ρας και όχι η μόνι­μη να είναι στην Ελλά­δα, ενώ τα μεγα­θή­ρια της ΙΥΑ ανα­λαμ­βά­νουν το ρόλο του μεσά­ζο­ντα μετα­ξύ ζευ­γα­ριών και παρέν­θε­των για να μεγι­στο­ποιούν τα κέρ­δη τους.

Σήμε­ρα τον 21ο αιώ­να δεν είναι πρό­ο­δος γυναί­κες φτω­χές, ευά­λω­τες, πρό­σφυ­γες, ακό­μα και φοι­τή­τριες να εξα­να­γκά­ζο­νται να νοι­κιά­ζουν το σώμα τους, τη μήτρα τους και να μετα­τρέ­πο­νται σε μηχα­νές ανα­πα­ρα­γω­γής παι­διών κατά «παραγ­γε­λία”. Δεν είναι πρό­ο­δος να μπο­ρεί μια γυναί­κα να γίνει παρέν­θε­τη μέχρι τα 54 χρό­νια της. Δεν είναι πρό­ο­δος να προ­βάλ­λε­ται με δια­φη­μί­σεις ή αγγε­λί­ες η παρέν­θε­τη μητρό­τη­τα “ως επαγ­γελ­μα­τι­κός προ­σα­να­το­λι­σμός” για τις νέες γυναίκες.

          Η αντι­δρα­στι­κή πρό­τα­ση νόμου του ΣΥΡΙΖΑ ήρθε ως “λαγός” να νομι­μο­ποι­ή­σει την παρένθετη,την αισχρή αυτή μορ­φή γυναι­κεί­ας εκμε­τάλ­λευ­σης, φτά­νο­ντας στο όνο­μα του “ατο­μι­κού δικαιω­μα­τι­σμού” να υπε­ρα­σπι­στεί μέχρι και την ευγο­νι­κή, δηλα­δή τη γέν­νη­ση παι­διών κατά παραγ­γε­λία με τα χαρα­κτη­ρι­στι­κά που επι­θυ­μεί ο γονιός !!!

• Μας λένε ότι υπε­ρα­σπί­ζο­νται τα δικαιώ­μα­τα των παι­διών και το δικαί­ω­μα τους να μεγα­λώ­νουν με αγά­πη παρου­σιά­ζο­ντας τη σχέ­ση των ομό­φυ­λων ζευ­γα­ριών εξι­δα­νι­κευ­μέ­να, λες και δεν υπάρ­χουν παθο­γό­να στοι­χεία στη σχέ­ση τους, όπως άλλω­στε και στα ετε­ρό­φυ­λα ζευγάρια. 
  • Μας κρύ­βουν όμως ότι το νομο­σχέ­διο οδη­γεί στον απο­κλει­σμό είτε της μητρό­τη­τας είτε της πατρό­τη­τας, ενώ θεσμο­θε­τεί τη διπλή μητρό­τη­τα (δύο μητέ­ρες) ή τη διπλή πατρό­τη­τα (δύο πατέ­ρες) οδη­γώ­ντας στην πολ­λα­πλή γονεϊ­κό­τη­τα δηλα­δή στο γονέ­ας 1, γονέ­ας 2, γονέ­ας 3 κλπ. Εξάλ­λου αυτόν τον δρό­μο προ­ω­θεί και η πρό­σφα­τη από­φα­ση του Ευρω­κοι­νο­βου­λί­ου για το λεγό­με­νο “Ευρω­παϊ­κό Πιστο­ποι­η­τι­κό Γονι­κής Σχέ­σης”, που ανα­γνω­ρί­ζει τη γονι­κή σχέ­ση του παι­διού με περισ­σό­τε­ρους από δύο γονείς, ακό­μα και με “πρό­σω­πα που ισχυ­ρί­ζο­νται ότι είναι γονείς του”. Επι­διώ­κουν να δια­γρά­ψουν την αντι­κει­με­νι­κή πραγ­μα­τι­κό­τη­τα της συμπλη­ρω­μα­τι­κής σχέ­σης του πατέ­ρα και της μητέ­ρας στην τεκνο­ποί­η­ση, όπως και τον κοι­νω­νι­κό χαρα­κτή­ρα της μητρό­τη­τας και της πατρό­τη­τας που εμπε­ριέ­χει και τη βιο­λο­γι­κή πλευρά.
  • Μας κρύ­βουν ότι η κοι­νω­νι­κή, ψυχι­κή, συναι­σθη­μα­τι­κή ανά­πτυ­ξη του παι­διού δεν εξαρ­τά­ται μόνο από την αγά­πη των γονιών του, αλλά από μια σει­ρά οικο­νο­μι­κές και κοι­νω­νι­κές προ­ϋ­πο­θέ­σεις. Όσο οι ανά­γκες των γυναι­κών και των οικο­γε­νειών τους θα μπαί­νουν στο ζύγι του κόστους για το κρά­τος και του οφέ­λους για τους επι­χει­ρη­μα­τι­κούς ομί­λους τόσο τα παι­διά θα βιώ­νουν τις δια­κρί­σεις και τους ταξι­κούς φραγ­μούς σε κάθε πλευ­ρά της ζωής τους. Το παι­δί θέλει “αγά­πη και φρο­ντί­δα”, αλλά θέλει και 250 ευρώ για βρε­φι­κό γάλα. Έχει ανά­γκη σύγ­χρο­νο βρε­φο­νη­πια­κό σταθ­μό χωρίς δίδα­κτρα ή τρο­φεία, σύγ­χρο­νο δημό­σιο και δωρε­άν σχο­λείο που θα του δίνει εφό­δια και ουσια­στι­κή γνώ­ση, δημό­σια και δωρε­άν πανε­πι­στή­μια που θα εξα­σφα­λί­ζουν πτυ­χία με αξία και δου­λειά με δικαιώ­μα­τα. Τα παι­διά μας δεν χρειά­ζο­νται φρο­ντι­στές, αλλά έχουν ανά­γκη να περ­νά­νε δημιουρ­γι­κό χρό­νο με τους γονείς τους. Και αυτόν τον δημιουρ­γι­κό χρό­νο τους τον στε­ρεί η πολι­τι­κή της ΕΕ και των κυβερ­νή­σε­ων που κάνει τη ζωή των εργα­ζο­μέ­νων ‑ανδρών και γυναι­κών- λάστι­χο υπο­χρε­ώ­νο­ντας τους να εργά­ζο­νται 12ωρα και Κυριακές.
• Μας λένε ότι ενδια­φέ­ρο­νται για τα “ανθρώ­πι­να δικαιώματα”. 
  • Μας κρύ­βουν ότι οι ρυθ­μί­σεις που φέρ­νει το νομο­σχέ­διο για το ποιος δικαιού­ται την άδεια μητρό­τη­τας, η δια­γρα­φή των όρων “πατέ­ρας” και “μητέ­ρα” ανοί­γουν το δρό­μο για να τεθούν σε αμφι­σβή­τη­ση, στο όνο­μα της ισό­τη­τας, τα δικαιώ­μα­τα προ­στα­σί­ας της μητρό­τη­τας και του γυναι­κεί­ου οργα­νι­σμού, που απο­τε­λούν κατα­κτή­σεις του γυναι­κεί­ου κινή­μα­τος, συνο­λι­κά του εργα­τι­κού-λαϊ­κού κινή­μα­τος. Με το μετα­μο­ντέρ­νο σκο­τα­δι­σμό του νομο­σχε­δί­ου ανοί­γει ο δρό­μος να αντι­κα­τα­στα­θούν οι “γυναί­κες “ και οι έγκυ­ες μητέ­ρες” από τα “άτο­μα που κυο­φο­ρούν”, όπως γίνε­ται στην Ισπα­νία ή να καταρ­γη­θεί η άδεια μητρό­τη­τας με απο­δο­χές όπως στις ΗΠΑ.
• Μας λένε ότι φέρ­νουν νομι­κές ρυθ­μί­σεις για να λύσουν καθη­με­ρι­νά προ­βλή­μα­τα για τις σχέ­σεις των παι­διών με τους συντρό­φους των γονιών. 
  • Μας κρύ­βουν ότι ήδη υπάρ­χουν μια σει­ρά δια­τά­ξεις του Οικο­γε­νεια­κού Δικαί­ου που μπο­ρούν να χρη­σι­μο­ποι­η­θούν (πχ οι δια­τά­ξεις για την Επι­τρο­πεία μετά το θάνα­το του φυσι­κού γονιού). Αυτό όμως που έχει επι­βε­βαιω­θεί από τη ζωή, ιδιαι­τέ­ρως μετά την εφαρ­μο­γή των δια­τά­ξε­ων για την “υπο­χρε­ω­τι­κή συνε­πι­μέ­λεια”, για τις περι­πτώ­σεις των ετε­ρό­φυ­λων γονιών που βρί­σκο­νται σε διά­στα­ση ή είναι δια­ζευγ­μέ­νοι, είναι ότι τα ζητή­μα­τα της ρύθ­μι­σης των σχέ­σε­ων των παι­διών με τους ανθρώ­πους που ζουν μαζί, αλλά δεν ασκούν τη γονι­κή μέρι­μνα είναι σύν­θε­τα και δεν μπο­ρούν να λυθούν με νομο­θε­τι­κές ρυθμίσεις.

Η ΟΓΕ είναι αντίθετη στο νομοσχέδιο για το γάμο των ομόφυλων 
που φέρνει η κυβέρνηση της ΝΔ και στηρίζουν όλα τα κόμματα 
που κινούνται στις ράγες της ΕΕ, 
γιατί είναι αποπροσανατολιστικό, ανορθολογικό, αντιδραστικό. 
Επεκτείνει την εμπορευματοποίηση 
της ζωής και του σώματος των γυναικών και των παιδιών 
έχοντας το βλέμμα στραμμένο στην κερδοφορία των επιχειρηματικών ομίλων.

Με κρι­τή­ριο τα συμ­φέ­ρο­ντα και τις ανά­γκες των παι­διών, των γυναι­κών του καθη­με­ρι­νού μόχθου και των οικο­γε­νειών τους, η ΟΓΕ διεκ­δι­κεί απο­κλει­στι­κά δημό­σιες και δωρε­άν υπη­ρε­σί­ες για την ολό­πλευ­ρη στή­ρι­ξη των παι­διών και της μητρό­τη­τας – πατρό­τη­τας, την κατάρ­γη­ση της εμπο­ρι­κής παρέν­θε­της μητρότητας.

2.2.2024
Το Γρα­φείο Τύπου της ΟΓΕ