Ο δήθεν «φιλέλληνας» Ρόμπερτ Μενέντεζ και οι αμερικανοτσολιάδες

Γρά­φει ο Νίκος Μότ­τας //

Όταν κάποιον τον εξυ­μνούν τόσο πολύ τα αστι­κά μέσα ενη­μέ­ρω­σης, τότε μπο­ρού­με να είμα­στε βέβαιοι πως κάτι σάπιο κρύ­βε­ται από πίσω.

Τα τελευ­ταία χρό­νια, ο Αμε­ρι­κα­νός γερου­σια­στής Ρόμπερτ Μενέ­ντεζ χαί­ρει προ­νο­μια­κής προ­βο­λής στα ελλη­νι­κά ΜΜΕ: «Φιλέλ­λη­νας» και «τουρ­κο­φά­γος», ο πρώ­ην πρό­ε­δρος της Επι­τρο­πής Εξω­τε­ρι­κών Υπο­θέ­σε­ων της Γερου­σί­ας των ΗΠΑ παρου­σιά­ζε­ται περί­που ως… σύγ­χρο­νος Βύρων, επει­δή – όπως λένε – προ­α­σπί­ζε­ται τα ελλη­νι­κά εθνι­κά συμ­φέ­ρο­ντα και την Κύπρο.

Δεν είναι, βέβαια, η πρώ­τη φορά που το εγχώ­ριο αστι­κό πολι­τι­κό και μιντια­κό σύστη­μα, πιστό στον ευρω­α­τλα­ντι­κό προ­σα­να­το­λι­σμό του, επι­χει­ρεί να βαφτί­ζει «φιλέλ­λη­νες» και «πατριω­τά­κια» πολι­τι­κούς παρά­γο­ντες των ΗΠΑ. Από τον αλλή­στου μνή­μης Σπί­ρο Άγκνιου, τον ελλη­νι­κής κατα­γω­γής αντι­πρό­ε­δρο της κυβέρ­νη­σης Νίξον που θήτευ­σε στο Λευ­κό Οίκο τα χρό­νια της Χού­ντας, από το 1969 έως το 1973, μέχρι τον σύμ­βου­λο του Κλί­ντον Τζορτζ Στε­φα­νό­που­λο και από τον ελλη­νο­α­με­ρι­κα­νό υπο­ψή­φιο πρό­ε­δρο των ΗΠΑ το 1988 Μάικ Δου­κά­κη μέχρι τους διά­φο­ρους υπο­τι­θέ­με­νους «φιλέλ­λη­νες» των επι­τε­λεί­ων Ομπά­μα και Μπάιντεν.

(Παρέν­θε­ση: Να ενη­με­ρώ­σου­με όσους ανα­ζη­τούν, είτε σκό­πι­μα είτε από άγνοια, «φίλους της Ελλά­δας» σε Λευ­κούς Οίκους και Γερου­σί­ες, πως στην πολι­τι­κή – ιδιαί­τε­ρα την επο­χή του μονο­πω­λια­κού καπι­τα­λι­σμού — δεν υπάρ­χουν «φίλοι» παρά μόνο συμ­φέ­ρο­ντα και πως ο τελευ­ταί­ος φιλέλ­λη­νας, με την πραγ­μα­τι­κή έννοια του όρου, πέθα­νε στο Μεσο­λόγ­γι το 1824).

Για επα­νέλ­θου­με, όμως, στον Μπ. Μενέ­ντεζ, ο οποί­ος αντι­με­τω­πί­ζει σοβα­ρές κατη­γο­ρί­ες για δια­φθο­ρά και δωρο­δο­κία. Είναι η δεύ­τε­ρη φορά μέσα σε μια δεκα­ε­τία που ο γερου­σια­στής διώ­κε­ται για τέτοιου είδους αδι­κή­μα­τα και, όπως λένε σε παρό­μοιες περι­πτώ­σεις, «καπνός χωρίς φωτιά δεν υπάρ­χει». Η δήμαρ­χος του Μένταμ, στην πολι­τεία του Νιου Τζέρ­σι, Κρι­στίν Σερά­νο Γκλασ­νερ τον κατη­γό­ρη­σε ότι πλου­τί­ζει, ενώ «αφή­νει στην φτώ­χεια το λαό του Νιου Τζέρ­σι». Πάνω από τους μισούς γερου­σια­στές του Δημο­κρα­τι­κού Κόμ­μα­τος έχουν ήδη καλέ­σει τον Μενέ­ντεζ να παραι­τη­θεί, δεδο­μέ­νων των βαρύ­τα­των κατη­γο­ριών που του έχουν απαγγελθεί.

Εκτός από κατη­γο­ρού­με­νος για δια­φθο­ρά, ο… «φιλέλ­λη­νας» Μενέ­ντεζ πρω­το­στα­τεί στην χάρα­ξη της επι­θε­τι­κής, ιμπε­ρια­λι­στι­κής πολι­τι­κής των ΗΠΑ στη Λατι­νι­κή Αμε­ρι­κή, με αιχ­μή του δόρα­τος την – γενέ­τει­ρα των προ­γό­νων του – Κού­βα και τη Βενεζουέλα.

Φανα­τι­κός αντι­κομ­μου­νι­στής, ο γερου­σια­στής είναι αμε­τα­κί­νη­τος υπο­στη­ρι­κτής του γενο­κτο­νι­κού, εμπο­ρι­κού και χρη­μα­το­πι­στω­τι­κού απο­κλει­σμού (εμπάρ­γκο) που οι ΗΠΑ έχουν επι­βάλ­λει στην Κού­βα εδώ και πάνω από 60 χρό­νια. Μαζί με τους ρεπου­μπλι­κά­νους συνα­δέλ­φους του, επί­σης κου­βα­νι­κής κατα­γω­γής, Μάρ­κο Ρού­μπιο και Τεντ Κρουζ, ο Μενέ­ντεζ δια­τη­ρεί άρι­στες σχέ­σεις με γνω­στές αντι­κομ­μου­νι­στι­κές, τρο­μο­κρα­τι­κές οργα­νώ­σεις της κου­βα­νι­κής μαφί­ας του Μαιάμι.

Θια­σώ­της του ιμπε­ρια­λι­στι­κού δόγ­μα­τος «Μον­ρόε», σύμ­φω­να με το οποίο ολό­κλη­ρη η Λατι­νι­κή Αμε­ρι­κή απο­τε­λεί «τσι­φλί­κι» των ΗΠΑ και ζώνη προ­ώ­θη­σης των συμ­φε­ρό­ντων των αμε­ρι­κά­νι­κων μονο­πω­λί­ων, ο Μενέ­ντεζ ήταν εξ’ αυτών που πανη­γύ­ρι­ζαν το θάνα­το του ιστο­ρι­κού ηγέ­τη της Κου­βα­νι­κής Επα­νά­στα­σης Φιντέλ Κάστρο, κάνο­ντας λόγο για «ιστο­ρι­κή ευκαι­ρία των ΗΠΑ» να «επι­βάλ­λουν τις αλλα­γές που θα φέρουν τη δημο­κρα­τία και την ελευ­θε­ρία» στη χώρα. Είναι γνω­στό, βέβαια, πως αντι­λαμ­βά­νο­νται τη «δημο­κρα­τία» και την «ελευ­θε­ρία» οι ιμπε­ρια­λι­στες φονιάδες…

Πρό­κει­ται για την ίδια «δημο­κρα­τία και ελευ­θε­ρία» που το θρα­σύ­τα­το αυτό γερά­κι της αμε­ρι­κα­νι­κής εξω­τε­ρι­κής πολι­τι­κής θέλει να επι­βάλ­λει στο Ιράν. Γι’ αυτό άλλω­στε το 2015 συνυ­πέ­γρα­ψε μαζί με ρεπου­μπλι­κά­νους γερου­σια­στές πρό­τα­ση νόμου για περαι­τέ­ρω σκλή­ρυν­ση των κυρώ­σε­ων απέ­να­ντι στο Ιράν.

Πως γίνε­ται, λοι­πόν, αυτό το γερά­κι του ιμπε­ρια­λι­σμού να νοιά­ζε­ται δήθεν για τον Κυπρια­κό λαό, όταν στην ίδια την χώρα κατα­γω­γής του στη­ρί­ζει με τα μπού­νια έναν γενο­κτο­νι­κό απο­κλει­σμό; Αυτός που καταγ­γέλ­λει την Τουρ­κία για την κατο­χή του 37% της Κύπρου, είναι ο ίδιος που δεν διστά­ζει να καλέ­σει σε στρα­τιω­τι­κή επέμ­βα­ση των ΗΠΑ σε χώρες της Κεντρι­κής και Νότιας Αμερικής!

Ο γερου­σια­στής Μενέ­ντεζ ούτε «φιλέλ­λη­νας» είναι, ούτε νοιά­ζε­ται για τα συμ­φέ­ρο­ντα του Ελλη­νι­κού και του Κυπρια­κού λαού. Μόνο όσοι πάσχουν από την ανί­α­τη ασθέ­νεια του αμε­ρι­κα­νο­τσο­λια­δι­σμού αδυ­να­τούν, ή ακό­μη χει­ρό­τε­ρα δεν θέλουν, να κατα­λά­βουν το προ­φα­νές. Πως κινη­τή­ριος δύνα­μη του κάθε Μενέ­ντεζ ήταν, είναι και θα είναι η οικο­νο­μι­κή ενί­σχυ­ση και οι ψήφοι της Ελλη­νο­α­με­ρι­κα­νι­κής κοι­νό­τη­τας, των Ομο­γε­νών που ζουν και εργά­ζο­νται στις ΗΠΑ.

Όσοι βασί­ζουν την προ­ά­σπι­ση της κυριαρ­χί­ας της χώρας μας σε τέτοιους θλι­βε­ρούς και­ρο­σκό­πους, κάλ­πι­κους «φιλέλ­λη­νες», των οποί­ων τα χέρια είναι λερω­μέ­να με το αίμα λαών και τις μίζες κυβερ­νή­σε­ων και μονο­πω­λί­ων, εγκλη­μα­τούν κατά του ελλη­νι­κού λαού.

Μόνο η πάλη των εργα­ζό­με­νων, συνο­λι­κά του λαού για την απο­δέ­σμευ­ση από την εγκλη­μα­τι­κή συμ­μα­χία του ΝΑΤΟ και την ΕΕ, το κλεί­σι­μο όλων των αμε­ρι­κα­νο­να­τοι­κών στρα­τιω­τι­κών βάσε­ων και την επι­στρο­φή των ελλη­νι­κών στρα­τευ­μά­των από το εξω­τε­ρι­κό, μπο­ρεί να ανοί­ξει το δρό­μο για πραγ­μα­τι­κή ειρή­νη, φιλία, αλλη­λεγ­γύη, αμοι­βαί­ες και επω­φε­λείς σχέ­σεις μετα­ξύ των λαών.

Μακριά από λυκο­συμ­μα­χί­ες, «προ­στά­τες» και ψευ­δε­πί­γρα­φους «φιλέλ­λη­νες»…

«Τσε Γκε­βά­ρα, πρε­σβευ­τής της Επα­νά­στα­σης», του Νίκου Μόττα