Ό,τι ν’ ακούω με το δεξιό μου αυτί / με μάτι αριστερό το βλέπω.
Κι ό,τι καταπιάνεται ο νους να στοχαστεί, / οι χτύποι της καρδιάς το λένε πρώτοι. (Κ. Βάρναλης)

Ο λιμός στην Ουκρανία (Holodomor) και ο αντικομμουνισμός του Οικουμενικού Πατριάρχη

Γρά­φει ο Νίκος Μότ­τας //

«Ο ουκρα­νι­κός όρος Holodomor ανα­φέ­ρε­ται στον σκο­πί­μως προ­κλη­θέ­ντα λιμό, το δια­βο­λι­κό σχέ­διο του στα­λι­νι­κού συστή­μα­τος που είχε ως στό­χο μια καλά σχε­δια­σμέ­νη γενο­κτο­νία ενός ιδιαί­τε­ρα ευσε­βούς λαού, με σκο­πό την εξά­λει­ψη της χρι­στια­νι­κής πίστης και της Ορθό­δο­ξης Εκκλη­σί­ας…».

Τα παρα­πά­νω λόγια δεν ειπώ­θη­καν από κάποιον γρα­φι­κό ακρο­δε­ξιό μητρο­πο­λί­τη, ούτε γρά­φτη­καν από κάποια σεση­μα­σμέ­νη αντι­κομ­μου­νι­στι­κή πένα του αστι­κού Τύπου. Τα παρα­πά­νω ειπώ­θη­καν, μετα­ξύ άλλων, από τον Οικου­με­νι­κό Πατριάρ­χη Βαρ­θο­λο­μαίο κατά τη διάρ­κεια μνη­μό­συ­νου που τελέ­στη­κε στον πατριαρ­χι­κό ναό με αφορ­μή την 87η επέ­τειο του Holodomor, του γνω­στού και ως «Ουκρα­νι­κού λιμού» που έπλη­ξε την χώρα το 1932–1933.

Ανα­φε­ρό­με­νος στο Holodomor, o προ­κα­θή­με­νος της Ορθό­δο­ξης Εκκλη­σί­ας φρό­ντι­σε να δια­στρε­βλώ­σει τα ιστο­ρι­κά γεγο­νό­τα υιο­θε­τώ­ντας την ψυχρο­πο­λε­μι­κή αντι­σο­βιε­τι­κή προ­πα­γάν­δα, εκφέ­ρο­ντας αντι­κομ­μου­νι­στι­κό λόγο που θα ζήλευε μέχρι και ο πρώ­ην μητρο­πο­λί­της Καλαβρύτων.

Τι είπε, όμως, ακρι­βώς ο Πατριάρ­χης; Αντι­γρά­φου­με από το ΑΠΕ-ΜΠΕ:

«…πρέ­πει να ανα­φέ­ρου­με το Holodomor, τον Μεγά­λο Λιμό στην Ουκρα­νία, που στό­χευε στην εξό­ντω­ση επτά έως δέκα εκα­τομ­μυ­ρί­ων ευσε­βών Ουκρα­νών διά λιμο­κτο­νί­ας, κατά τη διάρ­κεια των πιο φρι­κτών χρό­νων του σοβιε­τι­κού καθε­στώ­τος, από το 1932 έως το 1933, και το οποίο μνη­μο­νεύ­ου­με προ­σευ­χη­τι­κά αυτή την ημέρα.

Ο ουκρα­νι­κός όρος Holodomor ανα­φέ­ρε­ται στον σκο­πί­μως προ­κλη­θέ­ντα λιμό, το δια­βο­λι­κό σχέ­διο του στα­λι­νι­κού συστή­μα­τος που είχε ως στό­χο μια καλά σχε­δια­σμέ­νη γενο­κτο­νία ενός ιδιαί­τε­ρα ευσε­βούς λαού, με σκο­πό την εξά­λει­ψη της χρι­στια­νι­κής πίστης και της Ορθό­δο­ξης Εκκλη­σί­ας, ενώ, παρα­δό­ξως, εκεί­νη την περί­ο­δο, ο ουκρα­νι­κός λαός είχε ευλο­γη­θεί με μια άφθο­νη συγκο­μι­δή σιτη­ρών και άλλων αγα­θών. Και ενώ οι άνθρω­ποι πέθαι­ναν από την πεί­να, το σοβιε­τι­κό καθε­στώς εξή­γε τις καλ­λιέρ­γειές τους στον κόσμο, δημιουρ­γώ­ντας την ψευ­δαί­σθη­ση ότι η Ουκρα­νία ήταν μια ευη­με­ρού­σα χώρα».

Ο κ. Βαρ­θο­λο­μαί­ος δεν είπε τίπο­τε δια­φο­ρε­τι­κό απ’ ότι ανα­φέ­ρουν οι ανι­στό­ρη­τες συκο­φα­ντί­ες της αστι­κής προ­πα­γάν­δας περί «τεχνη­τού λιμού» και «καλο­σχε­δια­σμέ­νης γενο­κτο­νί­ας» από το «ολο­κλη­ρω­τι­κό σοβιε­τι­κό καθε­στώς». Μάλι­στα, ο Πατριάρ­χης φρό­ντι­σε να διαν­θί­σει το αντι­κομ­μου­νι­στι­κό του κύρηγ­μα με κορώ­νες περί «δια­βο­λι­κού σχε­δί­ου του στα­λι­νι­κού συστήματος».

Οι ανα­φο­ρές αυτές του Οικου­με­νι­κού Πατριάρ­χη δεν είναι άσχε­τες με την προ­σπά­θεια που γίνε­ται, στην Ευρώ­πη και διε­θνώς, να στιγ­μα­τι­στούν οι κυβερ­νή­σεις των πρώ­ην σοσια­λι­στι­κών χωρών ως «ολο­κλη­ρω­τι­κά καθε­στώ­τα» και να προ­ω­θη­θεί η χυδαία και ανι­στό­ρη­τη εξί­σω­ση του κομ­μου­νι­σμού με το φασι­σμό-ναζι­σμό. Η Εκκλη­σία, άλλω­στε, ως δια­χρο­νι­κός σύμ­μα­χος της άρχου­σας τάξης (άλλο­τε της Φεου­δαρ­χί­ας, αργό­τε­ρα της αστι­κής εξου­σί­ας), δεν έπα­ψε ποτέ να απο­τε­λεί φορέα του πιο μαύ­ρου, του πιο πρω­τό­γο­νου αντικομμουνισμού.

Διό­λου τυχαία, ο κατά τα λοι­πά «ευαί­σθη­τος» σε ιστο­ρι­κά ζητή­μα­τα που αφο­ρούν την Σοβιε­τι­κή Ένω­ση Πατριάρ­χης Βαρ­θο­λο­μαί­ος, ουδέ­πο­τε ψέλ­λι­σε λέξη για «δια­βο­λι­κά σχέ­δια» των αμε­ρι­κα­νο­ευ­ρω­παί­ων ιμπε­ρια­λι­στών, όταν ΗΠΑ-ΝΑΤΟ-ΕΕ μακέ­λευαν λαούς και διέ­λυαν ολό­κλη­ρες χώρες επί δεκα­ε­τί­ες μέχρι και σήμε­ρα. Που ήταν άρα­γε να κατα­κε­ραυ­νώ­σει από τον πατριαρ­χι­κό του θώκο τις δολο­φο­νι­κές ιμπε­ρια­λι­στι­κές επεμ­βά­σεις στη Γιου­γκο­σλα­βία, στο Ιράκ, στο Αφγα­νι­στάν, στη Λιβύη, στην Υεμέ­νη, στην Συρία;

Πρό­κει­ται — θυμί­ζου­με — για τον ίδιο ιεράρ­χη που ανα­φέ­ρε­ται σε «καλά σχε­δια­σμέ­νη γενο­κτο­νία» από τον Στά­λιν, είναι ο ίδιος που το Γενά­ρη του 2018 «ευλο­γού­σε» την στρα­τιω­τι­κή εισβο­λή (επι­χεί­ρη­ση «Κλά­δος Ελαί­ας») των τουρ­κι­κών στρα­τευ­μά­των στο Αφρίν της Β. Συρί­ας. Να τι δήλω­νε όταν η κυβέρ­νη­ση της Τουρ­κί­ας, με την ανο­χή και στή­ρι­ξη των ΗΠΑ και της ΕΕ, προ­χω­ρού­σε στην κατά­κτη­ση συρια­κού εδά­φους και προ­ω­θού­σε τον δια­με­λι­σμό της χώρας στο πλαί­σιο των ευρύ­τε­ρων ιμπε­ρια­λι­στι­κών σχε­δια­σμών στην περιο­χή: «Η απο­φα­σι­στι­κή στά­ση του Προ­έ­δρου Ερντο­γάν που απα­γο­ρεύ­ει αυστη­ρά το συσχε­τι­σμό μιας θρη­σκεί­ας με την τρο­μο­κρα­τία αντι­κα­το­πτρί­ζε­ται στην παγκό­σμια κοι­νή γνώ­μη. Προ­σευ­χό­μα­στε εσείς και οι τουρ­κι­κές Ένο­πλες Δυνά­μεις να οδη­γη­θεί­τε σε επι­τυ­χία και η ”Επι­χεί­ρη­ση Κλά­δος Ελαί­ας” να φέρει ειρή­νη στην περιο­χή όπως το όνο­μά της υπό­σχε­ται».

Η αλήθεια για τον Ουκρανικό λιμό

Το περί­φη­μο Holodomor απο­τε­λεί αγα­πη­μέ­νο θέμα των στα­λι­νο­λό­γων σε όλο τον κόσμο, έχο­ντας ανα­δει­χθεί εδώ και πολ­λές δεκα­ε­τί­ες σε αιχ­μή του δόρα­τος της αντι­σο­βιε­τι­κής-αντι­κομ­μου­νι­στι­κής ιμπε­ρια­λι­στι­κής παραφιλολογίας.

Πρό­κει­ται για απά­τη κολοσ­σιαί­ων δια­στά­σε­ων που απο­δί­δει τον λιμό σε… «οργα­νω­μέ­νο σχέ­διο» των μπολ­σε­βί­κων για να εξο­ντώ­σουν τον ουκρα­νι­κό λαό, ανα­γκά­ζο­ντας τους αγρο­τι­κούς πλη­θυ­σμούς να δεχθούν την κολλεκτιβοποίηση.

Την περί­ο­δο 1932–1933 η Ουκρα­νία πράγ­μα­τι πέρα­σε περί­ο­δο μεγά­λης και εξαι­ρε­τι­κά επώ­δυ­νης για το λαό πεί­νας. Μόνο που αυτό δεν απο­τέ­λε­σε κάποιο σκο­τει­νό σχέ­διο εξό­ντω­σης των ουκρα­νών απ’ τους μπολ­σε­βί­κους. Υπήρ­ξαν συγκε­κρι­μέ­νοι λόγοι που οδή­γη­σαν στο λιμό: Ο εμφύ­λιος πόλε­μος που εξα­πέ­λυ­σαν οι κου­λά­κοι και τα λοι­πά αντι­δρα­στι­κά στοι­χεία ενά­ντια στην κολ­λε­κτι­βο­ποί­η­ση της γεωρ­γί­ας. Στο πλαί­σιο αυτό προ­χώ­ρη­σαν σε εκτε­τα­μέ­να σαμπο­τάζ, κατα­στρο­φές παρα­γω­γής, πυρ­πό­λη­ση γεωρ­γι­κών μηχα­νών, εμπό­δια στην συγκο­μι­δή, δολο­φο­νία ζώων, κλπ. Από τα τέλη του 1929 μέχρι και το 1935 πραγ­μα­το­ποι­ή­θη­καν πάνω από 1.800 τρο­μο­κρα­τι­κές ενέργειες.

Η Ουκρα­νία δέχθη­κε ισχυ­ρό­τα­το πλήγ­μα από την ξηρα­σία της περιό­δου 1930–1932, ενώ την ίδια χρο­νι­κή περί­ο­δο ξέσπα­σε εκτε­τα­μέ­νη επι­δη­μία τύφου που σάρω­σε κυριο­λε­κτι­κά την περιο­χή του Β. Καυκάσου.

Το 1933, η σοβιε­τι­κή εξου­σία πήρε έκτα­κτα μέτρα, εξα­σφα­λί­ζο­ντας έτσι την επι­τυ­χή συγκο­μι­δή της χρο­νιάς, ενώ στάλ­θη­καν σε όλη την Ουκρα­νία τρό­φι­μα, γεωρ­γι­κές μηχα­νές, υλι­κο­τε­χνι­κός εξο­πλι­σμός και στε­λέ­χη για να βοη­θη­θεί η ανά­καμ­ψη της χώρας και του λαού από τον λιμό.

Το δήθεν «οργα­νω­μέ­νο σχέ­διο» των μπολ­σε­βί­κων και της στα­λι­νι­κής ηγε­σί­ας έχει, εδώ και πολ­λά χρό­νια, απο­δει­χθεί μια καλο­στη­μέ­νη ναζι­στι­κή προ­πα­γάν­δα (με πλη­θώ­ρα ψευ­δών και παρα­ποι­η­μέ­νων στοι­χεί­ων) η οποία κατά­φε­ρε να περά­σει στον αμε­ρι­κα­νι­κό Τύπο (βλ. εφη­με­ρί­δα Chicago American) και απο εκεί να δια­δο­θεί πλα­τιά στο πλαί­σιο της ψυχρο­πο­λε­μι­κής εκστρα­τεί­ας για την συκο­φά­ντη­ση της ΕΣΣΔ και του σοσιαλισμού-κομμουνισμού.

Νίκος Μόττας Γεννήθηκε το 1984 στη Θεσσαλονίκη. Είναι υποψήφιος διδάκτορας (Phd) Πολιτικής Επιστήμης, Διεθνών Σχέσεων και Ιστορίας. Σπούδασε Πολιτικές Επιστήμες στο Πανεπιστήμιο Westminster του Λονδίνου και είναι κάτοχος δύο μεταπτυχιακών τίτλων (Master of Arts) στις διπλωματικές σπουδές (Παρίσι) και στις διεθνείς διπλωματικές σχέσεις (Πανεπιστήμιο Τελ Αβίβ). Άρθρα του έχουν δημοσιευθεί σε ελληνόφωνα και ξενόγλωσσα μέσα.
Μοι­ρα­στεί­τε το:

Μετάβαση στο περιεχόμενο