Ο Μητσοτάκης ως «ντίλερ» των ευρωνατοικών συμφερόντων — του Νίκου Μόττα

Γρά­φει ο Νίκος Μότ­τας //

Κοι­νή ανα­κοί­νω­ση «για την ευρω­α­τλα­ντι­κή ενσω­μά­τω­ση της Ουκρα­νί­ας». Έτσι τιτλο­φο­ρεί­ται το απα­ρά­δε­κτο κεί­με­νο που υπέ­γρα­ψαν ο Έλλη­νας πρω­θυ­πουρ­γός Κ. Μητσο­τά­κης και ο Ουκρα­νός πρό­ε­δρος Β. Ζελέν­σκι χθες στην Αθή­να, στο περι­θώ­ριο της συνά­ντη­σης ΕΕ-Δυτι­κών Βαλκανίων.

Ένα κεί­με­νο που περισ­σό­τε­ρο θυμί­ζει πολε­μι­κό ανα­κοι­νω­θέν του ΝΑΤΟ και με το οποίο επι­κυ­ρώ­νε­ται η βαθύ­τε­ρη εμπλο­κή της Ελλά­δας στους επι­κίν­δυ­νους, ιμπε­ρια­λι­στι­κούς ευρω­τλα­ντι­κούς σχεδιασμούς.

Ουσια­στι­κά, κατά την χθε­σι­νή συνά­ντη­ση ο πρω­θυ­πουρ­γός είχε διτ­τό ρόλο: Αφε­νός ως πολι­τι­κός εκπρό­σω­πος μερί­δας της ελλη­νι­κής αστι­κής τάξης που προ­ο­ρί­ζε­ται να συμ­με­τά­σχει στην – άκρως προ­σο­δο­φό­ρα — «ανοι­κο­δό­μη­ση της Ουκρα­νί­ας» και, αφε­τέ­ρου, ως «ντί­λερ» για λογα­ρια­σμό των ευρω­να­τοι­κών συμφερόντων.

Προ­φα­νώς, μπρο­στά στην ικα­νο­ποί­η­ση των στρα­τη­γι­κών στό­χων της ευρω­τλα­ντι­κής ιμπε­ρια­λι­στι­κής συμ­μα­χί­ας, θυσιά­ζε­ται ακό­μη και η ίδια η ασφά­λεια της χώρας. Η επέ­κτα­ση των στρα­τιω­τι­κών αμε­ρι­κα­νο­να­τοι­κών βάσε­ων, από την Σού­δα μέχρι την Αλε­ξαν­δρού­πο­λη, έχει ήδη κατα­στή­σει την Ελλά­δα πιθα­νό στό­χο αντι­ποί­νων σε περί­πτω­ση γενι­κευ­μέ­νης πολε­μι­κής σύρραξης.

Είναι σαφές ότι ο ελλη­νι­κός λαός δεν έχει να κερ­δί­σει απο­λύ­τως από την μετα­τρο­πή της χώρας σε σημαιο­φό­ρο των ευρω­να­τοι­κών συμ­φε­ρό­ντων ενά­ντια στη Ρωσία. Αντί­θε­τα, μόνο δει­νά προ­μη­νύ­ε­ται η βαθύ­τε­ρη ανά­μει­ξη της Ελλά­δας στον ιμπε­ρια­λι­στι­κό πόλεμο.

Η δε εικό­να του Ζελέν­σκι — αυτής της θλι­βε­ρής μαριο­νέ­τας που παρι­στά­νει τον πρό­ε­δρο «ζητια­νεύ­ο­ντας» στρα­τιω­τι­κή στή­ρι­ξη στις ευρω­παϊ­κές πρω­τεύ­ου­σες – στο πλευ­ρό του Έλλη­να πρω­θυ­πουρ­γού και των ηγε­τών της ΕΕ, μόνο με κακο­στη­μέ­νο θέα­τρο σκιών μπο­ρεί να συγκριθεί.

Ένα θέα­τρο, σε σκη­νο­θε­σία και σενά­ριο ΝΑΤΟι­κής κοπής, που στο τέλος — το ξέρου­με καλά — το μάρ­μα­ρο το πλη­ρώ­νουν πάντα οι λαοί…

ΚΚΕ: Υπο­κρι­τι­κή επί­κλη­ση του «διε­θνούς δικαί­ου» για να κρυ­φτεί η πιο ενερ­γή εμπλοκή

«Ναι, αλλά ο Στά­λιν…», του Νίκου Μόττα