Πάλι και πάλι και ξανά τα ίδια!

Γρά­φει ο Γεώρ­γιος Λιανός

Για ακό­μη μια φορά ολά­κε­ρη η κοι­νω­νία και η κοι­νή γνώ­μη συγκλο­νί­ζε­ται από τη σύγκρου­ση του επι­βα­τη­γού τρέ­νου 62 με το εμπο­ρι­κό τρέ­νο, αγνώ­στου περιε­χο­μέ­νου και φορ­τί­ου. Μέχρι στιγ­μής τα θύμα­τα ανέρ­χο­νται στα πενή­ντα επτά, στην πλειο­νό­τη­τά τους νέοι από δεκα­πέ­ντε με σαρά­ντα ετών, κυρί­ως φοι­τη­τές, οι οποί­οι επέ­στρε­φαν στις σχο­λές τους στη Θεσ­σα­λο­νί­κη για να συνε­χί­σουν την παρα­κο­λού­θη­ση των μαθη­μά­των τους. Πιθα­νό­τα­τα να ξεπερ­νούν τους εκα­τόν δέκα, καθώς υπάρ­χουν ανα­φο­ρές για πάνω από πενή­ντα αγνο­ου­μέ­νους. Άτο­μα, τα οποία προ­στί­θε­νται στην λίστα αυτών που ο βίος τους ολο­κλη­ρώ­θη­κε πριν γεν­νή­σουν, πριν τεκνο­ποι­ή­σουν και δημιουρ­γή­σουν οικο­γέ­νεια. Γενο­κτο­νία! Η νοο­τρο­πία της εγκλη­μα­τι­κής ανοη­σί­ας και του δε βαριέ­σαι παρα­μέ­νει εδώ και απο­τε­λεί συστα­τι­κό στοι­χείο μια φασι­στι­κής πολι­τι­κής τακτι­κής των πολι­τι­κών και πρω­τί­στως των πολι­τών. Οι τελευ­ταί­οι μάλι­στα ως παθη­τι­κοί δέκτες παρα­κο­λου­θούν, άναυ­δοι, για ακό­μη μια φορά τη συμ­φο­ρά να συμ­βαί­νει μπρο­στά στους τηλε­ο­πτι­κούς τους δέκτες, μέχρι οι τελευ­ταί­οι να πάρουν τους φακούς των καμε­ρών από το γεγο­νός και ξεχα­στεί και αυτό, όπως και προη­γού­με­νες συμ­φο­ρές, είτε αυτά είναι τρο­χαία, ναυά­για, αερο­πο­ρι­κά δυστυ­χή­μα­τα ή φυσι­κές κατα­στρο­φές με ορδές και πλη­θώ­ρα θυμάτων.

Τα Μ.Μ.Ε για ακό­μη μια φορά διψούν για πιο απο­κρου­στι­κό μπο­ρεί κανείς να φαντα­στεί, δίδο­ντας στον μαζο­ποι­η­μέ­νο άνθρω­πο του αυτά που θέλει να δει, για να παρα­στή­σει το συγκλο­νι­σμέ­νο ενώ στην πραγ­μα­τι­κό­τη­τα είναι δήθεν συγκλο­νι­σμέ­νος. Το ίδιο είχε και γίνει και παλαιό­τε­ρα σε παλαιό­τε­ρες συμ­φο­ρές, και κατα­στρο­φές, στις οποί­ες πάντο­τε βρί­σκε­ται από πίσω να μαζέ­ψει τα ασυμ­μά­ζευ­τα, τα κομ­μά­τια και τις στά­χτες των εφαρ­μο­ζό­με­νων πολι­τι­κών επι­λο­γών. Ο πολί­της φέρει την μεγα­λύ­τε­ρη και την πρώ­τι­στη ευθύ­νη, για όλα αυτά τα απα­ρά­δε­κτα που συμ­βαί­νουν σε αυτό τον τόπο. Ο ίδιος ψηφί­ζει και εκλέ­γει πολι­τι­κούς, ανθρώ­πους με γνώ­μο­να το προ­σω­πι­κό του συμ­φέ­ρον, το βόλε­μα και την τακτο­ποί­η­ση εδώ και πολ­λά χρό­νια. Και συνε­χί­ζει να το πράτ­τει συνε­χώς με αναί­δεια, ασέ­βεια, ψευ­το­μα­γκιά και αλη­τεία, οδη­γώ­ντας τον εαυ­τό του σε πλή­ρη απα­ξί­ω­ση και υπο­δού­λω­ση. Δέχε­ται να είναι παθη­τι­κός, εύκο­λα εκμε­ταλ­λεύ­σι­μος από τους ταγούς της κεφα­λαιο­κρα­τί­ας και των κομ­μά­των που τους υπη­ρε­τούν και τους βοη­θούν να γεμί­ζουν με τρις και δις τους τρα­πε­ζι­κούς τους λογαριασμούς.

Ο ρόλος τους διτ­τός καθώς συνε­χί­ζουν να προ­σπα­θούν να καλύ­ψουν την Ν.Δ και την κυβέρ­νη­σή της, ενώ παράλ­λη­λα, προ­σπα­θούν να δεί­ξουν ένα υπο­κρι­τι­κό και φαι­δρό πρό­σω­πο αντί­στα­σης με φωνα­σκί­ες, κραυ­γές και μια δήθεν αντι­πο­λι­τευ­τι­κή ρητο­ρι­κή με στό­χο να δημιουρ­γη­θούν αισθή­μα­τα πρό­σκαι­ρης οργής και εκτό­νω­σης. Επι­μέ­νουν να προ­κα­λούν το συναί­σθη­μα και όχι τη λογι­κή, για να προ­κα­λέ­σουν εντυ­πώ­σεις, αλλά και να κερ­δί­σουν τη συμπά­θεια του τεθλιμ­μέ­νου κοι­νού. Παράλ­λη­λα, όμως στη­ρί­ζουν την κυβέρ­νη­ση, και δεν τολ­μούν να ανα­φερ­θούν στην ουσία του ζητή­μα­τος που είναι οι μνη­μο­νια­κές και φτω­χο­ποι­η­τι­κές, πλου­το­κρα­τι­κές πολι­τι­κές εξα­θλί­ω­σης και υπο­δού­λω­σης που εφαρ­μό­ζο­νται ενά­ντια στους πολί­τες και υπο­βαθ­μί­ζουν την ποιό­τη­τα ζωής τους. Αυτοί που στή­ρι­ζαν τις πολι­τι­κές των ιδιω­τι­κο­ποι­ή­σε­ων των κοι­νω­νι­κών αγα­θών και έλε­γαν και λένε, ότι το κρά­τος της αγο­ράς θα λύσει όλα, καθώς δεν πρέ­πει να γίνει μια υπα­νά­πτυ­κτη Σοβιε­τία, Κού­βα, Βόρεια Κορέα, κλαί­νε πάνω από τα σάπια ζου­μιά που έχυ­σαν πάνω στους πολί­τες. Οι δηλώ­σεις των Χιώ­τη, Πορ­το­σάλ­τε, Τσί­μα και όχι μόνο, είναι ενδει­κτι­κές του ότι δεν ενδια­φέ­ρο­νται καθό­λου για τους ανθρώ­πους, παρά μόνο για τα χρη­μα­τι­κά κέρ­δη τους.

Εν τω μετα­ξύ, ακό­μη μια φορά η κυβέρ­νη­ση της Νέας Δημο­κρα­τί­ας προ­σπά­θη­σε να ξεπλύ­νει τις βαρύ­τα­τες ευθύ­νες για το χάλι των μετα­φο­ρών και των συγκοι­νω­νιών σε όλα τα επί­πε­δα. Το τρέ­νο και ο σιδη­ρό­δρο­μος στην χώρα αντί να είναι ένα γρή­γο­ρο, φθη­νό, ασφα­λές και δημό­σιο μέσο μετα­κί­νη­σης για όλους τους πολί­τες, έπρε­πε να απα­ξιω­θεί και να ιδιω­τι­κο­ποι­η­θεί. Η παραί­τη­ση και η εμφά­νι­ση του Υπουρ­γού Μετα­φο­ρών Καρα­μαν­λή στο Κοι­νο­βού­λιο, προ­κα­λεί αισθή­μα­τα προ­βλη­μα­τι­σμού για τη κατά­ντια. Είπε, πως όλα λει­τουρ­γούν σωστά, ενώ συμ­βαί­νει το αντί­θε­το. Αλλά αν δει κανείς γύρω του θα κατα­λά­βει την πλή­ρη αδια­φο­ρία και την απα­ξί­ω­ση του ζητή­μα­τος μετα­κί­νη­ση στην χώρα. Ποιο εύκο­λο και πιο οικο­νο­μι­κό, είναι να μετα­κι­νη­θεί κάποιος στην Κύπρο ή στη Βουλ­γα­ρία, παρά στο εσω­τε­ρι­κό αυτής. Αν δει κάποιος τους δρό­μους των πόλε­ων, θα δια­πι­στώ­σει, την πλη­θώ­ρα, παμπά­λαιων, ασυ­ντή­ρη­των και επι­κίν­δυ­νων οχη­μά­των, που τα κατέ­χουν πολί­τες που βάζουν μέσα τα παι­διά τους και την οικο­γέ­νεια τους. Αυτο­κί­νη­τα, φορ­τη­γά, λεω­φο­ρεία τρα­κα­ρι­σμέ­να, χωρίς φώτα, λάστι­χα, δια­λυ­μέ­νο εσω­τε­ρι­κό κυκλο­φο­ρούν καθημερινά.

Ας κατα­λά­βει ο πολί­της το τι δια­κυ­βεύ­ε­ται στο ζήτη­μα των μετα­φο­ρών και της μετα­κί­νη­σης. Γι’ αυτό πρέ­πει να αντι­στα­θεί, να αγω­νι­στεί και να διεκ­δι­κή­σει το αυτο­νό­η­το, στο πεζο­δρό­μιο, στο δρό­μο, παντού. Μα πάνω από όλα στο τρό­πο ζωής του. Με το να κάθε­ται και να χει­ρο­κρο­τά την Άλκη­στις Πρω­το­ψάλ­τη, πάνω στο φορ­τη­γό του Δήμου Αθη­ναί­ων με την ορχή­στρα της και τους μου­σι­κούς της να τρα­γου­δά, σε όχη­μα χωρίς να συγκρα­τεί­ται από που­θε­νά, δεν γίνε­ται κάτι. Πράγ­μα που επευ­φη­μή­θη­κε δεό­ντως, εν μέσω εγκλει­σμών και καρα­ντί­νας για την υγεία τάχα του πολί­τη. Οι πολί­τες δεί­χνουν διαρ­κώς το κατά­ντη­μα και την ανοη­σία που έχουν περιέλ­θει. Αν θέλουν να το αλλά­ξουν, ας κινη­θούν στο δρό­μο της αντί­στα­σης και της φλο­γε­ρής ανυ­πα­κο­ής με σεβα­σμό στον άνθρω­πο και την υπό­στα­σή του.