Πάμπλο Πικάσο – Καλλιτεχνική ιδιοφυία

Ο Πάμπλο Πικά­σο συγκα­τα­λέ­γε­ται στους μεγα­λύ­τε­ρους καλ­λι­τέ­χνες του 20ού αιώ­να. Το 2023 συμπλη­ρώ­νο­νται 50 χρό­νια από τον θάνα­τό του.Μια σει­ρά έργων από τις διά­φο­ρες φάσεις της δημιουρ­γί­ας του.

“Ο γέρος κιθαρίστας”

Ο Πικά­σο ζωγρά­φι­σε συτόν τον πίνα­κα με ένα γέρο κιθα­ρί­στα στους δρό­μους της Βαρ­κε­λώ­νης το 1903–1904. Είναι ένα από τα σημα­ντι­κό­τε­ρα έργα της “Γαλά­ζιας Περιό­δου”, στην οποία κυριαρ­χούν οι τόνοι του μπλε, αντι­κα­το­πτρι­σμός της μελαγ­χο­λι­κής διά­θε­σης του καλλιτέχνη.

“Προσωπογραφία της Γερτρούδης Στάιν”

Τη Γαλά­ζια δια­δέ­χθη­κε η “Ροζ περί­ο­δος”, στην οποία ανή­κει η προ­σω­πο­γρα­φία της Αμε­ρι­κα­νί­δας συγ­γρα­φέ­ως και συλ­λέ­κτριας τέχνης Γερ­τρού­δης Στάιν, ζωγρα­φι­σμέ­νη το 1905–1906. Η Στάιν που ζού­σε στο Παρί­σι υπο­στή­ρι­ζε και προ­ω­θού­σε την ευρω­παϊ­κή αβαν­γκάρντ, έπαι­ξε δε καί­ριο ρόλο στο να γίνει διά­ση­μος ο Πικάσο.

“Οι δεσποινίδες της Αβινιόν”

Ο πίνα­κας “Οι δεσποι­νί­δες της Αβι­νιόν” θεω­ρεί­ται πρω­το­πό­ρο για την τάση του κυβι­σμού. Ολο­κλη­ρώ­θη­κε το 1907 και προ­κά­λε­σε έντο­νες συζη­τή­σεις για την ασυ­νή­θι­στη τότε παρου­σί­α­ση των γυναι­κεί­ων σωμά­των και τις παρα­μορ­φω­τι­κές προ­ο­πτι­κές. Το έργο εκτί­θε­ται στο Μου­σείο Μοντέρ­νας Τέχνης της Νέας Υόρκης.

“Γκερνίκα”

Η “Γκερ­νί­κα”, φιλο­τε­χνη­μέ­νη το 1937 για μια έκθε­ση στο Παρί­σι, ήταν η καλ­λι­τε­χνι­κή αντί­δρα­ση του Πικά­σο στον βομ­βαρ­δι­σμό της βασκι­κής πόλης Γκερ­νί­κα από τους ναζί εκεί­νη τη χρο­νιά. Η αγριό­τη­τα του πολέ­μου εκφρά­ζε­ται με μετα­φο­ρι­κές μορ­φές: έναν ταύ­ρο, ένα τυραν­νι­σμέ­νο άλο­γο, μια γυναί­κα που κλαί­ει κρα­τώ­ντας το νεκρό παι­δί της.

“Η Ντόρα Μάαρ με μια γάτα”

Ο Πικά­σο ζωγρά­φι­σε αυτόν τον πίνα­κα με την ερω­μέ­νη του Ντό­ρα Μάαρ το 1941. Ήταν επί οκτώ χρό­νια μού­σα και σύντρο­φός του. Μετά την εγκα­τέ­λει­ψε για την πολύ νεώ­τε­ρη Φραν­σουάζ Ζιλό. Ο Πικά­σο δεν ήταν ιδιαί­τε­ρα αβρός με τις γυναί­κες, όπως πιστο­ποιούν και η Ζιλό, αλλά και η εγγο­νή του Μαρί­να στα απο­μνη­μο­νεύ­μα­τά της.

“Το περιστέρι”

Ο Πικά­σο έφτια­ξε αυτή τη λιθο­γρα­φία το 1949 για μια αφί­σα του Παγκό­σμιου Συνε­δρί­ου Ειρή­νης στο Παρί­σι. Ένα χρό­νο μετά φιλο­τέ­χνη­σε τη λιθο­γρα­φία “Περι­στέ­ρι που πετά­ει” για το αντί­στοι­χο συνέ­δριο στο Σέφιλντ που έγι­νε μετά το κατ’ εξο­χήν σύμ­βο­λο της ειρή­νης. Είναι προ­φα­νώς το πιο γνω­στό έργο του καλλιτέχνη.

“Σφαγή στην Κορέα”

Ο πίνα­κας αυτός του 1951 παρου­σιά­ζει την εξό­ντω­ση αμά­χων από Αμε­ρι­κα­νούς στρα­τιώ­τες στον Πόλε­μο της Κορέ­ας. Οι ειδι­κοί πιστεύ­ουν ότι ο Πικά­σο επη­ρε­ά­στη­κε εδώ από έργα, όπως το “Η 3η Μαΐ­ου 1808” (1814) του Γκό­για και το “Η εκτέ­λε­ση του αυτο­κρά­το­ρα Μαξι­μι­λια­νού” (1868) του Εντουάρ Μανέ. Πρό­σφα­τα στην Αυστρα­λία ακτι­βι­στές για το κλί­μα κόλ­λη­σαν τα χέρια τους πάνω στο αντι­πο­λε­μι­κό έργο του Πικάσο.

Πηγή: Deutsche Welle

Φωνές κοι­νω­νι­κής αντί­στα­σης στη λογο­τε­χνία της Νότιας Αμε­ρι­κής, της Άννε­κε Ιωαννάτου