Πέθανε ο ιδρυτής του Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Θεσσαλονίκης Δ. Εϊπίδης

Πέθα­νε σήμε­ρα το πρωί ο εμπνευ­στής και ιδρυ­τής του Φεστι­βάλ Ντο­κι­μα­ντέρ Θεσ­σα­λο­νί­κης και επί χρό­νια διευ­θυ­ντής του θεσμού, Δημή­τρης Εϊπί­δης. Η κηδεία του θα γίνει σε κλει­στό κύκλο, λόγω και των μέτρων για τον περιο­ρι­σμό του κορονοϊού.

Το Φεστι­βάλ Κινη­μα­το­γρά­φου Θεσ­σα­λο­νί­κης και οι άνθρω­ποι του απο­χαι­ρε­τούν τον Δημή­τρη Εϊπί­δη ανα­φέ­ρο­ντας επι­πλέ­ον πως ήταν ο άνθρω­πος που δημιούρ­γη­σε το τμή­μα Νέοι Ορί­ζο­ντες, ανοί­γο­ντας ένα παρά­θυ­ρο σε ένα σπου­δαίο σινε­μά, που μέχρι τότε ήταν άγνω­στο στην Ευρώπη.

Τονί­ζε­ται ακό­μη σε σχε­τι­κή ανα­κοί­νω­ση του Φεστι­βάλ Κινη­μα­το­γρά­φου Θεσ­σα­λο­νί­κης πως «ο Δημή­τρης Εϊπί­δης μάς δίδα­ξε πώς να βλέ­που­με και ντο­κι­μα­ντέρ, μάς έδει­ξε πώς να ανα­κα­λύ­πτου­με δημιουρ­γούς. Ο κινη­μα­το­γρά­φος ήταν η ζωή του. Όμως μέσα από τον χώρο του μύθου, εκεί­νος ανί­χνευε τα δύσκο­λα θέμα­τα, τις ανθρω­πο­κε­ντρι­κές ιστο­ρί­ες που γεν­νά η πραγ­μα­τι­κό­τη­τα. Αυτό το σινε­μά υπη­ρέ­τη­σε σε όλο τον κόσμο, στη Θεσ­σα­λο­νί­κη, στο Μόντρε­αλ, στο Τορό­ντο, στο Ρέικιαβικ.

Το 1971 ίδρυ­σε το Φεστι­βάλ Κινη­μα­το­γρά­φου του Μόντρε­αλ, το οποίο διηύ­θυ­νε επί 14 χρό­νια. Από το 1988 μέχρι και πρό­σφα­τα ήταν στέ­λε­χος του Διε­θνούς Φεστι­βάλ Κινη­μα­το­γρά­φου του Τορό­ντο ως υπεύ­θυ­νος διε­θνούς προ­γράμ­μα­τος. Διε­τέ­λε­σε διευ­θυ­ντής προ­γράμ­μα­τος του Διε­θνούς Φεστι­βάλ Κινη­μα­το­γρά­φου της Ισλαν­δί­ας στο Ρέι­κια­βικ από το 2005 έως το 2010. Το 1993, ο Ιρα­νός υπουρ­γός Πολι­τι­σμού του απέ­νει­με τιμη­τι­κό βρα­βείο σε ανα­γνώ­ρι­ση της συμ­βο­λής του στην προ­ώ­θη­ση του ιρα­νι­κού κινη­μα­το­γρά­φου διε­θνώς. Ήταν ο αγα­πη­μέ­νος θεί­ος Δημή­τρης των ιρα­νών δημιουργών.

Το 1999, ίδρυ­σε το Φεστι­βάλ Ντο­κι­μα­ντέρ Θεσ­σα­λο­νί­κης, το αγα­πη­μέ­νο μας φεστι­βάλ, το παι­δί του, όπως το απο­κα­λού­σε. Έπει­σε τους θεα­τές πως το ντο­κι­μα­ντέρ είναι μια σχέ­ση αγά­πης και πως ξεπερ­νά την ίδια την τέχνη του και γίνε­ται κομ­μά­τι της ζωής μας.

Θα τον θυμό­μα­στε πάντα μπρο­στά στην οθό­νη, να παρα­κο­λου­θεί μια ται­νία και να μας εξη­γεί με πάθος τί είναι αυτό που την κάνει ιδα­νι­κή για ένα φεστι­βάλ, ιδα­νι­κή για την ψυχή μας. Στους οικεί­ους του εκφρά­ζου­με τα ειλι­κρι­νή συλ­λυ­πη­τή­ριά μας», υπο­γραμ­μί­ζε­ται από τους ανθρώ­πους του Φεστι­βάλ Κινη­μα­το­γρά­φου Θεσσαλονίκης.

Ν. Μπε­λο­γιάν­νης Ν. Πλου­μπί­δης – Στο σπί­τι των ηρώων