Πέθανε ο  σκηνοθέτης, ποιητής και συγγραφέας Λευτέρης Ξανθόπουλος

Σε ηλι­κία 75 ετών έφυ­γε από τη ζωή ο  σκη­νο­θέ­της, ποι­η­τής και συγ­γρα­φέ­ας Λευ­τέ­ρης Ξανθόπουλος.

Γεν­νή­θη­κε στην Αθή­να στις 18 Φεβρουα­ρί­ου το 1945. Φοί­τη­σε στη Νομι­κή σχο­λή του Πανε­πι­στή­μιου Αθη­νών χωρίς να φτά­σει ποτέ στο πτυ­χίο. Κατά το διά­στη­μα 1965–1972 εργά­στη­κε ως υπάλ­λη­λος στην Ελλη­νι­κή Τρά­πε­ζα Βιο­μη­χα­νι­κής Ανα­πτύ­ξε­ως (ΕΤΒΑ). Από το 1972 έως το 1976 σπού­δα­σε κινη­μα­το­γρά­φο στην Αγγλία, στο The London Film School.

Το 1988, με υπο­τρο­φία του αμε­ρι­κα­νι­κού ιδρύ­μα­τος The Academy for Educational Development και στα πλαί­σια του Προ­γράμ­μα­τος International Visitor Program – The American Film, μετεκ­παι­δεύ­τη­κε στις τάσεις και τεχνι­κές του σύγ­χρο­νου κινη­μα­το­γρά­φου, σε στού­ντιο των ΗΠΑ.

Από το 1995 δίδα­σκε σε ανώ­τε­ρες σχο­λές Δρα­μα­τι­κής Τέχνης και σε εργα­στή­ρια θεα­τρι­κών σπου­δών το μάθη­μα του Κινη­μα­το­γρά­φου και της Υπο­κρι­τι­κής στον Κινηματογράφο.

Έχει δημο­σιεύ­σει κεί­με­να και άρθρα στις εφη­με­ρί­δες Τα Νέα και Ελευ­θε­ρο­τυ­πία και στα περιο­δι­κά Αντί, Σύγ­χρο­νος Κινη­μα­το­γρά­φος, Η Λέξη, Εντευ­κτή­ριο, Ευθύ­νη, Νέα Εστία, Σκα­πτή Ύλη, Τραμ, Δια­βά­ζω, Υπό­στε­γο, Οδός Πανός, Αντι-Κινη­μα­το­γρά­φος, Νέα Συντέ­λεια, Το Δέντρο, Πλα­νό­διον κ.ά.

Το ποί­η­μά του με τον τίτλο Χρο­νι­κό, από την συλ­λο­γή Αντί­ψυ­χα έχει ανθο­λο­γη­θεί στο ανα­γνω­στι­κό «Νεο­ελ­λη­νι­κή Λογο­τε­χνία» της Β’ Γυμνα­σί­ου (Ο.Ε.Δ.Β. 2006). Το 1967 βρα­βεύ­ο­νται ποι­ή­μα­τά του στον Γ’ πανελ­λή­νιο ποι­η­τι­κό δια­γω­νι­σμό του περιο­δι­κού Παν­σπου­δα­στι­κή με κρι­τι­κή επι­τρο­πή τους ποι­η­τές Νίκο Γκά­τσο, Γιάν­νη Ρίτσο και Νικη­φό­ρο Βρεττάκο.

Το 1972 εκδί­δε­ται η πρώ­τη του ποι­η­τι­κή συλ­λο­γή με τίτλο Αντί­ψυ­χα. Ακο­λου­θούν: Περι­πέ­τειες πλα­νό­διου σωμα­το­φύ­λα­κα ονεί­ρων, Το κόκ­κι­νο δωμά­τιο, Σήκω­σε το κεφά­λι σου πατέ­ρα, Η ορμή του νερού και των υδά­των, Άγγε­λος των πρώ­των ημε­ρών (πεζό), Για­τί οι γυναί­κες δεν αγα­πούν τη βρο­χή, Η έβδο­μη βρο­χή και Γάτες αλλού (μικρές ιστορίες).

Μετα­ξύ άλλων, είχε σκη­νο­θε­τή­σει πολ­λές ται­νί­ες και ντο­κυ­μα­ντέρ και έχει τιμη­θεί για το σύνο­λο του κινη­μα­το­γρα­φι­κού του έργου. Η πρώ­τη μεγά­λου μήκους ται­νία του ήταν η «Καλή πατρί­δα, σύντρο­φε» που γυρί­στη­κε το 1985 στην Ουγ­γα­ρία και βρα­βεύ­τη­κε στο 39ο Φεστι­βάλ Κινη­μα­το­γρά­φου του Λοκάρ­νο, ενώ η επό­με­νη «Ο Δρα­πέ­της» που γυρί­στη­κε το 1991 συμ­με­τεί­χε στο Δεκα­πεν­θή­με­ρο των Σκη­νο­θε­τών στο 44ο Φεστι­βάλ των Καν­νών. «Ο Δρα­πέ­της» διδά­χτη­κε σε σεμι­νά­ρια σενα­ρί­ου στις σχο­λές κινη­μα­το­γρά­φου του Μονά­χου και National Film School στο Λονδίνο.