ΠΑΜΕ: Όλοι και όλες στις απεργιακές συγκεντρώσεις την 1η Μάη 2023

Τετρα­σέ­λι­δη ανα­κοί­νω­ση — κάλε­σμα για την απερ­για­κή συγκέ­ντρω­ση τη Δευ­τέ­ρα 1η Μάη, στο Σύνταγ­μα, στις 11 το πρωί, κυκλο­φό­ρη­σε το ΠΑΜΕ.

Συγκε­κρι­μέ­να, αναφέρει:

«Εργα­ζό­με­νες, εργα­ζό­με­νοι, νέες, νέοι,

Η εργα­τι­κή τάξη, όλοι οι εργα­ζό­με­νοι, οι νέοι και οι νέες της χώρας μας με αισιο­δο­ξία προ­χω­ρά­νε στο δρό­μο που χάρα­ξαν οι ήρω­ες-εργά­τες του Σικά­γο, οι 200 της Και­σα­ρια­νής, οι χιλιά­δες επώ­νυ­μοι και ανώ­νυ­μοι αγω­νι­στές που έπε­σαν για το δίκιο του εργά­τη, για την απε­λευ­θέ­ρω­ση από την καπι­τα­λι­στι­κή εκμε­τάλ­λευ­ση. Οι εργά­τες όλης τη γης ξεδι­πλώ­νουν τα λάβα­ρα του αγώ­να και τιμούν αγω­νι­στι­κά τη μεγά­λη ταξι­κή γιορ­τή τους.

1^η Μάη, η μέρα που οι εργά­τες όλου το κόσμου, αυτοί που κρα­τούν τους κινη­τή­ριους ιμά­ντες του σύμπα­ντος, σηκώ­νου­με ψηλά τις γρο­θιές μας. Είναι μέρα πάλης, μέρα αγω­νι­στι­κής προ­βο­λής των αιτη­μά­των μας, μέρα δοξα­σμέ­νης θύμη­σης των αγω­νι­στών που έπε­σαν για το δίκιο της εργα­τι­κής τάξης. Στη χώρα μας δυνα­μώ­νου­με και ενώ­νου­με τη φωνή μας μαζί με τους αδελ­φούς-εργά­τες των άλλων χωρών που βρί­σκο­νται σε απερ­γί­ες, σε αγω­νι­στι­κές κινητοποιήσεις.

Οι αγώνες των εργατών όλου του κόσμου, θα νικήσουν!

Το τελευ­ταίο διά­στη­μα το σύστη­μα που γεν­νά την κατα­πί­ε­ση, το σύστη­μα της καπι­τα­λι­στι­κής βαρ­βα­ρό­τη­τας δέχε­ται αλλε­πάλ­λη­λα χτυ­πή­μα­τα από τους εργα­τι­κούς αγώ­νες στη Γαλ­λία, στη Βρε­τα­νία, τη Γερ­μα­νία, την Πορ­το­γα­λία, το Βέλ­γιο, τη Σρι Λάν­κα και σε άλλες χώρες όπου εκα­τομ­μύ­ρια εργα­ζό­με­νοι με διάρ­κεια, με πρω­τό­γνω­ρη μαζι­κό­τη­τα και αντο­χή, βγαί­νουν στους δρό­μους, απερ­γούν, διεκ­δι­κούν και δια­δη­λώ­νουν απέ­να­ντι στην αντι­λαϊ­κή πολι­τι­κή που κλι­μα­κώ­νουν όλες οι κυβερ­νή­σεις, υπη­ρε­τώ­ντας τα συμ­φέ­ρο­ντα και τις ανά­γκες των επι­χει­ρη­μα­τι­κών ομίλων.

Απέ­να­ντι στις ίδιες φωνές που αντι­με­τω­πί­ζου­με και στη χώρα μας, που μας καλούν να μεί­νου­με στο δρό­μο του ρεα­λι­σμού με σκυμ­μέ­νο το κεφά­λι, να εγκλω­βι­ζό­μα­στε σε κυβερ­νη­τι­κές εναλ­λα­γές επι­λο­γής του «μικρό­τε­ρου κακού» και στον μονό­δρο­μο της εξου­σί­ας των αφε­ντι­κών, οι εργα­τι­κές κινη­το­ποι­ή­σεις σε μια σει­ρά χώρες, στέλ­νουν ελπι­δο­φό­ρα μηνύ­μα­τα αγω­νι­στι­κής ανάτασης.

Είναι απά­ντη­ση σε όλο το πολυ­συλ­λε­κτι­κό σινά­φι κάθε πολι­τι­κής από­χρω­σης που στη­ρί­ζει το σύστη­μα της εκμε­τάλ­λευ­σης, που προ­ε­ξο­φλού­σε με κρο­κο­δεί­λια δάκρυα το τέλος της εργα­τι­κής τάξης, ανέ­φε­ρε πως οι αγώ­νες δε φέρ­νουν απο­τε­λέ­σμα­τα και χαρα­κτή­ρι­ζε ξεπε­ρα­σμέ­νες μορ­φές πάλης, τις απεργίες.

Ακρι­βώς για αυτούς τους λόγους, τα διδάγ­μα­τα από την ματω­μέ­νη θυσία των εργα­τών του Σικά­γου παρα­μέ­νουν επί­και­ρα, ζωντα­νά, απο­τε­λούν φλό­γα για κάθε εργά­τη σε όλον τον κόσμο.

Δε θα θυσιάσουμε τη ζωή μας για τα κέρδη τους!

Με αφορ­μή το πρό­σφα­το έγκλη­μα στα Τέμπη φάνη­κε στα μάτια περισ­σό­τε­ρων εργα­ζο­μέ­νων και νέων ανθρώ­πων πως η αιτία που αντι­με­τω­πί­ζει την ανθρώ­πι­νη ζωή ως καύ­σι­μη ύλη για την κερ­δο­φο­ρία των επι­χει­ρη­μα­τι­κών ομί­λων, δεν είναι κάποια προ­σω­πι­κή αβλε­ψία ή ένα απλό ανθρώ­πι­νο λάθος.

Πίσω από τις «εκπτώ­σεις» στα μέτρα ασφά­λειας στους εργα­σια­κούς χώρους, στις μετα­φο­ρές, στην υγεία και την προ­στα­σία της ανθρώ­πι­νης ζωής βρί­σκε­ται ο νόμος του κέρ­δους. Ακό­μα πιο βαθιά όμως ο νόμος του κέρ­δους είναι αυτός που αιμα­το­κυ­λά τον πλα­νή­τη, ενερ­γο­ποιεί τις αντι­θέ­σεις των ιμπε­ρια­λι­στών δημιουρ­γώ­ντας εκα­τόμ­βες νεκρών και προ­σφυ­γιά μέσα από τις πολε­μι­κές συρ­ρά­ξεις και τους ιμπε­ρια­λι­στι­κούς πολέμους.

Ο νόμος του κέρ­δους είναι αυτός που ανοι­γο­κλεί­νει επι­χει­ρή­σεις, βάζει λου­κέ­τα στέλ­νο­ντας χιλιά­δες εργα­ζό­με­νους στην ανερ­γία, τους κατα­δι­κά­ζει να ζουν στην ανέ­χεια, να κόβουν από τις βασι­κές ανά­γκες για να τα βγά­ζουν πέρα, να ψάχνουν την ενί­σχυ­ση στο εισό­δη­μα τους στα διά­φο­ρα pass και στα καλά­θια της κοροϊδίας.

Αυτοί μετράνε κέρδη και ζημιές, εμείς μετράμε ανθρώπινες ζωές

Ενο­χλεί την κυβέρ­νη­ση και τους οπα­δούς της ελεύ­θε­ρης αγο­ράς πως οι κινη­το­ποι­ή­σεις στη χώρα μας έβα­λαν στο στό­χα­στρο τα κέρ­δη των επι­χει­ρη­μα­τι­κών ομί­λων. Διό­τι για τους Μεσ­σί­ες που υπό­σχο­νται παρα­μο­νές εκλο­γών λύτρω­ση και αξιο­πρέ­πεια, ο “νόμος του κέρ­δους” , έχει χαρα­κτη­ρι­στι­κά θεϊ­κής εντο­λής, είναι αδια­πραγ­μά­τευ­τος καθώς απο­τε­λεί ιερή νομο­τέ­λεια που δεν πρέ­πει να θίγεται.

Η καπι­τα­λι­στι­κή «ανά­πτυ­ξη» βασί­ζε­ται σε αυτόν το νόμο.  Για αυτό και οι πιο ρηξι­κέ­λευ­θες προ­τά­σεις των «σωτή­ρων» που διεκ­δι­κούν την ψήφο στις εκλο­γές που ακο­λου­θούν, ανα­φέ­ρο­νται σε ένα δικαιό­τε­ρο εκμε­ταλ­λευ­τι­κό σύστη­μα που τα κέρ­δη δε θα είναι πάνω από τη ζωή.

Πόσο μεγα­λύ­τε­ρο ψέμα από αυτό; Όσο το κέρ­δος θα είναι κρι­τή­ριο που θα επη­ρε­ά­ζει τη ζωή των πολ­λών, τόσο θα υπάρ­χουν πόλε­μοι, δυστυ­χία, φτώ­χεια, ανερ­γία, εντα­τι­κο­ποί­η­ση της εργα­σί­ας και η δου­λειά ήλιο με ήλιο που επα­νέρ­χε­ται με νόμους και τρο­πο­λο­γί­ες, δηλα­δή στην επα­να­φο­ρά των συν­θη­κών που είχαν οι εργά­τες στο Σικάγο.

Με βάση αυτόν το νόμο υπάρ­χει απου­σία μέτρων ασφά­λειας της εργα­σί­ας στους χώρους δου­λειάς, ανε­παρ­κή μέτρα στις μετα­φο­ρές, κλεί­σι­μο νοσο­κο­μεί­ων και υπο­στε­λε­χω­μέ­νο προ­σω­πι­κό στην υγεία, χιλιά­δες ανα­πλη­ρω­τές στην παι­δεία, σχο­λεία ετοι­μόρ­ρο­πα που πέφτουν σοβά­δες, καυ­στή­ρες που σκά­νε και σκο­τώ­νουν μαθη­τές, πλει­στη­ρια­σμοί σπι­τιών, απλη­σί­α­στα ενοί­κια, δια­κο­πές ρεύ­μα­τος και νερού σε λαϊ­κές-εργα­τι­κές οικογένειες.

Το νόμο του κέρ­δους τον έχουν θωρα­κί­σει με αντερ­γα­τι­κά μέτρα και με την «απα­ραί­τη­τη» κατα­στο­λή όλες οι κυβερ­νή­σεις ως σήμε­ρα, αυτοί που διεκ­δι­κούν την ψήφο των εργα­ζο­μέ­νων για να πάρουν τη δια­κυ­βέρ­νη­ση της χώρας είτε αυτο­τε­λώς, είτε σε συνερ­γα­σία. Πίσω από το νόμο του κέρ­δους βρί­σκε­ται συνο­λι­κά το κρά­τος των λίγων, των κυβερ­νή­σε­ων κάθε χρώ­μα­τος και προσήμου.

Μόνο ο λαός μπορεί να σώσει το λαό!

Οι εργα­τι­κοί αγώ­νες που ανα­πτύσ­σο­νται σε κάθε κλά­δο, σε χώρους εργα­σί­ας στον Ιδιω­τι­κό και Δημό­σιο τομέα, οι κινη­το­ποι­ή­σεις των φτω­χο­δια­βό­λων της δου­λειάς, είναι οδη­γός και ελπί­δα. Οι κινη­το­ποι­ή­σεις για το δικαί­ω­μα στην εργα­σία, το δικαί­ω­μα στο μερο­κά­μα­το, οι αγώ­νες για να μην εργα­ζό­μα­στε με τη μαγκού­ρα στο χέρι χρειά­ζε­ται να δυνα­μώ­σουν, να απλω­θούν, διό­τι είναι απά­ντη­ση και αισιο­δο­ξία στην λαί­λα­πα που αντιμετωπίζουμε.

Καμία κυβέρ­νη­ση, κανέ­νας φιλό­δο­ξος σωτή­ρας δεν πρό­κει­ται να δώσει λύση στα καθη­με­ρι­νά και οξυ­μέ­να προ­βλή­μα­τα που αντι­με­τω­πί­ζου­με! Έχου­με συσ­σω­ρευ­μέ­νη πεί­ρα για να απο­φεύ­γου­με ψέμα­τα, μεγα­λο­στο­μί­ες και μπα­να­νό­φλου­δες. Σε όλα τα βασι­κά ζητή­μα­τα που καθο­ρί­ζουν τη ζωή μας, σβή­νουν οι όποιες δια­φο­ρές τους. Με κοι­νό βημα­τι­σμό νομο­θε­τούν και συμ­φω­νούν, διό­τι ο Θεός του κέρ­δους που προ­σκυ­νούν, είναι κοινός.

Η αλλη­λεγ­γύη που ανα­πτύ­χθη­κε όλα αυτά τα χρό­νια σε εργά­τες που απερ­γού­σαν και συνα­ντού­σαν την εργο­δο­τι­κή βία και την κατα­στο­λή, η αλλη­λεγ­γύη που εκφρά­στη­κε με συγκι­νη­τι­κό τρό­πο γύρω από τις μεγά­λες φυσι­κές κατα­στρο­φές που έπλη­ξαν τη χώρα, η ουσια­στι­κή στή­ρι­ξη στους μετα­νά­στες-εργά­τες κόντρα στις ρατσι­στι­κές από­ψεις το δολο­φο­νι­κό χέρι των χρυ­σαυ­γι­τών, η διε­θνής αλλη­λεγ­γύη προς τους λαούς άλλων χωρών, η γνή­σια και πραγ­μα­τι­κή ενό­τη­τα των εργα­ζο­μέ­νων που εκφρά­ζε­ται στις γει­το­νιές κόντρα στους πλει­στη­ρια­σμούς, στις δια­κο­πές ρεύ­μα­τος, απο­δει­κνύ­ουν πως το σύν­θη­μα «μόνο ο λαός μπο­ρεί να σώσει το λαό» δεν είναι μια υπερ­βο­λή, αλλά ο δρό­μος που πρέ­πει να βαδί­σου­με στις σημε­ρι­νές συνθήκες.

Δεν μας ται­ριά­ζει μια ζωή που η προ­στα­σία της απο­τε­λεί βαρί­δι, η αξιο­πρέ­πειά μας θα μετριέ­ται με αυξή­σεις-ψίχου­λα και ανι­κα­νο­ποί­η­τες βασι­κές ανά­γκες. Να μη δεχτού­με το μέλ­λον που μας προ­δια­γρά­φουν για ζωή με προ­γράμ­μα­τα ανα­κύ­κλω­σης της ανερ­γί­ας, με κου­πό­νια και θανά­τους με εισι­τή­ριο άνευ επιστροφής.

1^η ΜΑΗ, μέρα αγώνα, τιμής και ανυπακοής!

Κόντρα στο πολι­τι­κό προ­σω­πι­κό των επι­χει­ρη­μα­τι­κών ομί­λων, στις σει­ρή­νες και στους γρα­φιά­δες τους που ψάχνουν να βρουν αστο­χί­ες του συστή­μα­τος σε ανθρώ­πι­να λάθη και σε στρε­βλώ­σεις, είναι ανά­γκη να δυνα­μώ­σει τώρα ο αγώ­νας ενά­ντια στο εκμε­ταλ­λευ­τι­κό σύστη­μα, στο κρά­τος και τις κυβερ­νή­σεις του.

Δε φταί­ει ο άνθρω­πος, η εργα­σία και οι γνώ­σεις του, οι επι­στη­μο­νι­κές και τεχνο­λο­γι­κές κατα­κτή­σεις, αλλά η υπο­τα­γή όλων αυτών στο σιδε­ρέ­νιο νόμο του κέρ­δους, στις σάπιες αξί­ες της «αντα­γω­νι­στι­κό­τη­τας» της οικο­νο­μί­ας, αλλά και του «εται­ρι­σμού» που υπε­ρα­σπί­ζε­ται η ηγε­σία της ΓΣΕΕ, του εργο­δο­τι­κού και κυβερ­νη­τι­κού συν­δι­κα­λι­σμού, που αντι­με­τω­πί­ζουν τους εργά­τες και τα αφε­ντι­κά ως μία οικογένεια.

Η εξου­σία που προ­στα­τεύ­ει τη μεγά­λη ατο­μι­κή ιδιο­κτη­σία στα συγκε­ντρω­μέ­να μέσα παρα­γω­γής, στα εργο­στά­σια, στη γη, στις πλου­το­πα­ρα­γω­γι­κές πηγές, είναι η βάση για τις ιδιω­τι­κο­ποι­ή­σεις, για τις συμ­φω­νί­ες και τους νόμους που εξα­σφα­λί­ζουν στους εκμε­ταλ­λευ­τές κέρ­δη, φτη­νό εργα­τι­κό δυνα­μι­κό και ταξι­κή ειρήνη.

Η 1^η ΜΑΗ ως μέρα μνή­μης, δρά­σης και αγω­νι­στι­κής συνέ­χειας μας καλεί να κοι­τά­ξου­με κατά­μα­τα την πηγή των δει­νών που αντι­με­τω­πί­ζει η συντρι­πτι­κή πλειο­ψη­φία του εργα­ζό­με­νου λαού, τη βασι­κή αντί­θε­ση κεφα­λαί­ου-εργα­σί­ας. Δηλα­δή τη συσ­σώ­ρευ­ση του πλού­του που τον δημιουρ­γούν οι πολ­λοί και την αρπα­γή του από μία παρα­σι­τι­κή χού­φτα λίγων που ιδιο­ποιού­νται όλο αυτόν τον πλού­το παρα­δί­δο­ντας στους παρα­γω­γούς του φτώ­χεια και εξαθλίωση.

Είναι ανά­γκη να ηττη­θούν όσοι σήμε­ρα υπε­ρα­σπί­ζο­νται το σύστη­μα αδι­κί­ας, ένα σύστη­μα σάπιο και σαθρό που δε διορ­θώ­νε­ται, δε μπο­ρεί να εξαν­θρω­πι­στεί. Ο καπι­τα­λι­στι­κός δρό­μος ανά­πτυ­ξης, η υπο­τα­γή της ζωής μας στα κέρ­δη τους, μόνο βάσα­να και δυστυ­χία θα φέρ­νει για την εργα­τι­κή τάξη, για τους λαούς όλου του κόσμου.

Σήμε­ρα υπάρ­χει διέ­ξο­δος! Με τους αγώ­νες μας, μπο­ρού­με να τους ανα­τρέ­ψου­με! Αυτός είναι ο δρό­μος ώστε να αλλά­ξει ο σημε­ρι­νός αρνη­τι­κός συσχε­τι­σμός δύνα­μης. Αυτός είναι ο δρό­μος ώστε να σπά­σου­με τα δεσμά της εκμε­τάλ­λευ­σης. Να τρα­βή­ξου­με το δικό μας δρό­μο ανά­πτυ­ξης, που θα έχει ως μονα­δι­κό κίνη­τρο την ικα­νο­ποί­η­ση των σύγ­χρο­νων λαϊ­κών ανα­γκών, που στο επί­κε­ντρο θα βρί­σκε­ται ο άνθρω­πος, οι παρα­γω­γοί του πλού­του! Αυτό φοβού­νται, αυτό τρέ­μουν! Να κάνου­με το φόβο τους, πράξη!

Ζήτω η ΕΡΓΑΤΙΚΗ ΠΡΩΤΟΜΑΓΙΑ!

Βαδίζουμε στο δρόμο των εργατών του Σικάγο!

Από το Σικάγο ως την Καισαριανή, ζήτω η 1η Μάη κι η πάλη η ταξική!

«Ναι, αλλά ο Στά­λιν…», του Νίκου Μόττα