Παραλήρημα ταξικής συνεργασίας από τον Στ. Κασσελάκη

Με το ζήλο του νεο­φώ­τι­στου και με μια ομι­λία που εύκο­λα θα μπο­ρού­σε να εκφω­νή­σει ο Κυρ. Μητσο­τά­κης λίγη ώρα μετά, ο πρό­ε­δρος του ΣΥΡΙΖΑ, Στέ­φα­νος Κασ­σε­λά­κης κατέ­θε­σε σήμε­ρα τα δια­πι­στευ­τή­ριά του στη γενι­κή συνέ­λευ­ση του ΣΕΒ, απ’ το βήμα της οποί­ας προ­χώ­ρη­σε σε ένα παρα­λή­ρη­μα ταξι­κής συνερ­γα­σί­ας, περι­γρά­φο­ντας το όρα­μά του για μια κοι­νω­νία όπου οι εργά­τες θα αντι­λαμ­βά­νο­νται τον εαυ­τό τους σαν …συνερ­γά­τες των εργο­δο­τών και θα πλη­ρώ­νο­νται με μετο­χές ώστε να «ευθυ­γραμ­μί­ζο­νται με την επι­τυ­χία της επιχείρησης»!

Δίνο­ντας σαφές στίγ­μα στή­ρι­ξης των κερ­δών του μεγά­λου κεφα­λαί­ου ο Στ. Κασ­σε­λά­κης είπε ότι ο ΣΥΡΙΖΑ «δεν δαι­μο­νο­ποιεί την λέξη “κεφά­λαιο” αλλά την βλέ­πει ως ένα εργα­λείο για ευη­με­ρία, για μεί­ω­ση των τερά­στιων ανι­σο­τή­των μέσω μια ισχυ­ρής ανά­πτυ­ξης», δηλώ­νο­ντας έτσι αρω­γός στο πλευ­ρό των μεγά­λων επι­χει­ρη­μα­τι­κών ομί­λων στον στό­χο τους για νέα μεγα­λύ­τε­ρα κέρ­δη και μπαί­νο­ντας μπρο­στά­ρης για την υπο­τα­γή των εργα­ζό­με­νων στους στό­χους του κεφα­λαί­ου με «ένα νέο κοι­νω­νι­κό συμ­βό­λαιο όπου οι εργα­ζό­με­νοι θα συμ­με­τέ­χουν ενερ­γά στην ανά­πτυ­ξη της επιχείρησης».

Ανα­μά­ση­σε δηλα­δή το μύθο της καπι­τα­λι­στι­κής «ανά­πτυ­ξης για όλους», φτά­νο­ντας να παρου­σιά­ζει το κεφά­λαιο ως «ένα «εργα­λείο επ’ ωφε­λεία όλων», το οποίο ο ίδιος ως «Πρό­ε­δρος μιας Αρι­στε­ρής παρά­τα­ξης» και «αρι­στε­ρός επι­χει­ρη­μα­τί­ας» συμπο­νά για «την αξία του ρίσκου που παίρ­νει κάθε μέρα» και γι’ αυτό σκο­πεύ­ει να διευ­κο­λύ­νει με προ­τά­σεις όπως για την πλη­ρω­μή των εργα­ζό­με­νων με μετοχές.

Και επ’ αυτού θύμι­σε ότι στις προ­τά­σεις του κατά την υπο­ψη­φιό­τη­τά του, έχει μιλή­σει για την ανά­γκη καθιέ­ρω­σης των stock options προς επί­τευ­ξη συμπε­ρι­λη­πτι­κής ανά­πτυ­ξης. Δηλα­δή είχε ανα­φερ­θεί στην παρό­τρυν­ση συμ­με­το­χής των εργα­ζό­με­νων στο μετο­χι­κό κεφά­λαιο μιας επι­χεί­ρη­σης, «έτσι ώστε να συμ­με­τέ­χουν στην υπε­ρα­ξία που προ­έρ­χε­ται από την από­δο­ση της επι­χεί­ρη­σης», χαρα­κτη­ρί­ζο­ντας αυτή την πρό­τα­ση ως «τερά­στια κοι­νω­νι­κή τομή, ίσως τη μεγα­λύ­τε­ρη στην ανά­πτυ­ξη της χώρας και είναι και good business για­τί ο εργα­ζό­με­νος θα ευθυ­γραμ­μί­ζε­ται με την επι­τυ­χία της επι­χεί­ρη­σης και θα κατα­βάλ­λει το επι­πλέ­ον χιλιό­με­τρο που χρειά­ζε­ται για το συνο­λι­κό όφε­λος όλων».

Και πρό­σθε­σε πώς «υπάρ­χουν πολ­λοί τρό­ποι να στη­ρί­ξου­με ένα τέτοιο πλαί­σιο. Φυσι­κά διευ­κο­λύ­νο­ντας το νομι­κό πλαί­σιο. Αλλά και στη­ρί­ζο­ντας με φορο­λο­γι­κά κίνη­τρα και λογι­στι­κές πρα­κτι­κές την κατα­χώ­ρη­ση των stock options στα έξο­δα μισθο­δο­σί­ας», με επι­πλέ­ον δηλα­δή φορο­α­παλ­λα­γές και κίνη­τρα στους μεγα­λο­ε­πι­χει­ρη­μα­τί­ες για να… απαλ­λάσ­σο­νται από τη μισθο­δο­σία και το κόστος της!

Κατά τα άλλα σε ό,τι αφο­ρά τα εργα­σια­κά κινή­θη­κε στη γνω­στή ρητο­ρι­κή του ΣΥΡΙΖΑ, επι­κα­λού­με­νος τη «θέσπι­ση αυστη­ρού θεσμι­κού πλαι­σί­ου για τις εργο­λα­βί­ες με στό­χο την κατάρ­γη­ση της εικο­νι­κής εργο­λα­βί­ας». Δηλα­δή, η δέσμευ­σή του απέ­να­ντι στον ΣΕΒ είναι ότι απορ­ρί­πτει κάθε διεκ­δί­κη­ση των εργα­ζο­μέ­νων για κατάρ­γη­ση των δου­λε­μπο­ρι­κών γρα­φεί­ων που πρω­τα­γω­νι­στούν στις «εργο­λα­βί­ες», κάνο­ντας λόγο ουσια­στι­κά για «εξορ­θο­λο­γι­σμό», ώστε να συνε­χί­ζει να υπη­ρε­τεί­ται η έντα­ση της εκμε­τάλ­λευ­σης των εργαζομένων.

Κου­βέ­ντα για αυξή­σεις μισθών, συλ­λο­γι­κές συμ­βά­σεις και δικαιώ­μα­τα από τον πρό­ε­δρο του ΣΥΡΙΖΑ, παρά μόνο προ­τά­σεις και πολι­τι­κές εξυ­πη­ρέ­τη­σης της κερ­δο­φο­ρί­ας του μεγά­λου κεφαλαίου.

Στην πραγ­μα­τι­κό­τη­τα και με τις γενι­κό­λο­γες αυτές τοπο­θε­τή­σεις, δεσμεύ­τη­κε εκ νέου στους μεγα­λο­ε­πι­χει­ρη­μα­τί­ες ότι θα συνε­χί­σουν να έχουν στη διά­θε­σή τους ένα πλού­σιο «μενού» εργα­σια­κών σχέ­σε­ων — λάστι­χο, με τον Στ. Κασ­σε­λά­κη να ξεκα­θα­ρί­ζει ότι ο ΣΥΡΙΖΑ αρνεί­ται κάθε διεκ­δί­κη­ση των συν­δι­κά­των για πραγ­μα­τι­κή προ­στα­σία των εργα­ζο­μέ­νων από τις απο­λύ­σεις, για στα­θε­ρή και πλή­ρη εργα­σία, για ουσια­στι­κές αυξή­σεις των μισθών, συλ­λο­γι­κές συμ­βά­σεις εργα­σί­ας και κατάρ­γη­ση όλου του αντερ­γα­τι­κού μνη­μο­νια­κού πλαι­σί­ου. Για όλα εκεί­να δηλα­δή, για τα οποία δεν είπε λέξη.

Αντί­θε­τα λαλί­στα­τος ήταν σε όλες τις υπό­λοι­πες προ­τά­σεις προς διευ­κό­λυν­ση του κεφα­λαί­ου δεσμευό­με­νος ενώ­πιον του ΣΕΒ για ρύθ­μι­ση χρε­ών, φτη­νή ενέρ­γεια, για γρή­γο­ρες άδειες και γρή­γο­ρη απο­νο­μή δικαιο­σύ­νης, για άρση των γρα­φειο­κρα­τι­κών εμπο­δί­ων, για στή­ρι­ξή τους με ζεστό χρή­μα μέσα από κλα­δι­κές βιο­μη­χα­νι­κές πολι­τι­κές κ.α.

Οι Χαλα­σο­χώ­ρη­δες, Μια πολι­τι­κή σάτι­ρα του Αλέ­ξαν­δρου Παπαδιαμάντη