Ό,τι ν’ ακούω με το δεξιό μου αυτί / με μάτι αριστερό το βλέπω.
Κι ό,τι καταπιάνεται ο νους να στοχαστεί, / οι χτύποι της καρδιάς το λένε πρώτοι. (Κ. Βάρναλης)

ΠΑΤΕΡΑΣ ΓΙΟΣ ΦΙΛΗΘΗΚΑΝ ΣΤΗΝ ΕΞΟΡΙΑ ΤΗΣ ΜΑΚΡΟΝΗΣΟΥ

Μαρ­τυ­ρία της Ευγε­νί­ας Μαυ­ρο­πού­λου //

Αυτά που σας γρά­φω είναι μαρ­τυ­ρί­ες σε ‘μένα προ­σώ­πων που συμμετείχαν.

Πρώ­τος εξο­ρί­στη­κε σαν στρα­τιώ­της ο θεί­ος μας Ορέ­στης Αυλί­δης στη Μακρό­νη­σο. Ακο­λού­θη­σε ο παπ­πούς μας Δημή­τριος Αυλί­δης στην πτέ­ρυ­γα των πολι­τι­κών κρα­του­μέ­νων. Στο στρα­τό­πε­δο ηθι­κής εξό­ντω­σης και τρο­μο­κρά­τη­σης των αρι­στε­ρών, οι ξυλο­δαρ­μοί και τα άλλα βασα­νι­στή­ρια ήταν στην ημε­ρή­σια διά­τα­ξη, ενώ δεν έλλει­παν και οι μαζι­κές δολο­φο­νί­ες. Κάποια περι­στα­τι­κά τα περι­γρά­φει ο Ορέ­στης Αυλί­δης στα βιβλία του.

Ο θεί­ος μου Ορέ­στης πλη­ρο­φο­ρή­θη­κε ότι ο πατέ­ρας του είναι κι αυτός εξό­ρι­στος στη Μακρό­νη­σο. Μετά από προ­σπά­θειές του κατόρ­θω­σε να συνα­ντη­θούν για λίγο παρου­σία αλφα­μι­τών. Πατέ­ρας και γιος έγι­ναν ένα από το αγκά­λια­σμα και τα δάκρυα έτρε­χαν καυ­τά. Φευ­γα­λέα ο παπ­πούς μου είδε την έκφρα­ση του προ­σώ­που των αλφα­μι­τών και αντι­λή­φθη­κε το λόγο που τους επι­τρά­πη­κε η συνά­ντη­ση. Έπια­σε από τους ώμους τον Ορέ­στη και κοι­τά­ζο­ντάς τον έντο­να στα μάτια, με εκεί­νη την αετί­σια ματιά του, του είπε:

- Ορέ­στη φύγε!

Η διο­ρία της συνά­ντη­σής τους δεν είχε τελειώ­σει. Ο Ορέ­στης έμει­νε έκπληκτος:

- Μπα­μπά­κα!!!

Και ο πατέ­ρας του του επανέλαβε:

- Ορέ­στη φύγε! Θέλουν να σπάσουμε!

Τότε ο Ορέ­στης συνει­δη­το­ποί­η­σε ότι αν έμε­ναν κι άλλη ώρα αγκα­λια­σμέ­νοι δε θα άντε­χαν. Αντά­μω­σαν μετά από χρό­νια ελεύ­θε­ροι πια στο Αγί­νιο Πιερίας.

 

 

Μοι­ρα­στεί­τε το:

Μετάβαση στο περιεχόμενο