Μαρτυρία της Ευγενίας Μαυροπούλου //
Αυτά που σας γράφω είναι μαρτυρίες σε ‘μένα προσώπων που συμμετείχαν.
Πρώτος εξορίστηκε σαν στρατιώτης ο θείος μας Ορέστης Αυλίδης στη Μακρόνησο. Ακολούθησε ο παππούς μας Δημήτριος Αυλίδης στην πτέρυγα των πολιτικών κρατουμένων. Στο στρατόπεδο ηθικής εξόντωσης και τρομοκράτησης των αριστερών, οι ξυλοδαρμοί και τα άλλα βασανιστήρια ήταν στην ημερήσια διάταξη, ενώ δεν έλλειπαν και οι μαζικές δολοφονίες. Κάποια περιστατικά τα περιγράφει ο Ορέστης Αυλίδης στα βιβλία του.
Ο θείος μου Ορέστης πληροφορήθηκε ότι ο πατέρας του είναι κι αυτός εξόριστος στη Μακρόνησο. Μετά από προσπάθειές του κατόρθωσε να συναντηθούν για λίγο παρουσία αλφαμιτών. Πατέρας και γιος έγιναν ένα από το αγκάλιασμα και τα δάκρυα έτρεχαν καυτά. Φευγαλέα ο παππούς μου είδε την έκφραση του προσώπου των αλφαμιτών και αντιλήφθηκε το λόγο που τους επιτράπηκε η συνάντηση. Έπιασε από τους ώμους τον Ορέστη και κοιτάζοντάς τον έντονα στα μάτια, με εκείνη την αετίσια ματιά του, του είπε:
- Ορέστη φύγε!
Η διορία της συνάντησής τους δεν είχε τελειώσει. Ο Ορέστης έμεινε έκπληκτος:
- Μπαμπάκα!!!
Και ο πατέρας του του επανέλαβε:
- Ορέστη φύγε! Θέλουν να σπάσουμε!
Τότε ο Ορέστης συνειδητοποίησε ότι αν έμεναν κι άλλη ώρα αγκαλιασμένοι δε θα άντεχαν. Αντάμωσαν μετά από χρόνια ελεύθεροι πια στο Αγίνιο Πιερίας.