«ΠΡΩΤΗ ΦΟΡΑ ΡΗΞΗ»… Οταν τα ριμέικ είναι χειρότερα από τα πρωτότυπα

Για όποιον δεν θυμά­ται, το παρα­πά­νω σύν­θη­μα που «τρέ­χει» την καμπά­νια του ΜέΡΑ25 είναι η παρά­φρα­ση του «πρώ­τη φορά αρι­στε­ρά», του συν­θή­μα­τος με το οποίο ο ΣΥΡΙΖΑ διεκ­δί­κη­σε και πήρε τη δια­κυ­βέρ­νη­ση της χώρας το 2015, συγκυ­βέρ­νη­σε με τους ακρο­δε­ξιούς ΑΝΕΛ, έδε­σε τον λαό χει­ρο­πό­δα­ρα, μετέ­τρε­ψε το «όχι» του δημο­ψη­φί­σμα­τος σε «ναι» και ψήφι­σε τελι­κά μαζί με τη ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ το 3ο μνη­μό­νιο. Τα υπό­λοι­πα είναι λίγο — πολύ γνω­στά: Τα χρό­νια που ακο­λού­θη­σαν ο λαός μάτω­σε ξανά και ξανά, η ΝΔ επέ­στρε­ψε «δικαιω­μέ­νη» στο τιμό­νι της δια­κυ­βέρ­νη­σης για να συνε­χί­σει τη βάρ­βα­ρη πολι­τι­κή από εκεί που την άφη­σε ο ΣΥΡΙΖΑ, κι έτσι οι εργα­ζό­με­νοι κατέ­γρα­ψαν άλλες δύο δια­δο­χι­κές κυβερ­νή­σεις ως «τη μία χει­ρό­τε­ρη απ’ την άλλη», μέχρι βέβαια να έρθει η …επό­με­νη.

Τώρα, λοι­πόν, ενό­ψει των εκλο­γών, εμφα­νί­ζο­νται ξανά κάμπο­σοι από τους πρω­τα­γω­νι­στές της παρα­πά­νω ιστο­ρί­ας, δια­θέ­σι­μοι να σηκώ­σουν το ίδιο έργο σε κακό­γου­στη επανάληψη.

Με ολί­γη από «ρήξη», με νέες συγκολ­λή­σεις και τσι­μπο­λο­γή­μα­τα στε­λε­χών από τον οπορ­του­νι­στι­κό χώρο, με «αυτο­κρι­τι­κή» για το γεγο­νός ότι τάχα την …πάτη­σαν από κάποια ηγε­τι­κή ομά­δα του ΣΥΡΙΖΑ, στην οποία ήταν και οι ίδιοι μέλη, αλλά κατά­φε­ρε να τους τη φέρει «μπα­μπέ­σι­κα» εκεί που δεν το περί­με­ναν, ανα­μο­χλεύ­ουν τις ίδιες χρε­ο­κο­πη­μέ­νες ψευδαισθήσεις.

Ενας ΣΥΡΙΖΑ Νο 2 δηλα­δή, απο­φα­σι­σμέ­νος τάχα να πάει «μέχρι τέλους» και να μη μεί­νει στα… μισά του πρώ­του εξα­μή­νου του 2015. Ενός εξα­μή­νου που τώρα παρου­σιά­ζε­ται ως το πρό­τυ­πο της «περή­φα­νης δια­πραγ­μά­τευ­σης» και της «πορεί­ας προς τη ρήξη», το οποίο βέβαια περι­λάμ­βα­νε τη «μνη­μο­νια­κή γέφυ­ρα» του Φλε­βά­ρη του 2015, τις παστρι­κές κου­βέ­ντες Βαρου­φά­κη ότι το 70% του μνη­μο­νί­ου θα το εφάρ­μο­ζε και ο ΣΥΡΙΖΑ, δίχως να έχει ανά­γκη καμιά τρόι­κα και πάει λέγο­ντας. Ενός εξα­μή­νου που ολο­κλη­ρώ­θη­κε με την εξου­σιο­δό­τη­ση και από τον ίδιο τον παραι­τη­μέ­νο πλέ­ον Βαρου­φά­κη, της τότε κυβέρ­νη­σης ΣΥΡΙΖΑ, να φέρει το 3ο μνη­μό­νιο, όπως και έγι­νε, απο­δει­κνύ­ο­ντας ότι όλοι οι δρό­μοι της δια­χεί­ρι­σης της καπι­τα­λι­στι­κής σαπί­λας οδη­γούν στην κατα­στρο­φή τον λαό και τη νεολαία.

Ετσι, την περα­σμέ­νη βδο­μά­δα, εκεί­νοι που πρω­τα­γω­νί­στη­σαν σε αυτήν την πορεία, που κάθο­νταν στα υπουρ­γι­κά έδρα­να και που παρα­μο­νές της διά­σπα­σης του ΣΥΡΙΖΑ και της ψήφι­σης του 3ου μνη­μο­νί­ου αντάλ­λα­ζαν βαριές κατη­γο­ρί­ες μετα­ξύ τους ξανα­έ­κα­ναν την «υπέρ­βα­ση»: Συμ­φώ­νη­σαν σε μια ακό­μα «σύμπρα­ξη» μπρο­στά στις κάλ­πες, ανα­πα­ρά­γο­ντας το ίδιο αφή­γη­μα, ότι μέσα στο σημε­ρι­νό πλαί­σιο, με το κεφά­λαιο στην εξου­σία, μπο­ρεί να υπάρ­ξει φιλο­λαϊ­κή κυβέρνηση.

Και επει­δή το αφή­γη­μα είναι το ίδιο, την ίδια στιγ­μή που παρι­στά­νουν τους προ­δο­μέ­νους από τον ΣΥΡΙΖΑ, δηλώ­νουν και δια­θέ­σι­μοι να παζα­ρέ­ψουν μαζί του τη συμ­με­το­χή ή τη στή­ρι­ξη μιας ακό­μα κυβέρ­νη­σής του, όπως με τις προ­τά­σεις «7+1 σημεί­ων», προ­δια­γρά­φο­ντας από τώρα τον ρόλο που θα παί­ξουν και ίσως την επό­με­νη …εξα­πά­τη­σή τους. Η «πρώ­τη φορά ρήξη» μάλι­στα δεν απο­κλεί­ει «ακό­μα και συνερ­γα­σία με τη ΝΔ αν χρεια­στεί», όπως έλε­γε υπο­ψή­φιος βου­λευ­τής του ΜέΡΑ25, περι­λαμ­βά­νει «ριζο­σπα­στι­κές προ­τά­σεις», όπως για την πανε­πι­στη­μια­κή αστυ­νο­μία ακό­μα και πριν τη φέρει η ΝΔ, και πάει λέγοντας.

Και την ίδια στιγ­μή που τα παρα­πά­νω είναι σε πλή­ρη εξέ­λι­ξη, δεν στα­μα­τούν ούτε τα γλυ­κο­κοι­τάγ­μα­τα με τμή­μα της ΑΝΤΑΡΣΥΑ, προ­κα­λώ­ντας εύλο­γα ακό­μα μεγα­λύ­τε­ρη αμη­χα­νία σε ανθρώ­πους που νιώ­θουν αρι­στε­ροί, που είδαν από την καλή κι από την ανά­πο­δη πού οδή­γη­σαν τα σφι­χτα­γκα­λιά­σμα­τα με την «πρώ­τη φορά αρι­στε­ρά», ο ρόλος «ντε­κόρ» στην περή­φα­νη δια­πραγ­μά­τευ­ση του 2015, σε όσα δηλα­δή προ­στά­ζει το κάθε φορά «μετα­βα­τι­κό πρό­γραμ­μα». Από το «όχι μέχρι τέλους» που δια­τυ­μπά­νι­ζαν την περί­ο­δο του δημο­ψη­φί­σμα­τος μέχρι το «αρι­στε­ρά μέχρι τέλους» που ψελ­λί­ζουν κάποιοι σήμε­ρα δίνο­ντας «ριζο­σπα­στι­κό» άλλο­θι σε κινή­σεις όπως οι παρα­πά­νω. Αυτά λοι­πόν πρέ­πει να απο­τε­λέ­σουν κρι­τή­ριο, και μάλι­στα «προ­λη­πτι­κά», πριν αρχί­σει πάλι η γκρί­νια για την εξαπάτηση.

Για­τί το 2023 δεν είναι ούτε 2012 ούτε 2015! Η πεί­ρα του λαού είναι πια αμεί­λι­κτη. Πόσο μάλ­λον που σήμε­ρα οι ίδιοι οι πρω­τα­γω­νι­στές του ριμέικ έχουν περιο­ρί­σει ακό­μα και τις όποιες «αντι­συ­στη­μι­κές» δια­κη­ρύ­ξεις τους, προ­σαρ­μό­ζο­νται στη λεγό­με­νη «ρεα­λι­στι­κή ανυ­πα­κοή», για­τί προ­φα­νώς στο σενά­ριό τους ξορ­κί­ζε­ται η …μη ρεα­λι­στι­κή ανυπακοή.

Επι­λο­γή υπάρ­χει για εκεί­νους που προ­βλη­μα­τί­ζο­νται, που ανα­ζη­τούν ριζο­σπα­στι­κή διέ­ξο­δο, που παίρ­νουν κου­ρά­γιο από τις μεγα­λειώ­δεις λαϊ­κές κινη­το­ποι­ή­σεις των προη­γού­με­νων βδο­μά­δων και θέλουν να βάλουν πλά­τη για την περαι­τέ­ρω ανα­ζω­ο­γό­νη­ση του εργα­τι­κού — λαϊ­κού κινή­μα­τος, κόντρα στις Σει­ρή­νες της «στα­θε­ρό­τη­τας» και της «κοι­νω­νι­κής συνο­χής». Υπάρ­χει το ΚΚΕ, η δρά­ση και η συνέ­πειά του, η συμ­βο­λή του να μεί­νει ο λαός όρθιος και να παλέ­ψει, αντί ο αγώ­νας του να συντρι­βεί μαζί με τις αυτα­πά­τες που γκρε­μί­στη­καν. Υπάρ­χει η προ­ο­πτι­κή της αντε­πί­θε­σης που σαλ­πί­ζει το ΚΚΕ. Κι εδώ είναι η θέση για κάθε αγω­νι­στή, για κάθε προ­ο­δευ­τι­κό, κάθε άνθρω­πο καλής θέλησης.

Δ.

Πηγή: «Ριζο­σπά­στης του Σαβ­βα­το­κύ­ρια­κου» 8–9 Απρί­λη 2023

«Ναι, αλλά ο Στά­λιν…», του Νίκου Μόττα