Ό,τι ν’ ακούω με το δεξιό μου αυτί / με μάτι αριστερό το βλέπω.
Κι ό,τι καταπιάνεται ο νους να στοχαστεί, / οι χτύποι της καρδιάς το λένε πρώτοι. (Κ. Βάρναλης)

Στα τσακίδια οι νόμοι σας!

Γρά­φει ο Νίκος Μότ­τας //

Οι «Ιαβέ­ρη­δες» του 21ου αιώ­να ξανα­χτύ­πη­σαν σήμε­ρα στου Ζωγρά­φου. Για να εκτε­λέ­σουν εντο­λή έξω­σης, πετώ­ντας έξω απ’το σπί­τι της την χαμη­λο­συ­ντα­ξιού­χο δημο­σιο­γρά­φο Ιωάν­να Κολοβού.

«Να σέβε­στε τους νόμους» είπε με περισ­σή προ­κλη­τι­κό­τη­τα ο δικα­στι­κός επι­με­λη­τής όταν ο βου­λευ­τής του ΚΚΕ Χρ. Κατσώ­της του επι­σή­μα­νε την μεγά­λη αδι­κία που συντε­λεί­ται. Προ­φα­νώς, για τον δικα­στι­κό επι­με­λη­τή, έναν σύγ­χρο­νο θλι­βε­ρό «Ιαβέ­ρη» που βγή­κε στο κυνή­γι των «Αγιάν­νη­δων», το γράμ­μα ενός άδι­κου νόμου έχει μεγα­λύ­τε­ρη σημα­σία από τον άνθρω­πο και την αξιοπρέπεια.

Σε ποιούς «νόμους», όμως, αναφέρονταν;

Ανα­φέ­ρο­νταν στο αστι­κό δίκαιο, τη συνταγ­μα­τι­κή έκφρα­ση της δικτα­το­ρί­ας του κεφα­λαί­ου, τη «βού­λη­ση της αστι­κής τάξης που έχει ανα­χθεί σε νόμο» όπως έγρα­φαν οι Μαρξ και Ένγκελς. Πρό­κει­ται για εκεί­νους τους νόμους που περι­φρου­ρούν τα συμ­φέ­ρο­ντα των εκμε­ταλ­λευ­τών και την ταξη των χορτασμένων.

Πρό­κει­ται για τους ίδιους «νόμους» που είναι κομ­μέ­νοι και ραμ­μέ­νοι να υπη­ρε­τούν το μεγά­λο κεφά­λαιο, τους μεγα­λο­βιο­μή­χα­νους και μεγα­λο­ε­φο­πλι­στές, τη μεγαλοεργοδοσία.

Είναι οι «νόμοι» με βάση τους οποί­ους συλ­λαμ­βά­νο­νται πλα­νό­διοι καστα­νά­δες, για­γιά­δες με τερ­λί­κια, καθα­ρί­στριες με πλα­στό απο­λυ­τή­ριο, απερ­γοί και συν­δι­κα­λι­στές. Οι «νόμοι» που τσα­κί­ζουν εργα­σια­κά δικαιώ­μα­τα, παρα­δί­δουν προς εκμε­τάλ­λευ­ση σε ιδιώ­τες τομείς της Υγεί­ας, δημιουρ­γούν πανε­πι­στή­μια-επι­χει­ρή­σεις, προ­ω­θούν την κατα­στο­λή και ποι­νι­κο­ποιούν τις διαδηλώσεις.

Οι ίδιοι νόμοι που εξα­ντλούν την αυστη­ρό­τη­τά τους «Αγιάν­νη­δες», τους φτω­χούς, τους βιο­πα­λαι­στές, τους μετα­νά­στες, τους ανή­μπο­ρους, παύ­ουν να ισχύ­ουν όταν πρό­κει­ται για μεγα­λο­ε­πι­χει­ρη­μα­τί­ες, ναρ­κέ­μπο­ρους, παι­δε­ρα­στές και μαστρο­πούς με πολι­τι­κές δια­συν­δέ­σεις, υπέ­ρο­γκα χρέη κυβερ­νη­τι­κών κομ­μά­των (661 εκα­τομ­μύ­ρια ευρώ για ΝΔ-ΚΙΝΑΛ/ΠΑΣΟΚ) , οικο­νο­μι­κά σκάν­δα­λα της αστι­κής εξου­σί­ας, κ.α.

«Τι είναι νόμος; Η έκφρα­ση της θέλη­σης των κυρί­αρ­χων τάξε­ων» σημεί­ω­νε ο Λένιν. Ταυ­τό­χρο­να είναι και το απο­τέ­λε­σμα του συσχε­τι­σμού των δυνά­με­ων μέσα στην ίδια την κοι­νω­νία. Οι εργα­ζό­με­νοι, ο ελλη­νι­κός λαός έχουν πολύ­χρο­νη και πολύ­τι­μη εμπει­ρία. Ξέρουν ότι η κατά­κτη­ση των δικαιω­μά­των τους, όπως και η ακύ­ρω­ση στην πρά­ξη άδι­κων νόμων, πραγ­μα­το­ποιού­νται με αγώ­νες σκλη­ρούς και επίπονους.

Απέ­να­ντι στα μαύ­ρα κορά­κια των πλει­στη­ρια­σμών που επο­φθαλ­μιούν τις λαϊ­κές κατοι­κί­ες, τους «Ιαβέ­ρη­δες» και το αστι­κό τους κρά­τος που εισβάλ­λουν σε σπί­τια, σπά­νε πόρ­τες και τρο­μο­κρα­τούν ανή­μπο­ρους εργα­ζό­με­νους και συντα­ξιού­χους, η απά­ντη­ση είναι μόνο μια: Στα τσα­κί­δια εσείς και οι νόμοι σας!

«Ναι, αλλά ο Στά­λιν…», του Νίκου Μόττα

Μοι­ρα­στεί­τε το:

Μετάβαση στο περιεχόμενο