Τον ηθοποιό και σκηνοθέτη Κώστα Καζάκο βιογραφεί η εκπομπή ΜΟΝΟΓΡΑΜΜΑ: προβολή (α’ μέρος): Σάββατο 16 Ιουνίου 2018 — ΕΡΤ2 — ώρα: 15:00 / (β’ μέρος): Σάββατο 23 Ιουνίου 2018 — ΕΡΤ2 — ώρα: 15:00
Ο Κώστας Καζάκος ο πληθωρικός ηθοποιός, σκηνοθέτης, με ταλέντο, παιδεία και γοητεία, που υπερβαίνει κάθε προβλεπόμενο μέσο όρο, καταθέτει την ιστορία της συναρπαστικής ζωής του, στο Μονόγραμμα.
Στο πρώτο μέρος της αυτοβιογραφίας θα παρακολουθήσουμε την ζωή και το κινηματογραφικό έργο του Κώστα Καζάκου, ενώ στο δεύτερο θα μας μιλήσει για την θεατρική του καριέρα με μια ιδιαίτερη αναφορά στο “Μεγάλο μας Τσίρκο”, με άγνωστες ιστορίες και παρασκήνια από την παράσταση.
Γεννήθηκε στον Πύργο Ηλείας στις 29 Μαΐου του 1935.
Ο Κώστας Καζάκος, ήθελε να γίνει δάσκαλος, καθηγητής. Πήγε στο Πανεπιστήμιο να γραφτεί για τις εξετάσεις. Όμως έλειπε το χαρτί των κοινωνικών φρονημάτων, «κληρονομιά» από τον αριστερό πατέρα του, κι έτσι αυτή η πόρτα έκλεισε.
Τυχαία και από περιέργεια, μια μέρα ανεβαίνει τα σκαλιά της Σχολή Κινηματογράφου «Λυκούργος Σταυράκος». Δίνει εξετάσεις αμέσως και μπαίνει.
Εκεί, ανάμεσα στους σπουδαίους ανθρώπους που σφράγισαν το ελληνικό σινεμά και το θέατρο, γνώρισε και ως δάσκαλο τον Κάρολο Κουν που έμελλε να παίξει καθοριστικό ρόλο στη ζωή του. Ο Κουν είχε τέτοια ακτινοβολία ο ίδιος, η προσωπικότητα του, που συγκέντρωσε ένα πλήθος κόσμου και το κρατούσε δεμένο.
Το ’58 ο Κώστας Καζάκος φεύγει από τον Κουν και μαζί με τον Λεωνίδα Τριβιζά έφτιαξαν ένα θίασο σκηνοθέτη, το Ελεύθερο Θέατρο, κατά τα γαλλικά πρότυπα, το θέατρο λίμπρε, όπως το λέγανε.
Στο μεταξύ ξεκινάει η πορεία του στο ελληνικό σινεμά, στο οποίο δούλεψε επί δέκα χρόνια γιατί του άρεσε σαν δουλειά, σαν συνθήκη δουλειάς. Η πρώτη του ταινία, ήταν «Η Αρπαγή της Περσεφόνης» στη Σχολή Σταυράκου. Μια ταινία που ξεχωρίζει, ήταν το «Κοντσέρτο για Πολυβόλα» το 1966, η πρώτη που έκανε στο Φίνο. Εκεί συναντήθηκε για πρώτη φορά με τη Τζένη Καρέζη, στο πρώτο γύρισμα, στα Ίσθμια. Από τότε άρχισαν να δουλεύουν μαζί στο θέατρο και στον κινηματογράφο.
Κατά τη διάρκεια της χούντας του ’67 ο Ιάκωβος Καμπανέλλης, είχε μια ιδέα, τον ερέθιζε πάρα πολύ ο μύθος του Κρόνου που τρώει τα παιδιά του. Έβλεπε την Ελλάδα σαν τον Κρόνο που τρώει τα παιδιά της. Άρχισε σε συνεννόηση με τον Καζάκο, να γράφει ένα σπονδυλωτό έργο που να διατρέχει την ιστορία και να λέει κάποιες αλήθειες για το σήμερα. Να μπορεί ο κόσμος να κάνει αναγωγές στην καθημερινότητα του, αυτό που βίωνε κάτω από τη χούντα τότε. Η Επιτροπή Λογοκρισίας καραδοκούσε κόβοντας πολλά κείμενα τα οποία ο Καμπανέλλης με διάφορα τρικ επανέφερε…
«Το Μεγάλο μας Τσίρκο» πέρασε στη θεατρική Ιστορία του τόπου, αντιπροσωπεύοντας τη μαζική αντίσταση του λαού ενάντια τη χούντα.
Ο Κώστας Καζάκος, κατασταλαγμένος πια, νιώθει πως έζησε πολλές ζωές. Κοντεύουν είκοσι τέσσερα χρόνια μαζί με τη γυναίκα του, τη ηθοποιό Τζένη Κόλλια και τα τρία παιδιά τους.
Παραγωγός Γιώργος Σγουράκης, σκηνοθεσία Περικλής Κ. Ασπρούλιας, φωτογραφία Στάθης Γκόβας, ηχοληψία Λάμπρος Γόβατζης, μοντάζ Σταμάτης Μαργέτης, διεύθυνση παραγωγής Στέλιος Σγουράκης