Ό,τι ν’ ακούω με το δεξιό μου αυτί / με μάτι αριστερό το βλέπω.
Κι ό,τι καταπιάνεται ο νους να στοχαστεί, / οι χτύποι της καρδιάς το λένε πρώτοι. (Κ. Βάρναλης)

Συμβολισμοί

Η ανα­κοί­νω­ση των ηγε­τών του G7 το περα­σμέ­νο Σαβ­βα­το­κύ­ρια­κο, από τη μαρ­τυ­ρι­κή Χιρο­σί­μα της Ιαπω­νί­ας, για την απο­στο­λή νέων όπλων στην Ουκρα­νία, μόνο ανα­τρι­χί­λα μπο­ρεί να προ­κα­λέ­σει. Δεν είναι μόνο το γεγο­νός ότι οι ιμπε­ρια­λι­στές ρίχνουν κι άλλο λάδι στη φωτιά του πολέ­μου στη δοκι­μα­ζό­με­νη Ουκρα­νία, σημα­το­δο­τώ­ντας νέο γύρο παγκό­σμιων εξο­πλι­σμών. Είναι και ο συμ­βο­λι­σμός του τόπου όπου επι­λέ­γουν να γίνουν οι συνα­ντή­σεις και να παρ­θούν οι πολε­μο­κά­πη­λες απο­φά­σεις: Στη μία από τις δύο πόλεις, μαζί με το Ναγκα­σά­κι, οι οποί­ες εξα­φα­νί­στη­καν από προ­σώ­που Γης, μαζί με δεκά­δες χιλιά­δες κατοί­κους που κάη­καν στην κυριο­λε­ξία από τις ατο­μι­κές βόμ­βες που έρι­ξαν οι ΗΠΑ. Αυτός ήταν ο τρο­με­ρός επί­λο­γος του Β’ Παγκο­σμί­ου Πολέ­μου, με τους πάνω από 50 εκα­τομ­μύ­ρια νεκρούς και ακό­μα περισ­σό­τε­ρους σακα­τε­μέ­νους σε Ευρώ­πη και Ασία. Σήμε­ρα, 73 χρό­νια μετά, και ενώ ένας ιμπε­ρια­λι­στι­κός πόλε­μος μαί­νε­ται στην Ουκρα­νία, οι ληστές ξανα­τρο­χί­ζουν τα μαχαί­ρια τους, ετοι­μά­ζο­νται για ένα νέο παγκό­σμιο μακε­λειό. Αυτοί είναι οι Ευρω­α­τλα­ντι­κοί σύμ­μα­χοι όλων των αστι­κών πολι­τι­κών δυνά­με­ων και στη χώρα μας, οι οποί­ες στη­ρί­ζουν τη βαθύ­τε­ρη εμπλο­κή στο ιμπε­ρια­λι­στι­κό μακε­λειό, σπρώ­χνο­ντας τον λαό σε πολύ μεγά­λους κινδύνους.

Πηγή: Ριζο­σπά­στης

«Ναι, αλλά ο Στά­λιν…», του Νίκου Μόττα

Μοι­ρα­στεί­τε το:

Μετάβαση στο περιεχόμενο