Συνέδριο ΣΥΡΙΖΑ: Ξαναζεσταμένα παραμύθια για «προοδευτική»…καπιταλιστική βαρβαρότητα

Ένα συνέ­δριο — sequel των προη­γού­με­νων, αυτήν τη φορά με τίτλο: «Νέα Αρχή — Πολι­τι­κή Αλλα­γή», ξεκί­νη­σε χτες στο κλει­στό γυμνα­στή­ριο Τάε Κβο Ντο. Το 3^ο Συνέ­δριο του ΣΥΡΙΖΑ έμοια­ζε με ένα mix του 1^ου και του 2^ου, αφού εν έτει 2022 χωρά­ει και τη «μεγά­λη ανα­τρο­πή» του 2013 αλλά και το «κάνα­με ό,τι μπο­ρού­σα­με» του 2016.

Έτσι, λοι­πόν, ο Αλέ­ξης Τσί­πρας μίλη­σε για «μια νέα αρχή» για την «πολι­τι­κή αλλα­γή», επει­δή όπως είπε είμα­στε «πολι­τι­κή δύνα­μη εγνω­σμέ­νης αξιο­πι­στί­ας».

Άλλω­στε, ο όρος «δια­τή­ρη­ση της κοι­νω­νι­κής συνο­χής» ήταν στα­θε­ρή ανα­φο­ρά στο κεί­με­νο της ομι­λί­ας του, κάνο­ντας έτσι σαφές ότι ο ΣΥΡΙΖΑ και η όποια «προ­ο­δευ­τι­κή δια­κυ­βέρ­νη­ση» επαγ­γέλ­λε­ται, είναι αξιό­πι­στοι στο να απορ­ρο­φή­σουν τη λαϊ­κή δυσα­ρέ­σκεια, αγα­νά­κτη­ση και οργή, προ­κει­μέ­νου να συνε­χι­στεί η αντι­λαϊ­κή πολιτική.

Βέβαια, η ανα­φο­ρά του περί αξιο­πι­στί­ας μάλ­λον θορύ­βη­σε ακό­μα και τους συνέ­δρους, αφού η δια­κυ­βέρ­νη­ση ΣΥΡΙΖΑ σφρα­γί­στη­κε από την «αξιο­πι­στία» των μνη­μο­νί­ων, του δημο­ψη­φί­σμα­τος και βέβαια της εφαρ­μο­γής των πιο σκλη­ρών αντι­λαϊ­κών μέτρων που θα ταλαι­πω­ρούν και θα βασα­νί­ζουν τον λαό για πολ­λά χρό­νια ακόμα…

Οι — στα όρια του σου­ρε­α­λι­σμού — αισχρές ανα­φο­ρές περί «καπι­τα­λι­σμού ή βαρ­βα­ρό­τη­τας», αλλά και τα συν­θή­μα­τα του τύπου «Το μέλ­λον μας δεν είναι ο καπι­τα­λι­σμός είναι ο νέος κόσμος ο σοσια­λι­σμός» (!!), «έντυ­ναν» τις δια­βε­βαιώ­σεις του Αλέ­ξη Τσί­πρα στην αστι­κή τάξη και τους επι­χει­ρη­μα­τι­κούς ομί­λους, ότι ο ΣΥΡΙΖΑ έρχε­ται να δια­σφα­λί­σει την «κοι­νω­νι­κή συνο­χή». Και πως έτσι η «προ­ο­δευ­τι­κή κυβέρ­νη­ση» μπο­ρεί να δια­χει­ρι­στεί καλύ­τε­ρα από τους «ακραί­ους νεο­φι­λε­λεύ­θε­ρους» στο πλαί­σιο της καπι­τα­λι­στι­κής βαρ­βα­ρό­τη­τας, βασι­κούς στό­χους και στρα­τη­γι­κές της.

Ανα­φε­ρό­με­νος στον ιμπε­ρια­λι­στι­κό πόλε­μο στην Ουκρα­νία, έκα­νε λόγο για ευθύ­νες των ΗΠΑ και της ΕΕ «που επέ­κτει­ναν το ΝΑΤΟ χωρίς να οικο­δο­μή­σουν μια αδιαί­ρε­τη αρχι­τε­κτο­νι­κή ασφα­λεί­ας με τη Ρωσία» και «δεν έκα­ναν ό,τι μπο­ρού­σαν για να απο­τρέ­ψουν τον πόλε­μο»!!! Κρύ­βο­ντας ότι επί της ουσί­ας στην Ουκρα­νία ΝΑΤΟ — ΕΕ μαζί με την κυβέρ­νη­ση Ζελέν­σκι συγκρού­ο­νται με τη Ρωσία κάνο­ντας σάκο του μποξ τον λαό της Ουκρα­νί­ας για τα δικά τους ιμπε­ρια­λι­στι­κά συμ­φέ­ρο­ντα και αντα­γω­νι­σμούς. Ξεπλέ­νο­ντας, για ακό­μα μια φορά την ΕΕ και τον ρόλο της και αγω­νιώ­ντας για το μέλ­λον της και την ανά­γκη να παί­ξει ακό­μα πιο ενερ­γό ρόλο στις διε­θνείς εξε­λί­ξεις!! Κρύ­βο­ντας όμως και ότι ήταν ο ίδιος ο ΣΥΡΙΖΑ που ως κυβέρ­νη­ση με την πολι­τι­κή του υλο­ποί­η­σε ταχύ­τα­τα την ευρω­α­τλα­ντι­κή στρα­τη­γι­κή σε αντι­πα­ρά­θε­ση με τις Ρωσία και Κίνα, συμ­βάλ­λο­ντας στη μετα­τρο­πή της χώρας σε ένα απέ­ρα­ντο ΝΑΤΟι­κό ορμη­τή­ριο, αλλά και προ­χω­ρώ­ντας τη ΝΑΤΟι­κή Συμ­φω­νία των Πρε­σπών, δηλώ­νο­ντας μάλι­στα υπε­ρή­φα­νος για αυτήν.

Οι δεσμεύσεις …

Μία από τις βασι­κές δεσμεύ­σεις του Αλ. Τσί­πρα όπως την περιέ­γρα­ψε είναι «να καταρ­γή­σου­με άμε­σα και απο­φα­σι­στι­κά το ασφυ­κτι­κό, αντι­δη­μο­κρα­τι­κό πλέγ­μα των νόμων, με το οποίο η σημε­ρι­νή κυβέρ­νη­ση έχει θωρα­κί­σει το καθε­στώς της εκμε­τάλ­λευ­σης των πολ­λών από ελάχιστους».

Δεν δεσμεύ­τη­κε βέβαια πόσους από τους δεκά­δες αντι­λαϊ­κούς νόμους και άρθρα που ψήφι­σε μαζί με την ΝΔ το προη­γού­με­νο διά­στη­μα θα καταρ­γή­σει ή αν θα καταρ­γή­σει όλο το μνη­μο­νια­κό αντερ­γα­τι­κό αντι­λαϊ­κό πλαί­σιο που κλη­ρο­δό­τη­σε ο ίδιος ως κυβέρ­νη­ση στη ΝΔ… Για­τί η αλή­θεια είναι ότι τις βάσεις για τον νόμο Χατζη­δά­κη, την ιδιω­τι­κή ασφά­λι­ση, τον πτω­χευ­τι­κό νόμο, σε όλα αυτά τις είχε βάλει ήδη ο ΣΥΡΙΖΑ με την πολι­τι­κή της κυβέρ­νη­σής του…

Αντί­θε­τα… δεσμεύ­τη­κε ότι ως πρό­γραμ­μά του θα έχει το υπερ­μνη­μό­νιο του Ταμεί­ου Ανά­καμ­ψης, το πλαί­σιο της πολι­τι­κής της «δίκαι­ης» «πρά­σι­νης μετά­βα­σης» της ΕΕ, όλες τις υπο­χρε­ώ­σεις και τα όρια που καθο­ρί­ζουν τα δημο­σιο­νο­μι­κά της ΕΕ, τις αντο­χές της οικο­νο­μί­ας και της αντα­γω­νι­στι­κό­τη­τας του κεφαλαίου.

Μέσα σε αυτά τα πλαί­σια, σε αυτόν τον στε­νό κορ­σέ… «δεσμεύ­τη­κε» για μέτρα υλο­ποί­η­σης των αντι­δρα­στι­κών αντι­λαϊ­κών πολι­τι­κών αλλά με άλλον τρόπο…

Το «Δ» στη ΔΕΗ π.χ. που δεσμεύ­τη­κε ότι θα επα­να­φέ­ρει δεν αναι­ρεί την πολι­τι­κή της απε­λευ­θέ­ρω­σης της Ενέρ­γειας και της «πρά­σι­νης» ενερ­γεια­κής μετά­βα­σης, που ήδη πλη­ρώ­νει πολύ­μορ­φα ο λαός. Κάθε άλλο, συνο­δεύ­ε­ται από την επί­σης δέσμευ­ση επι­τά­χυν­σης των ΑΠΕ και ταυ­τό­χρο­νη… επι­βρά­δυν­ση — όχι βεβαί­ως ακύ­ρω­ση — της απο­λι­γνι­το­ποί­η­σης, που ούτως ή άλλως υπο­χρε­ω­τι­κά υλο­ποιεί και η κυβέρ­νη­ση της ΝΔ, εξαι­τί­ας των εξε­λί­ξε­ων στα Ενεργειακά.

Οι δε υπο­σχέ­σεις για φορο­λό­γη­ση των υπερ­κερ­δών των ομί­λων στην Ενέρ­γεια είναι ένα παρα­μύ­θι …χωρίς δρά­κο που προ­βάλ­λε­ται και από τη σημε­ρι­νή κυβέρ­νη­ση — εάν και εφό­σον δια­πι­στω­θούν λένε υπερκέρδη!!!

Οσο για την «ανά­κτη­ση της εργα­σί­ας», είπε ότι θα επα­να­φέ­ρει την …αιτιο­λο­γη­μέ­νη από­λυ­ση και πως θα υπάρ­ξουν κανό­νες στην …εργο­δο­τι­κή ασυ­δο­σία. Για τους αγρό­τες παρου­σί­α­σε μια σει­ρά μέτρων, όταν το τελευ­ταίο διά­στη­μα έχει αρνη­θεί να ψηφί­σει ακό­μα και την κατάρ­γη­ση του ΦΠΑ σε αγρο­τι­κά εφό­δια, ζωο­τρο­φές, εργα­λεία και μηχα­νή­μα­τα, που είναι από τα κύρια προ­βλή­μα­τά τους. Και βέβαια τους παρέ­πεμ­ψε σε δάνεια και χρη­μα­το­δο­τι­κά εργαλεία…

Τα περί νέου ΕΣΥ, που το χαρα­κτή­ρι­σε «εμβλη­μα­τι­κή δέσμευ­ση», δεν είναι τίπο­τε περισ­σό­τε­ρο από μία μεγά­λη κοροϊ­δία προς τον λαό, αφού περι­λαμ­βά­νει Συμπρά­ξεις με ιδιώ­τες σε μια σει­ρά από δομές και υπη­ρε­σί­ες Υγείας.

Ο Αλ. Τσί­πρας μίλη­σε ακό­μα μια φορά για «αλλα­γή του παρα­γω­γι­κού μοντέ­λου της χώρας και της οικο­νο­μί­ας». Ετσι, επα­νέ­λα­βε τα παρα­μύ­θια και τις αυτα­πά­τες περί «δίκαι­ης ανά­πτυ­ξης», για «σωστή κατα­νο­μή των ευρω­παϊ­κών πόρων» κ.λπ. για άλλη μια φορά δηλα­δή υπο­σχέ­σεις περί εξαν­θρω­πι­σμού της καπι­τα­λι­στι­κής βαρβαρότητας…

Σε ό,τι αφο­ρά τη λογι­κή των προ­τά­σε­ων για τη διάρ­θρω­ση του κόμ­μα­τος, που υπε­ρα­σπί­ζε­ται με ζήλο η πλειο­ψη­φία περί τον Αλ. Τσί­πρα είναι αυτή που έχουν υιο­θε­τή­σει τα περισ­σό­τε­ρα αστι­κά κόμ­μα­τα διε­θνώς, δηλα­δή ενός πολι­τι­κού φορέα με οργα­νω­τι­κή δομή που θα του επι­τρέ­πει να έχει πιο ευαί­σθη­τα «αντα­να­κλα­στι­κά» στις ανά­γκες του πολι­τι­κού συστή­μα­τος, στα συμ­φέ­ρο­ντα των επι­χει­ρη­μα­τι­κών ομί­λων και να παρεμ­βαί­νει ακό­μα πιο άμε­σα στις ανά­γκες της λαϊ­κής χει­ρα­γώ­γη­σης. Μοντέ­λο λει­τουρ­γί­ας, δηλα­δή, που θυμί­ζει περισ­σό­τε­ρο τα κόμ­μα­τα των ΗΠΑ. Πρω­τερ­γά­της αυτής της λογι­κής στην Ελλά­δα, θυμί­ζου­με, υπήρ­ξε ο Γ. Α. Παπανδρέου.

Η παράσταση ξανανεβαίνει…