Συνέντευξη του Δ. Κουτσούμπα στο «Βήμα της Κυριακής»

Συνέ­ντευ­ξη παρα­χώ­ρη­σε ο ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ Δημή­τρης Κου­τσού­μπας στο «Βήμα της Κυρια­κής» και τον δημο­σιο­γρά­φο Λ. Σταυρόπουλο.

Παρα­τί­θε­ται η συνέντευξη:

«Η Ρωσι­κή εισβο­λή στην Ουκρα­νία ανοί­γει τον “Ασκό του Αιό­λου” για όλη την Ευρώ­πη και τον κόσμο. Πόσο σας ανη­συ­χεί η προ­ο­πτι­κή μίας γενι­κευ­μέ­νης πολε­μι­κής σύγκρου­σης στην ανα­το­λι­κή Ευρώ­πη και τι θα σημαί­νει μια τέτοια εξέ­λι­ξη για τον κόσμο και ειδι­κό­τε­ρα για τη χώρα μας;

Ήδη, η Ρωσία εισέ­βα­λε και κατέ­χει μεγά­λο μέρος της Ουκρα­νί­ας ξεκι­νώ­ντας πολε­μι­κή ανα­μέ­τρη­ση, όπως έκα­ναν οι ΗΠΑ και η ΕΕ στη Γιου­γκο­σλα­βία πριν κάποια χρόνια.

Ανά πάσα στιγ­μή μπο­ρεί να ανά­ψει η φωτιά ενός γενι­κευ­μέ­νου πολέ­μου. Ο κίν­δυ­νος του ιμπε­ρια­λι­στι­κού πολέ­μου σε περι­φε­ρεια­κό επί­πε­δο κατ’ αρχάς, με παγκό­σμια όμως διά­στα­ση, είναι υπαρ­κτός. Η Ελλά­δα, “πιστή σύμ­μα­χος” των ΗΠΑ, ΝΑΤΟ, ΕΕ, είναι μπλεγ­μέ­νη σε αυτό το κου­βά­ρι που μας οδη­γεί στο πολε­μι­κό σφα­γείο. Μάλι­στα, έχει ανα­βαθ­μι­σμέ­νο ρόλο στην περιο­χή, λόγω της γεω­στρα­τη­γι­κής της θέσης και των δεσμεύ­σε­ων που απορ­ρέ­ουν από την ελλη­νο­α­με­ρι­κά­νι­κη συμ­φω­νία για τις βάσεις, την ενερ­γή συμ­με­το­χή της στα ΝΑΤΟι­κά σχέ­δια. Η όρε­ξη της τουρ­κι­κής άρχου­σας τάξης έχει ανοί­ξει, διεκ­δι­κεί ανα­θε­ώ­ρη­ση συμ­φω­νιών και συνό­ρων με την Ελλά­δα, οξύ­νει την κατά­στα­ση στο Κυπρια­κό. Την ίδια στιγ­μή η Ρωσία έχει προει­δο­ποι­ή­σει ότι η Ελλά­δα είναι στό­χος αντι­ποί­νων, λόγω της συγκέ­ντρω­σης πολ­λών αμε­ρι­κα­νο­ΝΑ­ΤΟι­κών βάσε­ων και δυνά­με­ων σε Σού­δα, Αλε­ξαν­δρού­πο­λη, Στε­φα­νο­βί­κειο, Λάρι­σα και αλλού.

Τελι­κά η ανα­γνώ­ρι­ση των λεγό­με­νων “λαϊ­κών δημο­κρα­τιών” του Ντο­νέ­τσκ και του Λου­γκάνσκ από τον Πού­τιν ήταν η πρό­φα­ση για να ενερ­γο­ποι­ή­σει τον πολε­μι­κό σχε­δια­σμό του, ή πιστεύ­ε­τε ότι η Ρωσία ωθή­θη­κε στα άκρα λόγω της ανά­μει­ξης των ΗΠΑ, του ΝΑΤΟ και της ΕΕ στο ουκρανικό;

Είναι σαν να με ρωτά­τε ποιος έγι­νε πρώ­τα: Η κότα ή το αυγό; Η απά­ντη­ση βρί­σκε­ται στο ποιες ακρι­βώς δυνά­μεις συγκρού­ο­νται, ποιο είναι το συγκε­κρι­μέ­νο ταξι­κό περιε­χό­με­νο των αντα­γω­νι­σμών, ποια συμ­φέ­ρο­ντα υπη­ρε­τεί η κάθε πλευ­ρά. Τη ρωσι­κή αστι­κή τάξη την ενδια­φέ­ρει η εδραί­ω­ση των δικών της μονο­πω­λί­ων στα εδά­φη της πρώ­ην Σοβιε­τι­κής Ένω­σης, στη δια­πά­λη που διε­ξά­γε­ται για τον έλεγ­χο του ενερ­γεια­κού πλού­του, των δρό­μων μετα­φο­ράς εμπο­ρευ­μά­των, τα μερί­δια των αγο­ρών, μετά την ανα­τρο­πή του σοσια­λι­σμού και τη διά­λυ­ση της ΕΣΣΔ. Τα σχέ­δια αυτά, έρχο­νται σε αντί­θε­ση, με τους σχε­δια­σμούς των δυτι­κών μονο­πω­λί­ων (αμε­ρι­κα­νι­κών, βρε­τα­νι­κών, γερ­μα­νι­κών, γαλ­λι­κών) και των ιμπε­ρια­λι­στι­κών ενώ­σε­ών τους (όπως το ΝΑΤΟ, η ΕΕ), που επι­διώ­κουν να περιο­ρί­σουν τη Ρωσία, αφού τη βλέ­πουν σαν αντα­γω­νι­στι­κή δύνα­μη στην παγκό­σμια καπι­τα­λι­στι­κή αγο­ρά. Και κάπως έτσι φτά­σα­με εδώ που φτάσαμε…

Επι­τε­θή­κα­τε ως κόμ­μα στον Πού­τιν για όσα είπε στο διάγ­γελ­μά του κατα­λο­γί­ζο­ντας στον Λένιν και τους Μπολ­σε­βί­κους ότι ευθύ­νο­νται για το πώς συγκρο­τή­θη­κε εδα­φι­κά η σύγ­χρο­νη Ουκρα­νία. Φταί­ει ο Λένιν τελικά;

Καλά, με βάση τον Πού­τιν μόνο ο τσά­ρος πασών των Ρωσιών δεν φταί­ει και ο ίδιος, τελι­κά. Καμιά σύγκρι­ση δεν μπο­ρεί να γίνει μετα­ξύ σοσια­λι­σμού και καπι­τα­λι­σμού, ας αφή­σου­με τη φεου­δαρ­χία. Η Σοβιε­τι­κή Ένω­ση στις αρχές του προη­γού­με­νου αιώ­να δημιουρ­γή­θη­κε ως πολυ­ε­θνι­κή ένω­ση ισό­τι­μων κρα­τών. Ο Λένιν θεω­ρού­σε ότι πρέ­πει να είναι εθε­λο­ντι­κή συνέ­νω­ση κυρί­αρ­χων δημο­κρα­τιών. Έτσι, το Δεκέμ­βρη του 1922 ανα­κη­ρύ­χτη­κε η Ένω­ση Σοβιε­τι­κών Σοσια­λι­στι­κών Δημο­κρα­τιών (ΕΣΣΔ), αρχι­κά με τη συμ­με­το­χή Ρωσί­ας, Ουκρα­νί­ας, Λευ­κο­ρω­σί­ας και Υπερ­καυ­κα­σί­ας (Γεωρ­γία, Αρμε­νία, Αζερ­μπαϊ­τζάν). Μετά προ­σχώ­ρη­σαν οι υπό­λοι­πες 9 στα­δια­κά μέχρι το 1940, σύνο­λο 15 ενω­σια­κές δημο­κρα­τί­ες, οι οποί­ες θεω­ρού­νταν κυρί­αρ­χα κρά­τη, με σύνο­ρα, με το δικαί­ω­μα του απο­χω­ρι­σμού, τη δική τους εκλεγ­μέ­νη κυβέρ­νη­ση. Είχαν τη δυνα­τό­τη­τα από­κτη­σης διπλω­μα­τι­κών και εμπο­ρι­κών σχέ­σε­ων, δικό τους σύνταγ­μα, δικαί­ω­μα παρο­χής υπη­κο­ό­τη­τας, έστελ­ναν αντι­προ­σώ­πους στο ανώ­τα­το Σοβιέτ των Αντι­προ­σώ­πων και τη Βου­λή των Εθνο­τή­των της ΕΣΣΔ. Άρα, ας μη συγκρί­νου­με δια­φο­ρε­τι­κά πράγ­μα­τα, άλλες επο­χές. Ανε­ξάρ­τη­τα από την εκτί­μη­ση ή τους προ­βλη­μα­τι­σμούς που μπο­ρεί να έχει ο καθέ­νας, αυτή είναι η ουσία.

Η ελλη­νι­κή κυβέρ­νη­ση συντο­νί­ζε­ται με τη στά­ση των εταί­ρων ένα­ντι της Ρωσί­ας. Ποια θεω­ρεί­τε ότι πρέ­πει να είναι η στά­ση της χώρας μας απέ­να­ντι σε αυτές τις εξελίξεις;

Η υπε­ρά­σπι­ση των συμ­φε­ρό­ντων του ελλη­νι­κού λαού και της χώρας μας, βρί­σκε­ται απο­κλει­στι­κά και μόνο στην πολι­τι­κή χάρα­ξης αυτο­τε­λούς γραμ­μής, μακριά από τα αστι­κά και ιμπε­ρια­λι­στι­κά σχέ­δια που υπη­ρε­τεί η κυβέρ­νη­ση της ΝΔ. Για εμάς είναι απορ­ρι­πτέα κάθε λογι­κή επι­λο­γής κάποιας εκ των δύο πλευ­ρών της ιμπε­ρια­λι­στι­κής σύγκρου­σης. Να μην υπο­κύ­ψου­με στις πιέ­σεις των “συμ­μα­χι­κών υπο­χρε­ώ­σε­ων”, για να μη χύσει ο λαός, η νεο­λαία, το αίμα τους για “αλλό­τρια συμ­φέ­ρο­ντα”. Να στα­μα­τή­σει κάθε εμπλο­κή της Ελλά­δας. Να κλεί­σουν όλες οι ξένες βάσεις αμέ­σως. Να μη συρ­θεί κανέ­νας φαντά­ρος ή αξιω­μα­τι­κός σε απο­στο­λές των ενό­πλων δυνά­με­ων εκτός συνό­ρων. Και όλα αυτά, με κατεύ­θυν­ση πάλης την απο­δέ­σμευ­ση από το ΝΑΤΟ, την ΕΕ και τον λαό πραγ­μα­τι­κά στην εξουσία.

Η ουκρα­νι­κή κρί­ση φέρ­νει σοβα­ρές επι­πτώ­σεις στο ενερ­γεια­κό, κάτι που θα επι­δει­νώ­σει περαι­τέ­ρω την οικο­νο­μι­κή επι­βά­ρυν­ση των πολι­τών, οι οποί­οι πιέ­ζο­νται και από το γενι­κό­τε­ρο κλί­μα ακρί­βειας. Πού θα οδη­γή­σει αυτή η κατάσταση;

Βέβαια, η “ουκρα­νι­κή κρί­ση” χύνει πολύ λάδι στην ήδη δυνα­τή φωτιά, αφού πάνω απ’ το 1/3 του φυσι­κού αερί­ου που κατα­να­λώ­νει η ΕΕ και το 40% της ελλη­νι­κής κατα­νά­λω­σης προ­έρ­χε­ται απ’ τη Ρωσία.

Η εκτί­να­ξη των τιμών ξεκί­νη­σε πολύ πριν την “ουκρα­νι­κή κρί­ση”. Είχα­με έγκαι­ρα προει­δο­ποι­ή­σει για τη νέα μεγά­λη επι­βά­ρυν­ση του λαού που φέρ­νει η υλο­ποί­η­ση της “πρά­σι­νης μετά­βα­σης” της ΕΕ. Οι αυξή­σεις είναι το συν­δυα­σμέ­νο απο­τέ­λε­σμα της εφαρ­μο­γής των κατευ­θύν­σε­ων και των δεσμεύ­σε­ων που οδή­γη­σαν στην εγκα­τά­λει­ψη των εγχώ­ριων ορυ­κτών καυ­σί­μων και στην ανά­δει­ξη του εισα­γό­με­νου φυσι­κού αερί­ου σε στρα­τη­γι­κό καύ­σι­μο. Δεσμεύ­σεις που αφο­ρούν την απο­δο­χή της λει­τουρ­γί­ας του Χρη­μα­τι­στη­ρί­ου Ενέρ­γειας, του εμπο­ρί­ου δικαιω­μά­των εκπο­μπών ρύπων, των “πρά­σι­νων” φόρων, της “απε­λευ­θέ­ρω­σης” του τομέα ενέργειας.

Για να μην επι­δει­νω­θεί κι άλλο η κατά­στα­ση, πρέ­πει ο λαός να οργα­νώ­σει την αντε­πί­θε­σή του για να μην πλη­ρώ­σει ξανά για τα κέρ­δη του κεφα­λαί­ου και τους αντα­γω­νι­σμούς των ΗΠΑ, ΝΑΤΟ, ΕΕ με τη Ρωσία, απαι­τώ­ντας άμε­σα μέτρα ανα­κού­φι­σης, όπως η κατάρ­γη­ση των φόρων στα καύ­σι­μα βαδί­ζο­ντας το δρό­μο της ανα­τρο­πής για να πάψουν η Ενέρ­γεια, τα τρό­φι­μα και η ίδια η εργα­τι­κή δύνα­μη να απο­τε­λούν “εμπο­ρεύ­μα­τα”.

Βρε­θή­κα­τε στα μπλό­κα των αγρο­τών και μάλι­στα μεσο­λα­βή­σα­τε στον πρω­θυ­πουρ­γό προ­κει­μέ­νου να υπάρ­ξει συνά­ντη­ση με κυβερ­νη­τι­κά στε­λέ­χη, κίνη­ση που κάποιοι ερμή­νευ­σαν ως …τρά­βηγ­μα του χαλιού κάτω από τα πόδια του Αλέ­ξη Τσί­πρα, που μετά από πολ­λά χρό­νια επέ­στρε­ψε στα αγρο­τι­κά μπλό­κα. Είναι έτσι;

Το τρά­βηγ­μα του χαλιού κάτω από τα πόδια του κ. Τσί­πρα, το κάνουν καθη­με­ρι­νά οι ίδιοι οι αγω­νι­ζό­με­νοι αγρό­τες, απ’ όταν τον είδαν να παρα­λαμ­βά­νει την κυβερ­νη­τι­κή σκυ­τά­λη από τη ΝΔ και να κάνει τα ίδια και χει­ρό­τε­ρα. Εγώ, εκ μέρους του ΚΚΕ, υλο­ποί­η­σα την υπό­σχε­σή μου προς την Πανελ­λα­δι­κή Επι­τρο­πή των Μπλό­κων για παρέμ­βα­ση στον πρω­θυ­πουρ­γό, ώστε να γίνει η συνά­ντη­ση με κυβερ­νη­τι­κό κλι­μά­κιο συναρ­μό­διων υπουρ­γών για την επί­λυ­ση των δίκαιων αιτημάτων.

Ο κ. Τσί­πρας επι­μέ­νει για την προ­ο­δευ­τι­κή δια­κυ­βέρ­νη­ση και θέτει προ των ευθυ­νών τους ‑όταν έρθει η ώρα- τα κόμ­μα­τα που βρί­σκο­νται απέ­να­ντι από τη Δεξιά. Θεω­ρεί­τε ότι το δίλημ­μα που τίθε­ται είναι “πρό­ο­δος — συντήρηση”;

Αυτές οι φρά­σεις, όταν εκφέ­ρο­νται από κόμ­μα­τα που έχουν κυβερ­νή­σει χάνουν εντε­λώς το νόη­μά τους. Αν ο κ. Τσί­πρας θεω­ρεί “πρό­ο­δο” τις αμε­ρι­κα­νι­κές βάσεις, τη συμ­φω­νία που προ­ε­τοί­μα­σε με τις ΗΠΑ, το ΝΑΤΟ, τις επι­χει­ρή­σεις και τις απο­στο­λές εκτός συνό­ρων, τότε ποια είναι η “συντή­ρη­ση”; Εάν θεω­ρεί “πρό­ο­δο” την καπι­τα­λι­στι­κή ανά­πτυ­ξη της πρά­σι­νης και ψηφια­κής μετά­βα­σης των επεν­δυ­τών με ζεστό κρα­τι­κό χρή­μα, οι οποί­οι εκμε­ταλ­λεύ­ο­νται τον πλού­το που παρά­γουν οι εργα­ζό­με­νοι, τότε τι είναι “συντή­ρη­ση”; Αν θεω­ρεί πρό­ο­δο να δια­γκω­νί­ζε­ται με τον κ. Μητσο­τά­κη για το πώς και σε ποιους ομί­λους θα μοι­ρα­στούν τα 11 δισε­κα­τομ­μύ­ρια του Ταμεί­ου Ανά­πτυ­ξης, βάζο­ντας ξανά υπερ­μνη­μό­νιο στον ελλη­νι­κό λαό, τότε τι είναι “συντή­ρη­ση”; Η πρό­ο­δος και η συντή­ρη­ση των κ. Τσί­πρα — Μητσο­τά­κη, αλλά και άλλων αστι­κών κομ­μά­των, συνα­ντιού­νται πολύ συχνά. Έχουν γίνει σια­μαί­οι, δεν ξεχω­ρί­ζεις την πολι­τι­κή του ενός από του άλλου, στα μεγά­λα, τα καθοριστικά.

Παρε­μπι­πτό­ντως, πώς είδα­τε την παρέμ­βα­ση Τσα­κα­λώ­του και τα σχό­λια που επι­φύ­λα­ξε για τον πρό­ε­δρο του κόμ­μα­τός του; Πιστεύ­ε­τε ότι όντως ο πρό­ε­δρος του ΣΥΡΙΖΑ είναι “αδι­καιο­λό­γη­τα ανασφαλής”;

Από την τοπο­θέ­τη­ση Τσα­κα­λώ­του μου έχουν προ­κύ­ψει ορι­σμέ­να ερω­τή­μα­τα: Αλή­θεια, ένοιω­θε ανα­σφα­λής ο κ. Τσί­πρας όταν ψήφι­ζε το 3ο χει­ρό­τε­ρο μνη­μό­νιο με τους ΑΝΕΛ, τη ΝΔ, το ΠΑΣΟΚ/ΚΙΝΑΛ; Όταν είπε στον Τραμπ ότι είναι “δια­βο­λι­κά καλός”, προ­ε­τοι­μά­ζο­ντας την επαί­σχυ­ντη συμ­φω­νία για τις νέες αμε­ρι­κα­νι­κές βάσεις; Όταν ψήφι­ζε δεκά­δες αντι­λαϊ­κά νομο­σχέ­δια, τα μισά εκ των οποί­ων της ΝΔ τα τελευ­ταία δύο χρό­νια; Εάν το κόμ­μα του τον θεω­ρεί ανα­σφα­λή και μάλι­στα αδι­καιο­λο­γή­τως, τότε είναι δικό τους θέμα να επι­λέ­ξουν ένα λιγό­τε­ρο έως καθό­λου ανα­σφα­λή στη θέση του. Δεν μας αφο­ρά ούτε εμάς, ούτε τον ελλη­νι­κό λαό. Άλλω­στε δεν παρεμ­βαί­νου­με στα εσω­τε­ρι­κά άλλων κομ­μά­των. Όπως διό­λου δεν μας πέφτει λόγος, εάν και ο κ. Τσα­κα­λώ­τος αισθά­νε­ται “δικαιο­λο­γη­μέ­να ανα­σφα­λής” όταν προ­σπα­θεί να μιλή­σει την ελλη­νι­κήν από του βήμα­τος της Βου­λής, για­τί δια­φω­νού­με επί της ουσί­ας με τις από­ψεις του και όχι με το συντα­κτι­κό που χρη­σι­μο­ποιεί για να τις εκφράσει».

Ναπο­λέ­ων Σου­κα­τζί­δης Το μεγα­λείο ενός αγω­νι­στή της Αντί­στα­σης, του Θέμου Κορνάρου