Ό,τι ν’ ακούω με το δεξιό μου αυτί / με μάτι αριστερό το βλέπω.
Κι ό,τι καταπιάνεται ο νους να στοχαστεί, / οι χτύποι της καρδιάς το λένε πρώτοι. (Κ. Βάρναλης)

Συναυλία-αφιέρωμα του ΚΚΕ στον Γρηγόρη Μπιθικώτση: Χιλιάδες άνθρωποι τίμησαν τον μεγάλο ερμηνευτή χιλιοτραγουδισμένων αθάνατων τραγουδιών

Με το «Περι­γιά­λι» (Αρνη­ση) των Μίκη Θεο­δω­ρά­κη και Γιώρ­γου Σεφέ­ρη ολο­κλη­ρώ­θη­κε η μεγά­λη συναυ­λία αφιέ­ρω­μα στον Γρη­γό­ρη Μπι­θι­κώ­τση, που διορ­γά­νω­σε η ΚΟ Αττι­κής του ΚΚΕ το βρά­δυ της Δευ­τέ­ρας 4 Μαρ­τί­ου 2024, στο στά­διο Πυγ­μα­χί­ας στο Περι­στέ­ρι, τιμώ­ντας τον λαϊ­κό δημιουρ­γό χιλιο­τρα­γου­δι­σμέ­νων, αγα­πη­μέ­νων τρα­γου­διών, τον σπου­δαίο ερμη­νευ­τή του Μίκη Θεο­δω­ρά­κη, του Μάνου Χατζι­δά­κι, του Σταύ­ρου Ξαρ­χά­κου και τόσων άλλων, τον Γρη­γό­ρη με τη «δωρι­κή» φωνή, που πρώ­τος αυτός με τις ερμη­νεί­ες του έβα­λε έργα μεγά­λων ποι­η­τών στο στό­μα του λαού μας.

Χιλιά­δες άνθρω­ποι όλων των ηλι­κιών αντα­πο­κρί­θη­καν στο κάλε­σμα του ΚΚΕ για να τιμή­σουν τον «Γρη­γό­ρη με την ξύλι­νη φωνή», όπως τον χαρα­κτή­ρι­ζε ο Μίκης Θεο­δω­ρά­κης, κάτω από το πανό που στό­λι­ζε το γήπε­δο με τον στί­χο «Αυτές οι καρ­διές δεν βολεύ­ο­νται παρά μόνο στο δίκιο», από την εμβλη­μα­τι­κή «Ρωμιο­σύ­νη», το έργο στο οποίο — όπως έλε­γε και ο ίδιος — βρή­κε τον αλη­θι­νό του εαυ­τό. «Ηταν αυτό που με γέμι­σε. Ηταν η πιο μεγά­λη στιγ­μή της καριέ­ρας μου και της ζωής μου. Τα εννέα τρα­γού­δια της “Ρωμιο­σύ­νης”…».

Με τον χαι­ρε­τι­σμό του ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ Δ. Κου­τσού­μπα ξεκί­νη­σε η μεγά­λη συναυ­λία — αφιέ­ρω­μα.

Μετά την ομι­λία του Δ. Κου­τσού­μπα ο γιος του μεγά­λου ερμη­νευ­τή, Γρη­γό­ρης Μπι­θι­κώ­τσης, πρό­σφε­ρε στον Δημή­τρη Κου­τσού­μπα μια «μπο­μπί­να» με ανέκ­δο­τες ηχο­γρα­φή­σεις καθώς και ηχο­γρα­φή­σεις από πρό­βες του πατέ­ρα του.

Ευχα­ρί­στη­σε από καρ­διάς, το ΚΚΕ για αυτή τη σημα­ντι­κή πρω­το­βου­λία σημειώ­νο­ντας: «Τιμώ μαζί σας τον πατέ­ρα μου τον Γρη­γό­ρη, τον Γρη­γό­ρη της Ελλά­δας που τα τρα­γού­δια του θα μας συντρο­φεύ­ουν. Ενα μεγά­λο ευχα­ρι­στώ εκεί ψηλά. Σαν τη σημε­ρι­νή θυμά­μαι τις στιγ­μές όλες αυτές μαζί του και θέλω να σας πω ότι είμαι περή­φα­νος που κου­βα­λώ το όνο­μά του ακό­μα όμως πως είμαι πολύ περή­φα­νος για­τί υπήρ­ξε ο πιο γλυ­κός πατέ­ρας του κόσμου».

Ευχα­ρί­στη­σε επί­σης τον Γιώρ­γο Ντα­λά­ρα που όλα αυτά τα χρό­νια «δεν έχει κρύ­ψει ποτέ την αγά­πη του και τον σεβα­σμό του για τον πατέ­ρα μου τον Γρη­γό­ρη, για εμέ­να ήταν δίπλα σε όλη την οικο­γέ­νειά μου όλα αυτά τα χρό­νια». Τέλος ευχα­ρί­στη­σε όλους τους συντε­λε­στές της συναυλίας.

Γ. Ντα­λά­ρας: «Ενα μεγά­λο Ευχα­ρι­στώ στο ΚΚΕ που παίρ­νει αυτές τις πρω­το­βου­λί­ες – Ολες οι γενιές είναι εδώ για να τιμή­σου­με τον Γρη­γό­ρη Μπιθικώτση»

Αμέ­σως μετά ξεκί­νη­σε η συναυ­λία με το στά­διο να δονεί­ται από τη συμ­με­το­χή του κόσμου, που ακο­λου­θού­σε τους καλ­λι­τέ­χνες πότε με ρυθ­μι­κά χει­ρο­κρο­τή­μα­τα και πότε τρα­γου­δώ­ντας αξέ­χα­στα τρα­γού­δια από το εμβλη­μα­τι­κό «‘Αξιον Εστί».

Το πρώ­το μέρος της συναυ­λί­ας ήταν αφιε­ρω­μέ­νο στη συνερ­γα­σία του Γρη­γό­ρη Μπι­θι­κώ­τση με τους μεγά­λους συν­θέ­τες του τόπου, κι ενώ στην οθό­νη πίσω απ’ τη σκη­νή προ­βάλ­λο­νταν εικό­νες από τη ζωή και την πορεία του Γρ. Μπιθικώτση.

Φυσι­κά, τη «μερί­δα του λέο­ντος» κατεί­χε η συνερ­γα­σία του με τον Μίκη Θεο­δω­ρά­κη. Η γνω­ρι­μία τους στη Μακρό­νη­σο, και ένα ποτή­ρι δρο­σε­ρό νερό που έδω­σε ο Μπι­θι­κώ­τσης στον Μίκη σε μια μετα­γω­γή του στο στρα­τιω­τι­κό νοσο­κο­μείο, στά­θη­καν η αφορ­μή για να ξεδι­ψά­σει ένας ολό­κλη­ρος λαός, κρα­τώ­ντας άσβε­στη την πεποί­θη­ση ότι «θα κοκ­κι­νί­σουν τα όνειρα».

Τρα­γού­δια από τη μονα­δι­κή συνύ­παρ­ξή τους, η οποία χαρά­χτη­κε ανε­ξί­τη­λα από τη μελο­ποι­η­μέ­νη ποί­η­ση. «Ανοί­γω το στό­μα μου», «Της δικαιο­σύ­νης ήλιε νοη­τέ» , «Μέρα Μαγιού», «Βρέ­χει στη φτω­χο­γει­το­νιά» ήταν μερι­κά μόνα από τα τρα­γού­δια που ακού­στη­καν. Τρα­γού­δια σε ποί­η­ση των Γιάν­νη Ρίτσου, Οδυσ­σέα Ελύ­τη, Κώστα Βάρ­να­λη, Τάσου Λει­βα­δί­τη, έγι­ναν κτή­μα του λαού μας, εκφρά­ζο­ντας τους πόθους, τις αγω­νί­ες, τις ελπί­δες του.

Ξεχω­ρι­στές στιγ­μές ήταν η αφιέ­ρω­ση από σκη­νής, από την Φωτει­νή Βελε­σιώ­του στην Μάγδα Φύσ­σα, του τρα­γου­διού «Βασί­λε­ψες αστέ­ρι μου» από τον «Επι­τά­φιο» του Ρίτσου. «Παι­δί μου, εσύ κοι­μή­σου. Εγώ τρα­βώ στα αδέρ­φια σου και παίρ­νω τη φωνή σου…», με το ακρο­α­τή­ριο να χαρί­ζει το πιο θερ­μό του χειροκρότημα.

Αλλά και η μονα­δι­κή ερμη­νεία στο «Σώπα όπου να ‘ναι θα σημά­νουν οι καμπά­νες», με όλο το γήπε­δο να δονεί­ται και το σύν­θη­μα «Ενας αιώ­νας αγώ­νας και θυσία, το ΚΚΕ στην πρω­το­πο­ρία» να ακού­γε­ται δυνατά.

Ακού­στη­καν ακό­μα τρα­γού­δια του Χατζι­δά­κι, του Ξαρ­χά­κου, τρα­γού­δια που έχουν συν­δε­θεί με μεγά­λες στιγ­μές του λαού μας.

Τρα­γού­δια που επι­βε­βαιώ­νουν με τον καλύ­τε­ρο τρό­πο αυτά που είχε ανα­φέ­ρει ο μεγά­λος μας ποι­η­τής, Γιάν­νης Ρίτσος, μιλώ­ντας για τον Μπι­θι­κώ­τση: «Μέσα στη φωνή του όλος ο καη­μός του ελλη­νι­κού λαού, όλο του το μερά­κι, όλη του η λεβε­ντιά, φαί­νο­νται σε όλο τους το μεγα­λείο! Θυμά­μαι ότι σε μεγά­λα γεγο­νό­τα της νεο­ελ­λη­νι­κής μας Ιστο­ρί­ας, σε κρί­σι­μες αγω­νι­στι­κές στιγ­μές του ελλη­νι­κού λαού, η φωνή του Μπι­θι­κώ­τση βρι­σκό­ταν πάντο­τε μπρο­στά, τρα­γου­δώ­ντας τη “Ρωμιο­σύ­νη”».

Το δεύ­τε­ρο μέρος της συναυ­λί­ας ξεκί­νη­σε με το αγα­πη­μέ­νο τρα­γού­δι «Τα ματό­κλα­δά σου λάμπουν» του Μάρ­κου Βαμ­βα­κά­ρη ‑του «δέντρου του λαϊ­κού μας τρα­γου­διού» όπως τον χαρα­κτή­ρι­ζε ο ίδιος ο Μπι­θι­κώ­τσης.- να ακού­γε­ται ηχο­γρα­φη­μέ­νο με την μονα­δι­κή φωνή του Γρη­γό­ρη Μπι­θι­κώ­τση σηκώ­νο­ντας, κυριο­λε­κτι­κά «στο πόδι» όλο το στά­διο, στο Περι­στέ­ρι. Αλλω­στε, η μεγά­λη του αγά­πη για τα τρα­γού­δια του Μάρ­κου ήταν και μία από τις αιτί­ες για να ασχο­λη­θεί με το τραγούδι.

Περι­λάμ­βα­νε κάποια από τα ωραιό­τε­ρα λαϊ­κά τρα­γού­δια που είπε ή έγρα­ψε ο Γρη­γό­ρης Μπι­θι­κώ­τσης, όπως ανέ­φε­ρε ο Γιώρ­γος Νταλάρας.

«Του Βοτα­νι­κού ο μάγκας», «Αμφι­βο­λί­ες», «Ενα όμορ­φο αμά­ξι με δυο άλο­γα» ήταν μερι­κά από τα τρα­γού­δια που ακούστηκαν.

Με το «Περι­γιά­λι» του Μίκη Θεο­δω­ρά­κη και του Γιώρ­γου Σεφέ­ρη ολο­κλη­ρώ­θη­κε η μεγά­λη συναυ­λία. Με τον κόσμο να τρα­γου­δά και να γίνε­ται μια φωνή με τους ερμηνευτές.

«Θα αλλά­ξου­με ζωη, κάπο­τε θα το πετύ­χου­με και αυτό» είπε ο Γιώρ­γος Ντα­λά­ρας, ενώ απα­ντώ­ντας στον κόσμο που φώνα­ζε σύν­θη­μα για το ΚΚΕ κάλε­σε «να το δού­με και στις κάλπες…».

Τρα­γού­δη­σαν οι Γιώρ­γος Ντα­λά­ρας, Δημή­τρης Μπά­σης, Φωτει­νή Βελε­σιώ­του, Κώστας Τρια­ντα­φυλ­λί­δης, Ασπα­σία Στρα­τη­γού, Σταυ­ρού­λα Εσα­μπα­λί­δη, καθώς και η χορω­δία «Ρυθ­μός» του Νίκου Χιώ­το­γλου. Η καλ­λι­τε­χνι­κή επι­μέ­λεια ήταν του Γιώρ­γου Νταλάρα.

 

Βλα­ντί­μιρ Μαγια­κόφ­σκι: «Ωδή στην Επανάσταση»

 

 

Μοι­ρα­στεί­τε το:

Μετάβαση στο περιεχόμενο