Σχέδια απαγόρευσης του συνεδρίου του “Hadash”

Νέες προ­σπά­θειες φίμω­σης των αγω­νι­στι­κών δυνά­με­ων στο Ισρα­ήλ εντεί­νει η κυβέρ­νη­ση Νετα­νιά­χου και συνο­λι­κά η αστι­κή τάξη της χώρας, καθώς η κλι­μά­κω­ση της σφα­γής στη Γάζα εξαρ­τά­ται και από το να πετύ­χει να έχει την κοι­νω­νι­κή συναί­νε­ση στο εσω­τε­ρι­κό της χώρας.

Όπως κατήγ­γει­λε την Παρα­σκευή το Δημο­κρα­τι­κό Μέτω­πο για την Ειρή­νη και την Ισό­τη­τα («Hadash», το πολι­τι­κό μέτω­πο στο οποίο συμ­με­τέ­χει και το Κομ­μου­νι­στι­κό Κόμ­μα Ισρα­ήλ), η ισραη­λι­νή αστυ­νο­μία προ­σπα­θεί να εμπο­δί­σει τη διε­ξα­γω­γή εθνι­κού συνε­δρί­ου του «Hadash» που είχε προ­γραμ­μα­τι­στεί για το Σάβ­βα­το 16 Δεκέμ­βρη, με το επι­χεί­ρη­μα ότι θα περι­λαμ­βά­νει «υπο­κι­νη­τι­κές ομι­λί­ες που θα έθε­ταν σε κίν­δυ­νο τη δημό­σια ευη­με­ρία». Σε αυτό το πλαί­σιο, η αστυ­νο­μία απεί­λη­σε τον ιδιο­κτή­τη του χώρου όπου είχε σχε­δια­στεί η διε­ξα­γω­γή του συνε­δρί­ου, στην πόλη Shefa-Amr στο βόρειο Ισραήλ.

Τι ανη­σύ­χη­σε την ισραη­λι­νή κυβέρ­νη­ση; Ότι στην ατζέ­ντα του συνε­δρί­ου περι­λαμ­βά­νε­ται και η «πολι­τι­κή δρά­ση ενά­ντια στη συνέ­χι­ση του πολέ­μου στη Γάζα και κατά της πολι­τι­κής δίω­ξης από την ακρο­δε­ξιά κυβέρ­νη­ση», όπως δήλω­σε ο γενι­κός γραμ­μα­τέ­ας του «Hadash», Amjad Shbita.

Την ίδια στιγ­μή, βέβαια, η αστυ­νο­μία δεν παρέ­λει­ψε να δώσει άδεια για να γίνει την Πέμ­πτη πορεία ακρο­δε­ξιών με αίτη­μα την «ανα­νέ­ω­ση του πλή­ρους εβραϊ­κού ελέγ­χου στην Ιερου­σα­λήμ και στο Ορος του Ναού».

Σε αυτές τις συν­θή­κες, συνε­δρί­α­σε το Πολι­τι­κό Γρα­φείο του «Hadash» και — όπως μετα­δό­θη­κε και στην ιστο­σε­λί­δα του — απο­φα­σί­στη­κε «η απόρ­ρι­ψη των μέτρων εκφο­βι­σμού από τη δεξιά κυβέρ­νη­ση. Επι­μέ­νου­με να υψώ­σου­με τη φωνή μας ενά­ντια στον πόλε­μο και τον φασι­σμό. Με θάρ­ρος και υπευ­θυ­νό­τη­τα θα πραγ­μα­το­ποι­ή­σου­με το Συμ­βού­λιο Hadash την προ­γραμ­μα­τι­σμέ­νη ημε­ρο­μη­νία».

Το «Hadash» και το ΚΚ Ισρα­ήλ καλούν επί­σης «τους ακτι­βι­στές, σε όλες τις αρα­βι­κές και εβραϊ­κές δυνά­μεις, μαζί με τις διε­θνείς αντι­φα­σι­στι­κές δυνά­μεις να δια­μαρ­τυ­ρη­θούν ενά­ντια στη δίω­ξη των μακαρ­θι­στών, να αντι­τα­χθούν στην κατα­στο­λή των φωνών ενά­ντια στον εγκλη­μα­τι­κό πόλε­μο και στην εγκα­θί­δρυ­ση ενός σκο­τει­νού φασι­στι­κού καθε­στώ­τος στο Ισρα­ήλ». Καταγ­γέλ­λουν επι­πλέ­ον ότι η ισραη­λι­νή κυβέρ­νη­ση αντι­με­τω­πί­ζει τον πόλε­μο ως ευκαι­ρία για να επι­τα­χύ­νει την επί­θε­ση και στα δημο­κρα­τι­κά δικαιώματα.

Όπως μετα­δί­δουν και αστι­κά ισραη­λι­νά ΜΜΕ, όπως η «Χαα­ρέτζ», από την έναρ­ξη του πολέ­μου, είναι αμεί­ω­τα τα περι­στα­τι­κά φίμω­σης φωνών που αντι­στέ­κο­νται στη σφα­γή και στην κατα­στο­λή: Μετα­ξύ άλλων, η αστυ­νο­μία διέ­λυ­σε βίαια τις σιω­πη­ρές αγρυ­πνί­ες δια­μαρ­τυ­ρί­ας μπρο­στά από το σπί­τι του υπουρ­γού Nir Barkat στην Ιερου­σα­λήμ. Συνέ­λα­βε στε­λέ­χη αρα­βι­κών δυνά­με­ων που ανα­κοί­νω­σαν την πρό­θε­σή τους να δια­δη­λώ­σουν κατά του πολέ­μου. Αρνή­θη­κε να εκδώ­σει άδεια για δια­δή­λω­ση στο Τελ Αβίβ για κατά­παυ­ση του πυρός. Συνέ­λα­βε δια­δη­λω­τές σε σιω­πη­ρή δια­μαρ­τυ­ρία στη Χάι­φα κ.λπ. Όλα αυτά με το επι­χεί­ρη­μα ότι τέτοιες δρά­σεις απει­λούν τη δημό­σια ασφά­λεια…

Hadash – Δημο­κρα­τι­κό Μέτω­πο για την Ειρή­νη και την Ισό­τη­τα __η ιστο­ρία μας (επί­ση­μο site σσ. σε Εβραϊ­κά, αγγλι­κά και ρώσικα)

Το Hadash – (το Δημο­κρα­τι­κό Μέτω­πο για την Ειρή­νη και την Ισό­τη­τα) ιδρύ­θη­κε το 1977. Ο στό­χος μας απλός: να ενώ­σου­με περισ­σό­τε­ρους υπο­στη­ρι­κτές για την ειρή­νη, την ισό­τη­τα, τη δημο­κρα­τία και τα δικαιώ­μα­τα των εργα­ζο­μέ­νων, Εβραί­ους και Άρα­βες, προ­κει­μέ­νου να δημιουρ­γή­σου­με μια πολι­τι­κή εναλ­λα­κτι­κή στην κατο­χή και την εκμε­τάλ­λευ­ση από την κυβέρ­νη­ση του Ισρα­ήλ. Ακτι­βι­στές από πολ­λά κινή­μα­τα δια­μαρ­τυ­ρί­ας της επο­χής – η Δια­μαρ­τυ­ρία της Ημέ­ρας της Γης κατά της απαλ­λο­τρί­ω­σης και η Δια­μαρ­τυ­ρία των Μαύ­ρων Παν­θή­ρων κατά των δια­κρί­σε­ων, καθώς και οπα­δοί δια­φο­ρε­τι­κών κινη­μά­των ειρή­νης και ακα­δη­μαϊ­κοί, εντά­χθη­καν στην ίδρυ­ση του Hadash.

Οι βασι­κές αρχές του Hadash ως ευρέ­ως αρι­στε­ρού κινή­μα­τος περιε­λάμ­βα­ναν το μονα­δι­κό αίτη­μα για εκκέ­νω­ση όλων των εδα­φών που κατα­λή­φθη­καν τον Ιού­νιο του 1967 και την ίδρυ­ση ενός παλαι­στι­νια­κού κρά­τους δίπλα στο Ισρα­ήλ – έναν ισχυ­ρι­σμό που άλλα κινή­μα­τα άρχι­σαν να υπο­στη­ρί­ζουν μόνο τα επό­με­να χρό­νια. Στο επί­κε­ντρο θέμα­τα όπως τα δικαιώ­μα­τα των εργα­ζο­μέ­νων, η κοι­νω­νι­κή δικαιο­σύ­νη, η αντί­θε­ση στις ιδιω­τι­κο­ποι­ή­σεις, οι δημο­κρα­τι­κές ελευ­θε­ρί­ες και τα ανθρώ­πι­να δικαιώ­μα­τα, η ισό­τη­τα με την αρα­βι­κή μειο­νό­τη­τα, οι εθνο­τι­κές ομά­δες, οι γυναί­κες, η προ­στα­σία του περι­βάλ­λο­ντος και ο αφο­πλι­σμός των όπλων μαζι­κής κατα­στρο­φής. Μέχρι σήμε­ρα πολι­τι­κά και  εκλο­γι­κά δεν υπάρ­χει ακό­μη κανέ­να άλλο κόμ­μα που να παρου­σιά­ζει όλα αυτά τα αιτή­μα­τα στην πλατ­φόρ­μα του.

Το Hadash ιδρύ­θη­κε από το Ισραη­λι­νό Κομ­μου­νι­στι­κό Κόμ­μα (Maki), το οποίο εκπρο­σω­πή­θη­κε στην πρώ­τη Κνε­σέτ (σσ. το κοι­νο­βού­λιο του Ισρα­ήλ) και έγι­νε ένα από τα πολι­τι­κά κινή­μα­τα με τη μεγα­λύ­τε­ρη επιρ­ροή, τόσο άμε­σα όσο και έμμε­σα. Ο λόγος για αυτό είναι ξεκά­θα­ρος: ο Hadash πάντα υπο­στή­ρι­ζε την Εβραϊ­κή-Αρα­βι­κή ισό­τι­μη σχέ­ση και ποτέ δεν αντάλ­λα­ξε τις αρχές της.

Κόντρα στην παλίρροια

Το να είσαι ένα συνε­πές αρι­στε­ρό κίνη­μα στο Ισρα­ήλ σημαί­νει να κολυ­μπάς ενά­ντια στην παλίρ­ροια. Το Hadash υπήρ­ξε, σε όλα τα χρό­νια της ύπαρ­ξής του, ένα κατα­φύ­γιο εβραϊ­κής-αρα­βι­κής συνερ­γα­σί­ας σε μια πραγ­μα­τι­κό­τη­τα δια­χω­ρι­σμού και δια­κρί­σε­ων. Ήταν (και εξα­κο­λου­θεί να είναι) ένα σοσια­λι­στι­κό κίνη­μα σε ένα καπι­τα­λι­στι­κό κρά­τος, ένα κίνη­μα που μάχε­ται ενά­ντια σε κάθε εκδή­λω­ση ρατσι­σμού και δια­κρί­σε­ων, ένα κίνη­μα που υπο­στη­ρί­ζει τα δικαιώ­μα­τα των γυναι­κών σε μια πατριαρ­χι­κή ανδρι­κή σοβι­νι­στι­κή κοινωνία.
Ένα κίνη­μα ειρή­νης που αντι­τί­θε­ται στην κατο­χή και αγω­νί­ζε­ται για μια δίκαιη ειρή­νη που θα απο­τρέ­πει τους πολέ­μους, ένα κίνη­μα περι­βαλ­λο­ντι­κής δικαιο­σύ­νης σε μια περιο­χή που μολύ­νε­ται από μεγι­στά­νες των ακι­νή­των που στα­δια­κά ανα­λαμ­βά­νουν τον έλεγ­χο της. Το μόνο κίνη­μα που απαι­τεί την απο­στρα­τιω­τι­κο­ποί­η­ση του Ισρα­ήλ και ολό­κλη­ρης της Μέσης Ανα­το­λής και την κατάρ­γη­ση των πυρη­νι­κών και χημι­κών όπλων.

Το Hadash, πρώ­το συμ­με­τεί­χε στις εκλο­γές με το σύν­θη­μα «Δύο κρά­τη για δύο λαούς», πρώ­το προει­δο­ποί­η­σε ότι η πολι­τι­κή ιδιω­τι­κο­ποι­ή­σε­ων θα βαθύ­νει τη φτώ­χεια και την ανι­σό­τη­τα, πρώ­τος και πιο συνε­πές σήκω­σε ανά­στη­μα ενά­ντια στους (επ)οικισμούς και ενά­ντια στη στρα­τιω­τι­κή επί­θε­ση, τους πολέ­μους και την κατο­χή, την ίδια μέρα που ξεκινούσαν.

Η ιστορία του αγώνα μας

Κατά τη διάρ­κεια της πολι­τι­κής ιστο­ρί­ας του Ισρα­ήλ πολ­λά κόμ­μα­τα και κινή­μα­τα ιδρύ­θη­καν και εξα­φα­νί­στη­καν, κυβερ­νή­σεις ήρθαν και έφυ­γαν, οι μέθο­δοι κατα­πί­ε­σης βελ­τιώ­θη­καν και τα μέσα εξα­πά­τη­σης από το κατε­στη­μέ­νο βάθυ­ναν. Αλλά το Hadash υπήρ­ξε συνε­πές στο να απο­κα­λύ­ψει την αλή­θεια πίσω από όλα τα ψέμα­τα. Εμείς στο Hadash κατα­δι­κά­σα­με από την πρώ­τη στιγ­μή τον «Πόλε­μο Ειρή­νης για τη Γαλι­λαία» (ο πρώ­τος πόλε­μος του Λιβά­νου) και παρό­μοιους πολέ­μους, στό­χος των οποί­ων ήταν να απο­τρέ­ψουν μια Ισραη­λι­νο-Παλαι­στι­νια­κή ειρη­νευ­τι­κή συμ­φω­νία. Ποτέ δεν υπο­κύ­ψα­με στις μοντέρ­νες έννοιες – «ήσυ­χα, πυρο­βο­λού­με» και «πυρο­βο­λού­με και μετά κλαίμε».

Εμείς στο Hadash ανα­ζη­τή­σα­με και βρή­κα­με εταί­ρους στον αγώ­να μας για μια δίκαιη ειρή­νη, ενά­ντια στον ρατσι­σμό και τις δια­κρί­σεις, ενά­ντια στη συνε­χή μεί­ω­ση των δικαιω­μά­των των εργα­ζο­μέ­νων και των γυναι­κών, ενά­ντια στις περι­κο­πές στους προ­ϋ­πο­λο­γι­σμούς για την εκπαί­δευ­ση, την υγεία, την πρό­νοια και τη στέ­γα­ση. Οι δια­δη­λω­τές του Hadash ήταν οι πρώ­τοι που χρη­σι­μο­ποί­η­σαν συν­θή­μα­τα που αργό­τε­ρα πήραν ευρεία δημό­σια ανα­γνώ­ρι­ση, όπως «Ψωμί, δου­λειά», «Ισρα­ήλ, Παλαι­στί­νη, δύο χώρες για δύο λαούς», «Δεν υπάρ­χει δημο­κρα­τία χωρίς ισό­τη­τα», «Ο λαός απαι­τεί κοι­νω­νι­κή δικαιο­σύ­νη», και «Bibi, παραι­τή­σου, η υγεία αξί­ζει περισσότερο».

Μέχρι τώρα το Hadash είχε υπο­στη­ρί­ξει μόνο μία κυβέρ­νη­ση – χωρίς να συμ­με­τέ­χει (δεν παίρ­νου­με μέρος σε αστι­κές κυβερ­νή­σεις) την κυβέρ­νη­ση Rabin (1992–1995), η οποία ανα­γνώ­ρι­σε την PLO, διε­ξή­γα­γε δια­πραγ­μα­τεύ­σεις μαζί της και υπέ­γρα­ψε συμ­φω­νί­ες που προ­ο­ρί­ζο­νταν να επι­φέ­ρουν τον τερ­μα­τι­σμό της σύγκρου­σης εντός πέντε ετών. Μεί­ω­σε τις επεν­δύ­σεις _επεκτάσεις στους οικι­σμούς και κατάρ­γη­σε τις δια­κρί­σεις σε βάρος παι­διών Αρά­βων σε επι­δό­μα­τα και ίδρυ­σε ταμεία για παιδιά.

Δια­βά­ζο­ντας κανείς τις ιστο­ρι­κές ομι­λί­ες των εκπρο­σώ­πων Hadash και Knesset, συνει­δη­το­ποιεί πόσο συνε­πής και επι­κε­ντρω­μέ­νη στην ουσία ήταν η στά­ση τους όλα αυτά τα χρό­νια. Ο Tuffik Toubi, ένας από τους ιδρυ­τές της Hadash, ήταν ένας από τους πρώ­τους που επι­τέ­θη­κε στην πολι­τι­κή ιδιω­τι­κο­ποι­ή­σε­ων, όταν ήταν ακό­μη στην αρχή της: «Σήμε­ρα γίνε­ται λόγος και για την ιδιω­τι­κο­ποί­η­ση Ταχυ­δρο­μεί­ων, τηλε­φω­νι­κών υπη­ρε­σιών, του ηλε­κτρι­σμού και της ενέρ­γειας γενι­κά, των τρέ­νων κλπ κλπ. Αυτή η πολι­τι­κή _καταστροφική για το λαό μας, συνε­πά­γε­ται ζημία ακό­μη στα εθνι­κά-κρα­τι­κά συμ­φέ­ρο­ντα. Η ανά­θε­ση αυτών των ζωτι­κών υπη­ρε­σιών σε χέρια ιδιω­τών υπο­τάσ­σει τα πάντα στο κέρ­δος και στη συγκέ­ντρω­ση οφε­λών για τους νέους ιδιο­κτή­τες, σε βάρος του οικο­νο­μο­πο­λι­τι­κού συμ­φέ­ρο­ντος της λαϊ­κής οικο­γέ­νειας και των εργα­ζο­μέ­νων. Ταυ­τό­χρο­να, «κάνο­ντας αυτά τα βήμα­τα η πολι­τι­κή της κυβέρ­νη­σης στο­χεύ­ει να θέσει σε κίν­δυ­νο τα δικαιώ­μα­τα των εργα­ζο­μέ­νων και τα επι­τεύγ­μα­τά τους» (ομι­λία στην Knesset, 1.12.1982).

Ο Meir Wilner, δήλω­σε σχε­τι­κά με τον πρώ­το πόλε­μο του Λιβά­νου, τρεις ημέ­ρες μετά την έκρη­ξή του: «Λέγε­ται ότι ο πόλε­μος ξεκί­νη­σε από το Ισρα­ήλ για να απο­μα­κρύ­νει τα κανό­νια σε από­στα­ση 40 χιλιο­μέ­τρων. Τι είναι τα 40 χλμ; Αύριο θα υπάρ­χει ένα πυρο­βό­λο με βελη­νε­κές 60 χλμ. και 100 χλμ. Αυτό είναι επι­χεί­ρη­μα κατάλ­λη­λο για νηπια­γω­γείο! Δεν υπάρ­χει άλλη λύση εκτός από πολι­τι­κή. Σύμ­φω­να με τη λογι­κή σας, κάποιος θα έχει αύριο να κατα­κτή­σει τη Βηρυ­θού και ίσως και τη Δαμα­σκό, και ποιος ξέρει σε ποια άκρα μπο­ρεί να φτά­σει η μιλι­τα­ρι­στι­κή σας τρέ­λα;» (ομι­λία στην Κνε­σέτ, 8.6.1982) __
σσ. Ο Meir Vilner (γεν­νη­μέ­νος Bar Kovner το 1918 –πέθα­νε το 2003) ήταν Ισραη­λι­νός κομ­μου­νι­στής πολι­τι­κός και ηγέ­της του Κομ­μου­νι­στι­κού Κόμ­μα­τος Ισρα­ήλ (Maki), ο νεό­τε­ρος και τελευ­ταί­ος που υπέ­γρα­ψε την Ισραη­λι­νή Δια­κή­ρυ­ξη της Ανε­ξαρ­τη­σί­ας το 1948.

Ο αγώ­νας που διε­ξά­γει το Hadash ενά­ντια στο Σύστη­μα που υψώ­νει το λάβα­ρο της βίας και όχι της δια­πραγ­μά­τευ­σης, που οδη­γεί περί­που δύο εκα­τομ­μύ­ρια Ισραη­λι­νούς κάτω από το όριο της φτώ­χειας, στο όνο­μα του κέρ­δους και ενά­ντια στην λαϊ­κή ευη­με­ρία — είναι μακρύς και δύσκο­λος και απαι­τεί πολ­λή αφο­σί­ω­ση και συνέπεια .

Το Hadash είναι περή­φα­νο για τα αφο­σιω­μέ­να μέλη του, Άρα­βες και Εβραί­ους, άνδρες και γυναί­κες, είμα­στε επί­σης περή­φα­νοι για τα πολ­λά επι­τεύγ­μα­τά μας στην εκστρα­τεία που συν­δυά­ζει τη λαϊ­κή δημό­σια δρα­στη­ριό­τη­τα με τις μάχες των εκπρο­σώ­πων μας στο κοι­νο­βού­λιο. Είμα­στε  ένα απο­τε­λε­σμα­τι­κό πολι­τι­κό κίνη­μα που περιό­ρι­σε τις εξε­λί­ξεις που ήταν κοι­νω­νι­κά και δημο­κρα­τι­κά αρνη­τι­κές και επέ­φε­ρε αλλα­γές σε σημα­ντι­κά ζητήματα.

Ηγη­θή­κα­με της εντυ­πω­σια­κής περι­βαλ­λο­ντι­κής επα­νά­στα­σης, η οποία περι­λαμ­βά­νει νόμους όπως ο νόμος για καθα­ρό αέρα και ο νόμος ο ρυπαί­νων _οι μεγά­λες πολυ­ε­θνι­κές βιο­μη­χα­νί­ες, πλη­ρώ­νει. Οι νομο­θε­τι­κές πρω­το­βου­λί­ες του Hadash απέ­δω­σαν την προ­στα­σία των επι­κε­φα­λής των εργα­τι­κών συν­δι­κά­των από την από­λυ­ση, την προ­στα­σία των στε­λε­χών μας, την εφαρ­μο­γή του νόμου για τις ίσες ευκαι­ρί­ες στις εται­ρεί­ες εργα­τι­κού δυνα­μι­κού, την προ­στα­σία των δικαιω­μά­των του ενοι­κια­στή σε δημό­σια στέ­γα­ση (και ως ένα σημείο στην ιδιω­τι­κή)· ο νόμος για την απο­κα­τά­στα­ση ατό­μων με νοη­τι­κή ανα­πη­ρία · τα κέντρα ημε­ρή­σιας φρο­ντί­δας απο­κα­τά­στα­σης για παι­διά με ειδι­κές ανά­γκες· την κατάρ­γη­ση των δια­κρί­σε­ων σε βάρος των γυναι­κών όσον αφο­ρά την απο­ζη­μί­ω­ση ανερ­γί­ας κλπ. την προ­ώ­θη­ση των δικαιω­μά­των των γυναι­κών σε κατα­φύ­για για κακο­ποι­η­μέ­νες γυναί­κες. Και πολ­λούς άλλους νόμους που προ­ά­γουν την κοι­νω­νι­κή και περι­βαλ­λο­ντι­κή δικαιο­σύ­νη και τα ανθρώ­πι­να δικαιώματα.

Κατά τη διάρ­κεια όλων αυτών των χρό­νων, το Hadash ήταν πρω­τί­στως ένα κίνη­μα του δρό­μου  προ­ω­θώ­ντας αγώ­νες έξω από το Κνε­σέτ, ήταν η ηγε­τι­κή δύνα­μη στις συνε­χι­ζό­με­νες μάχες ενά­ντια στην κατα­στρο­φή του παρα­γνω­ρι­σμέ­νου χωριού El-Arkiv και στην οικο­δό­μη­ση χιλιά­δων αιθου­σών στο αρα­βι­κό εκπαι­δευ­τι­κό σύστη­μα. Η ομά­δα μας στο συν­δι­κά­το των εργα­ζο­μέ­νων Histadrut μπή­κε επι­κε­φα­λής ανα­ρίθ­μη­των εργα­τι­κών αγώ­νων που έλη­ξαν με σημα­ντι­κά επι­τεύγ­μα­τα, όπως η οργά­νω­ση των εργα­ζο­μέ­νων και η απορ­ρό­φη­ση των συμ­βα­σιού­χων ως τακτι­κών εργα­ζο­μέ­νων σε πολ­λά τοπι­κά συμβούλια.

Οι αγω­νι­στές μας μετα­ξύ των φοι­τη­τών οδή­γη­σαν πολ­λούς αγώ­νες ενά­ντια στις προ­σπά­θειες αύξη­σης των διδά­κτρων,  για τις επε­κτει­νό­με­νες φοι­τη­τι­κές εστί­ες και κατοι­κί­ες· για την προ­στα­σία της ελευ­θε­ρί­ας του λόγου των μαθη­τών. Οι Hadash-Φοι­τη­τές μας πραγ­μα­το­ποί­η­σαν, στο πέρα­σμα των χρό­νων, μαζι­κές εκδη­λώ­σεις κατά της κατο­χής και των πολέ­μων, κατά της βίας κατά των γυναι­κών, για την προ­στα­σία των δικαιω­μά­των των συμ­βα­σιού­χων εντός των ορί­ων των πανε­πι­στη­μί­ων και για την προ­ώ­θη­ση μιας δημο­κρα­τι­κής κουλτούρας.

Συνε­χί­ζου­με τον αγώ­να για εξί­σω­ση των μισθών στις γυναί­κες (σσ. σήμε­ρα είναι μέχρι και 50% σε σχέ­ση με τους άντρες) κατά των δολο­φο­νιών γυναι­κών, συμπε­ρι­λαμ­βα­νο­μέ­νων εκεί­νων με το πρό­σχη­μα της «προ­στα­σί­ας της τιμής της οικο­γέ­νειας», και κατά των δια­κρί­σε­ων κατά των γυναι­κών μέσω θρη­σκευ­τι­κής κατα­πί­ε­σης. Το 2003, ως αντί­δρα­ση στα δια­τάγ­μα­τα του Νετα­νιά­χου που έβλα­ψαν ιδιαί­τε­ρα τις γυναί­κες, οι γυναί­κες αγω­νί­στριες του Hadash ξεκί­νη­σαν μια κοι­νή εκστρα­τεία όλων των γυναι­κεί­ων οργα­νώ­σε­ων ενά­ντια στον περιο­ρι­σμό των εθνι­κών ασφα­λι­στι­κών παρο­χών, ενά­ντια στις απο­λύ­σεις και ενά­ντια στον εξα­να­γκα­σμό περισ­σό­τε­ρων γυναι­κών να ζήσουν στη φτώ­χειας. Οι αγω­νί­στριές μας στο Tandi (σσ. το κίνη­μα των δημο­κρα­τι­κών γυναι­κών στο Ισρα­ήλ) ξεκί­νη­σαν την κοι­νή εκστρα­τεία Ισραη­λι­νών και Παλαι­στι­νί­ων γυναι­κών με τίτλο: «Κάθε γυναί­κα αξί­ζει να ζει σε ένα ανε­ξάρ­τη­το κράτος».

Σήμερα όπως πριν και όπως πάντα

Να είσαι ειρη­νι­στής σε μια χώρα που δια­τη­ρεί κατο­χή από το 1967 _ να είναι υπο­στη­ρι­κτής της δημο­κρα­τί­ας σε ένα καθε­στώς που προ­ω­θεί την έξω­ση από εδά­φη και νόμους που κατα­πα­τούν τα ανθρώ­πι­να δικαιώματα
Να εφαρ­μό­ζεις μια εβραϊ­κή αρα­βι­κή αδερ­φι­κή σχέ­ση σε ένα σύστη­μα που θεσμο­θε­τεί τον ρατσι­σμό και τις δια­κρί­σεις σε όλους τους τομείς· να είμα­στε οι ηγέ­τες ενός αγώ­να ενά­ντια σε ένα καθε­στώς ιδιω­τι­κο­ποι­ή­σε­ων και για το δικαί­ω­μα των εργα­ζο­μέ­νων στο συν­δι­κα­λι­σμό – αυτό είναι ένα ισό­βιο έργο.

Οι πόρ­τες μας είναι ανοι­χτές σε όποιον αγω­νί­ζε­ται για τα δικαιώ­μα­τα των εργα­ζο­μέ­νων, για την κοι­νω­νι­κή δικαιο­σύ­νη, για την ισραη­λι­νο­πα­λαι­στι­νια­κή ειρή­νη, για την κατάρ­γη­ση του ρατσι­σμού, για ίσα δικαιώ­μα­τα και για ένα δημο­κρα­τι­κό και ειρη­νι­κό Ισρα­ήλ που ενσω­μα­τώ­νε­ται στους λαούς της περιοχής.

Η συμ­με­το­χή στο Hadash σημαί­νει συμ­με­το­χή σε ένα μακρύ, προ­κλη­τι­κό, ταξί­δι ενά­ντια στο σύστη­μα. Να είσαι μέρος ενός σοσια­λι­στι­κού κινή­μα­τος, από ανθρώ­πους με πλού­το καρ­διάς και με μεγά­λο αριθ­μό εθε­λο­ντών που πιστεύ­ουν ότι η χώρα στην οποία ζού­με θα μπο­ρού­σε να είναι πολύ καλύ­τε­ρος τόπος…