Ό,τι ν’ ακούω με το δεξιό μου αυτί / με μάτι αριστερό το βλέπω.
Κι ό,τι καταπιάνεται ο νους να στοχαστεί, / οι χτύποι της καρδιάς το λένε πρώτοι. (Κ. Βάρναλης)

Σ’ ορκίζομαι… Δεν είμαι εγώ!

Γρά­φει ο Βασί­λης Λιό­γκα­ρης //

Άλλος δια­φε­ντεύ­ει, άλλος κάνει κου­μά­ντο, άλλος κρα­τά­ει λογα­ρια­σμό. Είναι μεγά­λη η κατά­ντια και ο ξεπε­σμός. Σ’ ορκί­ζο­μαι δεν είμαι εγώ… Εμέ­να θα με βρεις να ψάχνω στον κάδο των σκου­πι­διών με μια κλεμ­μέ­νη καρό­τσα από σού­περ-μάρ­κετ και το σχι­σμέ­νο επανωφόρι.

Εμέ­να θα με βρεις στα ρέμα­τα και τις λαγκα­διές να μαζεύω χορ­τά­ρια για φαΐ.

Ξέρω ότι δεν είμαι μόνο εγώ. Είμα­στε πολ­λοί, πάρα πολ­λοί που σωπαί­νου­με. Εγώ όμως δεν θα σιω­πή­σω, ούτε συγ­γνώ­μη σου ζητώ για­τί είμαι αδι­κη­μέ­νος και για αυτό πονώ. Εγώ δεν ασχολούμαι…ποιο κου­στού­μι και ποια γρα­βά­τα θα φορέ­σω. Δεν έχω πάρε δώσε με άρχο­ντες και ρασοφόρους.

Παι­δί ξυπό­λυ­το της γει­το­νιάς, μου πήραν την μπου­κιά από το στό­μα και με εμπό­δι­σαν να ανα­πνεύ­σω. Γνώ­ρι­σα πολέ­μους, φτώ­χια και τρό­μο. Μυρω­διές από κρυ­σταλ­λω­μέ­νους νεκρούς στους άδειους δρό­μους. Ήλπί­ζα όμως, ο κόσμος κάπο­τε ν’ αλλά­ξει. Θα γίνει καλύ­τε­ρος, θα βρει χαρά και ευδαι­μο­νία, μόνο που θα χρεια­στεί να αγω­νι­στεί πολύ. Έπε­σα έξω!

Κατά­ντια και ξεπε­σμός. Κατρα­κύ­λη­σαν την πατρί­δα μου που τόσο αγα­πώ…! Δεν έμει­νε πια η αερο­λο­γία και τα ψεύ­τι­κα τα λόγια τα μεγάλα.

Σ’ ορκί­ζο­μαι δεν είμαι εγώ…(ούτε εσύ κι εσύ). Άλλος κρα­τά­ει την μπα­γκέ­τα και διευ­θύ­νει μία ξεπε­σμέ­νη, ψεύ­τι­κη ορχή­στρα. Εγώ όμως δεν σωπαί­νω. Κατά­φε­ραν να κάνουν αρχο­ντο­χω­ριά­τι­κη, βαθιά αστι­κο­ποι­η­μέ­νη τη χώρα μας.

Με την αστυ­νο­μία να πυρο­βο­λεί και να σκο­τώ­νει ‑ελέω θεού- αδί­κα­στους νέους ανθρώ­πους (αλά Αμε­ρι­κή). Κατά­ντη­σαν τη χώρα μας ένα ερεί­πιο, κοι­τώ­ντας μόνο από ψηλά, κρα­τώ­ντας στο χέρι μία σακού­λα, γεμά­τη υπο­σχέ­σεις. Κορ­δώ­νο­νται και μεγαλοπιάνονται.

Σ’ ορκί­ζο­μαι δεν είμαι εγώ. Δεν είμα­στε εμείς! Εμείς είμα­στε τα μιλιού­νια που προ­σπα­θού­με να μας κάνου­νε να σωπάσουμε.

Άλλοι δια­φε­ντεύ­ου­νε, άλλοι κάνου­νε κου­μά­ντο, άλλοι κρα­τά­νε λογα­ρια­σμό, μόνο για το συμ­φέ­ρον και τις απαι­τή­σεις της ασύ­δο­της μεγα­λο­α­στι­κής τάξης, που τα θέλει όλα-μα όλα- για την πάρ­τη της!!!

vardianos sta sporka 5

Μοι­ρα­στεί­τε το:

Μετάβαση στο περιεχόμενο