Ενισχύουμε το ψηφοδέλτιο που στηρίζει το ΚΚΕ 
ενιαία _στις 13 Περιφέρειες και _σε 262 δήμους 

• Στέλ­νου­με στον β’ γύρο περισ­σό­τε­ρους υπο­ψή­φιους δημάρ­χους της «Λαϊ­κής Συσπεί­ρω­σης» που στη­ρί­ζει το ΚΚΕ! Εκλέ­γου­με ακό­μα περισ­σό­τε­ρους περι­φε­ρεια­κούς και δημο­τι­κούς συμ­βού­λους, στή­ριγ­μα στους αγώ­νες του λαού!
• Δυνα­μώ­νου­με τη μόνη λαϊ­κή αντι­πο­λί­τευ­ση στην αντι­λαϊ­κή πολι­τι­κή, που υπη­ρε­τούν η κυβέρ­νη­ση, ο ΣΥΡΙΖΑ, το ΠΑΣΟΚ και τα άλλα κόμ­μα­τα, οι εκλε­κτοί τους στην Τοπι­κή Διοίκηση.

Ψηφίζουμε για όλα! 
Κριτήριο η ζωή και οι ανάγκες των πολλών 
απέναντι στα κέρδη των λίγων

Άλλω­στε, ένα «ταμείο» αν κάνει κανείς στο τρί­μη­νο που μεσο­λά­βη­σε, βρί­σκει δεκά­δες λόγους για να τιμω­ρή­σει και με την ψήφο του την κυβέρ­νη­ση και την πολι­τι­κή που υπη­ρε­τεί, μαζί με τα άλλα αστι­κά κόμματα:

Από τα εκα­το­ντά­δες χιλιά­δες στρέμ­μα­τα γης που έγι­ναν «κρα­νί­ου τόπος» το καλο­καί­ρι, μέχρι τον θεσ­σα­λι­κό κάμπο που μετα­τρά­πη­κε σε βαλ­τό­το­πο με τις πρώ­τες βρο­χές και όπου οι κάτοι­κοι ακό­μα μαζεύ­ουν τα κομ­μά­τια τους, έναν μήνα μετά τις καταστροφές.

Από το «πάμε κι όπου βγει», που πλέ­ον ο λαός το συνα­ντά­ει σε κάθε του βήμα, μέχρι τα νέα όπλα που δίνο­νται στην εργο­δο­σία για το ξεζού­μι­σμα των εργαζομένων.

Από τη βάρ­βα­ρη πραγ­μα­τι­κό­τη­τα που οδη­γεί στο να μην ξέρει ο εργα­ζό­με­νος αν πρέ­πει να φυλα­χτεί απέ­να­ντι σε ασυ­ντή­ρη­τες εγκα­τα­στά­σεις που σαπί­ζουν, π.χ. στο στά­διο — σύμ­βο­λο του εμπο­ρευ­μα­το­ποι­η­μέ­νου αθλη­τι­σμού, μέχρι τις ανύ­παρ­κτες υπο­δο­μές που πνί­γουν την πιο κεντρι­κή λεω­φό­ρο του μεγα­λύ­τε­ρου αστι­κού κέντρου της χώρας, των ρεκόρ των του­ρι­στι­κών αφίξεων.

Μάλι­στα, πριν ακό­μα ψηφί­σει ο λαός για Δημο­τι­κά και Περι­φε­ρεια­κά Συμ­βού­λια, για δημάρ­χους και περι­φε­ρειάρ­χες, η κυβέρ­νη­ση έχει φρο­ντί­σει ήδη με το πρό­σφα­το νομο­σχέ­διο (βλ. σελ. 18) να κάνει ακό­μα πιο αντι­δρα­στι­κό τον θεσμό της Τοπι­κής Διοί­κη­σης. Επι­βε­βαιώ­νε­ται δηλα­δή ότι σήμε­ρα είναι ακό­μα μεγα­λύ­τε­ρη η ανά­γκη για περισ­σό­τε­ρους κομ­μου­νι­στές εκλεγ­μέ­νους, απο­φα­σι­σμέ­νους να συγκρου­στούν με αυτό το πλαί­σιο, στον αντί­πο­δα των υπο­ψη­φί­ων των άλλων κομμάτων.

Τα πραγ­μα­τι­κά διλήμματα

Γι’ αυτό που «έρχεται», χρειάζεται ενίσχυση του ΚΚΕ παντού!

«Να δεις τι σου ‘χω για μετά», είναι το μήνυ­μα που εκπέ­μπει η κυβέρ­νη­ση για τους επό­με­νους μήνες, κάτι που πρέ­πει να γίνει κρι­τή­ριο για την ακό­μα πιο απο­φα­σι­στι­κή ενί­σχυ­ση της «Λαϊ­κής Συσπείρωσης».

Αυτό το «μετά» περι­γρά­φε­ται με τον καλύ­τε­ρο τρό­πο από τις προ­βλέ­ψεις του κρα­τι­κού προ­ϋ­πο­λο­γι­σμού για το 2024 (βλ. σελ. 22 — 23), με τη νέα απο­γεί­ω­ση της φορο­λη­στεί­ας, τους «παγω­μέ­νους» μισθούς και τις συντά­ξεις μπρο­στά στην ακρί­βεια που καλ­πά­ζει, τη δια­σφά­λι­ση των ματω­μέ­νων πλε­ο­να­σμά­των. Με το φόρ­τω­μα στον λαό και νέων χαρα­τσιών, τάχα για την ανοι­κο­δό­μη­ση της Θεσ­σα­λί­ας, πλη­ρώ­νο­ντας τα σπα­σμέ­να της βάρ­βα­ρης πολι­τι­κής τους και «κόβο­ντας» ακό­μα και τα όποια μέτρα — «καπα­μά» είχαν εξαγ­γελ­θεί το προη­γού­με­νο διά­στη­μα, στο όνο­μα της «έκτα­κτης κατάστασης».

Με την ίδια βαρ­βα­ρό­τη­τα θα έχει να ανα­με­τρη­θεί η εργα­τι­κή τάξη στους χώρους δου­λειάς: Τις 13 ώρες δου­λειάς τη μέρα, την εργο­δο­τι­κή τρο­μο­κρα­τία, το χτύ­πη­μα του απερ­για­κού δικαιώ­μα­τος που ψηφί­στη­καν πρό­σφα­τα από την κυβέρ­νη­ση. Τα εργα­τι­κά «ατυ­χή­μα­τα», που πλέ­ον δεν περ­νά­ει βδο­μά­δα χωρίς του­λά­χι­στον έναν νεκρό στις παγί­δες θανά­του της εργο­δο­σί­ας, απο­τέ­λε­σμα της εντα­τι­κο­ποί­η­σης και των ανύ­παρ­κτων μέτρων προ­στα­σί­ας, αφού έτσι θωρα­κί­ζε­ται η κερ­δο­φο­ρία των ομίλων.

Και αν στο εσω­τε­ρι­κό η θωρά­κι­ση της κερ­δο­φο­ρί­ας απαι­τεί μια τέτοια σφο­δρή επί­θε­ση σε κάθε ανά­γκη και δικαί­ω­μα του λαού, τα ίδια συμ­φέ­ρο­ντα τον φέρ­νουν αντι­μέ­τω­πο με την «εξω­τε­ρι­κή πολι­τι­κή» της βαθιάς εμπλο­κής στα βρώ­μι­κα ΝΑΤΟι­κά σχέ­δια, τις επι­κίν­δυ­νες διευ­θε­τή­σεις στα Ελλη­νο­τουρ­κι­κά και στο Κυπριακό.

Σε όλα τα παρα­πά­νω εκφρά­ζε­ται η ουσια­στι­κή συναί­νε­ση ανά­με­σα στη ΝΔ, στον ΣΥΡΙΖΑ και το ΠΑΣΟΚ, με την κυβέρ­νη­ση να καμα­ρώ­νει για τη «συνε­τή» δημο­σιο­νο­μι­κή δια­χεί­ρι­ση, τον ΣΥΡΙΖΑ να θυμί­ζει ότι ήταν αυτός που άφη­σε το «μαξι­λά­ρι» των πλε­ο­να­σμά­των και το ΠΑΣΟΚ να δια­φη­μί­ζει την προ­σή­λω­σή του ακό­μα και με «πολι­τι­κό κόστος» σε αυτήν την πολι­τι­κή. Με τον ΣΥΡΙΖΑ να διεκ­δι­κεί την «πατρό­τη­τα» της μετα­τρο­πής της χώρας σε απέ­ρα­ντη ΝΑΤΟι­κή βάση και να θυμί­ζει τα σχε­τι­κά «επι­τεύγ­μα­τά» του στη θωρά­κι­ση της λυκο­συμ­μα­χί­ας, όπως τη Συμ­φω­νία των Πρε­σπών, τα παζά­ρια στο Κυπρια­κό κ.λπ.

Η αποχή βοηθάει την αντιλαϊκή επίθεση

Μπρο­στά στην έντα­ση αυτής της επί­θε­σης, τόσο η κυβέρ­νη­ση της ΝΔ, όπως έκα­ναν και οι προ­κά­το­χοί της, όσο και οι εκλε­κτοί της σε Περι­φέ­ρειες και δήμους στή­νουν την «παγί­δα» της απο­χής, της «χαλα­ρής ψήφου», το «μην ασχολείσαι».

Γι’ αυτό επέ­λε­ξαν να πάνε μέχρι τις κάλ­πες στα «βου­βά», να μην υπάρ­ξει αντι­πα­ρά­θε­ση, για να απο­φύ­γουν να τοπο­θε­τη­θούν στα ζητή­μα­τα που καί­νε, που κατα­στρέ­φουν τον λαό, μπας και «σκορ­πί­σουν» έτσι την οργή του.

Η απο­χή όμως γίνε­ται τελι­κά όπλο για όσους ξεδι­πλώ­νουν την επί­θε­ση σε βάρος των εργα­ζο­μέ­νων, των ανέρ­γων, των νέων. Γίνε­ται όπλο για εκεί­νους που ποντά­ρουν στην καλ­λιέρ­γεια της απά­θειας και στην παραί­τη­ση, που πασχί­ζουν να μη βρε­θεί ο λαός στο προ­σκή­νιο με τους κομ­μου­νι­στές στην πρώ­τη γραμμή.

Αυτό πρέ­πει να υπο­λο­γί­σει καθέ­νας που νιώ­θει «μπου­χτι­σμέ­νος», που σκέ­φτε­ται ότι «δεν πάει άλλο». Για όλους αυτούς υπάρ­χει επι­λο­γή και βρί­σκε­ται στη μόνη ψήφο που θα δώσει αισιο­δο­ξία την επό­με­νη μέρα, στην ψήφο στη «Λαϊ­κή Συσπείρωση».

Ο πήχης μπαίνει ψηλά, όπλο η ψήφος και η πάλη του λαού

Οι επό­με­νοι μήνες βάζουν ψηλά τον πήχη της λαϊ­κής πάλης. Τα λαϊ­κά νοι­κο­κυ­ριά θα έχουν να ανα­με­τρη­θούν με τη γνω­στή πια «κανο­νι­κό­τη­τα» της έκτα­κτης κατά­στα­σης, τόσο για να προ­φυ­λα­χθούν από «ακραία» και μη φαι­νό­με­να, όσο και για να αντι­πα­ρα­τε­θούν με την εργο­δο­σία, τα κόμ­μα­τά της, τους κιν­δύ­νους κάθε είδους.

Για­τί δεν υπάρ­χει ούτε μία από τις λαϊ­κές ανά­γκες που να μην πλήτ­τε­ται από αυτήν την «κανο­νι­κό­τη­τα». Η σχο­λι­κή στέ­γη «μπά­ζει» αφού τα λεφτά από τους ανα­πτυ­ξια­κούς οργα­νι­σμούς δεν …περισ­σεύ­ουν, οι χώροι άθλη­σης και πολι­τι­σμού ρημά­ζουν ή ακρι­βο­πλη­ρώ­νο­νται για­τί έτσι κερ­δί­ζουν οι έμπο­ροι του χώρου. Η Υγεία υπο­βαθ­μί­ζε­ται, νοσο­κο­μεία και Κέντρα Υγεί­ας ξεχαρ­βα­λώ­νο­νται για­τί έτσι εξοι­κο­νο­μού­νται πόροι και στρώ­νε­ται το έδα­φος νέων επεν­δύ­σε­ων. Οποια πέτρα κι αν σηκώ­σει ο λαός, θα βρει από κάτω την πολι­τι­κή που υπη­ρε­τεί το κέρ­δος. Θα βρει κόμ­μα­τα, συν­δυα­σμούς και εκπρο­σώ­πους τους στην Περι­φε­ρεια­κή και Τοπι­κή Διοί­κη­ση που την υπη­ρε­τούν σαν ευαγ­γέ­λιο. Θα βρει τους «κόφτες» της όποιας κρα­τι­κής μέρι­μνας και τους «πολ­λα­πλα­σια­στές» της φορομπηξίας.

• Το «ψηφί­ζου­με για όλα» στις κάλ­πες της Κυρια­κής είναι η καλύ­τε­ρη απά­ντη­ση σε όσους καλούν τον λαό να «κάτσει στ’ αυγά του», να πνί­ξει την οργή και τη δυσα­ρέ­σκειά του, να περιο­ρί­σει το κρι­τή­ριό του. Σε όσους τον καλούν να ψηφί­σει με άλλα κρι­τή­ρια και όχι με βάση την ίδια τη ζωή και την καθη­με­ρι­νό­τη­τά του, που πλήτ­τε­ται από την υπε­ρά­σπι­ση των κερ­δών των λίγων.
• «Ψηφί­ζου­με για όλα» σημαί­νει ψήφος με γνώ­μο­να τις ανά­γκες των πολ­λών, τόσο στη γει­το­νιά όσο και στη δου­λειά, στον δήμο και στην Περι­φέ­ρεια. Σημαί­νει ψήφο στη «Λαϊ­κή Συσπεί­ρω­ση» για να δυνα­μώ­σει το απο­κού­μπι του λαού, το στή­ριγ­μά του, για να απο­δυ­να­μω­θούν όσοι κάνουν τη ζωή του θρύψαλα.
• «Ψηφί­ζου­με για όλα», για να δυνα­μώ­σει το αντί­πα­λο δέος, με πιο ισχυ­ρό το ΚΚΕ, τη μόνη δύνα­μη που έχει απο­δεί­ξει ότι μπο­ρεί να ηγη­θεί στην πάλη του λαού, χωρίς δισταγ­μούς, χωρίς να λογα­ριά­ζει δυσκο­λί­ες. Που μπαί­νει παντού μπρο­στά, με κρι­τή­ριο την οργά­νω­ση της αντε­πί­θε­σης, για να μπει τέλος στη βαρ­βα­ρό­τη­τα και να μπο­ρέ­σει ο λαός να ζήσει όπως του αξίζει.