Τότε ήταν “αλλιώς”: Το ποδόσφαιρο που _σ΄ότι αφορά τη χώρα μας, εμφανίστηκε λίγο πριν τις αρχές του 20ού αιώνα στα λιμάνια του Πειραιά και της Πάτρας μετά μία ερμαφρόδιτη κατάσταση ανάμεσα στον ερασιτεχνισμό και τον ημιεπαγγελματισμό, μέσα από το δόγμα των αεί €υρωλάγνων “ΕΟΚ _νυν ΕΕ και πάσης Ελλάδος, το 1979 (ν. 879/1979), πέρασε οριστικά από τα “Μιζούρι” της μπάλας στο ποδόσφαιρο της μάσας …
Ο Πανελλήνιος Σύνδεσμος Αμειβομένων Ποδοσφαιριστών (ΠΣΑΠ) _σήμερα και Ποδοσφαιριστριών (ΠΣΑΠΠ) υπήρξε συνδικαλιστικό όργανο των μπαλαδόρων μας. Ιδρύθηκε το 1976 _όταν όλα ήταν αλλιώς και στο ποδόσφαιρο, με μέλη τους παίχτες των συλλόγων της Α΄ και Β΄ Εθνικής και έγινε μέλος της Παγκόσμιας Ομοσπονδίας Ποδοσφαιριστών (FIFPro). Αρχικά δημιουργήθηκαν χωριστοί σύνδεσμοι (της Μακεδονίας με έδρα τη Θεσσαλονίκη και της Πελοποννήσου-Ηπείρου με έδρα την Πάτρα) και στη συνέχεια ενός με πανελλήνια εμβέλεια και με τον Δήμαρχο Θόδωρος Άννινο του δήμου Πατρέων να παίζει καταλυτικό ρόλο (σσ. δήμαρχος λαοπρόβλητος και ΚΚΕς προδικτατορικά, εκλέχτηκε αμέσως μετά την πτώση της χούντας με το ψηφοδέλτιο του ΚΚΕ με 71,07%, σημειώνοντας την πιο ευρεία επικράτηση δημάρχου στην ιστορία της πόλης, το 1978 επανεκλέχθηκε με 57,31%, επίσης το 1982 ξανά με 52,28%).
(2016 _copy-paste)
Ο Πανελλήνιος Σύνδεσμος Αμειβομένων Ποδοσφαιριστών κλείνει σήμερα 40 χρόνια ζωής.
Ιδρύθηκε _τυπικά 20-Ιαν-1976 (ημέρα έγκρισης του Καταστατικού του και έναρξης λειτουργίας του). Προηγήθηκαν, τον Οκτώβριο του 1975, συγκεντρώσεις στην Πάτρα, την Θεσσαλονίκη και την Αθήνα, που ανέδειξαν την επιθυμία των ποδοσφαιριστών για τη δημιουργία του φορέα εκπροσώπησης τους.
Σε καιρούς χαλεπούς για το επαγγελματικό ποδόσφαιρο στην Ελλάδα, ο ΠΣΑΠ ενωμένος, συσπειρωμένος, με πνεύμα αλληλεγγύης και κοινωνικής ευθύνης, αγωνίζεται άοκνα για τους συναδέλφους επαγγελματίες ποδοσφαιριστές και για το παιχνίδι μας.
Η εκδήλωση-θεσμός του ΠΣΑΠ “Η Γιορτή του Ποδοσφαιριστή”, συμπίπτει με την επέτειο των 40 ετών και θα είναι αφιερωμένη στις 4 δεκαετίες από την ίδρυση του. Ο ΠΣΑΠ πέτυχε πολλά για τον ποδοσφαιριστή στην Ελλάδα, είναι πάντα δίπλα του και με συνεργασία, επιμονή, αφοσίωση, διορατικότητα, πίστη και αγωνιστικότητα, είναι βέβαιο ότι θα συνεχίσει να αποτελεί ουσιαστικό στήριγμα, για όλους τους συναδέλφους μας. Η προσπάθεια συνεχίζεται και σε αυτήν είμαστε ΟΛΟΙ ΜΑΖΙ.__σσ. μακάρι αλλά ΔΕΝ!!
⚽ Η επίδραση του λαϊκού κινήματος στο ελληνικό ποδόσφαιρο
Οι καιροί Γόδα_Μουράτη του Ολυμπιακού, Μεσσάρη του Παναθηναϊκού, Κοντούλη της ΑΕΚ, Λιάρου και Μεντεκίδη του Απόλλωνα Καλαμαριάς, Αλεξάς του Παναιτωλικού κά. αποτελούν γλυκιά ανάμνηση.
Το ΚΚΕ συνέδεσε τη δράση του και με την ανάπτυξη του λαϊκού μαζικού αθλητισμού στην Ελλάδα και ιδιαίτερο με το πιο λαοφιλές άθλημα, το ποδόσφαιρο. Από τα πρώτα χρόνια της ίδρυσής του και όλη την περίοδο του Μεσοπολέμου, στη βαθιά παρανομία, ενάντια στους κατασταλτικούς μηχανισμούς του αστικού κράτους και της καπιταλιστικής εργοδοσίας, στο “Ιδιώνυμο” του Ελ. Βενιζέλου και γενικότερα στις διώξεις, τις δολοφονικές επιθέσεις, τη φυλάκιση και τον εκτοπισμό. Το ΚΚΕ και η ΟΚΝΕ ανέπτυξαν πρωτοπόρα δράση στο μέτωπο του αθλητισμού, οργανώνοντας τη διεκδίκηση, αλλά και τη δραστηριότητα αυτή καθ’ αυτή, την ψυχαγωγία του λαού, που έπαιζε βασικό ρόλο στην ψυχική και ηθική ανάταση, με ιδιαίτερη φροντίδα αλλά και δημιουργικότητα. Παράλληλα, αποτέλεσε την οργανωτική ραχοκοκαλιά για τη συγκρότηση μαζικών αθλητικών σωματείων, που προσέλκυαν νέο κόσμο και τον έφερναν σε επαφή με τις θέσεις και την ιδεολογία του Κόμματος, σε δύσκολες συνθήκες παρανομίας. Σημαντικό ρόλο σ’ αυτήν την προσπάθεια έπαιξαν οι πρόσφυγες, που πρωτοστάτησαν στην ίδρυση και την οργάνωση των εργαζομένων στα αθλητικά σωματεία. Έτσι γεννήθηκαν σε κάθε πόλη ομάδες με έντονο το προλεταριακό — προσφυγικό στοιχείο και τα σημάδια μιας διαφορετικής κουλτούρας, από τα παράλια της Μικρασίας και του Εύξεινου Πόντου. Ομάδες που _σαν ΠΑΕ πλέον ξέχασαν την καταγωγή και την ιστορία τους. Ο ΠΑΟΚ και ο Απόλλων Καλαμαριάς στη Θεσσαλονίκη, η ΑΕΚ, ο Πανιώνιος, ο Απόλλων Σμύρνης και ο Ατρόμητος στην Αθήνα, η Νίκη Βόλου κ.ά., έχουν έντονα αυτά τα χαρακτηριστικά.
Το παιχνίδι _πλέον παίζεται έξω απ’ το γήπεδο
Σήμερα, δυστυχώς, το παιχνίδι “παίζεται” έξω από το γήπεδο. Το εμπορευματοποιημένο ποδόσφαιρο είναι μια επιχείρηση κέρδους και εξουσίας, μέσα αλλά κυρίως έξω από τα γήπεδα. Τα συχνά επεισόδια αποτελούν συγκρούσεις πετρελαιάδων, τραπεζιτών, εφοπλιστών, βιομηχάνων και μιντιάδων — προέδρων, όχι απλά για ένα πρωτάθλημα αλλά για το ξαναμοίρασμα της επιχειρηματικής “πίτας”, για την ισχυροποίηση κάποιων εταιρειών και τον παραγκωνισμό κάποιων άλλων. Γι’ αυτό και δημιουργούν “στρατούς” που υπερασπίζονται τα οικονομικά συμφέροντα της ομάδας — επιχείρησης. Οι ιαχές περί κάθαρσης, διάλυσης της “παράγκας” κ.λπ., ακούγονται τουλάχιστον γελοίες όταν βγαίνουν από τα στόματα αυτών που απλά θέλουν να γίνουν χαλίφηδες στην θέση του χαλίφη, που έχουν βαριές ευθύνες για τη σημερινή κατάσταση. Όλα αυτά τα χρόνια το κράτος, με τις διαδοχικές του κυβερνήσεις _μεταξύ αυτών και της _1ης και 2ης “αριστερής” εκδοχής του, στηρίζει την επιχειρηματική δραστηριότητα, παραχωρώντας της σταδιακά τις δομές του αθλητισμού, ενώ ταυτόχρονα εξασφαλίζει ευνοϊκό περιβάλλον για να δρα με φοροαπαλλαγές, χάρισμα χρεών με νομοθετήματα κά. Κράτος και επιχειρηματίες λειτουργούν σαν επικοινωνούντα δοχεία, προκειμένου από τη μια να διασφαλίζονται οικονομικά — πολιτικά οφέλη και από την άλλη να χειραγωγείται ο λαός, να στοιχίζεται πίσω από ξένα γι’ αυτόν συμφέροντα, να μετατρέπεται σε πελάτη της εξέδρας.
Όπως είχε πει ο “αιθεροβάμων” και “ανεμολάμνων” Σάββας Κωφίδηςσε εκδήλωση μας του 2018 «αυτό που χρειάζεται για να κοπεί το κακό από τη ρίζα είναι η κατάργηση των ΠΑΕ και κάθε είδους επιχειρηματικής δράσης στο ποδόσφαιρο και στον αθλητισμό. Η πραγματική εξυγίανση του ποδοσφαίρου απαιτεί τη δημιουργία ενός άλλου ποδοσφαιρικού οικοδομήματος, που θα χρηματοδοτείται από το κράτος, θα διοικείται και θα ελέγχεται σε τακτική βάση από φίλαθλα και άλλα λαϊκά όργανα, θα αποκλείει κάθε επιχειρηματική δράση στο ποδόσφαιρο και οι πορείες των ομάδων θα καθορίζονται εντός των γηπέδων. Μόνο έτσι θα απαλλαγεί οριστικά ο αθλητισμός από την αρρώστια και τη σαπίλα».
Δείτε και Υπήρξε (και θα υπάρξει ξανά) κι αυτός ο Αθλητισμός!
🔸 Δείτε επίσης Αθλητισμός στην ΕΣΣΔ:
🔻 Εξασφαλισμένο δικαίωμα
🔻 Ενταγμένος στις λαϊκές ανάγκες και όχι στη λογική του κέρδους
🔻 Σχεδιασμένος με βάση τις ανάγκες του λαού
🔻 Ακρογωνιαίος λίθος ο μαζικός χαρακτήρας
Της γενιάς μας τα Πολυτεχνεία,
όταν ήταν εκεί και ο “ΠΣΑΠ”…
Ο Καισαριανιώτης και φίλος Νίκος Μάλλιαρης ήταν ένα από τα ιδρυτικά μέλη του ΠΣΑΠ. Διετέλεσε μέλος, ταμίας, γενικός γραμματέας, υπεύθυνος Τύπου-επικοινωνίας και υπεύθυνος οργάνωσης των μελών του Συνδέσμου, από το 1977 έως το 1985. Από το 2000 έως το 2001 ήταν μέλος της διοίκησης του Απόλλωνα Καλαμαριάς και εκπρόσωπός του στην ΕΠΑΕ. Το 2003 ήταν συνιδρυτής της ποδοσφαιρικής ομάδας «Αστέρας 2004», στην περιοχή της Καισαριανής, στην οποία και υπήρξε πρόεδρος έως το 2008. Το 2007 πρωτοστάτησε στην ίδρυση των εν Ελλάδι φίλων της Μπαρτσελόνα, της οποίας αποτελεί και μέλος από τον ίδιο χρόνο. Επίσης, είναι μέλος της πρωτοβουλίας της Ελληνοκαταλανικής φιλίας και από το 2009 μέλος της διεθνούς πρωτοβουλίας «¡hasta la victoria siempre!». Από το 2010 μέχρι το 2012 ήταν γενικός γραμματέας του Συλλόγου Βετεράνων Ποδοσφαιριστών Προοδευτικής. Το 2011 συμμετείχε σαν ιδρυτικό μέλος στη δημιουργία του αθλητικού συλλόγου «Α.Ο. Μονοφατσίου-Μπαρτσελόνα»
«Μάλλιαρη, είσαι “τοκιστής”_»
Ο Νίκος Μάλλιαρης, μετέπειτα γενικός γραμματέας του ΠΣΑΠ, του συνδικαλιστικού οργάνου των ποδοσφαιριστών που πρώτος έβαλε τη συμμετοχή του αθλητικού κινήματος στον εορτασμό των επετείων του Πολυτεχνείου_ το 1973 ήταν 19 ετών και αγωνιζόταν στον Εθνικό Αστέρα. Ομάδα της Καισαριανής, με αριστερές καταβολές και η ομάδα και η συνοικία, ο Νίκος Μάλλιαρης, ο οποίος αργότερα έπαιξε και σε άλλη αριστερή ομάδα, την Προοδευτική, θυμάται τις ημέρες του Πολυτεχνείου και του αγώνα των φοιτητών:
«Γυρίζαμε έξω από το Πολυτεχνείο εκείνες τις ημέρες και συμμετείχαμε όσο μπορούσαμε στον αγώνα των φοιτητών. Πήγαινα εκεί καθημερινά με κάποιους παίκτες του Αστέρα και κυρίως με τον Γιάννη τον Γεωργάρα. Στη συνέχεια τα συζητούσαμε στην προπόνηση όλα αυτά, αλλά κρυφά, όπως κρυφά πηγαίναμε και στο Πολυτεχνείο διότι τότε ήταν η εποχή των στρατιωτικών επιτρόπων και των χαφιέδων. Θυμάμαι την ημέρα που μπήκαν τα τανκς στο Πολυτεχνείο, είχε διακοπεί και το πρωτάθλημα στη συνέχεια για τρεις εβδομάδες, θυμάμαι το όλο σκηνικό στο Πολυτεχνείο, την Ασφάλεια που μας κυνηγούσε, εμείς τρέχαμε να κρυφτούμε σε κάποια μαγαζιά της περιοχής και μετά κρυφά να φύγουμε για το σπίτι, θυμάμαι την επόμενη μέρα του Πολυτεχνείου που πήγα στην προπόνηση και ένας αγράμματος παρατρεχάμενος μου είπε «Μάλλιαρη, σε ξέρω εσένα, είσαι τοκιστής»», θέλοντας να πει βεβαίως ότι ήμουν τροτσκιστής».
Μετά η Χούντα έπεσε και ο Νίκος Μάλλιαρης θυμάται: «Με τη μεταπολίτευση υπήρξε άλλο κλίμα και νέος αέρας. Τότε άρχισαν να έρχονται στα παιχνίδια του Αστέρα καλλιτέχνες (Θάνος και Ανδρέας Μικρούτσικος, Μαρία Δημητριάδη, Γιάννης Κούτρας). Τότε άρχισαν να συχνάζουν και να τραγουδούν στα στέκια της Καισαριανής και έτσι όλοι αυτοί έμπλεξαν με το ποδόσφαιρο και έγιναν φίλαθλοι. Στη συνέχεια εγώ έφυγα από τον Αστέρα και ο Κώστας Καραπατής με πήρε στην Προοδευτική το 1977, ο Καραπατής που είναι δεξιός, αλλά που συγκρούστηκε με τη Χούντα πέραν της απόλυσής του από την εθνική ομάδα και βοήθησε πολλούς ποδοσφαιριστές εκείνη την περίοδο».
ℹ️ Νίκος Μάλλιαρης (γενν. Αθήνα, 4 Ιουλίου 1954): παλαίμαχος “ψηλέας” ποδοσφαιριστής _αγωνιζόταν στην θέση του σέντερ-φορ, συνδικαλιστής και διοικητικός παράγοντας, που έχει αναλάβει κοινωνικές και πολιτιστικές πρωτοβουλίες στο χώρο του αθλητισμού _το 1982 απέκτησε πτυχίο προπονητή ποδοσφαίρου.
-
- 1971–1973 Ερασιτέχνης ποδοσφαιριστής στον Ποδοσφαιρικό Όμιλο Ψυχικού (ΠΟΨ)
- 1973–1977 Επαγγελματίας ποδοσφαιριστής ΓΑΟ Εθνικός Αστέρας Καισαριανής
- 1977–1985 Συμμετοχή στη διοίκηση του ΠΣΑΠ ως μέλος, ταμίας, γενικός γραμματέας, υπεύθυνος Τύπου-Επικοινωνίας και υπεύθυνος οργάνωσης των μελών του Συνδέσμου
- 1977–1980 Επαγγελματίας ποδοσφαιριστής στην Προοδευτική Κορυδαλλού
- 1980–1981 Επαγγελματίας ποδοσφαιριστής στον ΓΑΟ Εθνικός Αστέρας
- 1982 Διπλωματούχος προπονητής ποδοσφαίρου
- 1982–1986 Δημοτικός Σύμβουλος Καισαριανής (υπεύθυνος Αθλητισμού)
- 2000–2001 Μέλος της διοίκησης της ΠΑΕ Απόλλων Καλαμαριάς και εκπρόσωπος στην ΕΠΑΕ
- 2003–2008 Συνιδρυτής και πρόεδρος του ερασιτεχνικού ποδοσφαιρικού σωματείου Α.Ο. Αστέρας 2004 Καισαριανής
- 2007 Μέλος του F.C. Barcelona
- 2007 Μέλος του Συνδέσμου Φίλων F.C. Barcelona και μέλος της Πρωτοβουλίας Ελληνοκαταλανικής Φιλίας
- 2009 Μέλος του Hasta La Victoria Siempre
- 2010–2012 Γενικός Γραμματέας του Συνδέσμου Παλαιμάχων ποδοσφαιριστών Α.Ο. Προδευτικής
- 2011 Ιδρυτικό μέλος του Α.Ο. Μονοφατσίου-Μπαρτσελόνα
- Μέλος του ΙΑΕΑΔ (Ινστιτούτο Διεθνούς & Ελληνικού Αθλητικού Δικαίου)