Τον φασισμό βαθιά κατάλαβε τον, δεν θα πεθάνει στα δικαστήρια, τσάκισε τον!

Γρά­φει ο Νίκος Μότ­τας //

Είναι σημα­ντι­κή και ιστο­ρι­κή, από κάθε άπο­ψη, η χθε­σι­νή από­φα­ση του δικα­στη­ρί­ου που κατα­δί­κα­σε τη ναζι­στι­κή-εγκλη­μα­τι­κή Χρυ­σή Αυγή. Η θέση των ναζι­στι­κών καθαρ­μά­των είναι στην φυλα­κή και αυτό πρέ­πει να πιστο­ποι­η­θεί από την επι­βο­λή των ανώ­τα­των ποι­νών που προβλέπονται.

Η πάλη όμως ενά­ντια στο φασι­σμό-ναζι­σμό δεν αρχί­ζει, ούτε πολύ περισ­σό­τε­ρο τελειώ­νει στις αίθου­σες των αστι­κών δικα­στη­ρί­ων. Είναι μια πάλη που κρί­νε­ται μέσα στην ίδια την κοι­νω­νία, στις γει­το­νιές, στους χώρους εργα­σί­ας και εκπαί­δευ­σης, σε κάθε σημείο και γωνιά όπου χτυ­πά η καρ­διά της ταξι­κής πάλης.

Η κατα­δί­κη της εγκλη­μα­τι­κής συμ­μο­ρί­ας της Χρυ­σής Αυγής απο­τε­λεί τη νικη­φό­ρα έκβα­ση μιας μάχης. Όχι όμως και το τέλος του πολέ­μου. «Μη χαί­ρε­στε που σκο­τώ­σα­τε το κτή­νος. Η σκύ­λα που το γέν­νη­σε ζει και είναι πάλι σε όργα­σμο» σχο­λί­α­ζε ο Μπ. Μπρεχτ για τους πανη­γυ­ρι­σμούς μετά την συν­θη­κο­λό­γη­ση της Ναζι­στι­κής Γερ­μα­νί­ας το 1945.

Και πράγ­μα­τι. Ο πόλε­μος συνε­χί­ζε­ται και θα συνε­χί­ζε­ται όσο υπάρ­χουν όλες εκεί­νες οι συν­θή­κες που γέν­νη­σαν και εξέ­θρε­ψαν το φασι­στι­κό-ναζι­στι­κό κτή­νος. Οι συν­θή­κες αυτές συνο­ψί­ζο­νται στη βαρ­βα­ρό­τη­τα του σάπιου εκμε­ταλ­λευ­τι­κού συστή­μα­τος, στα σπλά­χνα του οποί­ου επω­ά­ζε­ται το αυγό του φιδιού. Εκεί γεν­νιού­νται, εκτρέ­φο­νται και θεριεύ­ουν τα φασι­στι­κά μορ­φώ­μα­τα, προ­κει­μέ­νου να παί­ξουν το ρόλο τους ως δεκα­νί­κια στή­ρι­ξης της εξου­σί­ας του κεφα­λαί­ου, όπως συνέ­βη με την Χρυ­σή Αυγή.

Γι’ αυτόν ακρι­βώς τον λόγο δεν επι­τρέ­πε­ται κανέ­νας εφη­συ­χα­σμός. Αντί­θε­τα, η χθε­σι­νή ημέ­ρα πρέ­πει να απο­τε­λέ­σει εφαλ­τή­ριο για εντα­τι­κο­ποί­η­ση της πάλης ενά­ντια στον φασι­σμό και το σύστη­μα που τον γεννά.

Έχο­ντας πάντα κατά νου τα – έστω και παραλ­λαγ­μέ­να – επί­και­ρα λόγια του ποι­η­τή: «Τον φασι­σμό βαθιά κατά­λα­βε τον, δεν θα πεθά­νει στα δικα­στή­ρια, τσά­κι­σε τον!».