Το ΚΚΕ αποχαιρετά με θλίψη τον σπουδαίο και διακεκριμένο αρχιτέκτονα και ζωγράφο Δημήτρη Ταλαγάνη

Το ΚΚΕ απο­χαι­ρε­τά με θλί­ψη τον σπου­δαίο και δια­κε­κρι­μέ­νο αρχι­τέ­κτο­να και ζωγρά­φο Δημή­τρη Ταλα­γά­νη που έφυ­γε σήμε­ρα από τη ζωή.

Όπως ανα­φέ­ρει η ανα­κοί­νω­ση του κόμ­μα­τος, «ο Δ. Ταλα­γά­νης γεν­νή­θη­κε στην Αρκα­δία το 1945. Ήταν ανι­ψιός του δολο­φο­νη­μέ­νου, το 1947, στε­λέ­χους του ΚΚΕ Γιάν­νη Ζέβγου. Έζη­σε τα παι­δι­κά του χρό­νια στην Τρί­πο­λη και στη συνέ­χεια μετα­κό­μι­σε στην Αθήνα.

Το 1964 μετέ­βη στην ΕΣΣΔ όπου και σπού­δα­σε με υπο­τρο­φία Αρχι­τε­κτο­νι­κή, στο Αρχι­τε­κτο­νι­κό Ινστι­τού­το της Μόσχας, από όπου και πήρε δίπλω­μα και μάστερ Αρχι­τε­κτο­νι­κής. Ως φοι­τη­τής έλα­βε μέρος στον δια­γω­νι­σμό για το νέο Μου­σείο Λένιν, απο­σπώ­ντας το α’ βρα­βείο και το χρυ­σό μετάλ­λιο στην έκθε­ση των επι­τευγ­μά­των της Σοβιε­τι­κής Τεχνο­λο­γί­ας και Επι­στή­μης. Η μελέ­τη του αυτή εκτέ­θη­κε για ένα χρό­νο στην έκθε­ση των επι­τευγ­μά­των της Σοβιε­τι­κής Τεχνο­λο­γί­ας και Επι­στή­μης και ο ίδιος ανα­κη­ρύ­χθη­κε μόνι­μος εκθέ­της της.

Διά­κρι­ση απέ­σπα­σε, επί­σης, για τη μελέ­τη του που εκτέ­θη­κε στην παγκό­σμια έκθε­ση OSAKA EXPO 1970 για μία πόλη 40.000 κατοί­κων στην Ιαπω­νία, ενώ είναι γνω­στός και για τη μελέ­τη που εκπό­νη­σε το 1971 για την αξιο­ποί­η­ση του Φαλη­ρι­κού όρμου.

Αμέ­σως μετά την απο­φοί­τη­σή του, ασχο­λή­θη­κε με τη ζωγρα­φι­κή, μελε­τώ­ντας στην Ιτα­λία την αρχι­τε­κτο­νι­κή και ζωγρα­φι­κή της Ανα­γέν­νη­σης και στη συνέ­χεια εγκα­τα­στά­θη­κε στο Παρί­σι, όπου έζη­σε έως το 1974. Το 1973 παρου­σιά­ζει την πρώ­τη ατο­μι­κή του έκθε­ση ζωγρα­φι­κής εμπνευ­σμέ­νη από την ποί­η­ση του Γιώρ­γου Σεφέ­ρη, ενώ το 1974 είναι η χρο­νιά που πραγ­μα­το­ποί­η­σε ακό­μα μία έκθε­ση στο Παρί­σι, ενώ συνερ­γά­στη­κε και με τον συγ­γρα­φέα και σκη­νο­θέ­τη Jacques Lacarriere στη “Ρωμιο­σύ­νη” του Γιάν­νη Ρίτσου ανα­λαμ­βά­νο­ντας το σχε­δια­σμό σκη­νι­κών και κου­στου­μιών. Στη συνέ­χεια (1974) επέ­στρε­ψε στην Ελλά­δα, με την αρχι­τε­κτο­νι­κή να παρα­μέ­νει η κύρια απα­σχό­λη­σή του.

Το ζωγρα­φι­κό του έργο έχει παρου­σια­στεί σε ατο­μι­κές εκθέ­σεις σε πολ­λές πόλεις της Ελλά­δας, στην Κύπρο, στη Γαλ­λία και στο Τόκυο. Είχε, επί­σης, ασχο­λη­θεί με τη φωτο­γρα­φία, ενώ παράλ­λη­λα είχε φιλο­τε­χνή­σει μετάλ­λια, αφί­σες, σκη­νι­κά και κοστού­μια. Μάλι­στα, είχε εκτός των άλλων σχε­διά­σει το Μετάλ­λιο του Ευρω­παϊ­κού Πολι­τι­στι­κού Κέντρου Δελ­φών, τα ανα­μνη­στι­κά της Επι­τρο­πής Διεκ­δί­κη­σης των Ολυ­μπια­κών Αγώ­νων 2004 και το δίσκο της εκε­χει­ρί­ας, αλλά και το ‘Αλσος της Διε­θνούς Ολυ­μπια­κής Επιτροπής.

Τη δεκα­ε­τία του 1970 συνερ­γά­στη­κε με την επι­τρο­πή Φεστι­βάλ ΚΝΕ ανα­λαμ­βά­νο­ντας τα σκη­νι­κά για το Φεστι­βάλ ΚΝΕ- ΟΔΗΓΗΤΗ.

Το 2017 ο Δ. Ταλα­γά­νης παρα­χώ­ρη­σε στο αρχείο του ΚΚΕ ένα εκμα­γείο του Λένιν που τοπο­θε­τή­θη­κε στην έκθε­ση που είχε στη­θεί με αφορ­μή τη διε­θνι­στι­κή εκδή­λω­ση της ΚΕ του ΚΚΕ για τα 100 χρό­νια από την Οκτω­βρια­νή Επα­νά­στα­ση. Πρό­κει­ται για μάσκα θανά­του του Βλα­ντι­μίρ Ίλιτς ‑μία από τις 14 που φτιά­χτη­καν συνο­λι­κά- την οποία ο Δ. Ταλα­γά­νης κέρ­δι­σε όταν ήταν φοι­τη­τής στη Μόσχα. Ο δάσκα­λός του, μεγά­λος αρχι­τέ­κτο­νας Κον­στα­ντίν Μέλιν­κωφ που σχε­δί­α­σε και την Κρυ­στάλ­λι­νη Σαρ­κο­φά­γο για το Μαυ­σω­λείο του Λένιν, του χάρι­σε το αντί­γρα­φο του νεκρι­κού εκμα­γεί­ου του Λένιν σε επι­βρά­βευ­ση της μεγά­λης επι­τυ­χί­ας του να δια­κρι­θεί με το α’ βρα­βείο στον αρχι­τε­κτο­νι­κό δια­γω­νι­σμό για το Νέο Μου­σείο του Λένιν. Μαζί, παρέ­δω­σε στο Κόμ­μα και ένα λάβα­ρο του ΚΚΣΕ, κατα­σκευα­σμέ­νο μετά το 1956, από βελού­δι­νο ύφα­σμα με κεντη­μέ­νη γρα­φή και φέρει το κρα­τι­κό έμβλη­μα της ΕΣΣΔ, ενώ ο ίδιος φιλο­τέ­χνη­σε και το εντυ­πω­σια­κό βάθρο στο οποίο τοπο­θε­τή­θη­κε η νεκρι­κή μάσκα του Λένιν στην συγκε­κρι­μέ­νη έκθε­ση. Εξέ­φρα­ζε την υπο­στή­ρι­ξή του στο ΚΚΕ και τα τελευ­ταία ιδιαί­τε­ρα χρό­νια δεν απου­σί­α­ζε από καμία εκδή­λω­σή του».

Το ΚΚΕ εκφρά­ζει τα θερ­μά του συλ­λυ­πη­τή­ρια στην οικο­γέ­νεια και τους οικεί­ους του Δ. Ταλαγάνη.

Ν. Μπε­λο­γιάν­νης Ν. Πλου­μπί­δης – Στο σπί­τι των ηρώων