Στη Συνάντηση των Κομμάτων της Ευρωπαϊκής Κομμουνιστικής Πρωτοβουλίας στην Κωνσταντινούπολη στις 16–17 Φλεβάρη 2019, ο Ástor García (Άστορ Γκαρθία) ΓΓ της ΚΕ του (ενιαίου τότε) Partido Comunista de los Pueblos de España PCPE (Κομμουνιστικού Κόμματος των Λαών της Ισπανίας ‑ΚΚΛΙ) παρουσίασε σημαντικά ιστορικά στοιχεία σχετικά με τη στρατηγική του ΚΚ
ΣΣ |> Η ΚΕ του Κομμουνιστικού Κόμματος των Λαών της Ισπανίας (ΚΚΛΙ) με Γενικό Γραμματέα τον Άστορ Γκαρσία, με απόφασή της στις 3/3/19 προχώρησε στη μετονομασία του κόμματος σε Partido Comunista de los Trabajadores de España – PCTE (Κομμουνιστικό Κόμμα των Εργαζομένων της Ισπανίας).
Η κίνηση αυτή αποσκοπούσε στο να ξεπεραστεί το πρόβλημα που προέκυψε από τον Απρίλη του 2017, ότι δύο διαφορετικά κόμματα χρησιμοποιούν την ίδια επωνυμία.
«Από σήμερα 3 Μάρτη 2019, που συμπληρώνονται 100 χρόνια από τη συγκρότηση της Κομμουνιστικής Διεθνούς, το κόμμα μετονομάζεται σε ΚΚ των Εργαζομένων της Ισπανίας, διατηρώντας τις λειτουργίες και όλα τα όργανά του, διατηρώντας ως οργάνωση νεολαίας του τις Κολεκτίβες Νέων Κομμουνιστών (CJC), την εφημερίδα του “Νuevo Rumbo” (“Νέα Πορεία”), το θεωρητικό του περιοδικό “Nuestra Politica” (“Η Δική μας Πολιτική”) και τη συμμετοχή στην Πρωτοβουλία Κομμουνιστικών και Εργατικών Κομμάτων της Ευρώπης και τις Διεθνείς Συναντήσεις των Κομμουνιστικών και Εργατικών Κομμάτων».
1. ▪️ Το ΚΚ Ισπανίας (Partido Comunista de España), γεννήθηκε μεταξύ Απρίλη του 1920 και Νοέμβρη του 1921 και πέρασε μια αργή διαδικασία μπολσεβικοποίησης, που ολοκληρώθηκε μόνο ύστερα από τη σωστή παρέμβαση της ΚΔ μεταξύ του Μάη του 1931 και του Οκτώβρη του 1932.
Η αργή μπολσεβικοποίηση του ΚΚΙ οφειλόταν στην επιρροή που είχε ο αναρχοσυνδικαλισμός στο ισπανικό εργατικό κίνημα, στις αριστερίστικες τάσεις που εμφανίστηκαν στο Σοσιαλιστικό Εργατικό Κόμμα Ισπανίας (PSOE) και στη Σοσιαλιστική Νεολαία, απ’ όπου προέρχονταν οι ιδρυτές του Κόμματος, και λόγω ολόκληρης της περιόδου κατά την οποία οι Ισπανοί κομμουνιστές έμειναν μακριά από τις αντιπαραθέσεις και τη ζωή της ΚΔ λόγω των συνθηκών καταστολής και παρανομίας που είχαν επιβληθεί από τη δικτατορία του Primo de Rivera.
2. ▪️ Τη στιγμή που προκηρύσσεται η Δημοκρατία, στις 14-Απρ-1931, στους κόλπους του ΚΚΙ κυριαρχούν θέσεις που, κάτω από έναν αριστερίστικο μανδύα, κρύβουν στην πραγματικότητα μια δεξιά παρέκκλιση μενσεβίκικου τύπου, που αντιλαμβάνεται ότι η γραμμή της δημοκρατικής επανάστασης αντιστοιχεί στην αστική τάξη.
Έτσι, απέναντι στην ανατροπή της μοναρχίας, το ΚΚΙ ανταπαντά με το σύνθημα Κάτω η Αστική Δημοκρατία!, χωρίς να καταλαβαίνει ότι η μοναρχία αντιπροσώπευε την εξουσία των μεγάλων γαιοκτημόνων και της μεγάλης αστικής τάξης, στην οποία οι γαιοκτήμονες είχαν την ηγεμονία, ενώ η προσωρινή δημοκρατική κυβέρνηση αντιπροσώπευε την εξουσία της μεγάλης αστικής τάξης και των γαιοκτημόνων, όμως κάτω από την καθοδήγηση της αστικής τάξης, που είχε παρασύρει πίσω της τους μικροαστούς και σημαντικά στρώματα της εργατικής τάξης και της αγροτιάς.
Εξαιτίας των προηγούμενων λόγων, το ΚΚΙ με αργό και μη ολοκληρωμένο τρόπο εφάρμοσε τις αποφάσεις του 6ου Συνεδρίου της ΚΔ, ιδιαίτερα σε ό,τι είχε να κάνει με τη δημιουργία σοβιέτ των εργατών, αγροτών και στρατιωτών και των εργοστασιακών επιτροπών όπως είχε προτείνει η Διεθνής, περιορίζοντας τη δράση του σε γενική προπαγάνδα του κομμουνισμού, με ασθενείς δεσμούς με τις μάζες και ελάχιστη συνδικαλιστική επιρροή.
3. ▪️ Από το 4ο Συνέδριο (Μάρτης 1932), το ΚΚΙ καταφέρνει σιγά-σιγά να διορθώσει αυτές τις αδυναμίες.
Αρχίζει μια περίοδος ανάπτυξης και αύξησης της επιρροής του στην εργατική τάξη με την εφαρμογή της πολιτικής του ενιαίου μετώπου από τη βάση, σε συνθήκες που υπάρχει έντονη όξυνση της ταξικής πάλης.
Στην Ισπανία εξελίσσεται μια περίοδος που είναι γνωστή ως η Μαύρη Διετία, στην οποία οι φασιστικές δυνάμεις προσπαθούν να ανέλθουν στην εξουσία διαμέσου της νόμιμης οδού, ακολουθώντας το ναζιστικό παράδειγμα.
Η στρατηγική του ΚΚ αλλάζει χέρι-χέρι με τις συζητήσεις για την προετοιμασία των υλικών του 7ου Συνεδρίου της ΚΔ, που έγινε το καλοκαίρι του 1934. Καθ’ υπόδειξη της ΚΔ, το ΚΚΙ αποφασίζει να μπει στις Εργατικές Συμμαχίες που έχει φτιάξει το Σοσιαλιστικό Εργατικό Κόμμα Ισπανίας (PSOE), ως απάντηση στην πρόταση του Ενιαίου Μετώπου που υπερασπίζονταν οι κομμουνιστές.
Υπό σοσιαλιστική καθοδήγηση, και πριν την αναγγελία της εισόδου στην κυβέρνηση της Ισπανικής Συνομοσπονδίας Αυτόνομων Δεξιών (CEDA), συγκαλείται στην Ισπανία γενική επαναστατική απεργία που παίρνει ένοπλο χαρακτήρα σε διάφορες πόλεις και μετατρέπεται σε εξέγερση στην Αστούρια, όπου το προλεταριάτο, οργανωμένο στις Εργατικές Συμμαχίες, παίρνει την εξουσία για περίπου δύο βδομάδες.
Το επαναστατικό κίνημα του Οκτώβρη του 1934 ηττάται και ξεκινά μια τεράστια καταστολή.
Το ΚΚ παίρνει επάνω του όλη την ευθύνη για την επαναστατική πάλη και ξεκινάει να αντιπαρατίθεται στην ηγεμονία που μέχρι τότε διατηρούσε το Σοσιαλιστικό Εργατικό Κόμμα Ισπανίας (PSOE).
4. ▪️ Το ΚΚΙ βγάζει μονομερή συμπεράσματα από το επαναστατικό κίνημα του Οκτώβρη του 1934. Εκτιμά ως θετικά τα αποτελέσματα που είχαν στην Αστούρια, θεωρώντας ότι είναι αποκλειστικά αποτέλεσμα της εργατικής ενότητας που δημιουργήθηκε στους κόλπους των Εργατικών Συμμαχιών, αλλά δε βγάζει συμπεράσματα σχετικά με το χαρακτήρα της ισπανικής επανάστασης. Παρά το γεγονός ότι η κατάληψη της εξουσίας στην Αστούρια έδειχνε προς την αντίθετη κατεύθυνση, συνεχίζει να χαρακτηρίζει την επανάσταση στην Ισπανία σαν επανάσταση αστικοδημοκρατική, παρόλο που τα γεγονότα δεν το επιβεβαιώνουν.
Η εκτίμηση της εμπειρίας του Οκτώβρη και το παράδειγμα του Λαϊκού Μετώπου στη Γαλλία, όπως επίσης και οι συζητήσεις στην Εκτελεστική Επιτροπή της ΔΚ, δημιουργούν την ανάγκη να επιταχυνθεί στην Ισπανία η εφαρμογή αυτού που στη συνέχεια θα αποτελέσει τη βάση των αποφάσεων του 7ου Συνεδρίου της Διεθνούς: Η στρατηγική του Λαϊκού Αντιφασιστικού Μετώπου και του Ενιαίου Κόμματος του Προλεταριάτου. Έπειτα από το 7ο Συνέδριο της ΚΔ, το ΚΚΙ εφαρμόζει με ένταση τη λαϊκομετωπική στρατηγική.
Τα συνδικάτα της Ενωτικής Γενικής Συνομοσπονδίας Εργασίας (CGTU) εντάσσονται στη Γενική Ένωση Εργαζομένων (UGT) το Νοέμβρη του 1935. Τον Απρίλη του 1936 ενώνονται η Ένωση Κομμουνιστικών Νεολαιών Ισπανίας (UJCE) και η Εθνική Συνομοσπονδία Σοσιαλιστικής Νεολαίας (FNJS), δημιουργώντας την Ενοποιημένη Σοσιαλιστική Νεολαία (JSU). Στην Καταλονία δημιουργείται η πρώτη εμπειρία του Ενιαίου Κόμματος του Προλεταριάτου, με τη δημιουργία του Ενοποιημένου Σοσιαλιστικού Κόμματος Καταλονίας (PSUC) λίγο πριν το ξέσπασμα του πολέμου.
Το Γενάρη του 1936 δημιουργείται το Λαϊκό Μέτωπο, επί της βάσης ενός μίνιμουμ προγράμματος που δε συμπεριλαμβάνει το μεγαλύτερο μέρος των προτάσεων του ΚΚΙ.
Το Λαϊκό Μέτωπο θριαμβεύει στις εκλογές της 16ης Φλεβάρη, από τις οποίες σχηματίζεται μια κυβέρνηση αποκλειστικά ρεπουμπλικανική σε πολιτικό επίπεδο, χωρίς να συμμετέχουν σε αυτήν εργατικές δυνάμεις, αλλά με την κοινοβουλευτική υποστήριξη των κομμάτων του Λαϊκού Μετώπου. Το ΚΚΙ προειδοποιεί για τον κίνδυνο ενός στρατιωτικού πραξικοπήματος και απαιτεί να εφαρμοστεί το πρόγραμμα του Λαϊκού Μετώπου με στόχο να εξοντωθεί η υλική βάση από την οποία στηρίζεται η φασιστική απειλή.
5. ▪️ Στις 18-Ιουλ-1936, η εργατική τάξη ξεκινά την ένοπλη πάλη ενάντια στο στρατιωτικό πραξικόπημα και καταρχάς το νικά.
Η ρεπουμπλικανική κυβέρνηση αρνείται να οπλίσει το λαό και προσπαθεί να καθησυχάσει τους πραξικοπηματίες προσφέροντάς τους κυβερνητικές θέσεις. Παρά το ότι υπάρχει επαναστατική κατάσταση και το ρεπουμπλικανικό κράτος αποσυντίθεται, το ΚΚΙ επιμένει στη λαϊκομετωπική του στρατηγική.
Πριν την άμεση και μαζική παρέμβαση του ιταλικού φασισμού και του γερμανικού ναζισμού, το ΚΚ χαρακτηρίζει τον πόλεμο σαν εθνικό-επανασταστικό και, δεδομένης της κατάρρευσης του αστικού κράτους και του επαναστατικού αναβρασμού των μαζών, χαρακτηρίζει τη Δημοκρατία σα νέου τύπου στην οποία η εξουσία βρίσκεται στις οργανώσεις του Λαϊκού Μετώπου, ανεξάρτητα από την κοινωνική τάξη που κάθε μία από τις δυνάμεις που το αποτελούν αντιπροσωπεύει. Μπροστά στις θέσεις των αναρχοσυνδικαλιστών, των τροτσκιστών και του λεγόμενου αριστερού τμήματος του Σοσιαλιστικού Εργατικού Κόμματος Ισπανίας (PSOE), το ΚΚΙ είναι η μόνη δύναμη ικανή να καθορίσει μια στρατιωτική πολιτική προσαρμοσμένη στις συνθήκες σύγχρονου πολέμου που εξελίσσεται στην Ισπανία. Οι Εργατοαγροτικές Αντιφασιστικές Πολιτοφυλακές που είχαν οργανωθεί από το ΚΚΙ είναι η οργάνωση που δίνει σχήμα και οδηγεί σε πρώτη φάση την ένοπλη αντίσταση της εργατικής τάξης.
Η δημιουργία του 5ου Συντάγματος από πλευράς του ΚΚ μετατρέπεται στο μοντέλο επί του οποίου θα δημιουργηθεί ο μελλοντικός Λαϊκός Στρατός. Η σωστή πολεμική πολιτική του ΚΚΙ και το παράδειγμα των δεκάδων χιλιάδων κομμουνιστών αγωνιστών που μπαίνουν επικεφαλής στην ένοπλη πάλη ενάντια στο φασισμό σε όλη τη χώρα, ενωμένοι με το τεράστιο κύρος της Σοβιετικής Ένωσης, με την πολιτική της βοήθειας στη Δημοκρατία και με το ρόλο της Κομμουνιστικής Διεθνούς για τη στήριξη του αγώνα που διεξάγεται στην Ισπανία, όπως και η άφιξη των Διεθνών Ταξιαρχιών, οδηγούν το Κομμουνιστικό Κόμμα σε ορμητική ανάπτυξη και ήδη από την έναρξη του πολέμου έχει μετατραπεί στο ισχυρότερο κόμμα του Λαϊκού Μετώπου.
6. ▪️ Το Λαϊκό Μέτωπο δεν έπαιξε σε καμία στιγμή το ρόλο του οργανωτικού κέντρου και του καθοδηγητή των εργατικών-λαϊκών δυνάμεων. Πέρα από κάποιες εκκλήσεις και, σίγουρα με μερικές εξαιρέσεις, περιορίστηκε στο να δίνει την επίσημη στήριξή του στις διάφορες κυβερνήσεις και να προσπαθεί να επιλύει τις σκληρές αντιπαραθέσεις που υπήρχαν μεταξύ των δυνάμεων που το συγκροτούσαν. Ούτε είχαν πιθανότητα να ευδοκιμήσουν οι επαναλαμβανόμενες προσπάθειες του ΚΚΙ να σχηματίσει μαζί με το Σοσιαλιστικό Εργατικό Κόμμα Ισπανίας (PSOE) το Ενιαίο Κόμμα του Προλεταριάτου. Αυτά τα στρατηγικά στοιχήματα καθόρισαν το ρόλο του ΚΚΙ. Στον ισπανικό εθνικό επαναστατικό πόλεμο, μακριά από αυτό που για πολλά χρόνια είχε επιβεβαιώσει το κομμουνιστικό κίνημα, η πείρα δεν επιβεβαίωσε τις αναλύσεις του 7ου Συνεδρίου της ΚΔ.
7. ▪️ Ο ισπανικός πόλεμος επιβεβαιώθηκε ότι ήταν ένας επαναστατικός πόλεμος, στον οποίο όλες οι καπιταλιστικές δυνάμεις παρενέβησαν σύμφωνα με τα συμφέροντα των μονοπωλίων τους, με πλήρη συνείδηση ότι στην Ισπανία δινόταν η πρώτη μάχη ενός γενικευμένου ιμπεριαλιστικού πολέμου που ήταν έτοιμος να ξεσπάσει.
Έτσι, η Γερμανία, η Ιταλία, η Πορτογαλία έδωσαν τη στήριξή τους από την πρώτη στιγμή στους φρανκιστές πραξικοπηματίες. Από τη δική τους πλευρά, η Αγγλία και η Γαλλία υιοθέτησαν την εγκληματική πολιτική «μη επέμβασης», που στην πραγματικότητα υπονοούσε μια έμμεση στήριξη στους φασίστες, την αντιπροσώπευση των οποίων αναγνώρισαν πριν καλά-καλά τελειώσει ο πόλεμος, μπροστά στην πλήρη απουσία πράξεων της Κοινωνίας των Εθνών. Με εξαίρεση το Μεξικό, μόνο η ΕΣΣΔ στάθηκε στο πλάι της εργατικής τάξης και του λαού της Ισπανίας.
8. ▪️ Το ΚΚΙ είχε την ευκαιρία να εφαρμόσει άλλη στρατηγική κατά τη διάρκεια του πολέμου, ιδιαιτέρως κατά το πρώτο μισό του 1937, έχοντας μετατραπεί στο ισχυρότερο κόμμα κι έχοντας τεράστια επιρροή στο Λαϊκό Στρατό και ανάμεσα στους Επιτρόπους του. Όμως, αντί να επιλύσει το ζήτημα της εξουσίας, σα μοναδικό τρόπο για την εφαρμογή της σωστής πολεμικής πολιτικής που υπερασπιζόταν, ενίσχυσε τη λαϊκομετωπική πολιτική και τις εκκλήσεις για τη δημιουργία του Ενιαίου Κόμματος του Προλεταριάτου, με αποτέλεσμα οι προτάσεις του είτε να μην εφαρμοστούν ή να εφαρμοστούν υπερβολικά αργά.
9. ▪️ Η στρατηγική του ΚΚΙ απομακρύνθηκε από τις λενινιστικές διδασκαλίες και από το παράδειγμα της Επανάστασης του Οκτώβρη του 1917.
Διαχωρίστηκε η αντιφασιστική πάλη από την πάλη για την εξουσία, ανατρέχοντας στη θεωρητικοποίηση της Δημοκρατίας νέου τύπου ή λαϊκής δημοκρατίας, που τοποθετούνταν ενδιάμεσα στην αστική δημοκρατία και στη δικτατορία του προλεταριάτου, που δεν ήταν ούτε μεταβατική μορφή μεταξύ της μίας και της άλλη εξουσίας στις συνθήκες που είχαν δημιουργηθεί από τον πόλεμο.
Ένα από τα βασικά λάθη του Κόμματος ήταν ότι δεν προέβλεψε τις πιθανότητες της στρατιωτικής ήττας. Το ΚΚΙ δεν υιοθέτησε κανένα μέτρο σχετικά με την εγγύηση της ικανότητας δράσης του σε συνθήκες παρανομίας μέχρι τις τελευταίες μέρες του πολέμου, ούτε είχε σχέδιο υποχώρησης σε περίπτωση ήττας. Γι’ αυτό, οι δυνάμεις των κομμουνιστών θα πλήρωναν υψηλό τίμημα αργότερα.
Παραμένουν προς ανάλυση οι συνέπειες που είχαν τα στρατηγικά λάθη που διαπράχτηκαν κατά τη διάρκεια του πολέμου στην ανάπτυξη των επόμενων γεγονότων στους κόλπους του ΚΚΙ.
Πέρα από τις συζητήσεις που έγιναν μεταξύ του ΠΓ και της Εκτελεστικής Επιτροπής της ΚΔ στους μήνες μετά από την ήττα, το κομμουνιστικό κίνημα δεν έκανε μια συλλογική ανάλυση των πεπραγμένων. Μετατράπηκε σε κανόνα μια εκδοχή των γεγονότων που επί της ουσίας είχε σαν κίνητρο τις σκληρές συνθήκες παρανομίας κι εξορίας που αντιμετώπισε η κομμουνιστική πάλη στις τέσσερις επόμενες δεκαετίες μετά από την ήττα στον πόλεμο.
10. ▪️ Μετά τη νίκη του Φράνκο, οι Κομμουνιστές πέρασαν δύσκολους καιρούς. Το φασιστικό καθεστώς δαιμονοποίησε το ΚΚ (Partido Comunista de España – PCE), φυλακίζοντας, βασανίζοντας και δολοφονώντας τα στελέχη και τα μέλη του, με συνοπτικές δίκες σκοπιμότητας. Υπό αυτές τις σκληρές συνθήκες, το PCE έπρεπε να αναδιοργανωθεί στην παρανομία στηνοντας οργανώσεις στη Χώρα των Βάσκων, τη Γαλικία, την Ανδαλουσία, την Extremadura τη Βαλένθια, τη Ναβάρα και την Καταλονία, στο εξωτερικό (Σοβιετική Ένωση, Γαλλία, Μεξικό, Κούβα, Χιλή, Ουρουγουάη, βόρεια της Αφρική) και μέσα στα κάτεργα με ηγέτες στελέχη στις οποίες υπήρχαν ηγέτες όπως ο Domingo Girón και ο Guillermo Ascanio.
Στο εσωτερικό της Ισπανίας, από το 1943, με αναδιοργανωμένο σιγά-σιγά το κόμμα κυκλοφορούν Mundo Obrero, Verdad, Unidad, El Obrero και Nuestra Bandera –ορισμένες σε εθνική κλίμακα. Ήταν για μεγάλο χρονικό διάστημα η κύρια, αν όχι η μοναδική, οργανωμένη δύναμη ενάντια στη δικτατορία του Φράνκο.
Λίγο μετά την έναρξη του 2ου Παγκοσμίου Πολέμου, ο Γενικός Γραμματέας του José Díaz πέθανε στην πρωτεύουσα της Γεωργίας Τιφλίδα και αντικαταστάθηκε από την Dolores Ibárruri-“Pasionaria”.
Εκείνα τα χρόνια, το PCE προσχώρησε στο κίνημα αντίστασης ενάντια στον ναζισμό σε γαλλικό έδαφος (Fuerzas Francesas del Interior [F.F.I.]- Forces françaises de l’intérieur), με πολλούς από τους μαχητές του να στέλνονται σε στρατόπεδα συγκέντρωσης όπως το Μαουτχάουζεν, ενώ ταυτόχρονα, προώθησε το αντάρτικο ‑τους λεγόμενους μακίς (maquis), στην Ισπανία, ελπίζοντας ότι με την ήττα του Χίτλερ θα υπήρχε συμμαχική παρέμβαση στην εκεί, κάτι που φυσικά δεν έγινε.
🔻 Dolores Ibárruri ¡Hasta pronto hermanos!”. Στο επανιδείν αδέρφια!
11. ▪️ Το κόμμα αποφάσισε να εγκαταλείψει την ένοπλη πάλη το 1948, έχοντας χάσει χιλιάδες μαχητές –μετά και την καταστολή ‑αντίποινα στον άμαχο πληθυσμό (κάποιες μικρές εστίες παρέμειναν μέχρι το 1952).
Τον Ιούνιο του 1956 ο απόηχος του 20ού Συνέδριου του ΚΚΣΕ (14–25 Φλεβάρη 1956) οδηγεί σε στροφή των θέσεων του PCE, μέσω του συνθήματος και πολιτικο-στρατηγικού στόχου της «εθνικής συμφιλίωσης», που πρότεινε ο Santiago Carrillo (Σαντιάγκο Καρρίγιο) που σήμανε και το τέλος της ιδεολογία των maquis (θάνατοι Ramón Vila το 1963 και José Castro το 1965).
Συνδικαλιστικοί αγώνες και μέτωπα
Το 1947, τα πρώτα κινήματα διαμαρτυρίας πραγματοποιήθηκαν στο μέταλλο (Μαδρίτη) και στην κλωστοϋφαντουργία (Καταλονία)
Το κόμμα επιλέγει να συνδυάσει τον παράνομο αγώνα με τα νομικά κενά του συστήματος και οι κομμουνιστές συμμετέχουν σε ενώσεις και σ΄ όλες τις μαζικές οργανώσεις που υπάρχουν (συνδικάτα αλλά και καθολικές αδελφότητες «δράσης»).
Στις συνδικαλιστικές εκλογές του 1950, πολλοί κομμουνιστές και άλλοι συνειδητοί πρωτοπόροι εργαζόμενοι δημιουργούν ένα ευρύ κίνημα φρούτο του οποίου ήταν οι Comisiones Obreras (εργατικές επιτροπές).
Από την άλλη πλευρά η δικτατορική κυβέρνηση δένεται στο άρμα των ΗΠΑ κατά της Σοβιετικής Ένωσης και όχι μόνο, ενώ το 1950, ο ΥπΕσ της Γαλλίας Jules Moch, απαγορεύει τη δράση του PCE στη Γαλλία και συλλαμβάνει τα εκεί ηγετικά στελέχη του.
Στο μεταξύ ο παράνομος ραδιοσταθμός «Ανεξάρτητη Ισπανία» (Radio España Independiente ή La Pirenaica ‑λειτούργησε από το 1941 ως το 1977 αρχικά στην ΕΣΣΔ και μετά στη Ρουμανία), μεταδίδει το όραμα του PCE σύμφωνα με τις γενικότερες θέσεις του κομμουνιστικού κινήματος της εποχής.
Στις 12-Μαρτ-1951, το Ενιαίο Σοσιαλιστικό Κόμμα Καταλονίας (Partit Socialista Unificat de Catalunya PSUC) κάλεσε σε γενική απεργία στην Καταλονία –παράλληλα με Euskadi, Navarra και Μαδρίτη όπου ήδη υπήρχαν κινητοποιήσεις εργαζόμενων, φοιτητών και διανοούμενων.
Το Σεπτέμβρη του 1954, πραγματοποιήθηκε το 5ο Συνέδριο του PCE, στο οποίο καθιερώθηκε η νέα στρατηγική και τακτική, βασισμένες στη θεωρία των σταδίων.
Το πρώτο με τη δημιουργία ενός ευρύτερου μετώπου κατά της δικτατορίας με σχηματισμό (προσωρινής) κυβέρνησης «εθνικής σωτηρίας» που «θα αποκαθιστούσε τις δημοκρατικές ελευθερίες, με γενική πολιτική αμνηστεία και επείγοντα μέτρα για τη βελτίωση των συνθηκών διαβίωσης του πληθυσμού».
Στη συνέχεια εκλογές και «βλέπουμε»
Τις επόμενες μέρες το 2ο μέρος