Ό,τι ν’ ακούω με το δεξιό μου αυτί / με μάτι αριστερό το βλέπω.
Κι ό,τι καταπιάνεται ο νους να στοχαστεί, / οι χτύποι της καρδιάς το λένε πρώτοι. (Κ. Βάρναλης)

Τριαντάφυλλος Μπαλωμένος: Οι μάσκες έπεσαν

Στον από­η­χο των βου­λευ­τι­κών εκλο­γών της 25ης Ιου­νί­ου 2023

«ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΕΣ» ΕΚΛΟΓΕΣ:

«ΛΥΚΟΙ ΜΕ, Ή ΧΩΡΙΣ ΜΑΣΚΕΣ ΚΑΙ ΠΡΟΒΑΤΑ ΜΑΖΙ…»

Χρέ­ος του κάθε λαού,

αξιο­σύ­νη του και τιμή του,

ο απο­λο­γι­σμός της στρά­τας του,

για την δική του προκοπή,

να φανε­ρώ­νει  τις αλή­θειες που τον οδηγούν,

τις αιτί­ες που τη γεννούν

τους λύκους που τον κατακρεουργούν

και να βγά­ζει τη μάσκα «με την ανθρωπιά»

από τα προ­σω­πεία που την φορούν,

για να κρύ­ψουν τη μασκα­ρε­μέ­νη τυραν­νία που υπηρετούν….

 

Σαν ξανα­ήρ­θαν και πάλι  οι λύκοι

κου­μα­ντα­δό­ροι στο μαντρί,

ευχα­ρί­στη­σαν τα αμνοερίφια

που ψήφι­σαν με δημο­κρα­τία περισσή,

 

ΤΙ ΘΑ ΦΑΝΕ ΟΛΟΙ ΜΑΖΊ…?

κι ας τους  φανέρωνε

η Κου Κου βάγια η ανοι­χτο­μά­τα το γιατί…

-Στη μεγά­λη νύχτα η ψήφος,

ΓΙΑ ΤΟ ΤΙ ΘΑ ΦΑΝΕ ΜΑΖΊ ΟΙ ΛΥΚΟΙ ΚΑΙ ΤΑ ΠΡΟΒΑΤΑ…

είναι περιτ­τή…

 

-           Σαν  ξημε­ρώ­σει και η ανθρωπιά,

θα χει του ήλιου τη σπορά,

η ψήφος  θα ‘χει αξία μοναδική,

για τις πολι­τεί­ες των ονεί­ρων μας ερωτική…

 

Τη μεγά­λη νύχτα η ψήφος είναι  μόνο φάρος,

για να φανε­ρώ­νει των λύκων το ντορό

και των γαϊ­δά­ρων  του Σου­ρή το παχνί το νόμιμο..

-«Λύκος στα πρόβατα…!!!»

Δια­λα­λού­σε σ΄ όλο το χωριό,

η ξελο­γιά­στρα  η αλεπού,

που βάφτι­ζε έτσι τις κοτού­λες και τα κοκόρια,

που τα΄ χε ρημά­ξει προ καιρού…

Και κάθε φορά που τα ζωά­κια  κοί­τα­ζαν αλλού,

έκα­ναν ντου μαζί οι λύκοι και η αλεπού

κι άλλα­ζαν  ρόλους κι επιγραφές

απ΄τις δικές τους τις φωλιές,

οι λύκοι με τις αλεπούδες

ως « ΣΩΤΗΡΕΣ» θηρευτές…

 

Κι «ήρθε ένα γράμ­μα ενός θεού»,

που χει για πατρίδα,

να πάρει ως παρτίδα,

το ανθρώ­πι­νο σαρ­κίο  και το νου.

 

Κι αφ΄ υψηλού,

με περι­κε­φα­λαία του Κορακιού ,

ανοί­γει η αυλαία ξανά,

στο τσίρ­κο που το γεννά…

Τα «πρά­σι­να άλογα»

απ’ το «μικρό σπί­τι στο λιβάδι»

εκα­τό χρό­νια πιά   μικρασιατικά

βγά­ζουν  για βοσκή

η ΓΕΣΣΕ  και η ΑΔΕΔΥ ,

 

με μπα­λω­θιές και μαντινάδες

από Κρη­τι­κούς,

για να κρα­τούν  τους  αμνούς της Ελλάδας

νηστι­κούς,

στους πολι­τι­κούς αγρούς της αχόρ­τα­γης γελάδας …

 

Ανοίξ­τε τα παγκάρια ,

ορθώ­στε  τα στασίδια ,

ανάψ­τε τα κεριά

η πατρί­δα  την ιστο­ρία από

« Παλαιά δια­θή­κη σε  Και­νή διαθήκη»,

την ξανα­γρά­φει  με… λιβανωτά.

 

-Τυφλή, για­τί δεν πιστεύ­ει στα μάτια της

-δεν βλέ­πει τα δάκρυα ποτά­μια στα δικά της παιδιά,

-Θέλει να δακρύ­σει γι αυτήν κ΄ η Παναγιά…

-Στο μονα­στή­ρι πια   χει­ρο­το­νούν  και το ραγιά …

 

Αγα­που­λί­νια  μου ερίφια,

αμνοί, αίγες, κοτού­λες, κοκόρια,

κορά­κια και λύκοι μαζί,

ελά­τε να αγα­πη­θού­με  σε μια βουνοκορφή…

 

Με ακα­τα­μά­χη­τη ΒΟΥ­ΛΗ­σιαρ­χία  μας καλεί,

σαν πήρε για ένα χωρα­τό τα βάσα­να μας ,

η μαύ­ρη μας — με το μαστί­γιο Ζορό- η Ζωή….

 

Κι ορί­στη­κε   από τους λύκους σύνα­ξη θερινή,

κι η Κου Κου βάγια η ανοιχτομάτα

που τη μεγά­λη νύχτα όλα τα θωρεί,

για το ντο­ρό των λύκων που βάφτη­κε με αίμα προειδοποιεί…

 

-         Κι ας έλιω­σαν οι πάγοι στα βουνά,

ο  ντο­ρός των λύκων  ντύ­θη­κε με λευ­κά κολάρα…

Αφή­στε των λύκων  τη στράτα

με τις βαμ­μέ­νες από το αίμα μας  πατημασιές

κι επου­λώ­στε τις δικιές σας  τις πληγές…

 

Μην σας ξελο­γιά­ζει  η ψεμα­τού η αλεπού

με την φου­ντω­τή  ουρά με τα κου­ρέ­λια της τα … «ΘΑ…!!!»

Δες τε την πανούρ­γα τη σκέ­ψη της,

αφαι­ρώ­ντας της  τα προ­σω­πεία που φορά,

το «νόμος και τάξη»  με συνέ­χεια για τ΄ αρπακτικά,

για το αίμα  και  τις  σάρ­κες μας, το σφα­γείο προσκυνά…

 

Αλλά­ζουν ονό­μα­τα  κι  επιγραφές,

των ανθρώ­πι­νων σφα­γεί­ων οι θηρευτές

κι αρχί­ζουν “δημο­κρα­τι­κά” ξανά,

την σφα­γή στις ανθρώ­πι­νες ανά­γκες και τα  δικαιώματα.

 

κι αν μυρί­ζουν ανθρω­πι­νή σάρκα

όλα τα κορά­κια με  τα νύχια  τα γαμψά,

όσο υπάρ­χου­νε πηγάδες,

για κει όλα τα όρνια θα τρα­βούν ξανά…

 

Κάθε αγέ­λη, κάθε αρπακτικό,

και κάθε σαρ­κο­φά­γο αιλουροειδή

για το βασί­λειο των ενστί­κτων των ζώων,

και για  την τρο­φή είναι φυσι­κή η αρπαγή .

 

Όσο  υπάρ­χει ζούγκλα

θα υπάρ­χουν κι αρπακτικά.

Μα όσο ο Γαλιλαίος

θα  μας γκα­στρώ­νει τα μυαλά

 

η γη θα γυρί­ζει ανάποδα,

ο άνθρω­πος με τη σκέ­ψη του

θα ορθο­στα­τεί πια,

τα πόδια του θα τα κάνει φτερά,

( ψηφί­ζουν νόμους να μας πάρουν

- ιδιω­τι­κο­ποι­ή­σεις –  και τους δρόμους )

και με τα χέρι του θα υψώ­νει τη γροθιά…

 

Τρια­ντά­φυλ­λος Μπαλωμένος

Αγ. Παρα­σκευή 27–28/ 6/2023

Μοι­ρα­στεί­τε το:

Μετάβαση στο περιεχόμενο