Υπόθεση Κολωνού: Κραυγή αγωνίας από το 13χρονο θύμα μαστροπείας

«Φού­ντω­σε» τα αισθή­μα­τα συγκί­νη­σης και συμπα­ρά­στα­σης η παρέμ­βα­ση του ανή­λι­κου θύμα­τος στο κύκλω­μα μαστρο­πεί­ας του Κολω­νού, στην εκδή­λω­ση που διορ­γά­νω­σε η Επι­τρο­πή Αλλη­λεγ­γύ­ης προς το παι­δί και την οικο­γέ­νεια του, το από­γευ­μα της Τρί­της, σε αμφι­θέ­α­τρο της Νομι­κής Σχο­λής του ΕΚΠΑ.

Όπως επι­ση­μαί­νει η δημο­σιο­γρά­φος Δανά­κη Κισκή­ρα — Μπαρ­τζώ­κα, που παρα­κο­λού­θη­σε και κατέ­γρα­ψε τις τοπο­θε­τή­σεις όσων συμ­με­τεί­χαν, «όταν ένα κακο­ποι­η­μέ­νο και βια­σμέ­νο παι­δί, ζητά­ει συγ­γνώ­μη κάτι πηγαί­νει πολύ λάθος». Το μικρό κορί­τσι απευ­θύ­νε­ται και στο δικα­στή­ριο που καλεί­ται την Παρα­σκευή να εκδώ­σει την από­φα­σή του για την υπό­θε­ση με θύμα εκεί­νο, επι­μέ­νο­ντας για την αθω­ό­τη­τα της μητέ­ρας του.

Η παρέμ­βα­ση της 13χρονης στην εκδήλωση
«Είμαι η … (12χρονη) και θέλω να σας εκφρά­σω μια τελευ­ταία φορά τα συναι­σθή­μα­τα μου. Ακού­στε με σας παρα­κα­λώ, ακού­στε με. Εσείς ήσα­σταν η λύτρω­ση μου, η βοή­θεια που περί­με­να τόσο και­ρό μέσα στον εφιάλ­τη που ζούσα.

Σας εμπι­στεύ­τη­κα, σας μίλη­σα… περί­με­να τη βοή­θεια σας για να μην περά­σει κανέ­να άλλο παι­δί όσα πέρα­σα εγώ.

Η τιμω­ρία μου όμως δεν έχει τελειώ­σει. Οι εφιάλ­τες μου είναι ακό­μα εδώ.
Όχι τη μαμά μου.

Πήγαι­να στην πλα­τεία με το ποδή­λα­το μου, όπως όλα τα παι­διά της γει­το­νιάς. Μακά­ρι να μην είχε εμφα­νι­στεί ποτέ αυτό το τέρας μπρο­στά μου. Όμως εμφανίστηκε.

Σας ζητώ συγ­γνώ­μη που δε μίλη­σα από την αρχή… φοβό­μουν πολύ. Ήρθε η ώρα όμως, ήρθε η λύτρω­ση μου, ήρθα­τε εσείς. Πίστε­ψα ότι τελεί­ω­σαν οι εφιάλ­τες μου και ξαφ­νι­κά: Που είναι η μαμά μου; Για­τί τη μαμά μου; Που είναι τα αδέλ­φια μου; Που είναι η οικο­γέ­νεια μου; Για­τί με αφή­σα­τε μόνη μου;

Εγώ φταίω, εγώ φταίω που δε σας μίλη­σα νωρίς. Όχι η μαμά μου. Θέλω να στα­μα­τή­σουν οι εφιάλ­τες μου εδώ.

Τα Χρι­στού­γεν­να δεν με άφη­σαν ούτε τη μαμά μου να δω.
Θέλω να σας πω κάτι κυρία εισαγ­γε­λέα: όλα τα απο­δει­κτι­κά στοι­χεία που έχε­τε στα χέρια σας ήταν όλα μια πλά­κα; Αυτό θέλε­τε να μου πεί­τε μετά από όλα αυτά που πέρασα;

Αυτό που ζητάω από το δικα­στή­ριο και από τον κύριο πρό­ε­δρο, τους δικα­στές και τους ενόρ­κους είναι να με πιστέ­ψουν ότι η μητέ­ρα μου δε γνώ­ρι­ζε τίπο­τα από όλα αυτά που έκα­να και όχι ότι στα μισά λέω αλή­θεια και στη μαμά μου λέω ψέμα­τα. Η μαμά μου είναι αθώα και θα το λέω συνέ­χεια μέχρι να το κατα­λά­βουν όλοι».

Τη σημα­σία της στή­ρι­ξης στο ανή­λι­κο θύμα ανέ­δει­ξε στη δική της παρέμ­βα­ση η Μάγδα Φύσ­σα: «Είμα­στε σήμε­ρα εδώ για να μιλή­σου­με για το παι­δί. Το παι­δί που αν γλι­τώ­σει υπάρ­χει ελπί­δα. Απευ­θύ­νο­μαι στο μικρό και του λέω ότι έχει παρά πολύ κόσμο που το αγα­πά­ει και δεν φταί­ει αυτό που άνοι­ξε τα ματά­κια του και ήρθε σε αυτόν τον κόσμο και έπε­σε πάνω σε αυτό το τέρας. Δεν φταί­ει αυτό. Εμείς όμως φταίμε.

Πρέ­πει να ξέρει ότι η ζωή του ανή­κει και δεν τη χρω­στά­ει σε κανέναν.

Σκε­φτό­μουν ερχό­με­νη εδώ, επει­δή κι εγώ είμαι θύμα αυτής της κοι­νω­νί­ας χάνο­ντας τον δολο­φο­νη­μέ­νο Παύ­λο, ποσό άδι­κο είναι που αυτό το παι­δί δεν μπό­ρε­σε να τον γνω­ρί­σει. Για­τί ξέρω ότι θα ήταν σήμε­ρα εδώ, με την αγά­πη που είχε στα παι­διά θα μπο­ρού­σε να της απα­λύ­νει τον πόνο. Υπάρ­χουν όμως κι άλλοι σαν τον Παύ­λο και είμα­στε εδώ.»

«Πολι­τι­σμός η βαρ­βα­ρό­τη­τα;», ήταν το πρώ­το ερώ­τη­μα που με σαφή­νεια έθε­σε στη δική του τοπο­θέ­τη­ση ο Γιάν­νης Μάγ­γος, για να προ­σθέ­σει μερι­κά ακό­μη στη συνέ­χεια: «Ποιος είναι ο ρόλος των Εισαγ­γε­λέ­ων; Τι δημο­κρα­τία έχου­με; Ποιος ο ρόλος των θεσμών; Η δικαιο­σύ­νη είναι ανε­ξάρ­τη­τη ή σε εντε­ταλ­μέ­νη υπη­ρε­σία; Έγκλη­μα, δολο­φο­νία, συγκά­λυ­ψη, ατι­μω­ρη­σία. Χαί­ρο­μαι που είμα­στε όλοι εδώ και αντι­στε­κό­μα­στε στο τέρας της βαρβαρότητας».

Η τοπο­θέ­τη­ση της μητέ­ρας του ανή­λι­κου θύματος
«Αν και η δίκη είναι κεκλει­σμέ­νων των θυρών και οι δικη­γό­ροι μου και όλων των λοι­πών δεν πρέ­πει να βγαί­νουν και να μιλά­νε για το τι γίνε­ται μέσα στην αίθου­σα εγώ θα το κάνω σαν μητέ­ρα της… (12χρονης), σαν μητέ­ρα άλλων επτά παι­διών, αλλά και σαν κατη­γο­ρού­με­νη στην υπό­θε­ση του παι­διού με τις εξής κατη­γο­ρί­ες που με έστει­λαν να κάτσω στο εδώ­λιο: Της μαστρο­πεί­ας, της πορ­νο­γρα­φί­ας και του εκβιασμού.

Είχα σκο­πό να μη μιλή­σω μέχρι να τελειώ­σει η δίκη, αλλά πρέ­πει να το κάνω για να προ­στα­τέ­ψω το παι­δί μου που έχουν πέσει οι κατη­γο­ρού­με­νοι και οι δικη­γό­ροι τους σαν λυσ­σα­σμέ­να λιο­ντά­ρια να το κατα­σπα­ρά­ξουν και αυτό και εμένα.

Πριν μιλή­σω για την πρό­τα­ση της εισαγ­γε­λέ­ως (θέλω να πω ότι) ακού­στη­κε μέσα στην αίθου­σα από τη φοβε­ρή και τρο­με­ρή δικη­γό­ρο κυρία Παντα­ζή το εξής για το παι­δί μου: «η ανή­λι­κη ήταν επαγ­γελ­μα­τί­ας, εκδι­δό­με­νη καλύ­τε­ρη και από τις πορ­νο­στάρ του Σει­ρη­νά­κη». Και σας ρωτάω όλους σας: πόσο δηλη­τή­ριο μπο­ρεί να χύσει από το στό­μα της αυτή η μάνα ‑για­τί μάνα είναι, παι­διά έχει και τόσο καλή επαγ­γελ­μα­τί­ας δικη­γό­ρος ο θεός να την κάνει- για το παι­δί αυτό που βιά­στη­κε από όλους αυτούς, για να βγά­λει αθώο τον πελά­τη της που έκλει­νε ραντε­βού να βγει με 12χρονο παι­δί και να το βιάσει;

Και δε με ενδια­φέ­ρει τι λέει ο δικός τους δικη­γο­ρι­κός νόμος ότι δεν υπάρ­χει βια­σμός. Εγώ μέχρι να πεθά­νω θα το λέω συνέ­χεια: αυτό το παι­δί το βία­ζαν, δεν υπάρ­χει συναί­νε­ση με 11χρονο παι­δί. Δεν υπάρ­χει κύριε Φλω­ρί­δη, αλλάξ­τε αυτόν το νόμο θα γεμί­σει ο πλα­νή­της βια­στές. Θα βιά­ζουν ανυ­πε­ρά­σπι­στα παι­δά­κια. Μετά τον βια­σμό του παι­διού μου έπε­σε περο­νό­σπο­ρος στον Κολω­νό κι άλλο κύκλω­μα στον Κολω­νό και τρί­το κύκλω­μα πριν λίγες μέρες.

Ξυπνή­στε για κρά­τος επι­τέ­λους. Ανοίξ­τε τα μάτια και κοι­τάξ­τε τι γίνε­ται γύρω σας. Σήμε­ρα βία­σαν το δικό μου το παι­δί αύριο θα βιά­σουν τα δικά σας τα παι­διά. Αυτό το κρά­τος θέλε­τε για τα παι­διά σας; Αυτήν την κοι­νω­νία; Με τέτοια δικαιο­σύ­νη που ξεπλέ­νει βιαστές;

Και να πάω και στην πρό­τα­ση της κυρί­ας εισαγ­γε­λέ­ως. Μια πρό­τα­ση που και η ντρο­πή ντρέ­πε­ται. Από τις επτά κατη­γο­ρί­ες του ξέπλυ­νε τις τρεις, τις πιο βασι­κές: τον βια­σμό και την μαστρο­πεία. Για την κυρία εισαγ­γε­λέα, που και αυτή μάνα είναι, δεν ήταν βια­στής, ήταν συναί­νε­ση, ήταν ερω­τευ­μέ­νος ο παι­δο­βια­στής με το παι­δί μου και αυτό είπε στην πρό­τα­ση της, έτσι το χαρα­κτή­ρι­σε, συνεύ­ρε­ση. Ερω­τευ­μέ­νη κύριε εισαγ­γε­λέα με τον παπ­πού της;

Και όταν το παι­δί μου σε κατα­θέ­σεις στην ΓΑΔΑ έχει ανα­λύ­σει λεπτο­με­ρώς τον βια­σμό της. Δεν την πίστε­ψε η εισαγ­γε­λέ­ας την κόρη μου, ήθε­λε μάλ­λον να υπάρ­χει κάποια φωτο­γρα­φία ή βίντεο που να δεί­χνει τον παι­δο­βια­στή με κανέ­να καλάσ­νι­κοφ στον κρό­τα­φο του παι­διού μου για να την πιστέ­ψει, για­τί έτσι τη βία­σε, με όπλα και μαχαί­ρια δεί­χνο­ντάς της τα, και με απειλές.

Δεν την πήγε σε οίκο ανο­χής μας είπε η εισαγ­γε­λέ­ας. Δεν είχε ανά­γκη ο παι­δο­βια­στής από μικρο­πο­σά για να την πάει εκεί. Δεν θα το έκα­νε ποτέ έτσι, είπε. Και το παι­δί μου στην κατά­θε­ση του έχει ανα­λύ­σει ακρι­βώς πώς ήταν ο οίκος ανο­χής. Τον βρή­καν τον οίκο ανο­χής. Υπάρ­χει έτσι ακρι­βώς όπως τον περιέ­γρα­ψε το παι­δί μου. Και τι μας είπε ο αστυ­νο­μι­κός που ήρθε στο δικα­στή­ριο και κατέ­θε­σε: πήγα λέει με έναν άλλο συνά­δελ­φο, εγώ ήμουν απέ­ξω αγνά­ντευα, ο συνά­δελ­φος ανέ­βη­κε, ρωτή­σα­με 2–3 που δου­λεύ­ουν εκεί, δε μας είπαν ότι είδαν την ανή­λι­κη και φύγαμε.

Μία φορά πήγαν και έκα­ναν έλεγ­χο, μία φορά, το δια­νο­εί­στε; Πού είναι ο πορ­τιέ­ρης; Πού είναι οι κάμε­ρες που ξήλω­σαν; Ποια είναι η τσα­τσά; Που είναι οι πελά­τες; Μπά­ζω­μα, συγκά­λυ­ψη, ξέπλυ­μα, εσείς πεί­τε το όπως θέλε­τε, εγώ έτσι το λέω. Ο ίδιος λοι­πόν αστυ­νο­μι­κός τι μας είπε στην κατά­θε­σή του στο δικα­στή­ριο: Ότι στους περισ­σό­τε­ρους που έπια­σε αυτός τα κινη­τά τους δεν κρα­τή­θη­καν στην ΓΑΔΑ να ελεγ­χθούν. Τα δώσα­νε στους συγ­γε­νείς τους και ούτε τα σπί­τια τους ψάξα­νε. Και σας ρωτάω, σε μια τέτοια υπό­θε­ση βια­σμού και μαστρο­πεί­ας, πιά­νεις άτο­μα και δεν τους παίρ­νεις τα κινη­τά για έλεγ­χο, μήπως υπάρ­χουν εκτός από το δικό μου παι­δί κι άλλα ανή­λι­κα; Δεν πας σπί­τι τους να ψάξεις για laptop, για άλλα κινη­τά, μήπως υπάρ­χουν εκεί στα αρχεία των laptop και των κινη­τών και άλλα παι­δά­κια; Κάνα­νε καλά τη δου­λειά τους από τη ΓΑΔΑ; Στην αρχή ίσως, μετά τι έγι­νε, βαρέ­θη­καν; Μάλ­λον. Ε, βέβαια τόσες πολ­λές ταυ­το­ποι­ή­σεις. Δεν φταί­ει όμως το παι­δί μου σε αυτό. Ας μην έκα­ναν την συγκε­κρι­μέ­νη δου­λειά αν δεν μπο­ρού­σαν να την τελειώ­σουν σωστά και όπως έπρεπε.

Και να σας πω και για την κυρία Κουρ­τέ­ση, δικη­γό­ρο του Μίχου και ο κύριος Χρο­νό­που­λος, δικη­γό­ρος του Μίχου και αυτός. Όταν έφα­γε το στά­μπι­λο στο κεφά­λι της, μας είπε στην αγό­ρευ­ση της ότι η ανή­λι­κη του κου­νή­θη­κε του Μίχου, τα ήθε­λε με λίγα λόγια και τα έπα­θε το παι­δί μου. Δεν μπό­ρε­σε να αντι­στα­θεί ο βια­στής σε ένα κορι­τσά­κι. Όχι στά­μπι­λο που βρή­κα μπρο­στά μου, κάτι πιο βαρύ θα έπρε­πε να είχα μπρο­στά μου, να την είχα στεί­λει στο νοσο­κο­μείο, με ανοιγ­μέ­νο το κεφά­λι. Αλλά βέβαια με τέτοια πρό­τα­ση ξέπλυ­μα στον Μίχο, τί θα μας πει κι αυτή. Γι’ αυτό πλη­ρώ­νει ο Μίχος τα χιλιά­ρι­κα για να τον ξεβρωμίσει.

Φαντα­στεί­τε αυτό το παι­δί να ήταν μέσα στην αίθου­σα και να άκου­γε αυτά τα πράγ­μα­τα. Ντρο­πή, αίσχος. Περί­με­να αυτό το δικα­στή­ριο για να απο­δο­θεί δικαιο­σύ­νη γι’ αυτό το παι­δί, ελπί­ζω να μην στη­ρι­χθεί αυτή η πρό­τα­ση και από το δικα­στή­ριο και να πιστέ­ψουν το παι­δί μου. Σε κάθε της λέξη και όχι στα μισά.

Ευτυ­χώς που υπάρ­χει και κόσμος που έχει κατα­λά­βει τι γίνε­ται σε αυτή την υπό­θε­ση και βγαί­νουν και φωνά­ζουν στους δρό­μους, να ευχα­ρι­στή­σω και όλους αυτούς για την στή­ρι­ξη που δίνουν στο παι­δί μου και σε όλη την οικο­γέ­νεια μου».

Πηγή: Efsyn